واضح آرشیو وب فارسی:ابنا: به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ وبسایت خبری-تحلیلی «دیفنس وان» با اشاره به گسترش فساد در بخش های مختلف رژیم سعودی هشدار داد واشنگتن باید برای فروپاشی عربستان آماده شود. متن زیر برگردان بخش هایی از این مقاله از انگلیسی است. عربستان حدود نیم قرن است که محور اصلی سیاست های امریکا در خاورمیانه بوده و واشنگتن با چشم پوشی از اقدامات استبدادی و اشاعه وهابی گری از سوی ریاض، با لجاجت هم پیمان خود را «میانه رو» می خواند. این اعتماد به حدی است که شرکت ها و عوامل امریکا در دلارهای نفتی عربستان غوطه ور شده اند و بدون لحظه ای تامل نسبت به این منبع مالی نامشروع، از آن ها برای کمک به گروه های معارض دولت سوریه استفاده کردند. در واقع عربستان هرگز یک کشور نیست. و دو شکل برای توصیف آن وجود دارد. یک بنگاهی سیاسی که دارای مدل تجاری هوشمندانه اما ناپایدار بوده یا به قدری دچار فساد است که از همه لحاظ به سازمان های تبهکاری شباهت دارد که بهرحال نمی شود دوام آنرا متصور شد. آنگونه که برمی آید، پادشاه عربستان مدیرعامل یک شرکت خانوادگی است که پول نفت را برای باج دهی و کسب وفاداری سیاسی صرف می کند. این روش به دو شکل انجام می شود؛ پرداخت های نقدی یا امتیاز های تجاری برای فرزندان بی شمار خاندان سلطنتی و یا عرضه فرصت های اندک شغلی و کالاهای عمومی برای مردم عادی. اهرم زور و فشار نیز به دست سرویس امنیت داخلی خشن عربستان که با تجهیزات امریکایی مجهز شده است، اعمال می شود. امریکا از دیرباز روی پول های بی اندازه خاندان سلطنتی عربستان برای خرید وفاداری حساب می کرده است. حتی امروز با وجود کاهش بهای نفت و همزمان با ماجراجویی های عربستان در یمن و دیگر نقاط و افزایش خرید تسلیحات، دولت ریاض با کمبود بودجه مواجه نیست. در همین حال، تولید روز به فزونی نفت در شرایطی که بهای این ماده سیاه به شدت تنزل یافته ممکن است بیانگر نیاز فوری برای درآمدزایی و دیگر ملزومات راهبردی باشد. همینطور صحبت ها درباره عرضه اولیه سهام شرکت نفتی آرامکو عربستان نشان دهنده نیاز به ارزهای قابل تبدیل هستند. علاوه بر این، میزان تقاضا و میزان عرضه نیز در عملکرد بازار سیاسی نقش دارد. اما اگر بهای وفاداری گران تر شود ماجرا چیست؟ به نظر می رسد این مساله رخ داده است. ملک سلمان برای به دست آوردن وفاداری اقشار برجسته که با ملک عبدالله، پادشاه پیشین عربستان، بیعت کرده بودند، مجبور شد مبالغ هنگفتی صرف کند. شاه عربستان همچنین مجبور است به اشتهای سیری ناپذیر برخی از کشورهای متحد ریاض از جمله سودان و سومالی نیز با پرداخت دلارهای نفتی پاسخ دهد. ذکر این موارد ممکن است به مزاج سعودی ها خوش نیاید، اما اگر قیمت خرید وفاداری به همین شکل افزایش یابد، ریاض ممکن است با ورشکستگی سیاسی مواجه شود. از نگاهی دیگر، نخبگان حاکم در عربستان زمانی که مردم به طور مداوم خواستار پاسخگویی دولت هستند چیزی شبیه به یک تشکیلات پیچیده جنایی عمل می کند. این نخبگان سیاسی و تجاری در شبکه ای انحصاری، مقادیر غیر قابل توصیفی پول نقد را از کشور خارج و به طور اسراف گونه ای در سرمایه گذاری های خصوصی در خارج کشور خرج می کنند. در سال ۲۰۱۵ در بسیاری از کشورهای جهان مردم در اعتراض به فساد حاکم به خیابان ها ریختند که در اثر آن یا مقامات خاطی استعفا کردند و یا دولت ها یا ساختار حکومتی تغییر یافت. با این حال از این دست اعتراضات در عربستان جز در مناطق شیعه نشین خبری نبود. در حال حاضر فقط اقلیت شیعه عربستان سعودی تا حدی خواسته های سیاسی خود را ابراز می کنند هرچند که بعید به نظر می رسد اکثریت سنی جامعه با وجود دریافت کمک های سخاوتمندانه خاندان سعودی، برای همیشه ساکت بمانند. برای چند دهه، ریاض با اخراج مخالفان خود مانند اسامه بن لادن به کشورهای دیگر به گسترش افراط گرایی در جهان اسلام دامن زد. ریاض با این اقدامات از فشار بر روی خود کاست اما این راهبرد ممکن است نتیجه معکوس بدهد. ملک سلمان ۸۰ ساله مهارت و چابکی ملک عبدالله، برادر ناتنی خود را به نمایش نگذاشته است. وی نیز اهدافی مشابه آنچه از ویژگی های حکام خودکامه است دارد؛ اعدام مخالفان، جنگ افروزی و شلاق زدن مخالفان مذهبی برای بی اعتبار کردن مطالبات شیعیان و همچنین افزایش شور ملی در عربستان. هر یک از این خطرات ریسک خود را دارد. شیشه قدرت سلمان ترک خورده است و چند اتفاق ممکن است رخ دهد. یکی مبارزه جناحی در درون خانواده سلطنتی که به وفاداری افراد به ملک سلمان و توانایی آنان در خرج کردن پول در جهت اهدافشان بستگی دارد. اتفاق دیگر جنگ خارجی است. تقابل عربستان سعودی و ایران در جنگی نیابتی که در یمن و سوریه به راه افتاده است. سناریوی سوم شورش است؛ قیامی غیر خشونت آمیز یا تمردی جهادی در نتیجهٔ تمام اپیزودهای قابل پیش بینی که طی سال های اخیر در منطقه مطرح شده است. احتمال وقوع، و مخاطرات این سناریو ها و همچنین عواقب آن ها باید شناسایی شود و یک تیم پر انرژی باید این موارد را به دقت بررسی کند. جمله «امیدواری، سیاست نیست» زیاد انتخاب شده است، اما در نظر نگرفتن گزینه جایگزین نتیجه مطلوبی نخواهد داشت. ...............
جمعه ، ۳۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]