محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826996463
مواضع قاطع رهبری اجازه نمی داد آمریکایی ها به خواسته های خود برسند/ اگر همکاری روسیه نبود برجام به نتیجه نمی رسید
واضح آرشیو وب فارسی:تارود: رئیس سازمان انرژی اتمی ایران تاکید کرد مواضع قاطع و انقلابی مقام معظم رهبری در طول مذاکرات به کمک ما می آمد و اجازه نمی داد آمریکایی ها به خواسته های خود برسند. به گزارش پایگاه خبری تارود ، روزنامه آرمان امروز یکشنبه ۹۴/۱۱/۱۱ گفت و گویی با علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران و از اعضای تیم مذاکره کننده ایران با گروه ۵+۱ انجام داده که مشروح آن را در ادامه می خوانید: در سال های گذشته تلاش های زیادی برای به نتیجه رسیدن پرونده هسته ای ایران صورت گرفت. برای حفظ این تلاش ها و همچنین دستاوردهای برجام چه تدابیری اندیشیده شده است؟ مهم ترین چالش های پیش روی برجام چیست؟ به شما اطمینان می دهم تمام موارد توافق شده در برجام که به جمهوری اسلامی مربوط می شود به صورت کامل اجرا خواهد شد. ما انتظار داریم طرف مقابل نیز به همین صورت خود را ملزم به اجرای برجام بداند و در این زمینه هیچ گونه کوتاهی صورت نگیرد. جمهوری اسلامی ایران یک کشور استثنائی است که تاکنون به تمام تعهدات بین المللی خود عمل کرده است. ایران حتی در شرایطی که تحریم های بین المللی در اوج خود قرار داشت و با اخلال در سیستم مبادلات بانکی بین المللی مواجه شده بود، تمام تعهدات مالی و بانکی خود را نسبت به کشورهای مختلف و از جمله کشورهای اروپایی انجام داد. بنابراین بنده نگران این مساله نیستم که برجام از طرف جمهوری اسلامی با مشکل مواجه شود. مساله مهم در این زمینه رفتار و عملکرد طرف مقابل است. تجربه تاریخی نشان داده طرف مقابل در گذشته نقض عهد کرده و برخلاف توافقات صورت گرفته رفتار کرده است. یکی از مهم ترین نمونه های این نقض عهد در مساله افغانستان صورت گرفت. در «اجلاس بن» جمهوری اسلامی ایران تلاش زیادی برای حل مشکل افغانستان انجام داد. با این وجود بلافاصله پس از پایان این مذاکرات رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا، ایران را در «محور شرارت» قرار داد. با تمام این اوصاف برجام به صورتی تنظیم شده که در صورت نقض عهد طرف مقابل پیش بینی های لازم برای واکنش ایران اندیشیده شده است. تصور بنده این است که برجام بدون مانع جدی پیش خواهد رفت. آقای روحانی تعبیر«برد-برد» را برای برجام به کار بردند که تعبیر بسیار مناسبی است. در پاسخ به پرسش شما درباره اینکه برای حفظ برجام چه تدابیری اندیشیده شده نیز باید عنوان کنم معاونت حقوقی و بین الملل سازمان انرژی اتمی مامور شده به صورت کامل و با جزئیات دقیق برجام و میزان و چگونگی پیشرفت آن را رصد کند. کارشناسان مربوطه همچنین رفتار طرف مقابل را زیرنظر دارند و کوچک ترین کارشکنی و انحراف و حتی ایجاد زمینه برای کارشکنی را به صورت کامل رصد می کنند و در صورت بروز چنین اتفاقی مجموعه مدیران سازمان انرژی اتمی را در جریان قرار می دهند. این در حالی است که وزارت امور خارجه نیز چنین سازوکاری را برای خود طراحی کرده و مسئولان وزارت امور خارجه نیز به صورت کامل رفتار طرف مقابل و چگونگی پیشرفت برجام را رصد می کنند. همه این گروه ها نتایج به دست آمده را به «شورای نظارت بر برجام» که متشکل از مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی هستند ارسال می کنند تا تصمیمات لازم متناسب با اقدامات طرف مقابل اتخاذ شود. در نتیجه بنده هیچ گونه دلیلی برای نگرانی از آینده برجام نمی بینم. ممکن است در حین اجرای برجام اختلافاتی جزئی بین طرفین صورت بگیرد که در توافقنامه برای چنین شرایطی نیز تدابیر لازم اندیشیده شده و این اختلافات در کمیسیون مشترک حل خواهد شد. در طول مذاکرات هسته ای و با دیدارهای مستمر و طولانی وزیر امورخارجه ایران و آمریکا تاحدود زیادی تابوی مذاکره ایران و آمریکا شکسته شد و اتفاق جدیدی در این زمینه رخ داد. آیا گفت وگوهای صورت گرفته می تواند در آینده و در موضوعات دیگری نیز ادامه داشته باشد و مسیر جدیدی را پیش روی دو کشور باز کند؟ روابط ایران با کلیه کشورهای جهان مناسب و منطقی است و جمهوری اسلامی همواره تلاش کرده رویکرد مثبتی در مقابل کشورهای جهان اتخاذ کند. در این زمینه البته رژیم صهیونیستی حالتی استثنائی دارد که به دلیل وجهه نامشروعی که دارد جمهوری اسلامی موجودیت آن را به رسمیت نمی شناسد. مساله مهم در این زمینه این است که موضوع «گفت وگو» با موضوع«رابطه» متفاوت است و ما باید بین این دو مقوله تفاوت قائل شویم. در طول مذاکرات هسته ای هیچ گونه بحثی مبنی بر رابطه با آمریکا صورت نگرفت و تمامی مذاکرات انجام شده به صورت انحصاری درباره پرونده هسته ای ایران صورت گرفته است. برخی از رفتارهای صورت گرفته در حین مذاکرات هسته ای جزئی از رفتارهای دیپلماتیک بود که در تمام روابط بین الملل عرف است. برای مثال در ابتدای هر جلسه طرفین با یکدیگر «خوش وبش» می کردند و درباره آخرین اتفاقات روز تبادل نظر می کردند و سپس به موضوع اصلی مذاکره می پرداختند. این وضعیت برای ما در دولت هم وجود دارد. اعضای کابینه در ابتدای هر جلسه هیات دولت به تبادل اطلاعات درباره آخرین وضعیت کشور و جهان می پردازند و همدیگر را از مسائل جدید باخبر می کنند. در طول مذاکرات هسته ای نیز ما تنها درباره مساله هسته ای با کشورهای غربی گفت وگو و رایزنی می کردیم و اجازه نداشتیم درباره موضوعاتی به جز مساله هسته ای گفت وگو کنیم. در نتیجه موضوع رابطه ایران و آمریکا هیچ گاه در جریان مذاکرات مطرح نبوده و به همین دلیل نمی توان عنوان کرد تابوی رابطه ایران و آمریکا شکسته شده است. بنده سخن شما درباره اینکه گفت وگوی ایران و آمریکا تا حد وزیر امورخارجه رسید را تایید می کنم. با این وجود معتقدم بحث شکسته شدن تابوی گفت وگوی ایران و آمریکا مطرح نیست. ضمن اینکه جمهوری اسلامی در گذشته با آمریکا مذاکره داشته است. برای مثال آقای کاظمی در زمانی که مسئولیت سفارت ایران در عراق را برعهده داشتند با سفیر آمریکا درباره مسائل عراق مذاکره کردند که این مساله در رسانه های جهان بازتاب بالایی داشت. در موضوع افغانستان و مساله حضور طالبان در این کشور نیز بین ایران و آمریکا مذاکره صورت گرفت. در نتیجه وضعیت به شکلی نبوده که بین ایران و آمریکا در گذشته هیچ گونه مذاکره ای صورت نگرفته باشد. حتی زمانی که بنده در وزارت امورخارجه حضور داشتم مسیری جدا از مسیر پرونده هسته ای ایران باز شد و مقام معظم رهبری اجازه دادند در پایین تر از سطح وزرا بین ایران و آمریکا مذاکره صورت بگیرد. در نتیجه مذاکره ایران و آمریکا در دولت دهم آغاز شده بود. با این وجود مذاکرات صورت گرفته در ماه های گذشته به دلیل تداوم و همچنین طولانی بودن جنبه های جدیدی پیدا کرده بود که با مذاکرات قبلی تفاوت داشت. مذاکرات صورت گرفته در دو سال گذشته به صورت لحظه ای در اغلب رسانه های جهان بازتاب پیدا می کرد و به همین دلیل پرونده ابعاد حقوقی، سیاسی و اقتصادی بالایی پیدا کرده و به یکی از مهم ترین مسائل بین المللی تبدیل شده بود. نکته دیگر اینکه سطح مذاکرات ایران و آمریکا پس از۳۶سال در طول مذاکرات هسته ای به سطح وزرا ارتقا پیدا کرد که یک اتفاق ویژه در رابطه ایران و آمریکا تلقی می شود. به نظر من مشکل بزرگ رابطه ایران و آمریکا فقدان اعتماد متقابل است. مردم ایران در سال های گذشته به این نتیجه رسیده اند که ایالات متحده آمریکا هیچ گاه خیرخواه ملت ایران نبوده است. از سوی دیگر آمریکایی ها نیز برای روابط نامناسب خود با ایران استدلال های خاص خود را مطرح می کنند و برخی مشکلات را در این زمینه تاثیرگذار می دانند. در نتیجه روابط ایران و آمریکا همواره با کمبود اعتماد روبه رو بوده است. به همین دلیل برای اینکه این کمبود اعتماد جبران شود باید در برخی رویکردها و تصمیمات تغییر به وجود بیاید تا بی اعتمادی به اعتماد و درک متقابل تبدیل شود. یکی از اقدامات موثر در این زمینه موفقیت برجام بوده است. برخی بر این تصور بودند که برجام به نتیجه نخواهد رسید و در نهایت ایران و قدرت های جهانی نمی توانند به جمع بندی و توافق دست پیدا کنند. خوشبختانه برجام به نتیجه رسید و زمینه اعتماد سازی بین ایران و قدرت های جهانی و به ویژه آمریکا فراهم شد. هرچه ایالات متحده آمریکا در طول اجرای برجام حسن نیت بیشتری از خود نشان بدهد و عملکرد قابل قبولی داشته باشد زمینه های اعتمادسازی بیشتری برای آینده مهیا خواهد شد. جمهوری اسلامی در ابعاد اقتصادی، تجاری، صنعتی، علمی و تحقیقاتی هیچ مشکلی با آمریکا ندارد. برای بهبود روابط سیاسی نیز اعتماد متقابل یکی از پیش شرط های الزامی به شمار می رود. اعتماد سازی نیز نیازمند گذشت زمان و همچنین نشان دادن حسن نیت و رفتار صادقانه است. به نظر شما انتخابات مجلس شورای اسلامی به چه میزان بر برنامه های دولت آقای روحانی و همچنین مساله برجام تاثیرگذار است؟اگر موافقان برجامو سیاست های دولت تدبیر و امید وارد مجلس شوند چه اتفاقی رخ خواهد داد و اگر مخالفان برجام و دولت که به نظر دارای استراتژی و اهداف از پیش تعیین شده هستند وارد مجلس دهم شوند سیاست های دولت ممکن است با چه چالش هایی مواجه شود؟ به نظر من مخالفان برجام را باید به دو گروه تقسیم بندی کنیم. گروه اول کسانی هستند که به دلیل امیال و اغراض سیاسی با برجام مخالفت می کنند. در کنار این عده گروه دیگری هستند که از سر دلسوزی نگران آینده کشور هستند و اگر مشکلاتی وجود داشته باشد آن را با مسئولان مربوطه مطرح می کنند. دلیل اصلی این مخالفت ها سیاسی است و قرار نیست هیچ گونه توافقی در چنین فضای سیاسی صورت بگیرد. در نتیجه چنین شرایطی جای بده و بستان سیاسی نیست و نیازمند الزامات و سازوکار قدرت است. اغلب جدال های سیاسی برای تصاحب مراکز قدرت است و این مساله ای است که از گذشته تاکنون وجود داشته است. اگر روزی فرا برسد که تمامی جدال های سیاسی و دنیوی برای کسب رضایت خداوند متعال باشد که دیگر اختلاف سیاسی معنا و مفهوم پیدا نمی کند. به همین دلیل اختلافات سیاسی به راحتی قابل حل نیست و باید در یک چارچوب ویژه برای آن راه حل پیدا کرد. در کنار این نوع مخالفت ها، برخی از مخالفت ها به صورت واقعی و از سر نگرانی و دلواپسی صورت می گیرد. این نوع مخالفت ها نیز چند حالت دارد. ممکن است عده ای از واقعیت های موجود اطلاع نداشته باشند و براساس شنیده ها قضاوت کنند یا اینکه اطلاع دقیق و عمیق از مساله دارند و به همین دلیل تلاش می کنند نقاط ضعف را مطرح و در جهت برطرف کردن آن کوشش کنند. بنده تلاش و نگرانی برای برطرف کردن نقاط ضعف را مثبت ارزیابی می کنم و به نظر من قابل تقدیر است. نکته دیگر اینکه کسانی که از روی بی اطلاعی و براساس شنیده ها قضاوت کرده اند، هنگامی که از واقعیت های موجود آگاه می شوند مخالفت خود را کنار می گذارند و با برجام همراه می شوند. این افراد با نیت خیر و دغدغه منافع ملی با برجام مخالفت کرده اند و هنگامی که مشاهده می کنند دغدغه آنها بی مورد بوده همراهی و همکاری می کنند. با این وجود اگر یک کارشناس، حقوقدان یا سیاستمدار با تحقیق و پژوهش مساله ای را مطرح کند و به ما اثبات کند که در مسیر خود اشتباه کرده ایم، این ما هستیم که باید سخن ایشان را بپذیریم و اشتباه خود را جبران کنیم. با تمام این اوصاف بیشترین مخالفت ها با برجام در مجلس نهم صورت گرفته است. برجام تصمیم جمعی نظام سیاسی بوده که مورد تایید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته و به همین دلیل مساله ای قابل بازگشت نیست که نمایندگان مجلس دهم بتوانند بر محتوای آن تاثیر بگذارند. برجام برای نمایندگان مجلس دهم مساله ای است که پشت سر گذاشته شده و براساس آن جمهوری اسلامی و قدرت های جهانی به یک جمع بندی رسیده اند که مسیر جدیدی در مقابل فناوری هسته ای ایران گشوده شود. در شرایط کنونی کلیه قطعنامه های سازمان ملل، شورای حکام، اتحادیه اروپا و همچنین تحریم ها علیه ایران لغو شده است. لغو تحریم ها برای مردم ایران و همچنین نظام جمهوری اسلامی یک موفقیت بزرگ بوده است. در نتیجه چرا باید نگران سرنوشت برجام در مجلس آینده بود؟پس از لغو تحریم ها کشورهای مختلف تلاش کردند به شکل های مختلف مراودات اقتصادی خود را با ایران از سر بگیرند. اگر در دوران تحریم ها مراودات اقتصادی و سیاسی ایران با کشورهای دیگر کاهش پیدا کرده بود در شرایط کنونی با حجم گسترده ای از مبادلات اقتصادی و سیاسی مواجه شده ایم. نکته جالب اینجاست که اغلب کشورهای متقاضی مراوده با ایران، شرایط بسیار خوبی را به ایران پیشنهاد می کنند و حاضر هستند با حداقل سود و با تامین مالی پروژه های بسیار سنگین در ایران سرمایه گذاری کنند. در نتیجه هیچ دلیل موجه و قانع کننده ای وجود ندارد که مجلس آینده دوباره مساله برجام را به سطح افکار عمومی بکشاند و درباره آن به مجادله بپردازد. مساله برجام پشت سرما قرار گرفته و ما باید تلاش کنیم برای مسائل آینده و پیش رو راه حل مناسب پیدا کنیم. در این زمینه بنده یک مزاح سیاسی با مدیرکل آژانس بین المللی انجام دادم که بیان آن برای شما و مخاطبان روزنامه «آرمان» نیز خالی از لطف نخواهد بود. بنده به ایشان به شوخی عنوان کردم شما تلاش کنید پرونده هسته ای ایران به نتیجه نرسد؛ چرا اگر این پرونده به نتیجه برسد همه شما بیکار می شوید و حوصله همه سر می رود. در طول مذاکرات هسته ای آیا لحظاتی بود که گره های سختی در کار بیفتد و آقای روحانی شخصا وارد عمل شوند و با رهبران قدرت های جهانی به صورت مستقیم رایزنی کنند؟ آقای روحانی در مقاطعی که با آقای پوتین رئیس جمهور روسیه و همچنین آقای «شی جینگ پینگ» رئیس جمهور چین ملاقات داشتند در این زمینه رایزنی می کردند و عنوان می کردند جمهوری اسلامی توقع دارد روسیه و چین در حل پرونده هسته ای به ایران کمک کنند. در مسیر مذاکرات هسته ای نیز انصافا چین و روسیه همکاری های لازم را با ایران داشتند. به ویژه کشور روسیه که در این زمینه قدم های عملی برداشت و اگر همکاری صمیمانه روسیه نبود شاید هیچ گاه برجام به نتیجه نمی رسید و عملیاتی نمی شد. روسیه در زمینه تبادل سوخت نیز با ایران همکاری زیادی داشت که بنده لازم می دانم از طریق روزنامه «آرمان» از مسئولان و مردم روسیه و به ویژه آقای پوتین سپاسگزاری کنم. تبادل سوخت اهمیت بسیار بالایی در مساله برجام داشت. روسیه ابتدا «کیک زرد» را به ایران تحویل داد و سپس ما اورانیوم غنی شده خود را برای آنها ارسال کردیم. به دلیل عدم اعتمادی که بین جمهوری اسلامی و قدرت های جهانی وجود داشت ما تمایل داشتیم این تبادل سوخت به صورت همزمان صورت بگیرد یا اینکه به صورت محموله ای انجام شود. با این وجود چنین اتفاقی رخ نداد و جمهوری اسلامی در ابتدا همه محموله خود را دریافت کرد و سپس محموله خود را به طرف مقابل تحویل داد. این مساله نشان دهنده اعتماد مناسبی بود که در فضای مذاکرات نسبت به جمهوری اسلامی ایجاد شده بود. اعتماد متقابل سبب شده بود ما نیز محموله خود را ۱۵ ساعت زودتر از زمانی که برای این منظور در نظر گرفته شده بود ارسال کنیم تا حسن نیت خود را نشان داده باشیم. آقای روحانی به جز روسای جمهور روسیه و چین با رهبران دیگر کشورهای عضو۱+۵ نیز رایزنی کردند؟ بله، فکر می کنم آقای روحانی با آقای فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه نیز به صورت تلفنی گفت وگو کردند. یکی از نکات مهم مذاکرات هسته ای که درباره آن گمانه زنی های زیادی صورت می گیرد سازوکار ارتباط تیم مذاکره کننده هسته ای با رهبر معظم انقلاب است. در این زمینه چه سازوکاری اندیشیده شده بود و معظم له به چه وسیله یا افرادی در جریان جزئیات مذاکرات قرار می گرفتند؟ اگر در این زمینه خاطره ای منتشر نشده وجود دارد لطفا بیان فرمایید. در دولت یازدهم رویه و شیوه مذاکره با آمریکا تغییر پیدا کرد و مسئولیت تیم مذاکره کننده هسته ای برای نخستین بار از شورای عالی امنیت ملی به وزارت امور خارجه منتقل شد. هنگامی که چنین تصمیمی گرفته شد یک کمیته راهبردی هسته ای نیز از مسئولان عالیرتبه نظام تشکیل شد. این کمیته با برگزاری جلسات منظم، شیوه و نوع برخورد جمهوری اسلامی را متناسب با اقدامات طرف مقابل مورد تجزیه و تحلیل و گفت وگو قرار می داد و حدود و ثغور مذاکرات را روشن می کرد. در نتیجه تیم مذاکره کننده هسته ای و آقای دکتر ظریف به عنوان مسئول تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران در این چارچوب سیاست های خود را در مذاکرات جلو می بردند. کمیته راهبردی هسته ای نیز گزارشات خود از تحلیل محتوای مذاکرات و چالش ها و فرصت های پیش رو را به صورت منظم خدمت مقام معظم رهبری تقدیم می کردند. مقام معظم رهبری نیز پس از مشاهده گزارشات کمیته راهبردی هسته ای، نظریات اصلاحی خود را مطرح می کردند و نتیجه نهایی در اختیار تیم مذاکره کننده قرار می گرفت که براساس آن برنامه های خود را در طول مذاکرات جلو ببرد. در نتیجه مقام معظم رهبری از ابتدای مذاکرات در جریان تمام مسائل مذاکرات بودند و در صورت نیاز نظریات اصلاحی خود را به تیم مذاکره کننده انتقال می دادند. بدون اجازه و مساعدت ایشان اصلا برجام به نتیجه نمی رسید. برای مثال موضوع مذاکره با آمریکا را ما اصلا نمی توانستیم بدون اجازه مقام معظم رهبری انجام دهیم. با موافقت رهبر معظم انقلاب بود که این مسیر باز شد و ما توانستیم از این مسیر به گشایش های جدیدی برسیم و در نهایت نیز به نتیجه دلخواه دست پیدا کنیم. تیم مذاکره کننده هسته ای ایران به دو گروه تقسیم می شدند. یک گروه تیم مذاکره کننده به ریاست آقای دکتر ظریف بودند که گفت وگو ها را انجام می دادند و در مسائل کلان تصمیم گیری می کردند. گروه دوم کارشناسان هسته ای، سیاسی و حقوقی بودند که کارهای تحقیقاتی، پژوهشی و پشتیبانی مذاکرات را انجام می دادند و در واقع بخشی از بار سنگین مذاکرات بر دوش آنها قرار داشت. با این وجود تعداد کارشناسان ایرانی در مقابل تعداد کارشناسان کشورهای۱+۵ «گروهان» در مقابل «لشکر» بود و تعداد آنها چندین برابر کارشناسان ایران بود. حتی زمانی که کارشناسان یکی از کشورهای غربی به مشکل برخورد می کرد کارشناسان کشورهای دیگر نیز به کمک آنها می آمدند و به آنها کمک می کردند. تمام اقدامات صورت گرفته در حین مذاکرات اعم از اقدامات صورت گرفته توسط تیم مذاکره کننده و همچنین تیم کارشناسی ایران در پایان هر دور از مذاکرات به صورت مکتوب خدمت مقام معظم رهبری تقدیم می شد و ایشان به صورت دقیق در جریان جزئیات مذاکرات قرار می گرفتند. برای مثال در یک مورد مقام معظم رهبری عنوان کردند«ما پیشنهاد آمریکا در مونیخ درباره چیدمان سانتریفیوژهای ایران را قبول نداریم». ایشان فرمودند: «ما همان چیدمانی که خودمان قبول داریم را باید پیش ببریم». در نتیجه گروه مذاکره کننده موظف شد فرمایش مقام معظم رهبری را در مذاکرات دنبال کند و به نتیجه برساند. یکی از دلایلی هم که بنده وارد مذاکرات شدم این بود که برای طرف مقابل استدلال کنم به چه دلیلی جمهوری اسلامی چیدمان مطرح شده را قبول ندارد و به دنبال پیاده کردن چیدمان خود خواهد بود. این موضوع یک بحث فنی صرف بود و شرایط به شکلی نبود که از دوستان سیاسی توقع داشته باشیم به چنین مسائلی ورود کنند. در نتیجه بنده وارد مذاکرات شدم. ایالات متحده آمریکا نیز آقای مونیز وزیر انرژی این کشور را به مذاکرات اعزام کرد تا با بنده در این زمینه مذاکره کند. مذاکرات بنده و آقای مونیز نیز باید در سطحی برگزار می شد که در نهایت به تصمیم برسد و طرفین بتوانند با اختیاراتی که داشتند در این زمینه تصمیم گیری کنند. به همین دلیل بنده با اختیار تام به مذاکرات رفته بودم و از سوی دیگر آقای مونیز نیز با اختیار تصمیم گیری وارد مذاکرات شده بود. مذاکرات بنده با آقای مونیز در نهایت سبب شکسته شدن بن بست به وجود آمده در مذاکرات شد و مذاکرات تا حدود زیادی به سمت پیشرفت حرکت کرد. بنده و آقای ظریف در طول مذاکرات و هنگامی که مذاکرات در دو ایستگاه به نتیجه رسیده بود خدمت مقام معظم رهبری مشرف شدیم. در این دو دیدار ایشان نسبت به تیم مذاکره کننده، آقای ظریف و بنده اظهار لطف کردند و ما را مورد تفقد خود قرار دادند. در یکی از این دیدارها ابتدا بنده به اتفاق آقای ظریف خدمت ایشان رسیدیم و پس از مدتی تیم مذاکره کننده هسته ای نیز خدمت ایشان شرفیاب شدند. بی شک اگر حمایت های مقام معظم رهبری وجود نداشت مذاکرات هیچ گاه به نتیجه نمی رسید. در طول مذاکرات هسته ای هیچ کدام از ما مجاز به اشتباه کردن نبودیم و اصلا حق اشتباه نداشتیم. البته از این نکته نیز نباید غافل شد که مقام معظم رهبری در جاهایی که احساس می کردند باید تذکر بدهند در موضع گیری های علنی و رسمی خود این تذکرات را بیان می کردند.موضع گیری های ایشان همیشه راهگشا بود. بنده جنس موضع گیری مقام معظم رهبری در طول مذاکرات را نوعی تذکر به ما یعنی مذاکره کنندگان ایرانی و اخطار به طرف مقابل تلقی می کردم. قرآن کریم می فرماید: «در مواقع لازم تذکر بدهید؛ چرا که تذکر به سود مومن است». در این زمینه یک خاطره نقل کنم که خالی از لطف نیست. در یکی از این مذاکرات بنده به طرف مقابل عنوان کردم رهبر ما از ما چنین مساله ای را خواسته است و ما نمی توانیم برخلاف دستور رهبر خود عمل کنیم. طرف مقابل نیز به بنده گفت رهبر ما نیز از ما خواسته که چنین رفتار کنیم. بنده در پاسخ ایشان عنوان کردم شما رهبر ندارید و بلکه رئیس جمهور دارید. رئیس جمهور کشور شما همتای رئیس جمهور کشور ماست. کشور ما رهبر دارد و سخنان رهبر ما برای همه ما «فصل الخطاب» است و ما نمی توانیم برخلاف منویات ایشان رفتار کنیم. آمریکایی ها به دلیل روحیه تکبر و استکباری که داشتند تمایل زیادی نشان می دادند «پا را از گلیم خود دراز تر کنند» و مطالبات جدیدی را در حین مذاکرات مطرح کنند. در چنین شرایطی مواضع قاطع و انقلابی مقام معظم رهبری به کمک ما می آمد و اجازه نمی داد آمریکایی ها به خواسته های خود دست پیدا کنند. این در حالی بود که مذاکره ایران و آمریکا از سال۹۰ و در دولت دهم و با دستور مقام معظم رهبری آغاز شده بود. در آن مقطع زمانی چه کسی، در کجا و با چه عنوانی با آمریکایی ها مذاکره کرد؟ طرف آمریکایی مورد مذاکره چه کسی بود؟ در سال۱۳۹۰ آمریکایی ها اظهار علاقه کردند که به صورت مستقیم با جمهوری اسلامی ایران وارد مذاکره شوند. آمریکایی ها کشور عمان و آقای سلطان قابوس را واسطه گفت وگوی خود با ایران قرار دادند. در همین رابطه مسئولان کشور عمان با ما تماس گرفتند و درخواست مذاکره مستقیم را با مسئولان جمهوری اسلامی مطرح کردند. در نتیجه نخستین مذاکره مستقیم ایران و آمریکا در سال۱۳۹۱ و در کشور عمان برگزار شد. از طرف آنها آقای «ویلیام برنز» و «جک سولیوان» و از طرف جمهوری اسلامی نیز افرادی مانند آقای بهاروند، آقای خاجی، آقای ذبیح و آقای نجفی نماینده فعلی ایران در آژانس به گفت وگو پرداختند. در عمان ما دو مذاکره با آمریکایی ها داشتیم. در پایان این مذاکرات ایالات متحده آمریکا از طریق سلطان عمان اعلام کرد که حق غنی سازی هسته ای جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت می شناسند. سلطان عمان نیز در همین رابطه یک نامه به رئیس جمهور وقت ایران آقای دکتر احمدی نژاد نوشت. آخرین مذاکرات ما قبل از پیروزی آقای روحانی در انتخابات به اسفند سال۱۳۹۱ بازمی گردد که پس از آن مقرر شد ادامه مذاکرات به پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران موکول شود. با پیروزی آقای روحانی پرونده هسته ای شکل جدیدی به خود گرفت و در نهایت طرفین درباره برجام به توافق نهایی دست یافتند. شما تنها فردی هستید که از ابتدای مساله هسته ای ایران به شکل های مختلف درگیر این پرونده بوده اید و از جزئیات دقیق این پرونده آگاه هستید. برخی معتقدند بده و بستان های صورت گرفته در پرونده هسته ای ایران ممکن است با پرسش جدی تاریخ همراه شود. آیا شما در پیشگاه تاریخ به عنوان یکی از مهم ترین بازیگران سیاسی عصر خود سربلند خواهید بود؟ تشخیص این مساله با مردم عزیز و شریف ایران خواهد بود. تا قبل از به نتیجه رسیدن برجام قدرت های جهانی موفق شده بودند یک اجماع ظالمانه بین المللی را علیه ایران تشکیل بدهند. این وضعیت به شکلی بود که حتی کشورهای دوست جمهوری اسلامی مانند هند نیز با ما همکاری نمی کردند. به هر حال این اجماع ظالمانه محدودیت هایی را برای ما ایجاد کرده بود. البته جمهوری اسلامی موفق شده بود بسیاری از مشکلات خود در دوران تحریم ها را به صورت هوشمندانه برطرف کند. با این وجود برجام و سیاست های هسته ای جمهوری اسلامی تمام این موانع را از بین برده و درهای جدیدی را پیش روی ایران در عرصه بین المللی گشوده است. بنده چشم انداز و آینده برجام را مثبت ارزیابی می کنم و قضاوت در این زمینه را به مردم بزرگ ایران واگذار می کنم. منبع: راه دانا /
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تارود]
[مشاهده در: www.tarood.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها