واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: جهانگیر الماسی ، درباره ی روابط این روزهای تلویزیون و سینما و لزوم تعامل این دو با هم، می گوید: نمی دانم تلویزیون در حال حاضر چقدر به سینما کمک می کند، اما فارغ از دسته بندی های سیاسی این یک الزام و التزام است که باید سینما را حمایت کرد. حتی اگر فکر می کنید مدیران سینمایی اشتباه می کنند، به نظرم به هر شکل ممکن باید سینما را تقویت کرد؛ چون جبر زمان و جبر موقعیت علمی و بایسته های دنیا، این راه را ناخودآگاه و خودآگاه هموار خواهند کرد. این بازیگر در گفت وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ذاکرنیوز، در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر برنامه های سینمایی تلویزیون تا چه میزان توانسته اند به سینما کمک کنند؟ توضیح داد: نمی دانم تلویزیون در حال حاضر چقدر به سینما کمک می کند اما فارغ از دسته بندی های سیاسی، یک الزام و التزام وجود دارد که باید سینما را حمایت کرد. متاسفانه شاید ظرفیت برنامه ها اجازه نمی دهد، آن طور که باید باشند. برخی ها تصوری از مخاطب در ذهنشان وجود دارد و متاسفانه اینگونه تعریف شده که مخاطب حال نشستن و فکر کردن ندارد؛ با چنین نگاهی می بینیم که متاسفانه در یک برنامه جدی دو نفر حرف جدی می زنند که خیلی هم شوق انگیز است اما به یک باره آن بحث کات می شود و یک موسیقی الکترونیک در آن وسط می نوازند. متاسفانه همه برنامه ها این چنین شده اند و از هم الگوبرداری می کنند و مهمترین جای بحث، برنامه را رها می کنند و می گویند می رویم پخش و برمی گردیم و به قول محمد صالح اعلا تاختی می رویم و تاختی می آییم. در حالی که این مساله رشته افکار مخاطب را پاره می کند. او با انتقاد از دکور برخی برنامه های سینمای تلویزیون تصریح کرد: در یک برنامه تخصصی سینمایی راجع به سینمای دیجیتال حرف می زنند ، اما دکور به گونه ای طراحی شده است که هرچقدر هم همه مهمانان در این برنامه راحت باشند ، آن صحنه و دکور ذهن مخاطب را بر هم می ریزد. او با اشاره به برنامه «هفت» بهروز افخمی تصریح کرد: به هر جهت به هدفی که بهروز افخمی در این برنامه دنبال می کند احترام می گذارم شاید در همین حد هم برای یک عده ای کفایت کند ولی عده دیگری هم هستند که مشتاق شنیدن های دقیق تری هستند. الماسی سپس درباره لزوم تعامل بیشتر تلویزیون و سینما گفت: ما وقتی می گوییم تلویزیون و سینما ، تصورمان یک وجود واحد است و یا یک عضو واحد از یک پیکر واحد که بایستی با هم باشند و هویت امروزی رسانه یا بخشی از هویت امروز رسانه ای فرهنگ و هنری ایران ما را بسازند. اما واقعیتش این است که چه سینما و چه تلویزیون از اجزای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام برای خود رویا، سلیقه و مسیری متفاوت دارند. این یک ایده آل و توقع و آرزوی همه ماست که ای کاش در داخل سینما، اول همه آدم ها آنقدر با هم دوست بودند که به یک پیکره واحد می رسیدیم اما این طور نیست و نه در سینما و نه در تلویزیون بنی آدم اعضای یکدیگر نیستند. او ادامه داد: گاهی اصرار بر این است که من باید سر باشم تو باید دست باشی و دیگری انگشت کوچک پا و... . در تلویزیون هم همین طور است، متاسفانه همه نهادهای فرهنگی ما همین طورند و ما کمتر شاهد این هستیم که یک مسیر مشخص، یک هدف مشخص و یک تصویر مشخص را از یک پیکره واحد ببینیم. چه در سینما و چه در تلویزیون و چه در تئاتر همه همین طور هستند. امیدواریم روزی به این یکدستی برسیم. الماسی با تاکید بر اینکه امروز باید خیلی مراقب سینما باشیم، یادآور شد: برای اینکه این مراقبت کامل شود، باید اول سینما را به صورت یک قامت و مستقل یکپارچه ببینیم و احتراز بشود از اینکه احتراقی که به اهالی تلویزیون و سینما وجود دارد و بعد در این دو رسانه این تصمیم برای مدیریت ها صورت بگیرد که اهداف مشترک تعیین کنند. به دلیل اینکه این ارتباطات ماست نه موقعیت های فردی یا جوانب فردی یا سیاسی و فرقه ای و حزبی. گاهی این نگاه های فرقه ای و دسته ای یک نوع جنگ پنهانی را بذر می پاشند و برای از بین بردن آن شاید قرن ها طول بکشد تا نسل های تازه ای بیایند و آن را از بین ببرند. انتهای پیام
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]