تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870035189
مرثیه آخرین نسل بافندگان «گبه» و «جاجیم»/ زنانی که رنج می بافند
واضح آرشیو وب فارسی:کبنانیوز: زنان عشایر رنج می بافند. رنجی که تاروپودش حاصل تلاش و تخیل و عشق مادری است که با دستان پینه بسته، آرزوهایش را بر دار قالی، گبه و گلیم، نقش می زند.کبنانیوز؛ صدیقه امیدی: زنان عشایر رنج می بافند. رنجی که تاروپودش حاصل تلاش و تخیل و عشق مادری است که با دستان پینه بسته، آرزوهایش را بر دار قالی، گبه و گلیم، نقش می زند . دست بافته های عشایر تجلی آرمان های هنرمند ایلیاتی است که آرزوهای خود را در نقش گبه ها، جاجیم ها، گلیم ها، قالی ها و … به تصویر می کشد؛ خورشیدی را که از افق سر برمی آورد، چشمه ای که می جوشد، گل هایی که می رویند، دشتی که پر از علوفه های تازه است، مردی که از افق می آید، دختری که به خانه بخت می رود، گله ای با هزاران گوسفند که در دشت می چرند، کبکی که می خواند و آهویی که می خرامد. همزیستی عشایر با طبیعت و تأثیر طبیعت بر زندگی آنان باعث شده نقوش دست بافته ها از طبیعت الهام گرفته شود و بر این اساس است که گلیم ها، گبه ها، قالی ها و جاجیم های عشایر پر از نقش مایه های حیوانی و گیاهی و نقش های ستارگان، ماه و خورشید است. نام هنر: دست بافته های عشایری(جاجیم و گبه) قدمت: از زمان آغاز زندگی کوچ نشینی شهر زادگاه هنر: مناطق عشایری کهگیلویه و بویراحمد معرفی کوتاه هنر: دست بافته های عشایری به صنایع دستی می گویند که عشایر با پشم گوسفندان می بافند. هنرمندان به نام این عرصه: زنان عشایر وضعیت فعلی این هنر در استان: با کاهش جمعیت عشایر، رغبت به بافت آن ها کم شده است. علل رکود و مهم ترین چالش های پیش روی احیا: مهاجرت عشایر به حاشیه شهرها، خشک سالی و کاهش جمعیت دام عشایر ارائه راهکارهای حفظ و احیاء: برپایی کارگاه های بافت جاجیم و گلیم باعرضه مواد اولیه به زنان عشایر دختران ایل از کودکی با بافتن آشنا می شوند و همراه با مادران بر دار قالی گره می زنند. در ایل رسم بر این است که هر دختری یک جاجیم برای جهیزیه اش می بافد و با خود به خانه شوهر می برد. این دست بافته در بیشتر نقاط روستایی و عشایری کهگیلویه و بویراحمد رواج دارد. «جاجیم» دستبافته ای است که عشایر کوچنده برای زیرانداز، روانداز و رختخواب پیچ از آن استفاده می کنند و در قدیم از این بافته برای پوشش روی کرسی ها استفاده می شد. جاجیم روی زمین بافته می شود و بیشترین طول را در بین دست بافته های عشایری دارد. وزن آن بیشتر از سایر دست بافته هاست. مواد اولیه آن پشم و بافت آن شبیه گلیم است، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته و پس از بافتن به هم متصل و دوخته می شود؛ همچنین برای بافت جاجیم، دستگاه (دار) را به صورت افقی روی زمین قرار می دهند. جاجیم گاه بافته ای یک رویه و گاه دورویه است و این به سبب تارهای اضافی است که نقش مایه را به وجود می آورند. این تارها گاه در فاصله میان دو نقش مایه آزادانه در پشت بافته کشیده شده اند «گبه» یکی از مهم ترین دست بافته های عشایر بویراحمد و قشقایی است که زیبایی خاصی دارد و برای زیرانداز در مجالس از آن استفاده می کنند. گبه پرزهای بلند دارد و در بافت آن شمار پود بیشتری به کار می رود که تأثیر چشمگیری بر نرمی گبه می گذارد. تعداد پود برخی از گبه ها گاهی به سه تا هشت پود در هر رج و بلندی پرزها گاهی تا یک سانتی متر هم می رسد . در اوایل گبه ها ساده و بدون نقش بافته می شدند. بافندگان اغلب از محیط و طبیعت اطراف الهام می گرفتند و طرح های ذهنی خود را روی گبه ها می بافتند. طرح ایلیاتی گبه برگرفته از طبیعت اطراف عشایر بوده و کاملاً ذهنی است و بیشتر در میان قاب های لوزی، دایره، مربع، مستطیل و بیضی قرار می گیرد که هر یک از آن ها با طرح های با اصالت ایرانی مزین شده اند . رنگ آمیزی گبه معمولاً طبیعی و گیاهی است. رنگرزی سنتی و رنگ های گیاهی ویژگی اصلی گبه است . مهم ترین واصلی ترین وسایل بافت گبه، دار است. دار گبه در اندازه های مختلف است که به صورت افقی و در سطح زمین قرار می گیرد . اغلب از جنس چوب یا فلز است و شامل شانه، چاقو و قیچی است. اصالت نقش، رنگ، مواد اولیه و نوعی خودجوشی و خود انگیزشی بافندگان و تولیدکنندگان، گبه را به یکی از دست بافته های زیبا و کم نظیر عشایر بدل و شهرت آن را جهانی کرده است. یکی از بافندگان قدیمی جاجیم و گبه می گوید: تا زمانی که زندگی عشایری داشتیم هرسال یک گبه می بافتم اما پس ازآنکه به شهر آمدیم، دیگر فرصت بافتن ندارم. سودابه نادری در پاسخ به این سؤال که چرا دیگر جاجیم و گبه نمی بافد، بیان می کند: الآن بازار پر از فرش های ماشینی است و به صورت قسطی هم داده می شود و فکر نکنم دیگر گبه مشتری داشته باشد. از او سؤال می کنم که به دخترانش این هنر را یاد داده یا نه؟ می گوید: آن ها دیگر با زندگی شهری عجین شده اند و رغبتی به بافتن نشان نمی دهند. این بافنده عشایر تصریح می کند: دلم برای بافتن گبه و جاجیم لک می زند اما چه کنم که زندگی شهرنشینی دیگر این اجازه را به من نمی دهد. اما این تنها بی بی سودابه نیست که دست از بافتن دست بافته های اصیل عشایری کشیده است. به گفته مدیرکل امور عشایر استان، زنان عشایر کهگیلویه و بویراحمد دیگر رغبتی به بافتن نشان نمی دهند. مجید علی پور در این خصوص می گوید: زنان عشایر از گذشته های دور اصلی ترین تولیدکنندگان صنایع دستی بوده اند اما اکنون از تولید صنایع دستی فاصله گرفته اند. وی دلیل این مسئله را نبود تضمینی برای خرید محصولات صنایع دستی آنان می داند و اظهار می کند: متأسفانه در نبود بازاری برای عرضه، دلالان دسترنج آنان را به یغما می برند. علی پور بابیان اینکه عشایر حدود ۱۲ درصد از جمعیت این استان را شامل می شوند، بیان می کند: این میزان نزدیک به ۷۰ هزار نفر از جمعیت استان را شامل می شوند. وی عنوان می کند: بیش از ۳۰ هزار نفر از جمعیت استان را زنان تشکیل می دهند اما از کمترین امکانات رفاهی محروم هستند. علی پور حمایت از جامعه زنان عشایر با ارائه مواد اولیه و تضمین خرید محصولات آنان را راهکاری مهم برای احیای دست بافته ها عشایری می داند. جاجیم و گبه محصول قرن ها تجربه زندگی عشایری بوده و ویترینی از هنر بومی عشایر زاگرس است که این روزها در زیر سایه دست بافته های صنعتی در حال فراموشی اند. مدیریت حمایتی از هنرمندان این عرصه و زندگی عشایری و بازاریابی برای فروش این تولیدات در عرصه بین المللی می تواند هم این هنر را به جهان معرفی کند و هم با پررنگ تر کردن نقش آن در اقتصاد خانواده، زمینه گرایش اعضای دیگر خانواده را به سمت تولید این دست بافته ها مهیا کند.
جمعه ، ۳۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کبنانیوز]
[مشاهده در: www.kebnanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها