واضح آرشیو وب فارسی:هفتکل ندا: کسی که از فرزند برای انقلاب گذشته باشد هیچ شاخص دنیایی او را اسیر نمی نماید. جرم جنتی ایستادن در مقابل سکولاریسم است. جرم آیت الله جنتی ایستادگی بر اصول امام در همه ادوار انقلاب اسلامی است. روزنامه جوان نوشت: بدون تردید در فاصله 34 سال بعد از شهادت شهید مظلوم دکتر بهشتی هیچ یک از شخصیت های منصوب امام به اندازه آیت الله جنتی مظلوم نبوده است. مدیرمسئول جوان در سرمقاله این روزنامه نوشت: «اگر اهل سیاست و قدرت هم این و جیزه را بنویسند، هیچ تأثیری در آیت الله جنتی ندارد اما نگارنده به جهت دوری از قدرت و بی علاقگی به مسیرهایی که به شورای نگهبان ختم می شود، بر این باور است که دفاع از مظلومیت آیت الله جنتی، دفاع از یک شخص نیست که دفاع از فقهای تراز اول انقلاب اسلامی و اسلام سیاسی است. دفاع از عالم بزرگی که توسط بی ریشه ها در سایه آزادی مورد ستم قرار می گیرد و اما بعد... بدون تردید در فاصله 34 سال بعد از شهادت شهید مظلوم دکتر بهشتی، هیچ یک از شخصیت های منصوب امام به اندازه آیت الله جنتی مظلوم نبوده است. فقط تفاوت ماجرا در این است که شهید بهشتی آماج «تهمت ها» و «شایعات» بود اما آیت الله جنتی آماج «تمسخرها و کنایه ها» است. علت این که نمی توانند مانند شهید بهشتی هزاران تهمت را نثار وی کنند، این است که آینده ای برای اندوختگی دنیوی او قابل تصور نیست. بنابراین با هزاران ذره بین نتوانستند ردپایی از دنیا طلبی و دنیاگرایی را در این مرد بزرگ ببینند. یقینا اگر او اهل دنیای ما بود با اندک هجمه و فشار عرصه را رها می کرد و آرامش خود در این سنین را بر هر چیز دیگری ترجیح می داد اما او در پیمانی که با امام بست و اعتمادی که امام به ایشان نمود، مأمور است تا از پلشتی ها در حکومت صالحان پیشگیری نماید. او دغدغه دارد تا امام را از خوفی که داشت دور سازد: «من خوف از آن دارم که ما یک جمهوری اسلامی درست کردیم اما هر کجایش برویم همان حکومت طاغوت باشد». واقعا این همه هجمه و تمسخر یک مرد پارسا برای چیست؟ او منفعت خاصی را دنبال می کند؟ از مسئولان با سابقه نظام کسی را می توان یافت که فرزندش کار یدی (نجاری) کند؟ ممکن است آیت الله جنتی مانند همه ما دچار اشتباه شود اما خروجی هایی همچون خاتمی، روحانی، اصلاح طلبان مجلس ششم و اخیرا هاشمی نشان می دهد که آیت الله جنتی برای حساس ترین مناصب کشور نیز به سلیقه خود عمل نمی کند. او در قالب سازوکار شورایی ظاهر می شود و بر اساس تقوی رأی می دهد. اما علت هجمه ها به وی این است که او اهل زد و بند نیست. او «اصحاب معامله» را پشت در نگه می دارد. تاریخ اسلام مملو از ظلم به چنین اشخاصی است که غربت امیرالمؤمنین در کوفه بارزترین مصداق این سلامت و مظلومیت است. مثل آیت الله جنتی مَثل شیخ فضل الله نوری است. دیروز (1285ش) مشروطه خواهان، مشروطه انگلیسی را عامل توسعه و شکوفایی ایران می دانستند و به همین دلیل هر نفسی که بر خلاف این مسیر استنشاق می شد به مسلخ می بردند. هنوز ایرانیان در بهت و حیرتند که چگونه عالم تراز اول آنان در تهران به چوبه دار سپرده شد و مردمی که باور کرده بودند مشروطه انگلیسی راه حل مشکلات کشور است برای کشته شدن او کف می زدند. او روی قرآن کوچک خود دست می گذاشت و قسم می خورد اما مشروطه خواهان قرآن را پاکت سیگار معرفی کردند تا هلهله غرب گرایان صدای وی را خاموش کند. شیخ فضل الله را مقابل خواسته های مردم معرفی کردند تا بتوانند خون او را توجیه کنند و پسرش کف می زد تا حقانیت اعدام باور پذیر تر گردد. اگر اهل دنیا همه تلاش شان برای بهبود رفاه زن و فرزند باشد، آیت الله جنتی قبلاً بین فرزند و انقلاب یکی را انتخاب کرده است. کسی که از فرزند برای انقلاب گذشته باشد هیچ شاخص دنیایی او را اسیر نمی نماید. جرم جنتی ایستادن در مقابل سکولاریسم است. جرم آیت الله جنتی ایستادگی بر اصول امام در همه ادوار انقلاب اسلامی است. او در واپسین سال های حیات، حفظ سلامت انقلاب و صلابت راه امام را ذخیره و توشه خود کرده است و این چیزی است که اهل دنیا از فهم آن عاجزند، همانگونه که در تاریخ معاصر میرزای شیرازی ماند و ناصرالدین شاه نماند، همانگونه که شیخ فضل الله ماند و شیخ ابراهیم زنجانی نماند، همانگونه که قبر مدرس زیارتگاه شد و رضاخان به زباله دان تاریخ پیوست و همانگونه که امام جاودانه تاریخ و پهلوی دوم مدفون شهوات قدرت شد، جنتی نیز در تاریخ آیندگان چون کوه خواهد ماند و هلهله اهل قدرت همچون کف و باد گذر خواهد نمود. امام قاعده و فرمولی را برای بعد از خود به جای گذاشت که هرگاه دشمن از شما تمجید کرد در خود شک کنید و هرگاه دشمن بر شما شورید بدانید مسیر درستی را طی می نمایید. امروز آیت الله جنتی مغضوب دشمنان است چرا که راه نفوذ را سد نموده است. از لس آنجلس تا تهران برای او جوک می سازند، از «من و تو» تا تجدید نظرطلبان به سخره اش می گیرند. اما او همچون عمار تا لحظه آخر دچار تردید نشده است و از هیچ کس شکایتی نمی کند. او به دنبال عقبه اجتماعی و سیاسی برای دفاع از خود و جریان سازی علیه دیگران نمی گردد. او زخم زبان ها و تمسخرها را «تأدیب نفس» می داند و هر روز استوارتر می شود. دشمن تلاش کرده است تا شورای نگهبان را معادل جنتی معرفی کند حال آن که از درون شورا چنین نگاهی اعلام نمی شود. آنچه راز هجمه به جنتی است پایبندی واقعی او به انقلاب اسلامی است؛ چرا که او به یک جمهوری اسلامی بزک شده با اسلام نمی اندیشد. بدون تردید اگر تصمیم با آیت الله جنتی بود هرگز فرزند خود را وزیر ارشاد نظام جمهوری اسلامی نمی کرد. چنین مردی اگر مورد هجمه مدعیان اسلام رحمانی، سکولارهای وطنی و دمکراسی خواهان غربی و CIA نباشد به درد این مسئولیت خطیر نخواهد خورد. مظلومیت او جوهره درخشانی وی در تاریخ آینده اسلام سیاسی و تشیع است و هجمه کنندگان به او مفقودان آینده تاریخ اسلام و تشیع اند. روزی آیندگان حسرت وجود او را خواهند خورد، همانگونه که ما امروز حسرت بهشتی را می خوریم.»
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هفتکل ندا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]