واضح آرشیو وب فارسی:آناج: مجلسِ دولتی یعنی قوانین، فدای خواسته های دولت شود و مسلما در این مجلس نه فقط برجام، بلکه تمامی طرح های پر چالش و هزینه بردار در کمتر از بیست دقیقه به تصویب خواهد رسید.گروه سیاسی آناج: شاید بتوان دو انتخابات پیش رو را یکی از مهم ترین مقاطع حساس پس از پیروزی انقلاب اسلامی به شمار آورد. با توجه به شرایط جدیدی که برای نظام سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور به وجود آمده به مجلسی نیازمندیم که بتواند با قانون گذاری درست، مجاری نفوذ را به روی بیگانگان ببندد و از آمریکایی شدن مجلس جلوگیری کند، و به خبرگانی نیاز داریم که تمام و کمال انقلابی باشند و افکار و اندیشه های امام راحل را مبنای حرکت خود قرار دهند. اکنون در برهه ای قرار گرفته ایم که با پرداخت هزینه های بسیار سنگین، دستاورد اندکی در زمینه ی رفع تحریم ها نصیبمان شد و از سویی کشور در وضعیت نا به سامان اقتصادی به سر می برد. در روزگاری که به قول آقای روحانی، برجام از جانب خدا برای ما آمده و همان خدا برای مردم رفاه می آورد، دیگر نباید انتظار خاصی از دولت داشته باشیم. روحانی قبل و حین مذاکرات، تحریم ها را عامل اصلی مشکلات اقتصادی عنوان می کرد و پس از آن سهمی 40 درصدی برای آن قائل شد. اکنون نیز فساد و رانت را عامل عدم پیشرفت اقتصاد معرفی می کند؛ عواملی که کاملا داخلی بوده و ارتباطی به تحریم ها ندارند و دولت می توانست از همان آغاز کار، بر روی این ها مانور دهد. این روزها ظاهرا بزک برجام تمامی ندارد و از آنجا که نه مردم، تقدیر و تشکر ویژه ای از دولت کردند و نه رهبری آن را فتح الفتوح خواندند، روحانی با توجه به فقدان برگ های برنده اش، به ناچار آستین ها را بالا زده و برای «پاستور»یزه کردن پارلمان، از هیچ کوششی دریغ نمی کند. رهبر معظم انقلاب نیز در روزهای گذشته «خود فراموشی اقتصادی دولت» را به آنها یادآور شدند و فرمودند: «مسئولان به یاری پروردگار مشغول کار و تلاشند اما مراقب باشند که جنجال های روزمره ی انتخاباتی آنها را سرگرم نکند و از پرداختن به مسائل مهم به ویژه اقتصاد غافل ننماید.» حال فرض کنید مردم در انتخابات پیش رو افرادی را به مجلس بفرستند که همه ی اعتبار خود را از دولت گرفته اند و با حمایت های مادی و معنوی آن در لیست های انتخاباتی حضور یافتند. اگر چنان چه این اتفاق بیفتد دیگر آن نماینده حق هیچ اعتراضی را نسبت به برخی سیاست های اشتباه دولت، به خود نمی دهد و در نهایت مخالفت، می تواند رأی ممتنع داشته باشد، چرا که او پشتوانه ی خود را دولت، و نه مردم می بیند. شخص رئیس جمهور علی رغم اظهاراتی که درباره نقد و انتقاد پذیری دولت دارد، اما در عمل کمتر علاقه ای به این موضوع نشان داده و این مهم را حتی به تمامی زیرمجموعه های خود تسری داده است. مثلا در آخرین نمونه ی بومی عدم انتقادپذیری دولتی ها می توان به قطع سخنان انتقادی یک کارشناس محیط زیست در مقابل خانم ابتکار از سوی رئیس دانشگاه تبریز اشاره کرد. حال اگر مجلسی روی کار بیاید که دولتی فکر کند، دولتی کار کند و دولتی قانون گذاری کند، دیگر جای هیچ گونه نقد و نظری باقی نخواهد ماند. مجلسِ دولتی یعنی قوانین، فدای خواسته های دولت شود و مسلماً در این مجلس نه فقط برجام، بلکه تمامی طرح های پر چالش و هزینه بردار در کمتر از بیست دقیقه به تصویب خواهد رسید. باید ببینیم مردم کدام مجلس را بر می گزینند: مجلسی مردمی یا مجلسی دولتی؟
چهارشنبه ، ۲۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آناج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]