واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: آنچه جمهوریخواهان باید درباره ایران یاد بگیرند
«ایران در بسیاری از مسائل، نسبت به متحدان ایالات متحده در خاورمیانه، به واشنگتن نزدیک تر است. قطعاً شرایط موجود در ایران باب میل آمریکا نیست؛ اما در مقایسه با عربستان، مصر و سایر دوستان ما ایران وضعیت بهتری دارد. دموکراسی ایران بسیار پیشرفته تر از دوستان عرب ما است».
کد خبر: ۵۶۴۹۷۴
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۲ - 01 February 2016
هنری پرشت، کارمند بازنشسته وزارت خارجه آمریکا که برای مدت زیادی در خاورمیانه کار کرده است و ماموریت هایی شامل حضور در میز اعراب و اسرائیل بعد از جنگ 1967، افسر و کارمند سیاسی- نظامی در تهران، مسئولیت در میز ایران در وزارت خارجه ایالات متحده در جریان وقایع بعد از تسخیر سفارت آمریکا و معاون سفیر آمریکا در قاهره را در کارنامه خود دارد، معتقد است که مسیر گشوده شده در تعامل میان ایران و امریکا باید تداوم یابد و دیپلماسی بیش از هر چیزی عرصه نرم خویی و تعامل است.
وی در مطلبی در پایگاه اینترنتی «لوبلاگ» می نویسد:
دیپلمات ها به طور معمول معتدل و ملایم هستند؛ من توانستم شرایط سختی را در دورانی که در ایران و برای وزرات خارجه کار می کردم و به ویژه در طول «بحران گروگان گیر»ی در 1979-1980 بگذرانم. در میانه راه و در درون رقابت های به ظاهر بی پایانی از اراده ملی، دولت کارتر تصمیم به قطع رابطه با ایران گرفت. سرپرست سفارت ایران در واشینگتن را برای دریافت حکم اخراجش فراخواندم. اما من مجبور بودم با او صحبت کنم؛ در حالی که کارهای قانونی در حال تمام شدن بود. تبادل نظر سخت ما با کاربرد صفت رکیک و بی ادبانه ای از طرف من بالا گرفت.
بعد، آن ایرانی در گفت و گو با تلویزیون «سی بی اس» گفته بود من به وی توهین کردم و این گفت و گو در اخبار شبانه تلویزیون پخش شد. در یک چشم بر هم زدن، من به قهرمان هزاران آمریکایی تبدیل شدم که از تلاش دولت برای حل بحران گروگان گیری ناامید شده بودند. به دلیل پانزده دقیقه مشهور شدنم، تعداد زیادی نامه و ایمیل به سمت من سرازیر شد از جمله دو پیشنهاد ازدواج از کالیفرنیا!! و یک مدال از انجمن پلیس ملی.
من این داستان را که با کمی بی ادبی همراه بود، گفتم. مردم معمولاً توانایی و قدرت بیهوده و بی معنی در روابط خارجی را به سکوت و آرامش ترجیح می دهند. این در حالی است که مذاکرات مداوم، دستاوردهای مثبت و نتایج طولانی مدتی را به همراه خواهد داشت.
نگاهی به سراسر جهان بیندازید: دشمنان ما چه کسانی هستند؟ کره شمالی یک نقطه شروع خوب برای اهداف نفرت آمیز است. بعد از آن چین و روسیه وجود دارند (به جز وقتی که ما به کمک آن ها نیاز داریم!). سوریه بشار اسد نیز اگرچه به همراه ما با یک دشمن ترسناک به نام داعش می جنگد، اما در این دسته بندی قرار می گیرد.
اما ایران بعد از چند دهه تقریباً در صدر این لیست قرار دارد. ما به شکل متداول، صحبت های تند و زننده ای را در مورد مخاصمات و «فریب کاری ها»ی ایران به کار می بریم. اگرچه ما دچار مشکل بزرگی به نام داعش هستیم، با این حال هیلاری کلینتون ایده پیوستن به نیروهای ایرانی برای مبارزه با داعش را رد کرده و گفته «آیا شما از کسی درخواست کمک می کنید که خود به روشن کردن آتش کمک می کند»؟
جمهوری خواهان یکی از حمله کنندگان به توافق هسته ای هستند که جان کری مذاکره کننده آن بود؛ حتی اگر این توافق از دستیابی ایران به سلاح هسته ای برای 10 الی 15 سال جلوگیری کند. آن ها منتقد تبادل زندانیان بودند، در حالی که باید از آزادی سربازانمان در تبادل با محکومین ایرانی خوشحال باشند. هنگامی که ایالات متحده مطابق با تصویب و تأیید تصمیم گیرندگان، با پرداخت بدهی های قدیمی به ایران موافقت کرد، جمهوری خواهان آن را محکوم کردند. وقتی ایران به سرعت ملوانان آمریکایی را که در آب های خلیج فارس دستگیر شده بودند آزاد کرد، آیا ترامپ و دارودسته اش از ایران تشکر و دلجویی کردند؟ جواب منفی است و آن ها فقط با خوی سوداگرانه خود به ایران اتهام وارد می کردند.
حقیقت بد و بادوامی که وجود دارد، این است که ایران یک توپ فوتبال مناسب برای سیاستمداران آمریکایی است که آن را به پیرامون شوت می کنند؛ حتی اگر این شوت زدن امتیاز کمی را به همراه داشته باشد.
یکی دیگر از حقایق این است که ایران در بسیاری از مسائل، نسبت به متحدان ایالات متحده در خاورمیانه، به واشنگتن نزدیک تر است. قطعاً شرایط موجود در ایران باب میل آمریکا نیست؛ اما در مقایسه با عربستان، مصر و سایر دوستان ما ایران وضعیت بهتری دارد. دموکراسی ایران بسیار پیشرفته تر از دوستان عرب ما است. همین را با رفتار عربستان با زنانش مقایسه کنید و همین را به گرایش مردم ایران نسبت به آمریکا مقایسه کنید. ایرانیان نگاه بهتری در مقایسه با اعراب نسبت به ما دارند (اگرچه در مورد سیاست های دولت ما این نگاه مثبت صادق نیست).
رهبران ایران مواضع خشنی را در مورد اسرائیل داشته اند (به عنوان مثال، اسرائیل باید از صفحه روزگار حذف شود)؛ اما برخلاف تبلیغات اسرائیل، ایران هرگز دولت یهودی را با حمله یا سرنگونی و تخریب، تهدید نکرده است. آزمایش های موشکی ایران تحریک آمیز است، اما پس از تهدید به حمله و خشونت که بر روی میز رهبران امریکا و اسرائیل باقی می ماند این آزمایش های موشکی را انجام می دهد.
در این شرایط، ما باید رئیس جمهور اوباما را ستایش کنیم؛ نه برای همه چیز، بلکه برای همه چیزهایی که در سیاست خارجی برنامه ریزی کرده و اجرا کرده است. کوبا یک مثال دیگر مانند ایران است که اوباما برای حل مشکلات با آن و علی رغم همه سرزنش ها تلاش کرد. اوباما یک حلال مشکل است و نه کسی که زخم های قدیمی را بدتر می کند. من می ترسم فکر کنم که تا چه اندازه جانشین جمهوری خواه دستاوردهای او را انجام می دهد مگر اینکه آن ها یاد بگیرند که به نحوی به نرمی سخن بگویند و از یک فنجان چای لذت ببرند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]