تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837320128
پیام اعتراف وندی شرمن
واضح آرشیو وب فارسی:بانکداری ایرانی: کارشناس مسائل سیاسی نوشت: از کنار سخنان وندی شرمن که گفته "این روحانی بود که ایران را پای میز مذاکره آورد نه تحریم ها"، ساده نباید گذشت؛ یکی از معانی مهمی که جمله شرمن در بر دارد این است که اگر غرب بتواند یک جریان همراه با خود را در ایران بر سر کار بیاورد، بیش از هر زمان دیگری می تواند به امتیازگیری از ایران مطمئن باشد. به گزارش «نسیم آنلاین»، مهدی محمدی طی یادداشتی در "وطن امروز" نوشت: اعتراف خانم شرمن از کنار سخنان «وندی شرمن» مذاکره کننده سابق آمریکایی که گفته است این روحانی بود که ایران را پای میز مذاکره آورد نه تحریم ها، ساده نباید گذشت. شرمن اکنون یک مقام دولتی نیست بنابراین طبیعی است بی ملاحظه تر و صادقانه تر سخن گفته باشد. بیش از 2 سال است که ادبیات استاندارد دولت آمریکا می گوید این تحریم ها بود که ایران را پای میز مذاکره کشاند. در این مدت، هر بار از «کری» یا «اوباما» سوال شده اصلی ترین عامل ایجادکننده برجام را چه می دانند، مشخصا روی تحریم ها انگشت گذاشته اند. در واقع و به تعبیر فنی تر، دولت اوباما همواره فشار اقتصادی ناشی از تحریم ها را مهم ترین عامل تغییر محاسبات راهبردی ایران درباره برنامه هسته ای اعلام کرده است. اکنون شرمن مساله را معکوس روایت می کند. شرمن می گوید درباره نقش تحریم ها در آغاز مذاکره و امتیازدهی ایران اغراق شده است و اگر نبود ریاست جمهوری حسن روحانی تحریم ها به تنهایی نمی توانست ایران را وادار به پذیرش توافق هسته ای کند؛ توافقی که حتی «محمود سریع القلم» هم معتقد است تنها 15 درصد به نفع ایران و 85 درصد به نفع طرف مقابل بوده است. حقیقت این است که مذاکره کننده سابق آمریکایی دست روی نکته حساسی گذاشته است. برای کسانی که ادبیات استراتژیک آمریکا درباره ایران را تعقیب کرده اند یک کلیدواژه آشنا وجود دارد با عنوان «شبکه همکار غرب در ایران». آمریکایی ها مدت هاست عقیده دارند و این عقیده خود را پنهان هم نکرده اند که هیچ نوعی از فشار خارجی بدون وجود یک شبکه همکار در ایران که فشار را به سازش ترجمه کند و از چرخ زندگی به چرخ سانتریفیوژ پل بزند، کارآمد نیست. کارکرد اصلی شبکه همکار غرب در داخل ایران این است - و همواره همین بوده است - که فشار خارجی را به زبان سیاست و رسانه ترجمه کرده و تلاش می کند فضایی به وجود بیاورد که گویی بدون تن دادن به سازش و پذیرفتن درخواست های طرف مقابل هیچ راهی برای خلاصی از فشارها وجود ندارد. از این منظر وجود جریان غربگرا در داخل کشور که دائما تلاش می کند منافع ملی را منطبق با خواسته های غرب و هزینه مقاومت مقابل درخواست های آن را بسیار بزرگ تر از آنچه در واقع هست جلوه دهد، مکمل پروژه تحریم است. به سابقه تاریخی در 1389 - زمانی که آمریکایی ها اعمال رژیم تحریم های فلج کننده علیه ایران را آغاز کردند - هم اگر نگاه کنیم، همین جریان منشأ اصلی اعمال تحریم ها علیه ایران بوده است. در واقع اراده آمریکا برای تقویت جریان غربگرا پس از مشاهده افول آن در انتهای سال 88 بود که این کشور را متقاعد به آغاز دوران مجازات اقتصادی ملت ایران از طریق تحریم های فلج کننده کرد. کسانی که خود سرچشمه تحریم ها بودند، پروژه تحریم را به نتیجه رساندند و خروجی مطلوب آمریکا را که همان تغییر محاسبات ایران در حوزه هسته ای بود از دل آن بیرون کشیدند. در واقع سخنان شرمن نشان می دهد حتی آمریکا هم باور داشته است که ایران بسیار بیش از آنچه مشاهده شد توان مقاومت مقابل تحریم ها را داشته و بسیار کمتر از آنچه واگذار کرده، لازم بوده است امتیاز بدهد. کوچک نمایی توان کشور برای مقاومت مقابل فشارها و متقابلا بزرگنمایی توان طرف مقابل برای تشدید فشارها، ستون های اصلی خیمه فکری ای است که جریان غربگرا در داخل از آن تغذیه می کند. دقیقا به همین دلیل هم هست که این جریان به همه چیز به عنوان ابزاری برای مذاکره و بده بستان نگاه می کند و در این بده بستان نیز به هیچ خط قرمز حقیقتا معناداری پایبند نیست. در واقع اگر بخواهیم از تعبیر دقیق تری استفاده کنیم، باید گفت ماهیت واقعی جریان غربگرا در ایران همان چیزی است که «سعید حجاریان» زمانی آن را وندالیسم یا «شکست طلبی» خوانده بود. شکست طلبی فرجام غربگرایی در ایران است؛ به این معنا که آخرین نسخه ای که غربگرایان برای هر منازعه ای تجویز می کنند این است که بهتر است شکست خورده بودن مقابل غرب را پیشاپیش بپذیریم و رنج و زحمت مقاومت را اساسا به جان نخریم. عبارت دقیق تر این است که بگوییم این جریان در واقع عقیده دارد باید از ترس مرگ خودکشی کرد و توصیه می کند قبل از آنکه دیگران ما را شکست دهند بهتر آن است که ما خودمان، خودمان را شکست دهیم و آنچه را طرف مقابل می خواهد به آن واگذار کنیم. سخنان تاریخی وندی شرمن همچنین تاکیدی است بر نقش کلیدی عامل سیاست داخلی در نظام سیاست گذاری و طراحی راهبردی غرب درباره ایران. یکی از معانی مهمی که جمله وی در بر دارد این است که اگر غرب بتواند یک جریان همراه با خود را در ایران بر سر کار بیاورد و پس از بر سر کار آمدن، آنها را تثبیت و تقویت کند، بیش از هر زمان دیگری می تواند به امتیازگیری از ایران مطمئن باشد، چرا که این جریان اساسا هویتی جز استانداردسازی ایران با معیارهای آمریکایی - ذیل پروژه هایی چون تعامل با جهان- برای خود قائل نیست و آنچه را هم که به غرب واگذار می شود نه یک امتیاز بلکه «شر نالازمی» می داند که هر چه زودتر باید از دست آن خلاص شد. این درس بزرگی برای همه ماست بویژه که مجددا در آستانه انتخاباتی قرار داریم که می تواند تراژدی شکست طلبی غربگرایان در ایران را به طور فزاینده ای تقویت کند. ادبیات وندی شرمن نشان می دهد آمریکا از بن دندان باور دارد کارآمدترین و بهینه ترین مسیر برای مهار ایران این است که کسانی در ایران بر سر کار باشند که آمریکایی فکر می کنند و وقتی چنین وضعیتی ایجاد شد، می توان به دریافت امتیازهایی امیدوار بود که با فشار خالص از بیرون شاید هرگز به دست نیاید. پیام این سخنان برای جامعه ایرانی بسیار نگران کننده و رنج آور است. اگر بخواهیم صریح باشیم پیام این سخنان این است که وجود جریان غربگرا در ایران و قوت گرفتن آن بزرگ ترین خطر امنیت ملی برای کشور و بزرگ ترین تهدید برای منافع ملی ایران است. این جریان اصلی ترین عامل تحریک دشمن به تشدید فشار علیه ایران و پایان پیدا نکردن مسیر دوگانه تحریم - مذاکره است. این جریان عامل طمع غرب به ایران است و این طمع می تواند روز به روز قوی تر و خطرناک تر شود و به پروژه های پرریسک تری بینجامد. این جریان، جریانی است که می تواند مجددا کل کشور را به درون گرداب تحریم ها پرتاب کند- همچنان که یک بار دیگر در گذشته این کار را کرد- و به فلج شدن بخشی دیگر از برنامه های تولید امنیت در ایران منجر شود. این جریان اصلی ترین عامل انگیزه بخشی به دشمن برای فشار بر مردم ایران است و آمریکایی ها اساسا رفاه ملت ایران را گروگان رشد سیاسی آن می دانند. به همه این دلایل می توان جرأت کرد و گفت خطر این جریان برای کشور و میزان خسارتی که می تواند وارد بیاورد، از خطر ارتش آمریکا و خسارت ناشی از حمله نظامی این کشور به ایران هم بیشتر است، چرا که آمریکایی ها خود به صراحت گفته اند امتیازهایی را که از این جریان گرفتند حتی با جنگ هم نمی توانستند به دست بیاورند. شرمن نکته جدیدی نگفته است اما از میان آنچه می دانستیم نکته مهمی را تمییز داده و پیش چشم ما نهاده است.
دوشنبه ، ۱۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکداری ایرانی]
[مشاهده در: www.bankdariirani.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها