تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838038339
44 سال در ایران زندگی می کنم اما اجازه نامه ندارم
واضح آرشیو وب فارسی:سوک: به آب خوردن اهالی روستا از چاهی که آبش کاملا شور است نگاه می کند و می گوید: اگر آب باشد کار ما هم کشاورزی است و اگر نباشد باید دنبال کارگری باشیم. البته الآن هم هیچ کاری نداریم؛ نه کارگری نه کشاورزی. مجبوریم گوسفند قربانی کنیم و بخوریم تا زنده بمانیم.به گزارش سوک ؛ خشکسالی، کم آبی، بیکاری، امکانات کم فرهنگی و اجتماعی و بسیاری مشکلات دیگر، جزو مسائلی است که بین اهالی سیستان و بلوچستان تقریباً عمومیت دارد و شاید بتوان گفت تمام مردم استان با آن آشنا هستند و دست و پنجه نرم می کنند اما بخشی از ساکنان این استان هستند که مشکلات مختص به خودشان را دارند. نثارحمد، یکی از ساکنان منطقه هیرمند در نزدیکی مرز ایران و افغانستان است که با وجود سال ها زندگی در ایران، مشکلات بیکاری ناشی از خشکسالی های اخیر به مشکلات قدیمی نداشتن برگه هویت و اجازه اقامت او اضافه شده است. نثارحمد درباره اینکه از چه سالی به ایران آمده است، می گوید: اهل افغانستان هستم اما در ایران بزرگ شده ام. از سال 52 به ایران آمدم و تمام فرزندانم اینجا به دنیا آمده اند. به آب خوردن اهالی روستا از چاهی که آبش کاملا شور است نگاه می کند و می گوید: اگر آب باشد کار ما هم کشاورزی است و اگر نباشد باید دنبال کارگری باشیم. البته الآن هم هیچ کاری نداریم؛ نه کارگری نه کشاورزی. مجبوریم گوسفند قربانی کنیم و بخوریم تا زنده بمانیم. یارانه نگرفتن و قطع شدن یارانه، اتفاقی است که حداقل درآمد اهالی دورافتاده ترین نقاط سیستان را هم حذف کرده است؛ نثارحمد درباره درآمدش می گوید: هیچ درآمدی نداریم. اگر کارگری کنیم شاید برجی 100 تا 150 هزار تومان درآمد داشته باشیم، وگرنه هیچ درآمد دیگری هم نداریم. - یارانه هم نمی گیرید؟ ما داخل شهر هم نمی توانیم برویم یارانه کجا بود. - چرا به افغانستان برنمی گردی؟ پسر من که در ایران به دنیا آمده الان 30 سال سن دارد، او نمی خواهد به افغانستان برگردد، من بروم؟ مکث می کند و ادامه می دهد: کسی که زیر تأثیر آمریکا باشد هیچ وقت اسلام را زنده نگه نمی دارد. - یعنی چون افغانستان زیر سلطه آمریکاست برنمی گردی آنجا؟ خب بله. ما مسلمانیم، سنی هستیم اما هیچ فرقی بین شیعه و سنی نیست و مشکلی هم نداریم. 60 سال عمر کرده ام و خدا شاهد است در طول عمرم هیچ فرقی بین شیعه و سنی نگذاشته ام. به یکی از اهالی روستا اشاره می کند و می گوید: از همین آقایی که کنارت ایستاده سوال کن ببین مشکلی بین ما سنی ها و این ها که شیعه اند وجود دارد؟ بالاخره ما برادریم. اسلام از عربستان تا هندوستان، یکی است. اسلام دین برادری است؛ عید غدیر برای شیعه و سنی است و هیچ فرقی هم ندارد. مگر اینکه کسی جاهل باشد که این چیزها برایش فرق کند. قرآن و پیغمبر و خدای مان یکی است، قبرستان مان هم یکی است. نثارحمد با همه اهالی سلام و احوالپرسی می کند و وارد روستا می شود؛ از زندگی نزدیک به 50 ساله خود در ایران راضی است ولی از اینکه بعد از این همه سال زندگی در ایران، هنوز برگه اقامت در ایران ندارد، گله مند است. می گوید: 11 بچه دارم که همه آنها در ایران به دنیا آمده اند؛ از سال 52 به ایران آمدم؛ درست وقتی که امام خمینی خدابیامرز از پاریس به ایران آمد من در بندرعباس مشغول کار بودم. از آن دوره تا حالا من در ایران زندگی می کنم اما افسوس که یک برگ کاغذ به ما ندادند که بتوانیم راحت زندگی و کار کنیم. - تا حالا دستگیر یا ردّ مرز شدی؟ خودم زیاد نه ولی پسر و برادرزاده ام چرا، چند باری دستگیر شده اند. - چند وقته در هیرمند کم آبی شده است؟ از تاریخ گفتن گذشته؛ خیلی وقت است که از زور بی آبی، نه تنها کشاورزی، که حتی آب برای خوردن هم نداریم. از روی مجبوری صبح را به شب و شب را به صبح می رسانیم. اینجا دسترسی به دکتر هم نداریم؛ مدتی است پایم آسیب دیده اما به دلیل عدم دسترسی به دکتر و مشکلات مالی، مجبور شدم پایم را با کمربند ببندم تا کمتر درد بکشم. این مشکل تنها مشکل نثارمحمد و تنها مشکل از این دست نبود؛ در این روستاها افراد دیگری بودند که هر کدام مشکلی اینچنینی داشتند؛ از عزیزی که در اثبات ایرانی بودن خود وامانده است، دانش آموزانی که محروم از تحصیل هستند و افرادی که برای اقامت و سکونت با مشکلات متعددی روبه رو هستند. مسئولان کشوری باید به این سوالات جواب دهند که مشکل فردی مانند نثار محمد که بیش از 40 سال در ایران زندگی می کند و تمام فرزندانشان در این کشور به دنیا آمده اند ولی برای اشتغال و سکونت و بهره مندی از امکانات، قادر به تهیه مجوز نیست، چگونه باید حل شود؟ اگر حضور این افراد در ایران غیرقانونی بوده است، چرا تاکنون از کشور اخراج نشده اند؟ اگر هم اخراج نشده اند، چرا مجوزهای حداقلی برای سکونت شان صادر نشده است؟
چهارشنبه ، ۱۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سوک]
[مشاهده در: www.sook.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها