صلح‌باناني كه قرباني شدند؛آمار تلفات سربازان انگليسي به صد نفر رسيد - سارا سعيدي

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: صلح‌باناني كه قرباني شدند؛آمار تلفات سربازان انگليسي به صد نفر رسيد - سارا سعيدي
سال 2006 ميلا‌دي بود كه در فاصله چهار ماه دو نامه به دفتر نخست‌وزيري بريتانيا ارسال شد. نويسنده يكي از نامه‌ها، سياستمداري كاركشته بود. نامه دوم را هم ژنرالي از ارتش بريتانيا خطاب به نخست‌وزير نگاشته بود. مضمون هر دو نامه درست مانند زمان نگارش آنها به هم نزديك بود. نويسندگان نامه‌ها با قلمي بي‌پروا اثبات كرده بودند كه چگونه ماموريت ارتش بريتانيا براي برقراري صلح در افغانستان تبديل به گردابي براي سربازاني شده است كه از سال 2001 تاكنون جان خود را در كشوري بسيار دورتر از قاره سبز از دست داده‌اند. سربازاني كه روزي تحت عنوان عوام‌فريبانه صلح‌بان عازم افغانستان شدند اكنون يكي پس از ديگري در باتلا‌ق‌هاي مرگ افراطيون افغان گرفتار مي‌شوند.

نويسنده نامه اول شخصي نبود جز وزير دفاع وقت بريتانيا جان ريد. آقاي وزير در ماه آوريل همان سال به افغانستان سفر كرده بود. در آن زمان نيروهاي بريتانيايي در استان هلمند مستقر شده بودند. ‌

جان ريد در آن زمان در مصاحبه مطبوعاتي در كابل حضور يافته و خطاب به خبرنگاران گفت: براي ما باعت خوشحالي خواهد بود اگر در طول سه سال آينده اين كشور را حتي با شليك يك گلوله ترك كنيم؛ چرا كه هدف ما از حضور در افغانستان شركت در عمليات بازسازي اين كشور است، فعاليتي كاملا‌ صلح‌طلبانه. ‌

آگوست سال 2006 ميلا‌دي بود كه ژنرال سير ديويد ريچارد كه فرماندهي وقت نيروهاي كمكي ناتو را بر عهده داشت، واقعيت حوادث رخ داده در استان هلمند را به تصوير كشيد: روزها پشت سر هم در جنگي پايان‌ناپذير شب مي‌شوند. سربازان ما بايد در شرايطي كه هنوز خواب چند ساعته را تجربه نكرده‌اند از خواب برخيزند و باز هم جنگ و جنگ و جنگ. ‌

ديويد ريچارد در اين نوشته تاكيد مي‌كند كه جنگ در حال انجام در افغانستان به هيچ نبردي جز جنگ جهاني دوم شباهت ندارد. ‌

نيروهاي امنيتي بريتانيا براي نخستين بار در ماه نوامبر سال 2001 وارد خاك افغانستان شدند. درست زماني كه اين كشور توسط جنگنده‌هاي ايالا‌ت متحده بمباران شده بود و شبه‌نظاميان با سقوط دولت طالبان در مناطق مختلف اين كشور پنهان شده بودند. ‌ از نوامبر سال 2001 تا ژوئن سال 2006 تنها 7 سرباز بريتانيايي كشته شدند كه از اين ميان نيز تنها دو نفر در ميدان نبرد تن به تن قرباني شدند. تابستان سال 2006 بود كه همه چيز تغيير كرد. برگه‌هاي تضمين امنيت سربازان انگليسي برگشت خورد. ‌

سربازان بريتانيايي به محض رسيدن به هلمند با جنگ تمام عيار روبه‌رو شدند؛ جنگي كه هيچ‌كس پيش‌بيني نمي‌كرد. سربازاني كه تحت عنوان صلح‌طلب وارد هلمند شده بودند بايد با دشمني اين بار نه فرضي كه واقعي دست و پنجه نرم مي‌كردند. چند صد سرباز انگليسي خود را در پايگاه‌هاي دورافتاده نظامي يافتند كه تنها دو هليكوپتر براي مهمات‌رساني در اختيارشان قرار گرفت. هر روز و هر شب نيروهاي طالبان به مقر محل استقرار انگليسي‌ها حمله مي‌كردند. نيروهايي كه تمام تلا‌ششان بيرون راندن سربازان خارجي از افغانستان و سيطره مجدد بر كشور بود. ‌ سرجوخه ترور كولت كه پس از حضور در جنگ افغانستان مدال شجاعت دريافت كرده است در اين باره مي‌گويد : هلمند بدترين مكاني بود كه به عمرم ديده بودم. فعاليت نظامي در بغداد در مقايسه با هلمند مانند قدم زدن در پارك است. جنگ برپا شده در افغانستان نبرد اسلحه است و ديگر هيچ. از زماني كه كمپ را ترك مي‌كنيد تا زمان بازگشت تنها و تنها بايد شليك كنيم. شليك كنيم تا شانس زندگي خود را افزايش دهيم. ‌ در سپتامبر سال 2006 تعداد كشته شدگان ارتش بريتانيا 15 نفر بيشتر شد. البته تمام خسارت به اين رقم ختم نمي‌شد. بسياري از سربازان نيز به شدت مجروح شدند. در همين فاصله زماني بود كه تراژدي سربازان انگليسي رقم خورد. يك اشتباه تاكتيكي منجر به سقوط بالگرد ارتش بريتانيا و كشته شدن 14 سرباز شد. اجساد قربانيان كه به انگلستان رسيد، شهروندان بريتانيايي براي نخستين بار متوجه عمق فاجعه در حال اتفاق در افغانستان شدند. جنگ افغانستان از آن زمان معنايي تازه در ذهن بريتانيايي‌ها يافت. ‌ سرانجام سربازان مستقر شده در شهر سانجين استان هلمند جاي خود را به يگان ويژه نيروهاي ارتش بريتانيا دادند؛ يگاني كه با تجهيزات مدرن و وسايل حركتي بيشتر راهي جنجالي‌ترين منطقه كشور شده بود. زمستان 2006 بود كه سربازان بريتانيايي حمله به مقر طالبان را آغاز كردند. با تمام تجهيزاتي كه در اختيار بريتانيايي‌ها بود باز هم شكست پشت سر شكست. ده‌ها سرباز هنگام يورش به قلب نيروهاي طالبان جان خود را از دست مي‌دادند. ‌

ارتش بريتانيا سياست نظامي جديدي را پيش گرفت. هر شش ماه يكبار يگان‌هاي تازه نفس جاي سربازان خسته را مي‌گرفتند. پيشرفت نظامي ارتش بريتانيا آغاز شد. رفت و آمد نيروهاي طالبان محدود شده و سربازان انگليسي اندك اندك با افغان‌ها ارتباط گرفتند. اقدامي استراتژيك براي همراه كردن شهروندان غيرنظامي در مبارزه با طالبان. با ورود سربازان بيشتر به جنوب افغانستان چندين فرمانده ارشد ارتش جان خود را از دست دادند. ‌

اندك اندك در ميان ناباوري انگليسي‌ها آمار كشته‌شدگان بالا‌ رفت. پايان سال 2006 بود كه ارتش، آمار تلفات را 44 نفر اعلا‌م كرد. يك سال بعد از اين تاريخ آمار دو برابر شد و بنابر گزارش ارتش 86 سرباز بريتانيايي جان خود را در افغانستان از دست دادند. شايد مرگ براي سربازاني كه دست و پاهاي خود را در خيابان‌هاي هلمند و قندهار به جا گذاشته و با نقص عضو به وطن بازگشتند آرزويي محال بود. ‌ استراتژي شبه‌نظاميان تغيير كرده بود. حملا‌ت كمتر با مواد منفجر كننده بيشتر. جاده‌هاي خالي جنوب نيز ديگر براي سربازان بريتانيايي امن نبود. طالبان شيوه جديد جاسازي بمب‌هاي خودكار در كنار جاده‌ها را آموخته بود. بمب‌هايي كه از راه دور كنترل مي‌شدند منادي مرگ انگليسي‌ها شدند. مرگي نه آرام كه با درد و پرتاب شدن تكه‌هاي بدن به حواشي جاده. ‌

روز گذشته اما آمار تلفات ارتش بريتانيا با كشته شدن سه سرباز ديگر به 100 نفر رسيد. تراژدي‌اي كه اندك دورنمايي براي پايان آن وجود ندارد.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
سه شنبه 21 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 267]