واضح آرشیو وب فارسی:موج: به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، مذاکرات ژنو 3 برای حل سیاسی بحران سوریه در حالی آغاز به کار کرد که به رغم حضور هیات مخالفان نظام سوریه، کماکان نمایندگان کُرد به این نشست دعوت نشدند. علت این مساله نیز مخالفت آمریکا، عربستان و سایر گروه های مخالف بود، اما؛ همان طور که سابقه نبردهای نیروهای کُرد با داعش در مناطق کردنشین نشان می دهد، عدم حضور آن ها می تواند مذاکرات را به شکست بکشاند. از این رو، روسیه پیش از برگزاری ژنو 3 تاکید زیادی بر دعوت از نیروهای کُرد سوری داشت که البته تا این لحظه عملیاتی نشد. برای بررسی وضعیت سیاسی و نظامی کردهای سوریه در شرایط کنونی و همچنین احتمال حضور نظامی گسترده آمریکا و سوریه در مناطق کردنشین این کشور، گفت و گویی با جعفر حق پناه، استاد دانشگاه تهران و کارشناس مسائل خاورمیانه، انجام داده ایم که در ادامه می خوانید. علت تاکید روسیه بر حضور کردهای سوریه در مذاکرات ژنو 3 چیست؟ نیروهای کرد در واقع جزو معدود نیروهای سکولار، دارای سرزمین، قدرت و قابلیت عملیاتی نسبتا مناسب در سوریه هستند و از این جهت برای همه بازیگران حائز اهمیت محسوب می شوند که البته برخی از آن ها موافق و برخی مخالف این نیروها هستند، اما؛ روسیه از بازیگرانی است که نگاه مثبتی دارد. چون کردها طی سال های پس از بحران سوریه در مخالفت جدی با ساختار سیاسی این کشور نبودند، بلکه آن ها در این شرایط به دنبال احقاق حقوق مدنی و به دست آوردن امتیازاتی بودند که تا پیش از این از آن ها محروم بودند. ضمن آنکه حضور کردها در ژنو 3 به چند دلیل دیگر نیز حائز اهمیت است: اول اینکه کردها برخلاف سایر گروه ها، سوری هستند. دوم کردها مانند شبه نظامیان دیگر گرایش های سلفی و ماجراجویانه ندارند و سوم اینکه کردها یک گروه نظامی مستقل محسوب می شوند. در واقع اگرچه کردها تاحدی از حمایت خارجی بهره مند هستند، اما؛ این حمایت قابل مقایسه با گروه های داعش، احرارالشام و جبهه النصره نیست. کردها ضد دولت بشار اسد نبودند و از این رو وابستگی ای به عربستان، قطر و رویکردهای جاه طلبانه ترکیه ندارند. به همین دلیل نگاه روس ها به کردهای سوریه و حضورشان در ژنو 3 مثبت است. برخی رسانه ها از برنامه آمریکا و روسیه برای تاسیس پایگاه نظامی در شمال سوریه خبر داده اند. به نظر شما علت اهمیت این منطقه در این برهه زمانی برای این دو کشور چیست؟ هیچ یک از این دو کشور در سوریه نیروی زمینی ندارند و نمی خواهند هم نیرو وارد کنند. اولویت آمریکا و روسیه در این کشور عملیات هوایی است، زیرا با توجه به تجربه منفی در عراق و افغانستان آن ها نمی خواهند وارد باتلاق سوریه شوند. به همین دلیل حداکثر حضورشان به نیروی ویژه محدود می شود. برای همین وقتی از پایگاه نظامی صحبت می شود، منظور پایگاه بزرگ نیروی زمینی نیست، بلکه هدف پایگاهی است که از آنجا بتوانند به امر تجهیز، مشاوره و تقویت پشتیبانی نیروهای مورد حمایت خود بپردازند و از این منطقه عملیات را ساماندهی کنند؛ حالا اینکه شمال سوریه را برای این کار انتخاب کردند، چون در واقع بیشترین تدارکات نیروهای مخالف اسد از مرز ترکیه وارد می شود یعنی از شمال سوریه و اشراف به این منطقه، کل عملیات و صحنه عملیات سوریه را مهار می کند. ضمن اینکه مناطق پرجمعیت و مهم این کشور هم در این نواحی است و هرچه به سمت شرق و جنوب می رویم وارد مناطق صحرایی و بدون جمعیت می شویم که طبیعتا اولویت چندانی برای کشورها ندارد. رقابت روسیه و آمریکا می تواند به نفع کردها تمام شود؟ اصولا کردها برنده هر نوع رقابتی هستند، چون یک فضای تنفسی پیدا می کنند و می توانند از حمایت های هر جناحی در مقابل هم برخوردار شوند و در واقع راز بقای کردها طی این چند دهه همین بوده است. با توجه به مساله مذاکرات صلح و حضور روسیه در معادلات سوریه، آینده مناطق کردنشین این کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟ کردها در نهایت به فرایند صلح در سوریه راه پیدا می کنند، زیرا نیروی موثر در زمین هستند و پشتیبانی خارجی هم دارند. از این جهت آن ها نقطه شروع خوبی می توانند داشته باشند، چرا که استدلال خواهند کرد که «چرا ما باید در جنگ با افراطیون سلفی باشیم اما در فرایند تعیین تکلیف و تصمیم گیری سوریه نقشی نداشته باشیم». ضمن آنکه با همین حمایت خارجی خواهند توانست از این وضعیت خارج شوند. به نظر شما شکل سیاسی کردستان سوریه به شکل کانتون می ماند و یا به خودمختاری تغییر وضعیت خواهد داد؟ وضعیت کردهای سوریه باید در قالب ساختار آینده این کشور و تعیین تکلیف جدید مشخص شود، اما؛ در هر صورت کردها به وضعیت سابق خود برنمی گردند، قدرت بیشتری پیدا می کنند و می توانند در مناطق تحت کنترل خود از توان مدیریتی بیشتری برخوردار شوند. این مسائل نیز صرف نظر از اینکه چه رژیم و دولتی روی کار بیاید، محقق خواهد شد و این به خاطر قابلیت های خود کردها و حمایت های خارجی است. در این شرایط واکنش ترکیه به خواسته های کردهای داخلی خود چه خواهد بود؟ به طور حتم در آینده شاهد کاهش فشارهای ترکیه بر کردهای داخل این کشور خواهیم بود، زیرا این راه حل پاسخی تا امروز نداشته و در ادامه هم نخواهد داشت. در واقع آنکارا تمایل نشان داده است که راه حل سیاسی را با برخی از گروه های کردی به جز حزب دموکراتیک خلق ها و اوجالان شروع کند. ضمن آنکه در این رابطه باید به فشارهای خارجی هم توجه داشته باشیم که موثر هستند و به تعدیل فضا کمک خواهند کرد. از طرفی کردهای ترکیه نیز تمایلی ندارند از این راه به اهداف خود برسند. از این رو بازی دوگانه ای در پیش می گیرند و بخش سیاسی خود را فعال تر می کنند، اما؛ در کوتاه مدت شرایط ترکیه ملتهب باقی خواهد ماند.
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]