واضح آرشیو وب فارسی:ائل پرس: تمنا و تقلای بازگشت حداقلی به صحنه سیاسی پس از کمای سیاسی سال ۸۸ دلیل اصلی عدم تحریم است، این یعنی اصلاح طلبان افراطی و براندازان سال ۸۸ دانسته اند که با عدم حضور آنان اتفاقی خاص حادث نمی شود و صحنه رقابت آرایش خود را دارد و مردم نیز پای صندوق ها خواهند آمد، برخی امروز می داند که تحرکات ساختارشکنانه خریداری میان توده مردم ندارد و این قانون گرایی است که شرط اول ورود به صحنه رقابت سیاسی است.ائل/سعید صادق پور؛ انتخابات مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری در فاصله ای کمتر از یک ماه برگزار خواهد شد و گروههای مختلف سیاسی برنامه ریزی های خود را برای حضور موثر در عرصه رقابت سیاسی بخصوص برای کسب کرسی های مجلس شورای اسلامی نهایی کرده اند، در این میان اصلاح طلبان دچار وضعیت خاصی شده اند که البته پیش از این نیز وضع پیش آمده برای خود آنان قابل تصور بود. اصلاح طلبان بخصوص طیف افراطی آنان پس از افراط و ساختار شکنی در انتخابات سال 88 و حمایت از براندازی نظام و تهمت تقلب و در پس شکست فتنه به محاق رفتند و دچار طرد انقلابی شدند، البته بودند اصلاح طلبانی که در وادی افراط وارد نشدند و توانستند با تبعیت ازتقوا و عقلانیت سیاسی در عرصه قدرت سیاسی باقی بمانند. اصلاح طلبان افراطی پس از آنکه از غلبه توهم خود ساخته تقلب و در اصل جریان براندازی ناامید شدند پس از مدتی بر آن شدند تا بتوانند خود را برای بازگشت به عرصه قدرت سیاسی بازسازی کنند، برای این بازگشت دو راه وجود داشت، ابتدا توبه سیاسی از کرده های خود در فتنه و اذعان عمومی به پاکی مجموعه نظام از تهمت تقلب و دیگری مسیر گشایی سیاسی از طریق بالا آمدن جریان میانه رو سیاسی به عنوان زمینه ساز بازگشت اصلاح طلبان به صحنه سیاسی. بسیاری از اصلاح طلبان افراطی راه اول را برنگزیدند اما این طیف تمام هم و غم خود را بسیج کردند تا با حمایت از کاندیداهایی که صلاحیت آنان برای حضور در انتخابات عرصه ریاست جمهوری تایید می شود زمینه بازگشت خود را فراهم کنند. افراطی های برانداز، ابتدا حامی عارف بودند اما بعدها با چرخشی راهبردی عارف را کنار زدند و تمامی بر حمایت از روحانی هم قسم شدند. با بالا آمدن روحانی با رای کمتر 51 درصد توسط همان سیستم انتخاباتی که افراطی ها آن را متهم به تقلب کرده بودند، موج امید در میان اصلاح طلبان افراطی براه افتاد و آنان امیدوار به تدبیر رئیس جمهور برای بازگشت خود به عرصه سیاسی روزگار گذراندند، با این حال میان افراطی ها اختلافی نیز بر سر حمایت از روحانی در قبل و بعد از انتخابات وجود داشت، عنصر راست سنتی حال ناجی چپ های اصلاح طلب شده بود و البته نقاط اشتراک خاصی نیز میان این دو و تغییر مواضع هر دوطرف بود که بعدها می توان بررسی کرد. از ابتدای دولت اصلاح طلبان بر کوس سهم خواهی از مناصب دولتی کوفتند و در سطوح بالا به نسبت و اما در سطوح استانی و شهرستانی توانستند عده ای قابل توجه عناصر خود را وارد سیستم دولتی کنند تا فاز اول پروژه بازگشت به قدرت اجرا شود. پس از این فاز، فاز دوم، فاز ورود به مجلس شورای اسلامی به عنوان اصلی ترین مرکز تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور تعیین شده بود که این روزها در حال اجراست. اصلاح طلبان در فاز اول تحرکات انتخاباتی خود وحدت جریانی و ثبت نام حداکثری و چند برابری را در دستورکار داشتند که درصدی قابل توجهی از افزایش میزان ثبت نام کاندیداهای مجلس مربوط به این مقوله بود،کار بجایی رسید که عناصر نهضت منحله آزادی، محکومان قضایی فتنه و غیره هم با علم به رد صلاحیت ثبت نام کردند. این حرکت اصلاح طلبان دو هدف را برای آنان تامین می کند، اول اینکه اگر ممکن باشد برخی افراطی ها با فشار چانه زنی دولت و فضای پسابرجام و غیره وارد گود انتخابات می شوند و اگر نه تعداد بالای رد صلاحیت مستمسکی برای مظلوم نمایی و تاخت و تاز به نهادهای قانونی ناظر بر انتخابات می شود تا مهره های سفید و خاکستری سبد رای پربارتری داشته باشند، آنچه که تاکنون حادث شده است موید این راهبرد است، گرچه اصلاح طلبان گمان می کردند شورای نگهبان و هیات های نظارت تحت فشار فضای سیاسی داخلی و رسانه ها اقدام به باج دهی سیاسی خواهند کرد اما تاکنون چنین نشده است و شورای نگهبان بر اساس مر قانون بدون توجه به حناح بندی سیاسی نفرات مورد دار هر دو جناح را رد صلاحیت کرده است و البته قطعا جناحی که ثبت نام فله ای عناصر مورد دار را در دستورکار داشته باشد داشته باشد، باید منتظر رد صلاحیت عناصر مورد دار خود می بود، حال اصلاح طلبان دیگر برخی گزینه های سرشناس افراطی خود را ندارند و باید با نزدیک شدن به گزینه های مورد نظر دولت و اعتدالی ها ائتلافی خاص و دل نچسب تشکیل دهند تا شاید در عرصه رقابت خودی نشان دهند. نکته ای که در این میان قابل تامل است، عدم تحریم انتخابات توسط اصلاح طلبان و گزینه های افراطی رد صلاحیت شده است! تحریم انتخابات در سالیان گذشته بخصوص توسط طیف افراطی مسبوق به سابقه است اما این بار تمامی سران اصلاحات اعم از افراطی و معتدل براین باورند که حتی با گزینه های معتدل و حداقلی برای اصلاح طلبان افراطی باید در صحنه حاضر باشند، این پدیده خاص می تواند دلایل متعددی داشته باشد اما تمنا و تقلای بازگشت حداقلی به صحنه سیاسی پس از کمای سیاسی سال 88 دلیل اصلی عدم تحریم است، این یعنی اصلاح طلبان افراطی و براندازان سال 88 دانسته اند که با عدم حضور آنان اتفاقی خاص حادث نمی شود و صحنه رقابت آرایش خود را دارد و مردم نیز پای صندوق ها خواهند آمد، برخی امروز می داند که تحرکات ساختارشکنانه خریداری میان توده مردم ندارد و این قانون گرایی است که شرط اول ورود به صحنه رقابت سیاسی است. هیمنه سیاسی نظام بخصوص پس از سال 88 آنقدر مستحکم است که تحریم عده ای قلیل نتواند آسیبی بدان وارد کند و در همین مسیر است که حتی افراطی ها که معتقدند باید پوسته و درون انقلاب و نظام را تغییر داد حرفی از تحریم نمی زنند و ترجیح می دهند با روش نرم در داخل نظام نفوذ کنند و زمینه را برای استحاله فراهم آورند. سیستم نظارتی در قدم اول بر اساس مر قانون راه نفوذی ها تابلودار را سد کرد تا نتوانند وارد عرصه انتخاب شوند و قدم بعدی را ملت بر می دارد و با انتخاب آگاهانه نیروهای مومن و متعهد به اسلام و انقلاب و صدالبته با شایستگی و تخصص مسیر نفوذی های سفید و خاکستری را سد خواهد کرد.
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ائل پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]