تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804271717
زبان ناقص اجتماعی سینما، از متن جامعه می آید
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: دهه 40 و 50، سینمای اجتماعی زبان مردم روز بود. مردم در آثار فیلمسازان مختلف آن دوران، واقعیت های اجتماعی زندگی خود را می دیدند و در امتداد این نزدیکی و همراهی، با سینما انس می گرفتند. در آن روزگار شرایطی برای رسانه های دیگر مهیا نبود تا بتوانند مانند سینما، از مردم و جامعه صحبت کنند و این همذات پنداری و خواست عمومی را تامین؛ تلویزیون هنوز پانگرفته بود، رادیو خبرها را می خواند و رسانه ها و نشریات چاپی هم قدرت عمل زیادی نداشتند و نمی توانستند درباره معضلات و مشکلات اجتماعی صحبت و آسیب ها را گوشزد کنند. سال های بعدتر همچنین اتفاقی برای سینما رخ داد؛ در دهه شصت و هفتاد و اوایل دهه هشتاد، سینمای اجتماعی پاگرفت و در شرایطی که رسانه ها، آزادی چندانی نداشتند، سینما به عنوان رسانه ای قدرتمند و پرمخاطب، نقش رسانه ای خویش را ایفا کرد و درباره معضلات و آسیب های اجتماعی صحبت کرد و اتفاقا هم تاثیرگذار بود. اما در مقطعی سینمای اجتماعی ضعیف شد تا به این روزها برسیم و جشنواره ای که اکثریت فیلم هایش رد و نشانی از آسیب های اجتماعی دارد یا حداقل نقبی به آنها می زند و در متن و حاشیه داستان ها درباره نابرابری، بی اعتمادی، ناامیدی و سایر آسیب های اجتماعی، به صورت سرخطی صحبت می کند. واقعیت این است که این ذات و خاصیت سینماست که از جامعه خود تاثیر بگیرد و سینمای هر جامعه ای، انعکاس دهنده شرایط آن جامعه است. اگر این روزها می بینیم که فیلم های ساخته شده، همه دچار چنین اتفاقی هستند و همه به صورت سرخطی درباره آسیب ها حرف می زنند و فیلمسازان گوشه چشمی به این موضوع دارند، به دلیل اتفاق های پیرامونی است و نه تغییر در سینما یا نوع نگاه سینماگران. در حال حاضر از مدیران اجتماعی تا کارشناسان، همه آمارها را ارایه می دهند، هشدارها را می دهند، اما تمام اینها در همین سطح باقی می ماند راه حل ها، هیچ وقت پیدا نمی شوند. این روزها همه درباره آسیب ها صحبت می کنند و معمولا هم یا آسیب ها رها می شود یا به شکل عمده جمع آوری و در زیرفرش ها پنهان می شود تا در چشم نباشد و به نوعی با پاک شدن صورت مساله، مشکلات رفع شود. از طرف دیگر، رسانه ها هم قدرت و آزادی چندانی برای بیان واقعیت ها ندارند و محدوده نمایش آسیب های اجتماعی و پیدا کردن راهکارهایی برای حل آنها، همین محدوده کوچک است و دیگر هیچ. در چنین شرایطی سینما هم از همین فضا تاثیر می گیرد، فیلمسازان با قصه ها و داستان های خود تلاش می کنند تا در همین فضا، آسیب های اجتماعی را که واقعیت زندگی مردم است، به نحوی بیان کنند و چون از همین فضا می آیند، راهکار و راه حلی هم در داستان های آنها نیست. این روند ناقص طرح مساله ها بدون آنکه در پی چیزی باشد، شرایط امروزی جامعه مدنی و مدیریتی ما است و تنها مشکلات است که غلیان پیدا می کند و کسی هم برای آن راه حلی ندارد. در چنین شرایطی نمی توانیم انتظار بیش از اندازه ای از سینما که آیینه تمام نمای جامعه است، داشته باشیم. می توانیم بگوییم که هراندازه سینما به زندگی مردم نزدیک باشد، تاثیرگذاری اش بیشتر است و از آنجایی که زبان سینما جذاب ترین زبان رسانه ای است تاثیرگذاری اش هم بیشتر است، اما چون این سینما هم از متن جامعه می آید، سینما هم شبیه بقیه تنها گوشزد می کند و هشدار می دهد و راه حل ها باید در جایی دیگر پیدا شوند؛ جایی که خواست جدی مدیران و اراده ای برای حل نواقص و مشکلات موجود می خواهد. تا زمانی که بخواهیم مشکلات و آسیب ها را سرخطی ببینیم و تنها به بیان آسیب ها و ارایه آمارهای هشدار دهنده اکتفا کنیم و برای ساماندهی مشکلات هر از گاهی صورت مساله ها را پاک کنیم، آسیب های اجتماعی از بین نمی رود و فقط بیشتر از قبل می شوند. رسانه ها باید بتوانند به راحتی درباره مشکلات حرف بزنند و راهکارها را ارایه دهند تا در جای خالی رسانه ها، سینما مجبور نشوند بیشتر از آنچه نیاز است باری به دوش بکشد و رسالت اصلی اش را به درستی انجام بدهد.
یکشنبه ، ۱۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها