تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835421874
روایت سه بانوی مبارز از تبعیض علیه زنان در رژیم طاغوت
واضح آرشیو وب فارسی:گرمه: با وجود اینکه در آن زمان دور تا دور خانه ما در محاصره عوامل ساواک بود، باز هم جمعیت فراوانی در مجلس شرکت می کردند. تمام خانم های اهواز برای شرکت در جلسه به خانه ما می آمدند. درست دو ماه بعد از این جلسات، امام خمینی آزاد شدند.به گزارش پایگاه خبری گرمه به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، 80 سال پیش در کوچه ها و خیابان های محل که راه می رفتند، هر لحظه ممکن بود یکی از آژان های رضاخان دنبالشان کند تا چادر از سرشان بکشد؛ رضاخانی که با نام تجددگرایی می خواست کلاه فرنگی را به جای حجاب فاطمی به زن ایرانی تحمیل کند و با زورگویی، ارزش های فرهنگ و دینی این جامعه را به مسلخ ببرد. در دوران پسرش محمدرضا هم اوضاع بهتر نشد. پادشاه دوم پهلوی هم با شیوه های فرهنگی تر به دنبال تغییرات (یا بهتر است بگوییم غربی کردن) ظاهر و باطن زنان مملکت بود؛ از گسترش و تبلیغ مراکز فساد گرفته تا قرار دادن تلویزیون ملی در اختیار بهائیان. این تنها گوشه ای از داستان زجرهای زن ایرانی برای حفظ حیا در قرن چهاردهم شمسی است. در کوچه های تاریخ هم اگر گذر کنیم، متوجه می شویم که مشکلات او به حفظ حجاب محدود نمی شد بلکه در طول حکومت های مختلف در بسیاری از مسائل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، تحت آسیب های گوناگون قرار می گرفتند؛ مشکلاتی که زنان ایران در برابر یکایک آنان، هوشمندی و صبر به خرج دادند اما از آنجایی که حکومت ها شاید با «کفر» زنده بمانند، اما با «ظلم» هرگز ادامه نمی یابند، با حرکت موج انقلاب اسلامی زنان نیز به این جریان پیوستند و نقش آفرین شدند. زن در حاشیه تاریخ نیست، در متن تاریخ است بی عدالتی مهمترین دلیلی بود که زنان را به جریان انقلاب اسلامی کشاند، در دوران پهلوی، سیاست های حکومت عزت زنان را خدشه دار کرده بود و محدودیت های اجتماعی، نگاه حداقلی به جایگاه زنان و ترویج بی حجابی در طولانی مدت موجب شد که موج اعتراضات زنان برانگیخته شود. هریک از آن ها گوشه ای از کار را گرفتند؛ از حمایت مردانشان برای مبارزه با رژیم گرفته تا حضور صد در صدی شان در برنامه های اعتراضی؛ معصومه طاهری، خدیجه علم الهدی و مرضیه دباغ از زنانی هستند که دوران جوانی خود را با انقلاب سپری کرده اند و روایت خود را بازگو می کنند تا ثابت کنند زن در حاشیه تاریخ نیست، در متن تاریخ انقلاب است. برخورد بد با زنان متدین کاملاً عادی شده بود! معصومه طاهری، مدیر بین الملل مرکز امورز زنان و خانواده ریاست جمهوری دولت های نهم و دهم از دوران انقلاب اینگونه یاد می کند: در زمان انقلاب 23 ساله بودم، بسیاری از رستورا ن ها و باشگاه های تفریحی تابلو می زدند که «از پذیرفتن زنان چادری یا محجبه معذوریم» برخورد بد با زنان متدین کاملاً عادی شده بود. در شب ها به خصوص شب های جمعه مردان مست به خیابان ها می ریختند و اصلاً احساس امنیت نداشتیم. مفهوم آزادی فقط در آزادی جنسی خلاصه می شد و حق اظهار نظر و نقد به سیاست ها وجود نداشت. آنقدر به زنان نگاه ابزاری داشتند که کمتر کسی سخن و عملی اندیشمندانه را از زنان انتظار داشت. به همین دلیل بود که زنان از طاغوت بیزار بودند و از انقلاب استقبال بسیار زیادی می کردند. تا جایی که امام فرمود: اگر زنان نبودند این انقلاب به پیروزی نمی رسید. این فعال حوزه زنان با اشاره به اینکه دینداری، یکی از ویژگی های زنان ایرانی در پیش از انقلاب بود، می گوید: مقاومت آنان در مقابل ظلم هایی که از سوی حکومت ها وارد می شد، چه در مقوله حجاب و چه در مسائل اقتصادی و دیگر بسیار بالا بود. مادران و مادر بزرگان ما تعریف می کنند که در دوران ممنوعیت حجاب، ماه ها خود را در خانه حبس می کردند و حتی برای دید و بازدید والدین شان از خانه بیرون نمی رفتند تا مبادا به خاطر پوشیدگی دستگیر شوند. پهلوی ها اصالت ایرانی-اسلامی را زیر پا می گذاشتند طاهری اضافه می کند: در زمان پهلوی دوم افراد ناشایست و بهائی مسئولیت های مهم را برعهده داشتند و با تمام قوت کمر به از بین بردن اعتقادات مردم بسته بودند، از جشن های 2500 ساله شاهنشاهی که پر از اسراف و تحقیر اصالت ایرانی - اسلامی بود، گرفته تا سوءاستفاده از زنان با برگزاری مسابقات دختر شایسته و حتی توهین به شأن علما دینی و نبود آزادی، چنان خفقانی برای مردم به وجود آورده بود که وقتی به صورت علنی متوجه بی دینی حکومت شدند، کم کم به موج انقلاب پیوستند و خواستند تا آن را سرنگون شود. دو نگاه به زنان وجود داشت؛ «فمینیسم» و «خدماتی و متحجر» طاهری معتقد است: تا پیش از انقلاب دو نگاه بر حوزه زنان غالب بود که هردو به دور از نگرش اسلامی بودند. یکی نگاه «فمینیستی» که از غرب وارد شده و به دنبال سواستفاده از زنان بود و دیگری نگاه «خدماتی» به زن که سنتی و متحجر بوده و او را ضعیفه می دانست، و می گفت هر زنی که نادان تر باشد متدین تر است. اما پس از انقلاب اسلامی نگاه سوم مطرح شد که اعتبار زیادی برای جایگاه زن قائل شده و هردو نقش مادری و حضور اجتماعی فعال را به صورت همزمان و متعادل تعریف کرد. وی می افزاید: نگاه حداقلی به جایگاه زنان، با سفر شاهان قاجار به غرب وارد ایران شد و این اواخر در دوره پهلوی از سال 1314 تا 1320 رضاشاه با ممنوع کردن حجاب، دوران مخوفی را برای زنان در بحث تبرج و خودنمایی رقم زد. پس از او، محمدرضاشاه نیز به روشی نرم افزاری تر همین ایده را پیاده کرد. راه اندازی مدارسی در شهرهای بزرگ که تفکر فمینیستی را رواج می دادند یکی از همین راه کارها بود زمان انقلاب 22 ساله بودم به سراغ بانویی که آن روزها انقلاب را از شهر اهواز مشاهده می کرد رفتیم؛ حاجیه خانم خدیجه علم الهدی، خواهر شهید علم الهدی، درباره خاطرات خود از زمان انقلاب می گوید: بن مایه اصلی مبارزات زنان در آن زمان، تاکید بر تربیت اسلامی فرزندانشان بود. به نظرم خیلی زنان آن دوره بسیار بیشتر از زنان امروزی بر تربیت دینی اهتمام داشتند. علاوه بر این، آن ها در جلسات سخنرانی و راهپمایی ها شرکت می کردند. وی می گوید: زمان انقلاب 22 ساله بودم و در اوج جوانی، به یاد دارم در سال 1342 که امام خمینی ره دستگیر شدند، پدرم به نیت آزادی امام، ترتیب برگزاری جلسات جامعه کبیره می دادند و با وجود اینکه در آن زمان دور تا دور خانه ما در محاصره عوامل ساواک بود، بازهم جمعیت فراوانی به مجلس می آمدند و تمام خانم های اهواز برای شرکت در جلسه به خانه ما می آمدند. تا دو ماه پس از این جلسات، امام آزاد شدند اما ما جلسات را کنسل نکردیم و آن را برای سلامتی امام (ره) ادامه دادیم و هنوز هم این جلسات برای سلامتی رهبرمان تداوم پیدا کرده است. این خواهر شهید اظهار می کند: خانه ما یکی از مراکز مبارزه با طاغوت بود، عصرهای جمعه از بزرگانی مانند آیت الله بهشتی، آیت الله مصدق و آیت الله مطهری دعوت می کردیم تا تحت عنوان «جلسه علما» سخنرانی های ضد استبدادی انجام دهند. طاغوتی ها به ما ظلم کردند؛ اجازه درس خواندن نداشتیم وی می افزاید: با اینکه محدودیت زیادی برای تبلیغ اندیشه های اسلامی داشتیم و به شدت تحت نظر بودیم، خواهر کوچکم که آن دوران محصل دبیرستانی بود اعلامیه های امام ره را در زیر مقنعه پنهان می کرد و بین دانش آموزان مدرسه توزیع می کرد. البته از سال 1356 به بعد دختران جوان حضور فعال تری پیدا کردند و خدمات بیشتری به انقلاب ارائه کردند. خواهر شهید علم الهدی در پایان ابراز تاسف کرد: رژیم پهلوی خیلی به ما ظلم کرد؛ من و بسیاری از دوستان محجبه ام علاقه زیادی به درس خواندن داشتیم علیرغم اینکه دانش آموز درسخوان و با استعدادی بودم، به خاطر مرد بودن دبیران مدرسه و عدم اجازه دختران چادری برای ورود به کلاس ها، مجبور شدیم از ادامه تحصیل انصراف بدهیم. مرضیه دباغ؛ بانوی چریک محافظ امام و مادر هشت فرزند خانم مرضیه حدیده چی (دباغ) از زنان مبارز ایران و از چهره های شناخته شده انقلاب اسلامی است. در دوران مبارزات، وی با وجود هشت فرزند به فعالیت های سیاسی نیز مشغول بود و در این راه از مبارزینی چون آیت الله سعیدی، شهید منتظری راهنمایی می گرفت. در سال 1353 توسط ساواک دستگیر و متحمل شکنجه های فراوان از جمله شکنجه دختر نوجوانش (رضوانه) شد. او هرگز مبارزه را کنار نگذاشت و همواره برای تقابل با گروه های مخالف اسلام و گروههای مارکسیستی تلاش می کرد. پس از آزادی از کشور خارج شد و با هدایت شهید چمران در پایگاه های نظامی واقع در لبنان و سوریه آموزش های رزمی و چریکی را طی کرد. مرضیه دباغ همان محافظ امام در پاریس است که با نام «خواهر طاهره» خوانده می شد. پس از انقلاب نیز در مسئولیت هایی چون فرماندهی سپاه همدان، سه دوره نمایندگی مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی، خدمت می کرد. وی در بخشی از مصاحبه اش با خبرگزاری فارس در سال 1391 انجام داد از دلایل ورودش به فعالیت های سیاسی اینطور می گوید: دلایلی مختلفی برای مبارزه داشتم من و دختر شاه - شهناز -هر دو در یک شب به دنیا آمدیم و این مساله ای بود که همه به من گوشزد می کردند و می گفتند شهناز کجا و تو کجا؟ او با آن همه امکانات و تو اینجا اینگونه. از همان روزها بود که دلم برای این همه تبعیض به درد آمد. وی می افزاید: دلیل بعدی من برای مبارزه، سخنان پدرم بود که همواره در صحبت هایش به ظلم هایی که رژیم در حق مردم می کرد معترض بود. دلیل دیگر هم بر می گردد به اساتیدی که خدمتشان درس می خواندم اساتیدی چون مرحوم حاج آقا کمال مرتضوی و حاج شیخ علی خوانساری به خصوص استاد سید مجتبی صالحی خوانساری که روحیه ظلم ستیزی و مبارزه در ایشان بسیار بود. در تاریخ انقلاب اسلامی کم نیستند زنانی چون مرضیه دباغ که خیلی هاشان را کسی نمی شناسد، گمنام گمنامند اما بدون شک پایه های این انقلاب عظیم با مجاهدت و ایثار چنین زنانی بیش از پیش محکم شده و استوار ایستاده است. انتهای پیام/خ
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گرمه]
[مشاهده در: www.garmeh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها