تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837867067
ایران، عربستان و گروه های اسلام گرا در تاجیکستان
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: حمایت جمهوری اسلامی ایران از حزب نهضت اسلامی نیز همواره در چارچوب قانون اساسی تاجیکستان بوده است. در واقع این دولت تاجیکستان است که با ممنوع کردن فعالیت حزب نهضت اسلامی، توافق نامه ی صلح را زیر پا گذاشته است بر این اساس اگر دولت تاجیکستان در درازمدت دست از کنترل بی حدوحصر اسلام گرایان برندارد و با سازمان های سیاسی- اسلامی میانه رو همکاری نکند، زمینه را برای نفوذ جریان های افراطی و حامیان آن ها نظیر عربستان سعودی بیش ازپیش آماده می کند.جریان ها و گروه های اسلامی در منطقه ی آسیای مرکزی دارای ویژگی های خاص خود هستند. به نحوی که اکثر آن ها با حمایت کشورهای خارجی پدید آمده اند و مروّج افکار و ایدئولوژی وارداتی هستند که با رویه های اسلام سنتی در میان مردم منطقه تفاوت های زیادی دارند. در این بین کشور تاجیکستان نیز از این قاعده مستثنی نیست. به خصوص که تاجیکستان به واسطه ی همسایگی با افغانستان و این نکته که دروازه ی ورود به منطقه ی آسیای مرکزی محسوب می شود، همواره تحت تأثیر رقابت بازیگران مختلف قرار داشته است. در این بین قرابت های تاریخی، تمدنی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و تاجیکستان سبب شده که عربستان سعودی در رقابت با ایران از یک سو به ترویج اسلام وهابی- سلفی بپردازد و از سوی دیگر تلاش کند توجه دولت این کشور را به توسعه ی روابط با خود سوق دهد. بر این اساس نوشتار حاضر در پی واکاوی نقش ایران و عربستان بر اسلام گرایی و جریان ها و گروه های اسلامی در تاجیکستان است. بر این اساس در وهله ی نخست، به گروه های اسلامی در تاجیکستان اشاره خواهد شد و سپس، میزان و نحوه ی تأثیرگذاری ایران و عربستان سعودی بر جریان ها و گروه های اسلامی در این کشور مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در نهایت نیز این موضوع بررسی خواهد شد که دولت تاجیکستان با توجه به تأثیرگذاری ایران و عربستان بر جریان ها و گروه های اسلامی، به گسترش روابط خارجی خود با کدام کشور بهای بیشتری می دهد. روابط تاجیکستان با گروه های اسلامی اسلام به عنوان یکی از پایه ها و ستون های هویت ملی مردم تاجیکستان، همواره نقش مهمی در این کشور داشته است. این نقش به خصوص در سال های پس از استقلال تاجیکستان با توجه به پیدایش گروه های اسلامی بیش ازپیش افزایش یافته است. آنچه باعث جلب توجه بیشتر در این خصوص شده، قرائت های مختلف از اسلام و تلاش برخی از کشورهای خارجی جهت تأثیرگذاری بر جریان ها و گروه های اسلامی در این کشور بوده است. بر این اساس طی سال های گذشته، جریان های اسلام گرا به دو شکل مختلف در تاجیکستان پدیدار شده اند: شکل اول؛ جریان ها و گروه های وابسته به اسلام سنتی و عرفی هستند که قرائت های معتدلی از اسلام دارند و از جمله مهم ترین مصادیق آن ها می توان به حزب نهضت اسلامی اشاره کرد. قرابت های تاریخی، تمدنی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و تاجیکستان سبب شده که عربستان سعودی در رقابت