واضح آرشیو وب فارسی:پارس نیوز: در برخی صحنه ها کنارشان حضور داشتم و قبلا کارتینگ رفته ام و حتی آسیب دیده ام اما تیراندازی را بیشتر دوست دارم و از طرفی باید مراعات سنم را بکنم؛ از 40 سالگی رد شده ام. به اندازه این دوستان قدرت خطر پذیری ندارم!به گزارش پارس به نقل از جام جم ،بعد از نقش های متنوعی که در سریال های تلویزیونی بازی کرده، هنوز نقش «جواد» در سریال آژانس دوستی در خاطره ها مانده است یا همین طور حضورش در سریال هایی چون گمگشته، دریایی ها، مرد هزار چهره مرد دو هزار چهره و سریال پایتخت. بازغی این اواخر در تلویزیون حضوری متفاوت داشته است؛ بجز این که در برنامه «چند درجه» در شبکه نسیم به عنوان مجری ظاهر شده، در برنامه محله گل و بلبل نقش برادر زهره خانم با بازی حدیث فولادوند را به عهده دارد. درباره بازی در کنار گروه عمو پورنگ و اجرای برنامه چند درجه که هر شب ساعت 21 از شبکه نسیم پخش می شود، با او گفت وگو کرده ایم. آقای بازغی چه چیزی باعث شد که اجرای یک مسابقه تلویزیونی را به عهده بگیرید؟ من اصلا مجری نیستم و نمی دانم از پس اجرای این برنامه برآمده ام یا نه. حتی قبل از این که اجرای برنامه چند درجه را قبول کنم، بارها با آقای بختیاری، تهیه کننده برنامه صحبت کرده ام. غلامرضا بختیاری یکی از دوستان قدیمی من است و وقتی به من گفتند چنین برنامه ای در شبکه نسیم دارند، نتوانستم جواب رد بدهم؛ بخصوص از این بابت که شبکه نسیم یکی از شبکه های پربیننده تلویزیون است و این برنامه هم از هیجان و جذابیت های ویژه ای برخوردار است. شما فقط اجرای بخش استودیویی برنامه چند درجه را عهده دار هستید. همین مقدار برای شما هیجان انگیز است؟ به نظرم برنامه جذابی است و با نمونه های خارجی اش خیلی فرقی ندارد. در این برنامه به همان اندازه که در نمونه های خارجی دیده ایم، افراد خطر می کنند با این تفاوت که اینجا دوستان ورزشکار ما از امکانات و حمایت کمتری برخوردارند. این دوستان با هزینه شخصی این ورزش های هیجان انگیز را انجام می دهند؛ نه فدراسیون دارند، نه بیمه می شوند و نه مورد حمایت قرار می گیرند. در کنار همه اینها، حتی تماشای این برنامه هم برای تخلیه هیجان ها و انرژی جوانی مفید است. فکر می کنید برنامه تاکنون موفق بوده است؟ به نظرم جوان ها به آن توجه دارند چون هم آقایان و هم خانم های جوانی داریم که علاقه مند این کار هستند و از تماشای این برنامه لذت می برند. در ضمن این برنامه می تواند بهانه ای باشد برای توجه به ورز ش های هیجان انگیز. فکر می کنم این ورزش ها می توانند پایه گذار ورزش کشور باشند و به مردم انگیزه بدهند که ورزش کنند. متاسفانه مردم کمتر به ورزش اهمیت می دهند در حالی که هر آدمی باید نیم ساعت تا 40 دقیقه ورزش کند. این تنها کاری است که من می کنم ؛ اما چون دیگران ورزش نمی کنند برایشان عجیب است و به من می گویند ورزشکار! یعنی واقعا به صورت تخصصی ورزش خاصی را دنبال نمی کنید؟ به ورزش تیراندازی کمی حرفه ای تر نگاه می کنم و اتفاقا قصد داشتم یک تیم راه اندازی کنم ؛ اما این ورزش به اندازه کافی شناخته شده نیست، گران است و نیاز به حمایت مالی دارد اما به نظرم ارزش سرمایه گذاری را دارد. در همین همسایگی خودمان کشور امارات متحده عربی، فقط یک ورزش مدال آور دارد آن هم تیراندازی است؛ چون روی این ورزش سرمایه گذاری کرده اند. حیف است که ما این همه جوان، سرمایه و امکانات داریم، اما در جاهایی سرمایه گذاری می کنیم که به این اندازه نتیجه نمی دهد. شما در بخش های اجرایی برنامه حضور ندارید. در پشت صحنه همراه گروه بودید یا حضورتان به داخل استودیو محدود بوده است؟ در برخی موارد سر صحنه های خارجی هم که قبلا ضبط شده حضور داشتم و شاهد کار بسیار سخت این دوستان بوده ام. به عنوان مثال یک ساعت و نیم طول می کشد که دوچرخه سواران کوهستان به قله برسند اما سه دقیقه و 30 ثانیه کافی است که از قله پایین بیایند. بنابراین تصویربرداری از این ورزش ها کار دشواری است ؛ مخصوصا اگر قرار باشد در شیوه تصویربرداری هیجان هم منتقل شود. من کم و بیش با این ورزشکاران و شرایط آنها آشنا هستم. آنها سال ها تمرین کرده اند، وقت گذاشته اند، استخوان خرد کرده اند و با هزینه های خودشان وارد این رشته ها شده اند و معمولا در خیلی کارها زبده هستند. مثلا همه بچه های آفرود مکانیکی بلد هستند، می توانند ماشین هایشان را تعمیر کنند و اگر بخواهند یک جفت لاستیک برای ماشین خودشان بخرند باید رقم قابل توجهی هزینه کنند و کسی نیست از آنها حمایت کند. من امیدوارم این برنامه بتواند کمی نگاه ورزش را از فوتبال و والیبال و کشتی به سمت این ورزش ها سوق بدهد. خب این ورزش ها واقعا به درد عموم مردم می خورد؟ به نظر نمی رسد هر کسی با هر بضاعتی بتواند این ورزش ها را انجام بدهد! نه اصلا این طور نیست. این ورزشکاران همه کارها را خودشان انجام می دهند و در مشاغل دیگر کار می کنند و درآمدشان را در این زمینه هزینه می کنند. نه پولدار هستند و نه درآمد خیلی زیادی دارند. همچنین برخلاف چیزی که همه فکر می کنند، این اتفاق در شهرستان ها بیشتر رخ می دهد. البته بخشی از این موضوع به طبیعت متنوع شهرها و وجود کویر و جنگل و بیابان در کشورمان مرتبط است. اگر قرار بود همراه این ورزشکاران باشید، از پس کار بر می آمدید؟ در برخی صحنه ها کنارشان حضور داشتم و قبلا کارتینگ رفته ام و حتی آسیب دیده ام اما تیراندازی را بیشتر دوست دارم و از طرفی باید مراعات سنم را بکنم؛ از 40 سالگی رد شده ام. به اندازه این دوستان قدرت خطر پذیری ندارم! به نظر می رسد بیشتر به خاطر دلتان اجرای این برنامه را قبول کرده اید؟ بله دقیقا. این انتخاب خیلی در دنیای بازیگر نمی گنجد و تازه مجریان تلویزیونی ممکن است خیلی دوست نداشته باشند پا در کفششان بکنیم. بالاخره دوستان مجری حق دارند ناراحت بشوند اما امیدوارم بپذیرند که من این اجرا را به خاطر دلم انجام می دهم. این یک اتفاق است و من از قبل برنامه ریزی نکرده ام که وارد دنیای اجرا بشوم. انتخاب های اخیرتان مانند بازی در برنامه محله گل و بلبل و اجرای این برنامه با مسیری که تاکنون طی کرده اید، خیلی هماهنگ نیست. چه اتفاقی افتاده است؟ درباره اجرای برنامه چند درجه که توضیح دادم و در برنامه عمو پورنگ هم به خاطر دخترم بازی کردم. او یکی از بچه های این سرزمین است و من هم به عنوان پدر، دوست داشتم خمس و زکات کارم را بعد از سال ها به این ترتیب پرداخت کنم. این طور که شما می گویید به نظر می رسد هیچ دستمزدی برای بازی در محله گل و بلبل دریافت نکرده اید! من هیچ قراردادی نداشتم و وقتی همکاری را آغاز کردم اصلا صحبتی از پول و دستمزد نبود، البته دوستان لطف کردند و بعد از انجام کار هدیه ای به من دادند. وقتی آقای آقاجان زاده و داریوش فرضیایی با من تماس گرفتند و پیشنهاد بازی در این برنامه را مطرح کردند ، من بدون این که حرف و صحبتی از دستمزد در میان باشد، گفتم حاضرم با کمال میل این کار را بکنم. همزمان در حال بازی در پروژه دیگری بودم اما برنامه ریزی کردم که به بازی در این برنامه هم برسم. فکر می کنم در سال های اخیر اسیر اتفاقاتی شده ایم که باعث شده برخی چیزها مانند سینمای کودک و آثار مربوط به کودکان را فراموش کنیم. در حالی بزرگان سینمای ما در سینمای کودک تجربه اندوخته اند؛ آقای عباس کیارستمی در کانون پرورش فکری کار می کرد، محمد علی طالبی، ابراهیم فروزش و بسیاری دیگر از کارگردانان مطرح کشورمان دستی در سینمای کودک داشته اند و همین طور بازیگران خوب ما مانند اکبر عبدی، آتیلا پسیانی، ایرج طهماسب، حمید جبلی و بسیاری دیگر از بازیگران کاربلدی که امروز مایه افتخارمان هستند. بازی در چند قسمت از یک برنامه کودک، برای شما به عنوان بازیگر چقدر می تواند مفید باشد؟ هیچ فایده ای که نداشته باشد، لااقل یاد و خاطره دوران کودکی را زنده می کند و من می دانم اگر به عنوان بازیگر در یک برنامه کودک حضور پیدا کنم، کمک کرده ام که دختر خودم دست کم در یک زمان مشخص کارتون های خارجی تماشا نکند و همین هم بسیار ارزشمند است. برای دریافت آخرین اخبار در کانال پارس نیوز عضو شوید
یکشنبه ، ۱۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]