محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827963093
آیا انقلاب مصر شکست خورده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: انقلاب مصر در حالی به پنجمین سالگرد خود رسیده است که دیدگاه های ضد و نقیضی در مورد آن وجود دارد تا جایی که برخی آن را ناکام و گروهی نیز از تبعات آن بیم دارند.به گزارش روزنامه السفیر، مصر در حالی به پنجمین سالگرد انقلاب خود رسیده است که دیدگاههای ضد و نقیضی در مورد آن وجود دارد تا جایی که برخی آن را ناکام دانسته و سرخورده شده اند و برخی نیز آن را اشتباه دانسته و از تبعات آن بیم دارند. گرچه احساسی آمیخته از خشم پنهان و حسرت و نیز ناراحتی بر قاهره سایه انداخته است اما هنوز نبض زندگی در این شهر می زند و در طول پنج سال گذشته شاهد تغییراتی بوده که لزوما بد و منفی نبوده اما دست کم به گونه ای بوده که روند امور دیگر به گذشته باز نخواهد گشت.اکنون انقلاب با دیدگاه های مختلفی روبه رو است به این معنی که آن دسته از کسانی که انقلاب را تایید کرده و آن را بهترین راه ممکن برای حل مشکلات می دانستند، سرخورده شده اند و برخی دیگر که انقلاب را از نزدیک و با دقت پیگیری کرده و با آن مخالفت بودند و هنوز هم بر موضع خود پابرجا هستند و آن را توطئه دانسته و همچنان از تبعات زلزله ای که در سال 2011 رخ داد، بیم دارند گرچه به طور موقت شعله های انقلاب خاموش شده است. این گروهها با وجود اختلاف نظر یک سوال دارند و آن اینکه: از این پس چه؟ سوالی که ذهن بسیاری از کسانی را که در رویای انقلاب 2011 بوده و به آن ایمان داشتند مشغول کرده است اما جرات ندارند آن را بر زبان بیاورند این است: آیا انقلاب شکست خورده است؟به نظر نمی رسد کسی هرچقدر هم مدعی باشد بتواند با قاطعیت به این سوال پاسخ بدهد اما برای درک آنچه به وقوع پیوست و رخدادهای احتمالی به عبارت بهتر مهم ترین رخدادها شروط و نقاط ضروری وجود دارد از جمله اینکه:باید در نظر داشته باشیم حوادثی که مصر از پنج سال پیش شاهد آن بوده است فقط یک تکاپوی سیاسی یا حتی تلاش برای انقلاب نبوده است بلکه روند تحولی تاریخی است که جامعه را به عنوان یک کلیت با زیر ساخت های سیاسی و فرهنگی در برگرفته است از همین رو چه بسا چند دهه ادامه داشته باشد. بن بست در مصر پیش از انقلاب نکته قابل ملاحظه اینکه مصر پیش از انقلاب به بن بست رسید تاجایی که دیگر قادر نبود نقش های متعدد خود برای مدیریت جامعه را بر عهده بگیرد و حتی توان اینکه از سوی نسل های جدید مورد قبول باشد، نداشت زیرا نسل جدید دیگر نمی پذیرد در برابر ثروت اقتصادی آزادی خود را از دست بدهد و البته رفاه اقتصادی هم در اصل در مصر وجود ندارد به اضافه اینکه نسل جدید رضایت نمی دهد که به بهانه برقراری امنیت و استقلال ملی، فضای پلیسی در کشور حاکم شود. نباید فراموش کرد که اکنون در بحبوحه کشمکش و اختلاف عقیده بر سر تعریف بدیهیات هستیم و دیگر طرح مسائلی مانند استقلال ملی و توطئه جهانی برای راضی کردن نسل های هزاره جدید کافی نیست زیرا این نسل در پرتو انقلاب به درجه ای از آگاهی سیاسی رسید که مفهوم وطن، عزت و شرافت به بحث های کلی تبدیل شده و با زندگی شخصی آنان گره خورده است .همانطور که طرح کشور مستقل رویای نسل های قرن بیستم بود ، نسل قرن 21 نیز رویای تشکیل جامعه آزاد را در سر دارند و دیگر مانند تعبیرهایی نظیر استقلال ملی، ساختگی و دروغین نیست از همین رو تلاش برای خفه کردن آن محال است هرچند تلاش برای تحقق آن به طور موقت ناکام مانده است. از سوی دیگر با بحران اقتصادی در سراسر جهان و زیاده خواهی های کشورهای عربی خلیج فارس در نقاط مختلف، دیگر دولت مصر توان پاسخگویی به نیازهای شهروندان خود را ندارد و اقداماتی نظیر تلاش برای نهضت صنعتی شبیه آنچه در زمان عبدالناصر رخ داد و یا الگوی ایجاد فضای باز که در زمان انور سادات تجربه شد و نه حتی اعزام نیروی کار به کشورهای عربی خلیج فارس که در زمان حسنی مبارک رواج داشت، راه حل نبوده و پاسخگو نیست. تاریخ مصرف تمامی این الگوهای اقتصادی به دلایل شرایط جهانی و منطقه ای کنونی دیگر سر آمده و منقضی شده است به این معنی که در این شرایط فشار بر نظام حاکم به دلیل خشم مردم دو چندان می شود به اضافه اینکه نظام حاکم نیز به نوبه خود گرفتار سردرگمی شده است. به عبارت بهتر نظام حاکم چنان دستخوش سردرگمی شده است که نمی داند به دنبال تقویت بخش خصوصی باشد یا اینکه باید به عنوان عامل موثر اقتصادی وارد عمل شود در نتیجه پیام های ضد و نقیض مسئولان در این خصوص نتیجه بحران سرمایه داری جهانی و اوضاع متشنج آن است.در عین حال جامعه با نوعی درد و رنج روبه رو است که فقط به سطح روابط با دولت و مشکلات اقتصادی محدود نمی شود بلکه در سطح اجتماعی و فرهنگی و نیز روابط افراد با یکدیگر نیز مشکلاتی وجود دارد. به عبارت دیگر روستاها به شهرهای کوچک تبدیل شده اند و تسلط دولت بر رسانه های داخلی و آموزش و نهادهای فرهنگی به دلیل فضای غیرقابل کنترل اینترنت و تنوع منابع مستقل آموزشی کاسته شده است.کشمکش این رویکردها و مفاهیم جدید بار دیگر یادآور مفاهیمی مانند آزادی زنان و مسائل مشابه است که فراتر از تکاپوی سیاسی بوده و به عنوان لایه ای از تغییرات عمیق و ریشه ای در جامعه است. در این میان باید توجه داشت که در سطح منطقه ای و جهانی تحولات سریعی در حال رخ دادن است که بر خلاف تصور، ما نیز از این تحولات در امان نیستیم زیرا منطقه اکنون تحولاتی را تجربه می کند که اروپا در نیمه اول قرن بیستم و در فاصله جنگ جهانی و انقلاب روسیه و همزمان با قوت گرفتن فاشیسم و نازیسم و پایان گرفتن نیروهای استعمار کهنه و دولت عثمانی و روی کار آمدن جنبش های آزادیخواهانه آن را پست سر گذاشت و مرزهای کشورهای جدیدی شکل گرفت و پس از آنن جنگ سرد آغاز شد .ناگفته پیداست که نقشه و ماهیت بازیگران منطقه ای تغییر کرده است و ماهیت بازی نیز به طور کلی دستخوش تغییر شده است و جهان شاهد بحران های پی در پی است که با بحران مالی سال 2008 آغاز شد. این بحران ها ماهیت نظام اقتصادی جهان را تهدید می کند یا دست کم بیانگر مشکلاتی است که نظام سرمایه داری جهانی با آن رو به رو است و به موازات آن جنبش هایی مانند وال استریت یا بادیموس در اسپانیا و ستاره های پنجگانه در ایتالیا شکل گرفته و ستاره احزاب سیاسی به عنوان ابزار اصلی مدیریت تنش ها و رقابت سیاسی افول کرده و در مقابل اظهارات راستگراهای افراطی در اروپا و نیز منطقه عربی شدت پیدا کرده است و همه این متغیرات بیانگر شدت تغییری است که جهان با آن روبه رو است که ما نیز از آن در امان نیستیم. زمانی که ارتباطات جهانی به شکل کنونی نبود، ظهور نازیسم در آلمان و انقلاب روسیه جهان را تحت تاثیر قرار داده و چهره آن را تغییر داد و مصر و منطقه نیز تحت تاثیر آن قرار گرفتند بنابراین تصور کنید با پیشرفت وسایل ارتباطی در دنیای امروز حجم تاثیر مسائل سیاسی و اقتصادی در نقاط مختلف بر کشورها چقدر خواهد بود؟ ارتش بازیگر اصلی دوره انتقالی ارتش مصر عملاً نشان داد یکی از طرف های تأثیرگذار در صحنه سیاسی مصر است که در شرایط حساس و بحرانی ممکن است مداخله کرده و صحنه را دگرگون سازد. دکتر حسن احمدیان استاد دانشگاه درتسنیم نوشت، ارتش مصر را می توان اولین نیروی سیاسی تأثیرگذار در دوره انتقالی دانست. اگرچه ارتش ماهیتاً سیاسی بوده و در بهترین حالت منافع خود را به صورت صنفی دنبال می کند اما خروج ارتش از پادگان ها و در دست گرفتن حکومت از فوریه 2011 از سوی آن، وضعیت را دگرگون کرد. ارتش به مهم ترین بازیگر دوره انتقالی تبدیل شد و با الگویی که شورای نظامی برای مدیریت دوره انتقالی در پیش گرفت می توان ارتش را اصلی ترین بازیگر دوره انتقالی در نظر گرفت .اگرچه این نقش پس از انتخاب مرسی و به ویژه از اوت سال 2012 متحول شد و نظامیان فاصله ای مشخص از سیاست گرفتند اما تا پیش از آن با در دست داشتن اختیارات اجرایی و قانونگذاری عملاً به کنش گر اصلی دوره انتقالی تبدیل شده بود اگرچه این نقش با نظارت نیروهای مدنی سیاسی و انقلابی که گاه به زدوخوردهای خیابانی نیز می کشید، تعدیل می شد. اهداف ارتش در دوره انتقالی را می توان به دو مورد خلاصه کرد: نخست تلاش برای استقرار نظم و امنیت در کشور بود که از ماهیت نظم محور و نظامی آن ناشی می شد و دوم تلاش برای حفظ و تداوم بخشیدن به امتیازاتی بود که در طول سه دهه گذشته و در نتیجه سیاست های بهره گیری از توان ارتش در توسعه اقتصادی مصر به دست آورده بود.واپسین نکته در مورد این بازیگر آنکه خروج آن از صحنه سیاسی مستقیم را نباید پایانی بر نقش سیاسی آن دانست. هنگامی که در بستر سیاسی پرتنشی، سطح بالایی از بسیج اجتماعی رخ می دهد، سطح مداخله ارتش در سیاست افزایش می یابد. مؤلفه های مدیریت شورای نظامی - اولویت ثبات و امنیت حفظ ثبات و امنیت مهم ترین مشغله فکری شورای نظامی در دوره انتقالی بوده و این شورا تمامی تحولات مصر جدید را بر این مبنا ارزیابی کرده و عمل می کرد. زدوخوردهای نوامبر 2011 با جوان های انقلابی، بحران ماسپیرو، عباسیه و غیره این واقعیت را آشکار ساخت. - حفظ امتیازات ارتش محوریت منافع ارتش در تحرکات شورای نظامی و تلاش برای حفظ امتیازات ارتش در دوره مبارک از جمله اولویت های اصلی مدیریت نظامی دوره انتقالی بود. از جمله امتیازات مورد نظر ارتش ــ که در دورهمبارک به یکی از بزرگترین کارگزاران اقتصادی مصر تبدیل شد ــ اطمینان از دور ماندن بودجه دفاعی، دستگاه اقتصادی ارتش، کمک نظامی ایالات متحده و انتصاب فرماندهان ارشد ، داشتن قدرت وتوی سیاست دفاع ملی و بالاتر از همه حفظ مصونیت دائمی پرسنل نیروهای مسلح، چه فعال و چه بازنشسته از پیگرد قانونی تحت قوانین غیرنظامی هستند. - بی طرفی سیاسی شورای نظامی در تلاش بود خود را به عنوان داوری بی طرف میان نیروهای سیاسی متعدد مصر جدید مطرح کند، به رغم این تلاش، تبانی با اسلامگرایان و در مقابل، تلاش برای بازتولید رژیم از جمله اتهاماتی بود که در طول دوره تصدی شورای نظامی علیه آنها مطرح شد و مدیریت دوره انتقالی را برای آن دشوارتر می ساخت. محافظه کاری شورای نظامی با عملکردی تبعی همراه بود. در این معنا، شورای نظامی پاسخ خواسته های معترضان را تنها تحت فشار تظاهرات و اعتصاب می داد به نحوی که رابطه بین شورای نظامی و جامعه مبتنی بر این قاعده شد که هر کس بیشتر فشار بیاورد زودتر به خواسته هایش می رسد. کنار کنش محافظه کارانه و تبعی، شورای نظامی با نگرش و شیوه مدیریت دوره مبارک به اداره کشور پرداخت. بر این مبنا، مسیری که شورای نظامی برای بنا نهادن سازمان جدید انتخاب کرد، مسیری از بالا (پارلمان و ریاست جمهوری) بود نه از پایین ( شوراهای محلی، سندیکاهی کارگری و حرفه ای و دانشگاه ها و...). شورای نظامی با عمل بر مبنای الگوی فوق با دشواری هایی اساسی در دوره انتقالی روبرو شد. این دشواری ها در حدفاصل انتخابات پارلمانی و ریاستی به حدی تشدید شد که بسیاری سخن از احتمال وقوع درگیری های افسار گسیخته و ورود مصر به جنگ داخلی می گفتند. اگرچه این سناریو تحقق پیدا نکرد اما مصر میان دو جریان اصلی تقسیم شد که غیرعقلانی عمل کردن هر یک از این دو جریان می توانست این سناریو را به واقعیت تبدیل کند.شورای نظامی که پیروزی انتخابات اسلامگرایان در انتخابات پارلمانی را در راستای دو هدف اصلی خود (حفظ ثبات و امنیت و حفظ امتیازات ارتش) نمی دید، از یک سو تضعیف پارلمان منتخب را در دستور کار قرار داده و در این راستا اجازه بررسی صحت برگزاری انتخابات را در دادگاه قانون اساسی داد؛ امری که به انحلال پارلمان انجامید. از سوی دیگر شورای نظامی به حمایت از نامزد رقیب اخوان المسلمین در انتخابات ریاستی دست زد. این حمایت به طور غیررسمی و سازماندهی شده صورت می گرفت؛ امری که در نهایت فاصله رأی "احمد شفیق" از محمد مرسی را به حداقل رساند. مصر 5 سال پس از انقلاب 25 ژانویه 5 سال از آغاز انقلاب 25 ژانویه 2011 مصر می گذرد و به نظر می رسد مصر هنوز روی آرامش ندیده است و با توجه به نارضایتی جریان های اسلامگرا و اخوانی های این کشور و نیز رشد افراط گرایی در صحرای سینا، ظاهرا این روند همچنان ادامه خواهد داشت. در ادامه تلاش شده است مهمترین رویدادهای پس از انقلاب 25 ژانویه به اختصار ذکر شود.به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، اصلی ترین مواردی که از زمان انقلاب پنج سال پیش در مصر به چشم می خورد، اول خود انقلاب و بعد پیروزی اسلامگرایان، عزل مرسی و روی کار آمدن سیسی و توافق های نظامی بود . پس از سرنگون شدن نظام زین العابدین بن علی در تونس و آغاز روند موسوم به بهار عربی، اعتراضات گسترده ضد حسنی مبارک از 25 ژانویه 2011 شدت گرفت و در اول فوریه بیش از یک میلیون معترض به خیابان های سراسر مصر آمدند و جمعیت انبوهی در میدان التحریر قاهره جمع شدند که در یازدهم فوریه به استعفای مبارک انجامید و قدرت به دست ارتش افتاد. در پی آن قانون اساسی به حالت تعلیق درآمد و پارلمان منحل شد. حدود 850 تن در جریان این قیام 18 روزه جان باختند . مصر از نوامبر 2011 تا ژانویه 2012 انتخابات پارلمانی برگزار کرد. اسلامگرایان دو سوم کرسی ها را به دست گرفتند و نیمی از آنها به دست اخوان المسلمین افتاد. پارلمان مصر در ماه ژوئن و پس از حکم دیوان عالی قانون اساسی که آن را غیر قانونی خوانده بود، منحل شد. در سی ام ژوئن محمد مرسی، نامزد اخوان المسلمین با کسب 7 / 51 درصد از آراء در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. وی اولین رهبر غیر نظامی، منتخب و اسلام گرای مصر بود. مرسی در ماه اوت همان سال عبدالفتاح سیسی را که رئیس اطلاعات ارتش بود، جانشین حسین طنطاوی، وزیر دفاع مصر کرد. عزل مرسی و قدرت گیری سیسی عبدالفتاح سیسی در سوم ژوئیه 2014 و پس از اعتراضات گسترده مردمی علیه حکومت یکساله مرسی، وی را از قدرت برکنار کرد و قانون اساسی مورد حمایت اسلام گرایان را کنار گذاشت. مرسی این "کودتا" را محکوم کرد و مقام ها سرکوب حامیانش را آغاز کردند. نیروهای امنیتی مصر در 14 اوت به سمت دو کمپ معترضان حامی مرسی در قاهره هجوم بردند که دست کم 700 تن در این یورش کشته شدند.از زمان ساقط شدن حکومت مرسی، دست کم 1400 تن در جریان سرکوب معترضان عمدتا اسلام گرا به دست پلیس کشته شده اند. ده ها هزاران تن از حامیان مرسی بازداشت و صدها تن دیگر از جمله خود مرسی به مرگ محکوم شدند. دولت مصر در ماه دسامبر اعلام کرد که اخوان المسلمین سازمانی "تروریستی" است. در ژانویه 2014 نیز رای دهندگان به اتفاق آراء قانون اساسی جدید را که اختیارات ارتش را تقویت می کرد، تایید کردند. عبدالفتاح سیسی در هشتم ژوئن پس از کسب 9 / 96 درصد آرای انتخاباتی که اخوان المسلمین و مخالفان سکولار آن را بایکوت کرده بودند، به عنوان رئیس جمهوری پیروز شد و سوگند یاد کرد. در اواخر سال 2015 هم پارلمانی جدید که اعضای آن اکثرا از حامیان سیسی بودند، تشکیل شد. ناآرامی افراط گرایان و توافقات نظامی دهم فوریه 2015 و در جریان سفر ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه به قاهره، مصر و روسیه توافق ساخت مشترک اولین تاسیسات هسته ای مصر را امضا کردند. قاهره در شانزدهم فوریه حملات هوایی علیه شبه نظامیان تروریست داعش در کشور همسایه اش لیبی انجام داد. این حملات پس از انتشار تصاویری از سر بریدن 21 مسیحی قبطی مصری از سوی داعش صورت گرفت. مصر در دهم اکتبر توافقی را برای خرید دو کشتی جنگی میسترال با فرانسه امضا کرد. در سی و یکم اکتبر هم یک هواپیمای مسافربری روسیه که بر فراز شبه جزیره سیناء پرواز می کرد، منفجر شد و تمام 224 سرنشین آن کشته شدند. روسیه اعلام کرد که هواپیمای ایرباس در جریان انفجار یک بمب ساقط شد و داعش مدعی شد که بمبی را در آن جاسازی کرده بوده. ارتش مصر از زمان روی کار آمدن سیسی عملیات گسترده ای را برای سرکوب افراط گرایان آغاز کرده و گروه های وابسته به داعش در مصر که در شمال شبه جزیره سیناء فعال هستند تا کنون جان صدها پلیس و سرباز را گرفته اند.عربستان سعودی در شانزدهم دسامبر وعده داد که مجموعا 8 میلیارد دلار در مصر سرمایه گذاری و به آن از طریق تامین سوخت در پنج سال آتی کمک کند. در 21 ژانویه 2016 نیز شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین توافقی اقتصادی به ارزش 15 میلیارد دلار با مصر امضا کرد. این در حالی است که،هفته نامه ساندی تلگراف در مقاله خود به بررسی اوضاع داخلی مصر بعد از گذشت پنج سال از انقلاب مردمی سال ????میلادی در این کشور و دستاوردهای آن پرداخت.هفته نامه ساندی تلگراف در مقاله ای به قلم مجدی سمعان و ریچارد اسپنسر با عنوان "خاموشی صدای اعتراض در مصر" نوشت: یکی از دستاوردهایی که مصری ها فکر می کردند در جریان انقلاب خود در میدان التحریر شهر قاهره به آن دست یافته اند، حق برگشت ناپذیر اعتراض و تظاهرات بود.این روزنامه افزود،صدها معترض در قیام مردمی علیه حسنی مبارک رئیس جمهوری سابق مصر که از 25 ژانویه پنج سال پیش شروع شد، کشته شدند .به نوشته ساندی تلگراف، جوانان خشمگین با انقلاب خود قلب های جهان را به حرکت واداشتند اما خانواده محمود محمد حسین نظر کاملا متضادی دارد. محمود 18 سال داشت که دو سال پیش در سالروز انقلاب بازداشت شد زیرا پیراهنی به تن داشت که روی آن نوشته شده بود "میهنی بدون شکنجه". به نوشته این نشریه انگلیسی، باوجود اینکه این عبارت "جنجال برانگیز نیست" اما محمود محمد بازداشت شد و تاکنون مسئولان مصری علل بازداشت وی را بازگو نکرده اند و وی در طول دو سال گذشته بدون هرگونه تفهیم اتهام یا حضور در دادگاه از این زندان به آن زندان برده شده است.طارق برادر محمود به روزنامه ساندی تلگراف گفت: محمود در زندان بزرگ می شود و احساس می کند که دیگر کسی او را به یاد نمی آورد.این هفته نامه افزود:با گذشت پنج سال از انقلاب، مصر همچنان مدعی است که یک کشور دموکراتیک است اما بعد از"کودتای" سال 2013 میلادی علیه دولت منتخب اخوان المسلمین، یک نظامی دیگر با مشت آهنینی شدیدتر از مشت مبارک، بر مصر حکومت می کند. ساندی تلگراف خاطرنشان کرد: ژنرال عبدالفتاح السیسی رئیس جمهوری مصر دهها هزار نفر از اعضای اخوان المسلمین و فعالان لیبرال را بازداشت کرده است. این نشریه به نقل از گزارش سازمان عفو بین الملل به مناسبت پنچمین سالگرد انقلاب 25 ژانویه در مصر نوشت،مصر در بحران گسترده حقوق بشری غرق شده است و امیدها برای اینکه انقلاب 25 ژانویه سرآغاز دوره جدیدی از اصلاحات و احترام به حقوق بشر باشد، به طور کلی از بین رفته است.به نوشته ساندی تلگراف، نظام عبدالفتاح السیسی موفق شد که حمایت غرب و روسیه را کسب کند و خودش را به عنوان همپیمانی اصلی علیه گروه داعش معرفی کند که شاخه ای از آن در صحرای سینا فعالیت می کند. این هفته نامه نوشت: اولین پارلمان در مصر بعد از عزل محمد مرسی رئیس جمهوری سابق مصر انتخاب شد که مملو از طرفداران و حامیان السیسی است.هفته نامه ساندی تلگراف در پایان نوشت، آینده مصر بستگی به این دارد که آیا السیسی خواهد توانست پایه های حکومت خود را از طریق حلقه حامیان خود که حتی در محافل ارتش نیز تنگ تر می شود، محکم کند یا اینکه مشت خود را اندکی باز خواهند کرد؛ بدون اینکه حکومتش تهدید شود. ادامه دارد
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها