واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): انجام پرش در مراسم ۲۲ بهمن، از جمله آرزوهای تک تک چتربازان ایران است و با توجه به مهارت بالای شهید«مسعود عسگری»، سال گذشته قرعه به نام او افتاد، در حالی که چند ماه پس از آن به پرش واقعی زندگی رسید و جاودانه شد.شهید مسعود عسگری متولد شهریور 1369 بود. او 21 آبان ماه سال جاری طی عملیات مستشاری در حلب سوریه به شهادت رسید. پیکرش 22 آبان ماه به کشور بازگشت و طی مراسم باشکوهی در 24 ابان ماه تشییع شده و در قطعه 26 گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد. 22 بهمن سال گذشته بود که شهید مسعود عسگری بر فراز میدان آزادی پرواز کرد. او مدت ها شوق مشارکت در این جشن باشکوه را داشت و علاقه مند بود تا یکی از نمایش های اقتدار را در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بر فراز برج آزادی به نمایش بگذارد و سرانجام سال 93 در پرش سقوط آزاد به همراه سایر دوستانش بر فراز میدان آزادی شرکت کرد. شاید آن روز کسی فکرش را هم نمی کرد که مسعود سال بعد نامش در لیست شهدای این انقلاب خوش بدرخشد. یکی از دوستان صمیمی و همرزم شهید مدافع حرم«مسعود عسگری» که در تمام پرش های مسعود و حتی در زمان دفاع از حرم حضرت زینب(س) و لحظه شهادت، در کنارش بوده، خاطره ای از سقوط آزاد 22 بهمن سال گذشته این شهید را نگاشته است که در ادامه می خوانید: انجام پرش در مراسم ٢٢بهمن از جمله آروزهای تک تک چتر بازهای ایران بوده و این پرش از اهمیت بالایی برخوردار است، چون در یک مراسم باشکوه ملی، در پیش چشم هزاران نفر و صدها عکاس و خبرنگار انجام می شود. از یک طرف دیگر، محل نشستن روی زمین، معمولا ضلع جنوب غربی میدان آزادی بوده که روز مراسم پر از جمعیت، میله های پرچم و کلی سیم و کابل است که هر کدام از آن ها، به تنهایی یک دنیا خطر محسوب شده و شخص پرنده، نیاز به مهارت کافی در نشستن و اجرای صحیح و دقیق ترافیک پرواز دارد. موضوع دیگر این است که تعداد افراد چترباز در سپاه، ارتش، نیروی انتظامی و بسیج بسیار زیاد است و به سختی و به ندرت قرعه به نام فردی درمی آید و اگر هم دربیاید، شاید بار دوم به 10 الی 20 سال دیگر آن برسد. مسعود از مهارت بالایی برخوردار بود و مثل بقیه بچه ها، پرش در این مراسم آرزوی او بود. چند روز قبل از مراسم، خبر رسید که مسعود عسگری برای پرش در روز ٢٢بهمن، انتخاب شده است. بعد از گذراندن تست ها، با موفقیت آماده پرش شده بود. روز قبل از آن، آخرین وضعیت باد و هوای فردا را چک کردیم، سری هم به محل لند(نشستن) زدیم، موانع و الگوی ترافیک را هم بررسی کردیم. سپس سراغ لوازم رفتیم. چترها را بستیم، همه لوازم از جمله دوربین های روی سر و دست را آماده کردیم. یک دفعه به مسعود گفتم بیا دوربینت را آپدیت کنم که گفت: «نیازی ندارد»،گفتم:«عملکردش بهتر می شود». خلاصه با گیر دادن من، دوربین را آپدیت کردیم. صبح روز مراسم، مسعود را تا کنار هلی کوپتر بدرقه کردم، وسیله بلند شد و در ارتفاع مناسب، همه پرنده ها پریدند. هر کسی بسته به توانش در آسمان، حرکات نمایشی انجام می داد. مسعود هم نگذاشت که یک وقت، چتر شرمنده اش بشود و هر کاری که می شد در هوا انجام داد تا به زمین رسید. خوشحال و خندان همدیگر را بغل کردیم و کلی عکس یادگاری گرفتیم که همان لحظه چشمم به دوربین روی سرش افتاد که روی مانیتورش نوشته بود:"cam error".چیزی نگفتم، یعنی نمی توانستم چیزی بگویم. آمدیم تا رسیدیم به پای لپ تاپ و مسعود دوربین را به آن وصل کرد، خدا خدا می کردم که فیلم گرفته باشد. یک فیلم روی رم ضبط شده بود، خیالم راحت شد، با خوشحالی فیلم را پخش کرد. فیلم از لحظه سوار شدن به هلیکوپتر تا چند ثانیه قبل از پریدن بود و هیچ چیز از پرش نگرفته بود و دوربین از همان لحظه، هنگ کرده بود. مسعود به من نگاه می کرد و من هم سوت می زدم و او حرفی نمی زد، ولی صدای داد و فریادش رو حس می کردم. مسعود گفت:« آپدیت کردی؟ عملکردش بهتر شد؟» گفتم: «فکرکنم ناقص انجام شده». دیگر چیزی نگفت و تا صبح دنبالم کرد و تا جایی که جا داشت با کتک های دوستانه اش، بابت آپدیت کردن دوربین، از من تشکر و قدردانی کرد. * تسنیم
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]