با ایران از یک سو به ترویج اسلام وهابی- سلفی بپردازد و از سوی دیگر تلاش کند توجه دولت این کشور را به توسعه ی روابط با خود سوق دهد. شکل دوم؛ گروه های تندرو و رادیکال هستند که تحت تأثیر جریان های اسلامی جهان عرب و به ویژه کشورهایی نظیر عربستان سعودی قرار دارند. این گروه ها عمدتاً تحت تأثیر تلاش های عناصر خارجی به وجود آمده اند و عقبه و تفکرات آن ها وارداتی است. از جمله مهم ترین این گروه ها می توان به جریان هایی اشاره کرد که از اوایل دهه ی 1990، در دره ی فرغانه پدیدار شدند و رشد و نمو یافتند. دره ی فرغانه که بر مبنای اصطلاحات سیاسی و اداری میان جمهوری های آسیای مرکزی، ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان تقسیم شده، در سال های گذشته مهم ترین کانون ظهور و بلوغ اسلام رادیکال و تندروانه بوده است. در آغاز، افراط گرایان عمدتاً توسط حزب احیای اسلامی، ظهور یافتند. در دوره بین سال های 1996 و 1997، نقش سازمان های اسلام گرا در منطقه به جنبش اسلامی ازبکستان منتقل شد. پس از 1999، حزب التحریر اسلامی، جریان اکرامیه و جنبش اسلامی ازبکستان، مهم ترین نمایندگان رادیکالیسم و افراط گرایی در دره ی فرغانه محسوب می شدند. از نظر ایدئولوژیک این گروه ها در پی تشکیل خلافت جهانی و نیز خصومت شدید با شیعیان هستند. هدف اصلی این جریان های اسلامی تندرو در آسیای مرکزی، عمدتاً جذب حمایت جوانان بی سواد و زنان و مردان بیکار است، اما ایده های آن ها بعضاً توانسته توجه گروه های ناراضی گسترده تری را نیز جلب نماید. همچنین اکثر این گروه ها ارتباطات نزدیکی با وهابی ها و سلفی ها دارند و در زمره ی حامیان طالبان و القاعده در افغانستان محسوب می شوند. در تاجیکستان، حزب التحریر در اواخر دهه ی 1990 ظاهر شد و اصلی ترین حامیان آن در شمال و غرب کشور مستقر بودند. عوامل اصلی رشد روزافزون حزب التحریر در تاجیکستان، گسترش نارضایتی های عمومی از وضعیت اجتماعی و اقتصادی و کنترل رسمی موضوعات مذهبی به ویژه روحانیونی بود که مردم را در مسائل اجتماعی و مذهبی ارشاد می کردند. همچنین ناامیدی از گروه های میانه رو اسلامی برای ایجاد تغییر در شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نیز مزید بر علت شد تا گرایش ها به حزب التحریر افزایش یابد. در حیقت یک نوع سرخوردگی عمومی در میان پیروان گروه های میانه رو بوجود آمده بود؛ چرا که آن ها معتقد بودند این گروه ها به خدمت دولت درآمده و هدف خود را برای ایجاد یک دولت اسلامی رها کرده اند. به هر حال این گروه ها در شرایطی طی سال های گذشته در تاجیکستان پدید آمده و رشد کرده اند که تحت حمایت کشورهای خارجی نظیر عربستان سعودی قرار داشته اند. این در حالی ست که از یک سو دولت تاجیکستان تلاش می کند قرائت خاص و محدود خود را از اسلام ارائه کند و از سوی دیگر سعی می کند به طور کلی با هر دو گروه اسلام گرایان معتدل و تندرو به مقابله برخیزد و آن ها را سرکوب نماید. آخرین نمونه در این خصوص، ممنوعیت فعالیت حزب نهضت اسلامی تاجیکستان است که نماینده ی اسلام میانه رو و سنتی در جامعه ی تاجیکستان محسوب می شد و در پی مشارکت قانونی در ساختار قدرت سیاسی این کشور بود. ایران، عربستان و گروه های اسلام گرا در تاجیکستان در میان کشورهای خارجی که طی سال های پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی از آن ها با عنوان بازیگران مؤثر مذهبی در تاجیکستان یاد شده، می توان به جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی اشاره کرد. با این حال نحوه ی حضور و فعالیت دو کشور با یکدیگر متفاوت بوده است. بر این اساس جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده با حمایت از جریان ها و گروه های قانونی تاجیکستان نظیر حزب نهضت اسلامی به ترویج اسلام واقعی بپردازد و زمینه ساز صلح و ثبات در این کشور باشد. این در حالیست که عربستان سعودی از تمام ابزارهای خود جهت تبلیغ و ترویج قرائت افراط گرایانه وهابی- سلفی استفاده کرده است. آنچه موجب تسهیل نفوذ و حضور ایده های وهابی و تکفیری سعودی ها در تاجیکستان و منطقه ی آسیای مرکزی و قفقاز شده، ناآگاهی مذهبی و اطلاعات اندک ساکنان کشورهای این منطقه از دین اسلام است. سلطه ی هفتادساله ی اتحاد جماهیر شوروی و سیاست های شدید دین زدایی دولت کمونیست که خود در پی سال ها سلطه ی روسیه ی تزاری بر منطقه شکل گرفته بود، هرگونه ارتباط مشخص و مستمر میان مسلمانان منطقه و عرصه ی گسترده تر جهان اسلام را از میان برد و همین امر، زمینه ای را برای تلفیق اسلام با خرافات، عرف و آداب و سنن و نیز باورهای غلط به وجود آورد. این زمینه ی سُست اعتقادی سبب شد تا پس از فروپاشی شوروی، اسلام افراطی مورد حمایت برخی کشورهای فرامنطقه ای نظیر عربستان بتواند در منطقه نفوذ کند و پیروانی در هر یک از کشورها از جمله تاجیکستان جذب نماید. علاوه بر این، به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، عامل محرّک بسیار مهمی بود که به گروه های افراطی در آسیای مرکزی جان تازه ای بخشید. پس از آن، وهابی های عربستان و دیگر گروه های اسلام گرا از پاکستان و ترکیه و دیگر کشورها به سمت تاجیکستان به عنوان دروازه ی ورود به آسیای مرکزی حرکت کردند. روابط ایران و تاجیکستان از ابتدای استقلال این کشور در سال 1991 بسیار عمیق بوده است. ایران اولین کشوری بود که استقلال تاجیکستان را به رسمیت شناخت و نقش فعالی در برقراری صلح در جریان جنگ داخلی تاجیکستان داشت. به طور کلی سعودی ها در طول سال های گذشته به انحاء مختلف کوشیده اند قرائت تکفیری- وهابی خود را از اسلام به تاجیکستان صادر نمایند. از جمله اقدامات سعودی ها در این خصوص می توان به موارد زیر اشاره نمود: 1. تدوین و انتشار کتاب های مذهبی با قرائت وهابی- سلفی؛ 2. اعطای کمک های مالی به جریان های وابسته به خود در منطقه؛ 3. تأسیس و احداث مساجد و نهادهای مبلغ وهابیت؛ 4. آموزش طلاب و جوانان تاجیک در مدارس دینی وابسته به خود؛ 5. اعزام مبلغان وهابی به مناطق مختلف کشور تاجیکستان؛ 6. استفاده از ظرفیت گروه های افراطی القاعده و طالبان برای نفوذ در میان مردم تاجیکستان؛ 7. سوءاستفاده از فقر مالی شهروندان تاجیکستان برای جذب آن ها در گروه های افراطی. نفوذ جریان ها و گروه های وابسته به عربستان سعودی به حدی بود که در سال ۲۰۰۹، نهادهای امنیتی تاجیکستان تعداد سلفی- وهابی های تاجیک را حدود ۲۰۰ نفر معرفی کردند؛ این در حالی بود که خود سلفی- وهابی ها از رقمی بالای ۲۰ هزار نفر صحبت می کردند. در این بین پس از آغاز بحران سوریه، ابعاد جدیدتری از گسترش افکار سلفی- وهابی در تاجیکستان پدیدار شد. چرا که از یک سو در برخی از مناطق تاجیکستان، پرچم گروه های تندرو و ترویستی نظیر داعش و جبهه النصره برافراشته شد و از سوی دیگر تعداد زیادی از اتباع این کشور برای مبارزه علیه دولت های سوریه و عراق به صفوف تروریست ها پیوستند. این مسئله که از نفوذ عمیق افکار سلفی- وهابی در تاجیکستان حکایت دارد، موجب نگرانی هایی نزد مقامات دولتی این کشور شده است. چرا که پیوند و ارتباط مستقیم میان جریان های افراطی تاجیکستان با مراکز سلفی- وهابی و حضور آن ها در میدان نبرد سوریه می تواند به افزایش نفوذ حامیان بین المللی تروریسم در این کشور منجر گردد. چنین امری نه تنها نفوذ حامیان بین المللی تروریسم را در تاجیکستان افزایش می دهد، بلکه موجب تأثیرگذاری بر سیاست خارجی دوشنبه نیز می شود. عربستان سعودی سعی دارد گستره ی نفوذ خود را به محدوده ای فراتر از کشورهای عربی مسلمان افزایش دهد. به همین دلیل در پی توسعه ی روابط با کشورهای مسلمان غیر عرب نظیر جمهوری آذربایجان و تاجیکستان است. این امر از آن جهت برای سعودی ها اهمیت دارد که کشورهای غیر عرب مسلمان در مناطق آسیای مرکزی و قفقاز از لحاظ تاریخی و تمدنی در حوزه ی نفوذ جمهوری اسلامی ایران قرار دارند. تاجیکستان؛ ایران یا عربستان؟ در حال حاضر اصطلاح «وهابیون» در آسیای مرکزی بیش از آنکه دارای معنای مذهبی باشد، اشاره به افراد و گروه هایی دارد که از واگرایی نسبت به دولت های مرکزی و ادارات دولتی دینی برخوردارند و حاضر به اقدامات خشونت آمیز برای رسیدن به اهداف خویش هستند. در این راستا وهابیت و وهابیون چنان کاربرد وسیعی دارد که بعضاً در این جمهوری ها به عنوان اتهامی برای تخریب رقبا از جانب برخی از روحانیون نیز به کار برده می شود. با این اوصاف دیدگاه چندان مثبتی نسبت به عربستان و قرائت وهابی آن از اسلام در تاجیکستان وجود ندارد و همین امر نیز باعث شده که گسترش روابط دوشنبه با ریاض تحت تاثیر قرار گیرد. در این بین درباره سفر رئیس جمهوری تاجیکستان به عربستان باید به این نکته توجه داشت که اگر چه سفر امام علی رحمان به ریاض در بدترین زمان یعنی پس از اعدام شیخ نمر انجام شد، اما سفری از پیش تعیین شده بود. با این حال اگر این سفر لغو و به زمان دیگری موکل می شد، حاشیه های پیرامون آن نیز کاهش می یافت. البته آنچه بر حاشیه های این سفر افزود، اعتراض دولت تاجیکستان به حضور محی الدین کبیری رهبر حزب نهضت اسلامی تاجیکستان در یک همایش بین المللی در ایران و انتشار عکس او در دیدار با رهبر معظم انقلاب اسلامی بود که موجب احضار سفیر ایران به وزارت امور خارجه تاجیکستان و اعتراض رسمی این کشور شد. این دو رویداد باعث شد که برخی تصور کنند تاجیکستان از ایران روی گردان و به سمت عربستان سعودی متمایل شده است. با این حال بررسی واقعیت های موجود نشان می دهد که احتمال وقوع چنین امری اندک است. زیرا روابط تاریخی، تمدنی، فرهنگی، نژادی و زبانی ایران و تاجیکستان آنچنان عمیق و گسترده است که تنش های کوچک هیچ گاه نمی توانند روابط دو ملت را تحت تأثیر قرار دهند. ضمن آنکه گسترش روابط تاجیکستان با عربستان سعودی الزاماً نمی تواند به معنای کاهش سطح روابط دوشنبه با تهران باشد. نباید از یاد برد که روابط ایران و تاجیکستان از ابتدای استقلال این کشور در سال 1991 بسیار عمیق بوده است. ایران اولین کشوری بود که استقلال تاجیکستان را به رسمیت شناخت و نقش فعالی در برقراری صلح در جریان جنگ داخلی تاجیکستان داشت. در سال های گذشته نیز همواره ایران در طرح های اقتصادی و عمرانی تاجیکستان حضور فعالی داشته است. بنابراین روابط دو کشور عمیق تر از آن است که تحت تأثیر مداخله ی کشورهایی نظیر عربستان سعودی قرار گیرد. در عین حال باید توجه داشت که عربستان سعودی سعی دارد گستره ی نفوذ خود را به محدوده ای فراتر از کشورهای عربی مسلمان افزایش دهد. به همین دلیل در پی توسعه ی روابط با کشورهای مسلمان غیر عرب نظیر جمهوری آذربایجان و تاجیکستان است. این امر از آن جهت برای سعودی ها اهمیت دارد که کشورهای غیر عرب مسلمان در مناطق آسیای مرکزی و قفقاز از لحاظ تاریخی و تمدنی در حوزه ی نفوذ جمهوری اسلامی ایران قرار دارند. در واقع سعودی ها با گسترش روابط خود با کشورهای این مناطق قصد دارند مناقشات خود با جمهوری اسلامی ایران را به سطحی فراتر از دوگانه ی عرب و عجم ارتقاء دهند و چنین نمایش دهند که تمام کشورهای اسلامی اعم از عرب و غیر عرب، با ایران دارای مشکلات و چالش های اساسی هستند. دعوت از الهام علی یف رئیس جمهوری آذربایجان و سپس امام علی رحمان برای بازدید از عربستان سعودی در همین راستا قابل ارزیابی است. سعودی ها با گسترش روابط خود با کشورهای منطقه ی آسیای مرکزی قصد دارند مناقشات خود با جمهوری اسلامی ایران را به سطحی فراتر از دوگانه ی عرب و عجم ارتقاء دهند و چنین نمایش دهند که تمام کشورهای اسلامی اعم از عرب و غیر عرب، با ایران دارای مشکلات و چالش های اساسی هستند. علاوه بر این عربستان سعودی تلاش زیادی دارد به رغم حمایت های مستقیم و غیرمستقیم از گروه های تروریستی، خود را کشوری نشان دهد که در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی پیشگام است. به همین دلیل نیز تلاش دارد جبهه ای از کشورهای اسلامی تحت عنوان ائتلاف ضد تروریستی تشکیل دهد. سعودی ها علاقه ی زیادی دارند که در این جبهه، اکثر کشورهای اسلامی حضور داشته باشند و تعداد کشورها و جغرافیای ائتلاف ضد تروریستی خود را گسترش دهند. به همین دلیل از کشورهایی نظیر تاجیکستان نیز جهت حضور در این ائتلاف دعوت به عمل آورده اند. با این حال در شرایطی که عربستان سعودی پس از اعلام تأسیس ائتلاف به اصطلاح ضد تروریسم خود با عضویت کشورهای اسلامی، از تاجیکستان هم دعوت کرده بود تا به این ائتلاف بپیوندد، دولت تاجیکستان به رغم سفر امام علی رحمان به عربستان، با حضور در فهرست کشورهای ائتلاف اسلامی به اصطلاح ضد تروریسم موافقت نکرد. این امر نشان می دهد که روابط ریاض و دوشنبه به رغم امضای پنج سند همکاری میان دو کشور از جمله توافقنامه ی همکاری در مبارزه با تروریسم و جنایت، همکاری در حوزه ی علم و تکنولوژی و ورزش در سفر سه روزه ی امام علی رحمان به عربستان، چندان هم گسترده و ریشه دار نیست. واقعیت آن است که مقامات امنیتی تاجیکستان به خوبی از نقش و جایگاه جریان های تکفیری وابسته به عربستان سعودی در جذب اتباع تاجیکستان برای حضور در گروه های تروریستی در عراق و سوریه مطلع هستند. علاوه بر این مقامات دولت تاجیکستان به خوبی از ترویج اسلام تکفیری- وهابی توسط افراد و جریان های افراط گرا در داخل کشور خود نیز آگاهی دارند. بنابراین در چنین شرایطی هرگز نمی توانند به عربستان سعودی به عنوان کشوری که داعیه دار مبارزه با تروریسم و افراط گرایی است، اعتماد کنند. این در حالیست که مقامات تاجیکستان به خوبی اطلاع دارند که جمهوری اسلامی ایران پرچم دار مبارزه با تروریسم و افراط گرایی در منطقه است و به عنوان دژی مستحکم در برابر نفوذ جریان های افراطی به منطقه ی آسیای مرکزی عمل می کند. علاوه بر این مقامات دولت تاجیکستان آگاهی دارند که جمهوری اسلامی ایران هیچ گاه در امور داخلی تاجیکستان مداخله نکرده و همواره خواهان برقراری صلح و ثبات در این کشور بوده است. مقامات امنیتی تاجیکستان به خوبی از نقش و جایگاه جریان های تکفیری وابسته به عربستان سعودی در جذب اتباع تاجیکستان برای حضور در گروه های تروریستی در عراق و سوریه مطلع هستند و در چنین شرایطی هرگز نمی توانند به عربستان سعودی به عنوان کشوری که داعیه دار مبارزه با تروریسم و افراط گرایی است، اعتماد کنند. در این بین حمایت جمهوری اسلامی ایران از حزب نهضت اسلامی نیز همواره در چارچوب قانون اساسی تاجیکستان بوده است. زیرا در وهله ی نخست، حزب نهضت اسلامی به عنوان یک حزب رسمی در ساختار سیاسی و قانونی جمهوری تاجیکستان مجوز فعالیت داشت. نکته ی دیگر آن است که حزب نهضت اسلامی یک سوی توافق صلح در جریان جنگ داخلی تاجیکستان بوده و قابل حذف از فضای سیاسی این کشور نیست. در واقع این دولت تاجیکستان است که با ممنوع کردن فعالیت حزب نهضت اسلامی، توافق نامه ی صلح را زیر پا گذاشته است. این امر نه تنها می تواند پایه های صلح و ثبات را در تاجیکستان متزلزل نماید، بلکه تأثیر عمده ای بر جریان های اسلامی خواهد داشت. زیرا ممنوعیت فعالیت حزب نهضت اسلامی به معنای ممنوعیت فعالیت تنها حزب اسلامی میانه رو در تاجیکستان و آسیای مرکزی است و این مسئله می تواند زمینه ی گسترش فعالیت جریان های افراطی و به مخاطره افتادن امنیت و ثبات نظام سیاسی تاجیکستان را فراهم نماید. بر این اساس اگر دولت تاجیکستان در درازمدت دست از کنترل بی حدوحصر اسلام گرایان برندارد و با سازمان های سیاسی- اسلامی میانه رو همکاری نکند، زمینه را برای نفوذ جریان های افراطی و حامیان آن ها نظیر عربستان سعودی بیش ازپیش آماده می کند. ---------------------------------------- منابع: 1. شعیب بهمن، ژئوپلتیک تشیع در آسیای مرکزی، تهران: موسسه مطالعات اندیشه سازان نور، 1392. 2. Galina M. Yemelianova, The Rise of Islam in Muslim Eurasia: Internal Determinants and Potential Consequences, China and Eurasia Forum Quarterly, Volume 5, No. 2, 2007
چهارشنبه ، ۱۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها