تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833722342
کارشناس آمریکایی: جاسوسی از ایران بعد از توافق هسته ای یک امر عادی است
واضح آرشیو وب فارسی:گام نیوز: گام نیوز: یکی از کارشناسان حوزه ایران در آمریکا که یکی از مشاوران کاخ سفید در این حوزه نیز بشمار میرود معتقد است دخالت در انتخابات ایران توسط دولت آمریکا به یک امر عادی تبدیل شده است.به گزارش گام نیوز سیاست های آمریکا در تقابل با ایران ماهیت پیچیده ای دارد. ظاهر امر این است که در دوران ریاست جمهوری بوشِ جمهوری خواه، آمریکا لحظه به لحظه به سوی جنگ نظامی با ایران پیش می رفت، اما در زمان اوباما، این «دشمنی» کم تر شده و احتمال تقابل نظامی میان دو کشور، به خصوص پس از توافق هسته ای، تقریباً از بین رفته است. با این حال، یک مرحله عمیق تر که برویم، می بینیم دشمنی آمریکا با جمهوری اسلامی در دوران اوباما نه تنها کم تر نشده، بلکه شدت پیدا کرده است. جورج بوش اگرچه زیاد از جنگ حرف می زد، اما هر مشاور عاقلی در آمریکای آن زمان به بوش می گفت که راه برخورد با ایران، جنگ نظامی نیست. از سوی دیگر، اوباما مستقیماً حرفی از جنگ با ایران نزد، اما در هر دو دوره ریاست جمهوریش وزرای خارجه ای را روی کار آورد که بیش ترین دشمنی را با ایران داشته و دارند . اخیراً اخباری از نقش مستقیم جان کری در برنامه های براندازی دولت ایران افشا شد که تأیید می کند اوباما می دانسته برای «دشمنی» با ایران به دنبال چه کسی باید برود. در حال حاضر و در آستانه دو انتخابات مهم در کشورمان باید بیش از هر زمان دیگری از توطئه ها و ترفندهای واشنگتن برای دخالت در امور داخلی ایران آگاهی داشته باشیم، به خصوص که هیچ انتخاباتی در ایران برگزار نشده که آمریکا در آن دخالتی نکرده باشد. خبرنگار بین الملل مشرق در خصوص نقش افراد کلیدی دولت آمریکا در دخالت در امور ایران و به خصوص انتخابات های کشورمان با «ویلیام بیمن» کارشناس مسائل خاورمیانه و ایران گفتگو کرده است که متن این مصاحبه به شرح زیر است. «ویلیام بیمن» کارشناس مسائل خاورمیانه و ایران و رئیس دپارتمان مردم شناسی دانشگاه «مینه سوتا» سؤال:: لطفاً خودتان را معرفی کنید تا من سؤال هایم را در ادامه از شما بپرسم. من «ویلیام بیمن» رئیس دپارتمان مردم شناسی در دانشگاه «مینه سوتا» در شهر «مینیاپولیس» آمریکا هستم. «هیچ آژانس اطلاعاتی روی کره زمین مدرکی از وجود یک برنامه سلاح هسته ای در ایران به دست نیاورده است» توضیحات مفصل «بیمن» درباره توافق هسته ای - دانلود سؤال:: شما فارسی را خیلی خوب و روان صحبت می کنید. این زبان را چگونه فراگرفته اید؟ آیا تخصصی در زمینه ایران دارید؟ من خیلی وقت است که با ایران سر و کار دارم و مدت ها پیش فارسی را یاد گرفته ام. بنده متخصص امور ایران هستم و حتی چندین کتاب و مقالات متعددی هم درباره ایران نوشته ام. البته خانواده من ایرانی نیستند. خود من متولد کانزاس آمریکا هستم. سؤال:: مردم آمریکا چه اندازه درباره انتخابات های مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان در ایران اطلاعات دارند؟ مردم آمریکا اطلاعات بسیار ناچیزی درباره انتخابات در ایران دارند. رسانه های جمعی آمریکا به ندرت پیش می آید که درباره انتخابات در ایران و ساختار و نحوه برگزاری آن خبر یا گزارشی پخش کنند. من می دانم که مقامات نیویورک تایمز و برخی رسانه های دیگر اطلاعاتی درباره مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان در ایران دارند، اما آن ها هم درباره این که اعضای این مجلس ها چگونه انتخاب می شوند، چیزی نمی دانند. سؤال:: بسیاری از مردم در ایران معتقدند که مسئولین آمریکا، به خصوص بعد از توافق هسته ای، دوست دارند اصلاح طلبان در انتخابات های مختلف روی کار بیایند. آیا چنین تصوری، درست است؟ کاش واقعاً همین طور بود و دست کم این اندازه اطلاعات میان عامه مقامات آمریکایی وجود داشت. اما واقعیت این است که اکثر مقامات واشنگتن حتی فکر می کنند تک تک نماینده های مجلس را یک نفر، مثلاً آیت الله خامنه ای، انتخاب می کند. نمی دانند که مردم پای صندوق می روند و به طور عمومی رأی می دهند تا نمایندگانشان به مجلس بروند. اغلب آمریکایی ها نمی دانند نمایندگان مجلس در ایران با رأی مردم انتخاب می شوند البته معدود افرادی هستند که این اطلاعات را دارند، اما به طور کلی، حتی در بالاترین سطوح دولت در آمریکا هم که طبیعتاً به خاطر ارتباط با ایران باید بدانند که ساختار انتخابات در این کشور چگونه است، چنین اطلاعاتی واقعاً وجود ندارد. کارشناسان امور ایران مانند خود من و هم کارانم تلاش زیادی می کنیم تا به مردم آمریکا بفهمانیم که در ایران انتخابات برگزار می شود و نمایندگان مجلس را مردم انتخاب می کنند، اما وقتی مقامات آمریکا از این واقعیت ها بی خبر هستند، طبیعی است که اکثریت مردم هم در این باره بی اطلاع باشند. سؤال:: با توجه به این که می گویید مقامات دولت آمریکا از وضعیت سیاسی داخل ایران خبری ندارند، آیا فکر می کنید واشنگتن در انتخابات های پیش رو در ایران دخالتی نخواهد کرد؟ بله. من فکر می کنم دولت آمریکا در این انتخابات ها دخالتی نمی کند، چون ما خودمان انتخابات ریاست جمهوری را در پیش داریم و این انتخابات همه وقت رسانه های جمعی را به خود اختصاص داده است. مردم هم به شدت درگیر انتخابات خود آمریکا هستند و کم تر توجهی نسبت به اوضاع داخلی یا انتخابات در ایران دارند. سؤال:: بنابراین سازمان هایی مانند موقوفه ملی دموکراسی و یا «دفتر امور ایران» در وزارت خارجه آمریکا، الآن که انتخابات در آمریکا برگزار می شود، غیرفعال هستند و وظیفه خود را انجام نخواهند داد؟ بالأخره آمریکا به عنوان یک ابرقدرت، سیاست های مداخله جویانه خودش را متوقف نمی کند. باید این را در نظر بگیرید که مثلاً دفتر امور ایران، نهادی نیست که به دولت مشاوره بدهد، بلکه این ها از سطوح بالاتر از جمله خود دولت دستور می گیرند و صرفاً آن را پیاده می کنند. مثلاً «جان لیمبرت» (دست یار معاون وزیر خارجه آمریکا در امور ایران و مسئول میز ایران در این وزارت خانه) که از دوستان خود من است، به مدت یک سال رئیس آن بخش بود، اما بالأخره خسته شد و از آن دفتر بیرون رفت، چون می گفت به ما توجه نمی کنند. کنگره، از بازیگران اصلی و پلیس بد در دشمنی با ایران است - دانلود در آمریکا متأسفانه برای کارشناسانی مانند ما که در زمینه ایران تخصص داریم، ارزشی قائل نیستند و به حرف و توصیه های ما گوش نمی دهند. این را می توانم به طور قطع به شما بگویم که اطلاعات عموم مردم ایران درباره آمریکا بسیار بیش تر از اطلاعات آمریکایی ها درباره ایران است. سؤال:: اگر از دفتر امور ایران مشاوره نمی پذیرند، پس چه کسانی به دولت آمریکا درباره ایران مشورت می دهند؟ باید توجه داشته باشید که در میان مقامات آمریکایی، افرادی هم هستند که بر خلاف اکثریت، اطلاعاتی درباره ایران دارند و یا از منابع مستقیم و غیرمستقیم این اطلاعات را به دست می آورند. کری ارتباط بسیار نزدیکی با محمدجواد ظریف دارد. ضمناً داماد او، ایرانی است و بنابراین اطلاعات بیش تری نسبت به سایر مقامات آمریکایی درباره ایران دارد. سؤال:: آیا افرادی مانند جان کری، تصمیمات دولت آمریکا را شخصاً و بر اساس اطلاعاتی که خودشان دارند اتخاذ می کنند؟ یعنی دفاتری مانند دفتر امور ایران، نقشی در شکل دهی تصمیمات واشنگتن ندارند؟ نخیر. این طور نیست که جان کری بتواند به تنهایی تصمیم گیری کند. همان طور که در ایران، جناح راست و جناح چپ داریم، در آمریکا هم همین طور است. بنابراین فردی مانند وزیر خارجه باید به این فکر کند که جناح راست در این دولت و مخصوصاً در کنگره، چه واکنشی به تصمیم های او نشان خواهند داد. قطعاً بعضی وقت ها هم یک سری تصمیمات را نمی گیرند، چون نمی خواهند بهانه حمله به دست جناح راستی ها بدهند. به عنوان مثال، دیدیم بلافاصله پس از آن که توافق هسته ای میان دو کشور امضا و اجرایی شد، تبادل زندانیان میان دو کشور صورت گرفت، چون دولت آمریکا نمی خواست جمهوری خواهان بهانه ای برای انتقاد از توافق داشته باشند. آمریکا نمی تواند تجارت جهان با ایران پس از تواق هسته ای را متوقف کند - دانلود سؤال:: سیامک نمازی که یکی از افراد دوتابعیتی زندانی در ایران است و هنوز هم آزاد نشده، در اعترافات خود گفته که ما در گروهی برای جاسوسی از ایران کار می کردیم که زیر نظر جان کری فعالیت می کرد. آیا فعالیت های افرادی مانند «نمازی» می تواند در قالب احیای دفتر امور ایران باشد یا فکر می کنید اتفاقات دیگری دارد می افتد؟ دستور کار دفتر امور ایران و نهادهای مشابه آن با وظایف سازمان هایی مانند سیا یا اف بی آی که مشخصاً نهادهای اطلاعاتی و جاسوسی هستند، تفاوت دارد. به عنوان مثال، همین دفتر امور ایران، عمده فعالیت هایش را تجزیه و تحلیل اطلاعات و آمار از درون ایران، مثلاً از طریق جمع آوری اطلاعات موجود در روزنامه های ایران، تشکیل می دهد. این در حالی است که سازمان هایی مانند سیادر ایران اقدام به جاسوسی می کنند. به عنوان نمونه، همین «رابرت لوینسون» که الآن ناپدید شده و نمی دانیم در ایران هست یا نه، مشخصاً مأمور اف بی آی و سیا بوده و به ایران سفر کرده است. حتی خود دولت آمریکا هم به این واقعیت اعتراف کرده است. سؤال:: زمانی که دفتر امور ایران در وزارت خارجه ایجاد شد، هم زمان یک دفتر دیگر هم با نام «دفتر ایران» در پنتاگون افتتاح شد و کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا اعلام کرد هدف از تأسیس این دو دفتر، پی گیری براندازی در ایران است. آیا شبکه سازی ای که این ها در سال های 2006 و 2008 در لندن و دبی و ابوظبی و فرانکفورت انجام دادند، و تعطیل نشدن این دفترها پس از توافق هسته ای به معنای ادامه سیاست براندازی علیه ایران در دولت اوباما حتی بعد از توافق نیست؟ اولاً بگویم که یک نکته ساده در بوروکراسی وجود دارد و آن این که دفتری که باز شد، هرگز بسته نمی شود. اما این را هم باید بگویم که هدف از فعالیت های دفتری مانند دفتر امور ایران در دولت جورج بوش و زمان وزارت کاندولیزا رایس، با هدف آن در دولت اوباما کاملاً متفاوت است. در آن زمان، به صراحت اعلام کردند که هدف پنتاگون و هدف دولت آمریکا، براندازی در ایران است. حتی به دنبال این هم نبودند که این مسئله را مخفی کنند. به همین دلیل هم بود که در زمان ریاست جمهوری بوش، توافقی در زمینه هسته ای هم میان دو کشور شکل نگرفت، چون آمریکا به هیچ عنوان به دنبال نزدیک تر شدن و برقراری رابطه با ایران نبود. جورج بوش یکی از رؤسای جمهور آمریکا بود که دشمنی خود با ایران را علناً ابراز می کرد و از جنگ میان دو کشور می گفت با این حال، وقتی اوباما آمد، هدف دفتر امور ایران کاملاً تغییر کرد و از پی گیری سیاست براندازی به پی گیری سیاست تفاهم و رابطه تبدیل شد. الآن وظیفه این دفتر، پیدا کردن نقاط اشتراک میان دو کشور با هدف برقراری روابط نزدیک تر است. این نشان می دهد که در آمریکا، این که چه کسی رئیس جمهور و یا وزیر خارجه است، واقعاً تعیین کننده است. سؤال:: بنابراین شما اعترافات سیامک نمازی درباره جاسوسی از ایران تحت نظر جان کری را تأیید نمی کنید؟ این برمی گردد به این که تعریف شما از جاسوسی چه باشد. به نظر من این که «نمازی» با وزارت خارجه آمریکا هم کاری می کرده و مثلاً به آن ها گزارش می داده است، مصداق جاسوسی نیست، چون این کار او برای دولت یا مردم ایران، ضرری نداشته است. این ها صرفاً می خواسته اند از شرایط داخلی ایران، نظرات مردم و این گونه مسائل کلی خبر داشته باشند. دلیلش هم این است که ارتباط رسمی میان دو کشور حتی تا همین امروز هم عملاً وجود ندارد. بنابراین راهی وجود نداشت که توافق و تفاهم درباره مسائلی مانند مسئله هسته ای میان دو کشور به وجود بیاید. «نمازی» از آن جایی که اصالتاً ایرانی هم هست و تسلط کامل به زبان فارسی دارد، گزینه خوبی بود تا این گزارش ها را تهیه کند. ممکن است دولت ایران، نام این را جاسوسی بگذارد. خود من، مردم شناس هستم و درباره ایران هم گزارش می نویسم و حتی چاپ هم می کنم. طبق این تعریف، من هم باید جاسوس تلقی بشوم. دوستی با ایران می تواند یک دست آورد ارزشمند اقتصادی برای آمریکا باشد - دانلود سؤال:: طبق گزارشی که برخی رسانه های آمریکایی هم منتشر کرده اند، سیامک نمازی در شبکه سازی و فعالیت های اینترنتی هم نقش داشته است. نام این را شاید نتوان جمع آوری اطلاعات میدانی از یک کشور و تحقیقات درباره افکار عمومی گذاشت. ضمن این که اگر «نمازی» صرفاً اطلاعات جمع آوری می کرد، شاید مانند چند زندانی دیگری که آزاد شدند، او هم آزاد می شد. تا جایی که من می دانم، «نمازی» تخصص فنی خاصی ندارد که باعث شده باشد بتواند از ایران جاسوسی کند. ممکن است مثلاً درباره برنامه موشکی ایران هم اطلاعاتی به آمریکایی ها داده باشد، اما این ها اطلاعاتی است که هر روز در روزنامه های ایران منتشر می شود و مسئله مخفیانه ای نیست. تنها دلیل این که «نمازی» این اطلاعات را به آمریکایی ها می داد این بود که کم تر کسی در آمریکا فارسی بلد است و می تواند روزنامه های ایران را بخواند و اطلاعات آن ها را به آمریکایی ها بدهد. نمی خواهم بگویم کاری که «نمازی» انجام داده، کار کوچکی است، اما بعید می دانم تخصص خاصی داشته و یا اطلاعاتی فراتر از آن چه را به آمریکایی داده باشد که هر انسان دیگری با دانستن زبان فارسی می توانسته در اختیار دولت آمریکا بگذارد. سؤال:: به هر حال، «نمازی» برای جمع آوری اطلاعات به ایران آمده بود. درست است؟ این را هم من نمی توانم به طور قطعی بگویم. شاید این طور بوده، اما این هم چیز عجیبی نیست. خود من وقتی از ایران برمی گردم، خیلی ها از من سؤال می کنند که ایران چه شکلی است یا آن جا چه خبر بود. من هم به سؤالات آن ها جواب می دهم، اما به آن ها می گویم که هرچه الآن به شما می گویم، شب، خودم آن را چاپ خواهم کرد، چون این ها اطلاعات محرمانه یا سری نیست. دلیلش هم این است که من دوست دارم مردم آمریکا درباره ایران بیش تر بدانند و شرایط این کشور را بهتر درک کنند. من نمی دانم قرارداد «نمازی» با دولت آمریکا چه بوده است، اما فکر نمی کنم اطلاعاتی که او به دولت آمریکا داده، به ضرر ایران بوده باشد. ضمن این که بالأخره یک مطلب را می توان ثابت کرد و آن این که تلاش های «نمازی» تا اندازه ای منجر به امضای توافق هسته ای میان دو کشور شد. بنابراین اطلاعاتی که «نمازی» درباره وضعیت داخلی در ایران و شرایط سیاسی داخل این کشور به وزارت خارجه آمریکا داده بود، مفید واقع شد. من از نمازی یا وزارت خارجه آمریکا دفاع نمی کنم، اما می دانم وقتی کسی با وزارت خارجه قرارداد می بندد، باید از هر جایی که می تواند، اطلاعات جمع کند. «سیامک نمازی» یکی از ایرانی-آمریکایی هایی است که به جرم جاسوسی در ایران زندانی شده است سؤال:: یکی از سیاست های مهم دولت آمریکا، پی گیری انقلاب رنگی در کشورهای هدف است و همین سیاست را درباره روسیه هم پی گیری می کنند. آیا چنین اتفاقی نمی تواند درباره ایران هم بیفتد؟ آیا با تغییر دولت در آمریکا، همه سیاست های براندازی در این کشور کنار گذاشته شده و جنگ نرم و قدرت نرم دیگر پایان یافته است؟ این خطر همیشه وجود دارد که وقتی روابط میان دو کشور نزدیک تر شود، دو کشور اطلاعات بیش تری هم از یک دیگر به دست خواهند آورد. بنابراین با اتفاقاتی مانند توافق هسته ای، جمع آوری اطلاعات هم بیش تر خواهد شد. حتی شما در نظر بگیرید که اسرائیل درون آمریکا جاسوس دارد. یا مثلاً آمریکایی ها مکالمات مرکل را شنود می کرده است. این ها چیزهایی است که نباید باشد، اما در دنیای امروز، خیلی طبیعی است. با این حال، این که دو کشور در دنیا کاملاً از هم جدا باشند و هیچ ارتباطی با یک دیگر نداشته باشند، این هم مطلوب نیست. در هر حال، با توجه به توافق هسته ای و نزدیک تر شدن روابط میان دو کشور، حتماً افرادی هستند که در امور داخلی و سیاسی کشور مقابل، کنجکاوی خواهند کرد. البته بعید نیست که همین الآن هم افرادی درون آمریکا باشند که درباره فضای سیاسی و یا مثلاً انتخابات در آمریکا به دولت ایران گزارش بدهند. سؤال:: بسیاری از رسانه های غربی و آمریکایی، دائماً می نویسند که حتی پس از توافق هسته ای هم امیدی به تغییر رفتار منطقه ای ایران وجود ندارد. اگر دولت ایران آن قدر عوض شده که توافق هسته ای را با آمریکا امضا کرده است، چرا این همه درباره تغییر رفتار ایران در منطقه اظهار ناامیدی می کنند؟ یک مسئله را اجازه بدهید صادقانه بگویم. من نمی فهمم چرا برخی افراد می گویند که ایران در منطقه خاورمیانه رفتار بدی داشته است. به نظر من، روابط ایران با کشورهای هم سایه و دور و برش طبق اصول بین المللی، کاملاً نرمال است. تهران با برخی کشورها مانند سوریه، قرارداد دوستی بسته است؛ قراردادهایی که در جامعه بین المللی هم به رسمیت شناخته شده اند. بنابراین وقتی از دولت سوریه دفاع می کند، یک کار کاملاً عادی است. جلسه پرسش و پاسخ درباره ایران با حضور «بیمن» - دانلود سؤال:: پس چرا آمریکایی ها این را نمی پسندند؟ اگر رفتار آمریکا نسبت به ایران تغییر کرده، پس باید بپذیرد که تهران هم مانند آمریکا، متحدانی دارد که روابطش با آن ها بهتر است و از آن ها دفاع خواهد کرد. بله. من هم دقیقاً همین نظر را دارم. اما آمریکا به همان دلیلی که نمی خواهند روسیه به سوریه کمک کند، کمک ایران به بشار اسد را هم نمی پذیرد. ما الآن در آمریکا تلاش می کنیم همین مسئله را مطرح کنیم که اگر روسیه یا ایران کاری را می کند که به ضرر متحدان آمریکاست، این دلیل نمی شود که کار آن ها اشتباه باشد. مثلاً الآن با عربستان سعودی درگیر هستیم و می دانیم که سعودی ها از حضور تشیع در مرزهای خودشان می ترسند. بنابراین نمی خواهند حوثی ها در مرزهای جنوبی شان یعنی در یمن روی کار بیایند؛ تا جایی که حتی حاضر هستند، یمن را بمباران کنند. این در حالی است که تا جایی که من می دانم، ایران حتی یک سرباز هم به یمن نفرستاده تا با عربستان بجنگد. اما آمریکا چون سابقه دوستی با عربستان را دارد، می گوید مشکلات میان عربستان و یمن، تقصیر ایران است. سؤال:: با توجه به تخصصی که شما درباره ایران دارید، قطعاً دولت آمریکا نباید از شما به راحتی عبور کرده باشد. آیا سابقه حضور در یک پست رسمی در دولت آمریکا را داشته اید؟ سابقه حضور رسمی در دولت که نه، اما گاهی اوقات، خیلی کم، من و متخصصین دیگر را صرفاً برای مشاوره به کاخ سفید می برند. مخصوصاً اگر سمینارهایی باشد با موضوع ایران و یا خاورمیانه، از ما دعوت می کنند تا سخنرانی کنیم. مثلاً قبل از حمله به عراق هم در سال 2003، ما را دعوت کردند و گفتند که ما قصد داریم به عراق حمله کنیم، نظر شما چیست. ما گفتیم که حمله به عراق قطعاً با شکست آمریکا هم راه خواهد بود، اما گفتند ما تصمیم خود را گرفته ایم، فقط می خواستیم نظر شما را هم بدانیم. ما هم گفتیم که حداقل متخصصین مسلط به زبان عربی و مطلع درباره اسلام و این ها را با خودتان ببرید، چون باید خودتان را برای یک اقامت طولانی مدت آماده کنید. در آن زمان «دیک چنی» معاون بوش می گفت ما نیاز به چنین متخصصینی نخواهیم داشت، چون کار ما در عراق شش ماه بیش تر طول نخواهد کشید. بعد از چند وقت، دوباره ما را دعوت کردند و با داد و بی داد از ما پرسیدند که چه کار باید بکنیم. ما هم گفتیم شما که به توصیه اول ما گوش نکردید، الآن می خواهید چه کار کنیم؟ پیاده روی ظریف با کری و عکس العمل های داخلی به آن - دانلود سؤال:: به هر حال الآن در آمریکا افرادی هستند که تصمیم گیری می کنند. مانند همان زمانی که آمریکا می خواست به عراق حمله کند و با آن که نباید حمله می کرد، اما این تصمیم گرفته شد، الآن هم دخالت هایی در انتخابات ایران دارد صورت می گیرد. ممکن است الآن این دخالت ها به دست «جان مک کین» یا «جان کری» انجام شود، اما در هر صورت این اتفاق دارد می افتد. فکر می کنید افرادی که در انتخابات ایران دخالت می کنند، دوست دارند چه قشری در این انتخابات ها روی کار بیایند؟ من نمی دانم آمریکایی ها ترجیح می دهند چه جناحی در ایران روی کار بیاید، اما یک چیز را می توانم به شما بگویم و آن این که هیچ انتخاباتی در ایران نیست که آمریکایی ها کم و بیش در آن دخالت نکرده باشند. با این حال، هر بار که واشنگتن در انتخابات ایران دخالت می کند، نهایتاً نتیجه به ضرر آن حزبی می شود که آمریکایی ها به دنبال حمایت از آن بوده اند. حتی زمانی که آمریکایی ها گفته اند مردم ایران نباید در انتخابات شرکت کنند، دقیقاً نتیجه عکس گرفته اند. مردم ایران به خاطر همین حرف آمریکایی ها همه می آیند و در انتخابات شرکت می کنند تا نشان دهند که به حرف آمریکا گوش نمی دهند. من خودم پنج انتخابات ایران را از نزدیک مشاهده کرده ام و در همه آن ها دیده ام که مردم خیلی گسترده و با هیجان می آیند تا رأی خود را بدهند و حرفشان را بزنند. سؤال:: با تجوه به شناخت بالایی که از ایران دارید اگر شما در انتخابات مجلس ایران شرکت می کردید، به چه گروهی رای می دادید؟ بگذارید این سؤال شما را این گونه جواب بدهم که من سال هاست درباره ایران کار می کنم و واقعاً امیدوارم یک روز، تفاهم و صلح میان آمریکا و ایران برقرار شود. بنابراین اگر می توانستم در انتخابات مجلس ایران رأی بدهم، به افرادی رأی می دادم که حاضر باشند با آمریکا ارتباط برقرار کنند، یعنی اصلاح طلبان. این را هم بدانید که اگر درهای تجارت و اقتصاد ایران به روی دنیا باز شود، به نفع تمام مردم این کشور خواهد بود. می دانیم که جوانان ایرانی، فهیم و باهوش هستند و با اقتصاد و تجارت بین المللی آشنایی دارند. بنابراین حیف است که این جوان ها در اقتصاد بین المللی نقشی نداشته باشند. البته خیلی ها نقش خود را در اقتصاد بین الملل دارند، اما این سهم باید خیلی بیش تر باشد. ما باید رفت وآمد داشته باشیم و هم دیگر را بشناسیم، چون در غیر این صورت، امکان صلح و دوستی میان کشورها وجود نخواهد داشت. پس از توافق هسته ای، جاسوسی از ایران یک امر عادی خواهد بود سؤال:: در صورتی که این ارتباط برقرار شود، معضل جاسوسی و دخالت را چه باید کرد؟ ببینید این ها بالأخره وجود خواهد داشت، نه فقط آمریکایی ها، بلکه همه جای دنیا به این مسئله عادت کرده اند. شما حتی درون کشور خودتان هم اگر دقت کنید، در برخی محله ها بیش تر از بقیه، مردم در زندگی هم فضولی می کنند و دخالت می کنند. سؤال:: اما مثلاً ترور دانشمندان هسته ای را که دیگر نمی شود یک اقدام عادی یا موجه دانست. بدون اطلاعات افرادی مانند «نمازی» که نمی توانستند دانشمندان هسته ای ایران را شناسایی و ترور کنند. بله. قطعاً این ترورها نباید اتفاق می افتاد. اسرائیلی ها خودشان اعتراف کردند که این ترورها کار آن ها بوده و این مسئله به نظر من گناه بزرگی بود و بسیار افتضاح بود. اما این را هم می دانیم که افراد دیگری در ایران هم هستند مانند «مجاهدین خلق» که این ها با اسرائیل روابط خوبی دارند و به آن ها کمک می کنند. من هم قبول دارم که ترور این دانشمندان کار بسیار اشتباهی بود، چون این ها کاری نکرده بودند. البته ترورها، بی فایده هم بود، چون شما نمی توانید با کشتن یک یا دو نفر، جلوی برنامه هسته ای کشوری مانند ایران را بگیرید. با این حال، به نظر من این کار اسرائیلی ها واقعاً مایه تأسف بود. من خودم وقتی خبر ترور دانشمندان ایرانی را شنیدم، گریه کردم. سؤال:: البته امام خمینی در یکی از سخنرانی های مشهور خودشان می گویند: «بکشید ما را. ملت ما بیدارتر می شود.» بله. کاملاً درست است. من در زمان انقلاب، در ایران بودم. یادم هست، افرادی در انقلاب بودند که خیلی مؤمن بودند. البته شاید از نظر رفتاری، محافظه کار بودند، اما خیلی عادل بودند، مثلاً آقای «باهنر» که حرف های او خیلی برای من برجسته بود و وقتی ایشان را کشتند، من خیلی تأسف خوردم. رهبرانی مانند ایشان را خیلی باید احترام بگذاریم و برای آن ها عزاداری کنیم. کشتن هر انسانی واقعاً گناه است، به خصوص اگر پشت آن دلایل سیاسی باشد، واقعاً به هیچ شکلی نمی توان آن را توجیه کرد.
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گام نیوز]
[مشاهده در: www.gamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها