تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869407520
انتقاد محمد مطهری از سانسور انتخاباتی تلویزیون
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: حجت الاسلام و المسلمین محمد مطهری در تابناک نوشت: در 9 بار انتخابات برگزار شده مجلس از ابتدای انقلاب، میزان مشارکت مردم در کل کشور حدود 60 درصد و در تهران جز در 3 مورد زیر 50 درصد بوده است که در مقایسه با کشورهای دیگر قابل قبول است. اما نکته اینجاست که در همه این مدت، تقریبا همه کسانی که در رادیو یا تلویزیون با آنان مصاحبه شده، گفته اند در انتخابات شرکت می کنند. روشن است که مبدع این شیوه، مسئولان فعلی صدا و سیما نیستند؛ روالی است از گذشته و با چند دهه سابقه. علت این پدیده عجیب یعنی آمار رسمی 60 درصدی از یک طرف و مصاحبه های یکدست 100 در صدی از طرف دیگر، از 4 حال خارج نیست: 1. از هر 10 نفر ایرانی، 4 نفر در جلوی دوربین رنگ عوض می کنند، حال یا از روی نفاق و یا از روی ترس. اگر این فرض درست باشد با توجه به اینکه ضریب مشارکت بر همگان روشن است هدف از پخش مصاحبه های یکدست، اثبات نفاق و ترس بسیاری از ایرانیان است. 2. کسانی که در انتخابات شرکت نمی کنند جلوی دوربین با آسودگی خاطر و صداقت، عدم شرکت خود را اعلام می کنند ولی تلویزیون همه را سانسور می کند. در این فرض، هدف از پخش مصاحبه های یکدست این است که به مردم خوب حالی کنیم که ما اهل سانسور هستیم، و «مردم» کسانی هستند که حتما در انتخابات شرکت می کنند و بقیه «نامردم» هستند. 3. کسانی که در انتخابات شرکت نمی کنند اصلا حاضر به گفت وگو با تلویزیون نیستند، چون یقین دارند پخش نمی شود. طبق این فرض، بخش قابل توجهی از مردم به رسانه ملی بی اعتماد بوده و عطایش را به لقایش بخشیده اند. 4. تلویزیون تا یقین نداشته باشد کسی پاسخش درباره شرکت در انتخابات مثبت است با او مصاحبه نمی کند. در این فرض «مصاحبه با مردم رأی دهنده» تحت عنوان «مصاحبه با مردم» به خورد مردم داده می شود. وجدان خود را قاضی کنیم. به کدامیک از 4 فرض بالا رضایت داده ایم؟ و به چه قیمتی؟ آیا هر کدام از فروض چهارگانه درست باشد مصداق واضح (با اعتذار) «تف سر بالا» نیست؟ اساسا خوب است مسئولان از خود بپرسند که پخش این نوع مصاحبه ها برای جذب چه افرادی است؟ بسیج کرمان؟ طلاب قم؟ خانواده های شهدای اصفهان؟ رزمندگان جان برکف اهواز؟ سپاهیان بوشهر؟ اساتید بسیجی تبریز؟ یعنی اگر این مصاحبه های یکدست پخش نشود این افراد در انتخابات شرکت نمی کنند؟! اگر مقصود عقلانی پشت این مصاحبه هاست این هدف نباید چیزی جز تشویق افراد بی تفاوت و حتی مخالف نظام به مشارکت در انتخابات باشد. آیا پخش مصاحبه هایی که هم رسانه ملی و هم مردم می دانند نشان دهنده نظر همه طیفهای مردم نیست و به نام نظر کل مردم پخش می شود، می تواند افراد مخالف یا حتی بی تفاوت را پای صندوق رأی بکشاند؟ این عدم صداقت با مردم نه تنها باعث جذب بی تفاوت ها و مخالفان نمی شود بلکه برخی افراد مصمم را هم برای رأی دادن به تردید می اندازد. من نمی فهمم از انکار اینکه نظام ما منتقد و مخالف در میان طبقات مختلف دارد چه سودی می بریم جز اینکه بر تعدادشان می افزاییم؟ لطفا کسی مرا راهنمایی کند: آیا مخالف نداشتن یعنی حق بودن؟ آیا مخالف داشتن یعنی باطل بودن؟ پس طبق این نگرش، نعوذ بالله خداوند که حق مطلق است، اولین ناحق است چون صد ها بار از مخالفان خود در قرآن سخن گفته و اصل وجودشان را نیز تایید کرده است. خوشبختانه اخیرا چند بار رهبر انقلاب در سخنان خود مخالفان نظام و مخالفان خود را خطاب قرار داده و آنان را به پای صندوق ها دعوت کرده اند. آیا معنا دارد که ولی فقیه و بالا ترین مقام کشور با ارائه استدلال و با تواضع، برای مخالفان خود و نظام، کارت دعوت شرکت برای انتخابات بفرستد اما رسانه ملی در تبلیغاتش وجود دریافت کنندگان کارت را از اساس انکار کند؟! چه جفای بزرگی است که تلویزیون فقط منعکس کننده نظرات انقلابیون و طرفداران نظام باشد و بزرگ تر از این جفا، این خیانت است که عده ای «رهبر انقلاب» را بر خلاف سیره ایشان تبدیل به «رهبر انقلابیون» کنند. بد تر آنکه چنین القا کنند که ایشان به صرف انقلابی بودن این افراد و در روز مبادا به کار آمدن، موافق اجرای عدالت در مورد انقلابی ها، در صورت ارتکاب هر نوع خطایی نیستند. گویی: «انقلابی باش، هر چه خواهی کن!». چنین القائات نادرستی ممکن است صد ها هزار نفر را جذب کند اما میلیون ها نفر را دفع خواهد کرد. مسئولان محترم دقیقا در این نکته بیندیشند که این مصاحبه های یکدست نه تنها نشان دهنده نوعی بی احترامی و نداشتن سعه صدر نسبت به مردمی است که در انتخابات شرکت نمی کنند، بلکه اساسا توهین به «رأی دهندگان» است. چرا؟ برای اینکه به زبان حال به مردم شرکت کننده در انتخابات می گوید شما آنقدر دهن بین و سست عقیده و سطحی هستید که اگر حتی یک نفر هم بگوید در انتخابات شرکت نمی کند، روی تصمیم شما تأثیر منفی می گذارد؛ لذا فقط نظرات موافقین را پخش می کنیم. آیا این است معنای فهیم دانستن مردم؟ جالب اینجاست که سیاست گذاران رسانه برای جذب بیشتر مردم، از نگرشهای زیانبار سانسوری و امنیتی خود کوتاه نمی آیند اما از عقاید دینی خود به سادگی کوتاه می آیند، گویی دیواری کوتاه تر از دیوار دین ندارد! به همین دلیل است که با عدم صداقت، برای بازارگرمی در ایام انتخابات، سراغ بدحجاب ها و تقریبا بی حجاب ها می روند. اگر برای مقاصد خودشان از دختران بزک کرده استفاده کنند هم عین شرع است و هم غوغا، و اگر دیگران استفاده کنند هم ضد شرع است و هم واویلا! دختر بزک کرده با فکلهای پریشان هر جا اراده کنند نشان دهنده عمق نفوذ انقلاب است و هر جا اراده نکنند، نشان دهنده عمق رسوخ ابتذال! اگر واقعا به دنبال افزایش مشارکت مردم در انتخابات هستید به جای آنکه فکلهای بیرون آمده از زیر روسری ها را به نمایش درآورید، حرفهای بیرون آمده از دل بخشی از مردمی که در انتخابات شرکت نمی کنند و اصل وجودشان در مصاحبه های رسانه ملی درباره انتخابات مورد انکار قرارگرفته است به نمایش گذارید. با خطاب حکیمانه اخیر رهبر انقلاب، رسانه ملی به جای آنکه عمده کار تبلیغاتی اش کالبدشکافی این مسأله باشد که چرا عده ای رأی نمی دهند و درد دل آنان را پخش کند و از مسئولان پاسخ بخواهد، هر روز به زبان حال این پیام را می دهد: «رأی نمی دهی، پس نیستی!». فکر می کند با گردآوردن صد مجری زیر برج آزادی و گفتن صدباره «من رأی می دهم، تو رأی می دهی» و پخش چند موزیک هیجانی، دعوت بسیار مؤثری انجام داده است. این روش ها برای تشویق کودکان دبستانی و حداکثر راهنمایی خوب است نه در مواجهه با یک ملت فهیم. امیدی به تغییر این سیاست ها که بر اساس چند پیش فرض غلط امنیتی بنا شده است باشد یا نباشد، هر ایرانی با هر فکر و گرایشی، اگر اندک تاملی کند در اینکه شرکت کردن در انتخابات در این برهه به نفع اوست نباید تردید به خود راه دهد. طرفداران نظام با هر تعلق جناحی نیازی به توجیه و ترغیب ندارند؛ هم انگیزه دینی دارند و هم انقلابی. اما بی تفاوت ها و مخالفان و حتی معاندان، نظری به اوضاع منطقه بیندازند. فراموش نکنیم ده ها و بلکه صد ها هزار خونخوار با آرزوی مسخره سر به نیست کردن مردان شیعه و یا ایرانی و دست درازی به ناموسشان – که نمونه اش را در برخورد با زنان مظلوم ایزدی شاهد بودیم - سر بر بالش می گذارند؛ آرزویی که به لطف الهی به گور خواهند برد. اگر کسانی با عملکرد نظام، با عمامه و حتی با دین مشکل دارند، قطعا حاضر نیستند دشمنان، به این خاک طمع کنند، طمعی که با اوضاع امروز و مشارکت کم رمق در انتخابات در دل آنان تقویت می شود. دشمن که داخل بیاید دیگر میان عمامه و کراوات، ساپورت و چادر، مدزده و بسیجی، لیبرال و سنتی تفاوتی قائل نیست. بنابراین مخالف نظام اگر منطقی باشد درک می کند که برای امنیت کشور بهتر است درانتخابات شرکت کند. بله، دل ما هم پردرد است. همه دیده ایم که متأسفانه برخی شروران خطرناک را به راحتی آزاد می کنند و دوباره و ده باره در قالب زورگیری یا تجاوز به جان این مردم می افتند و با کلیپ ها جولان می دهند. نیز می دانیم که بعضا این مسئولان عزیز بیشتر به فکر قلم ها و سخنرانی ها هستند تا قمه ها و نعره ها. اما این دلیل نمی شود که هر یک از ما از انجام آنچه به ارتقای امنیت کشور کمک می کند دریغ کنیم. باید دعا کنیم کارهای شروران با معجزه ای نوعی حرکت بر ضد نظام تلقی شود. آن وقت است که برخورد بسیار جدی تری صورت خواهد گرفت. این نوشته را با 2 نکته به پایان می برم: 1. امیدوارم این یادداشت به سرنوشت مطلب قبلی من تحت عنوان «چرا نیت شیطانی اینقدر زود به تجاوز منجر می شود» دچار نشود. اخیرا مطلبی به طور بسیار وسیع در شبکه های اجتماعی تحت عنوان «این مقاله از مجتبی مطهری فرزند کوچک شهید مطهریه» منتشر شده است. مطلب مذکور فقط تا نیمه اول آن یعنی تا قبل از «نماز صبح، رادیو را باز می کنید» از بنده حقیر محمد مطهری است و بقیه آن جعلی است که در یک اقدام غیراخلاقی به من (آخرین فرزند شهید مطهری) نسبت داده شده است. از خوانندگان محترم می خواهم که صحت و سقم مطالب منتسب به بنده را از کانال تلگرام اینجانب به شناسه (m_motahari) و یا سایتهای معتبر خبری پیگیری کنند. 2. اگر نمی خواهیم سخن بخش بزرگی از جامعه را پخش کنیم لااقل بگوییم مصاحبه با «رأی دهندگان». چرا القا می کنیم با همه مردم از همه طیف ها مصاحبه شده است؟ گر چه راه صحیح تر و قطعا بسیار مؤثر آن است که سخن آنان را که نمی آیند بشنویم و با جدال احسن با آنان سخن بگوییم تا یک بارهم که شده آینه تبلیغات ما نه بخشی از جامعه بلکه همه مردم را نشان دهد، ولو آن بخش همراه ما، در اکثریت باشند. رویکرد رسانه ملی به خوبی پاسخ این پرسش را می دهد که چرا شبکه های اجتماعی در کشورهای دیگر با «استقبال» مردم مواجه می شود و در ایران با «هجوم» مردم. آری، وقت آن است که این سخن چاره ساز حضرت ختمی مرتبت را باور کنیم: النجاة فی الصدق؛ ضرر نمی کنیم.
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها