تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867277412
جنگ با حاشیه، صلح با موفقیت
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
جنگ با حاشیه، صلح با موفقیت
نسل دهه ٥٠ ما فوتبال عراق را به سبک قدرتی و جان‌سختش می‌شناختند؛ سبکی که اگر مقابل هر رقیبی کم می‌آورد، برابر ایران می‌ایستاد و غول آسیا را به دردسر می‌انداخت.
روزنامه شهروند: نسل دهه ٥٠ ما فوتبال عراق را به سبک قدرتی و جان‌سختش می‌شناختند؛ سبکی که اگر مقابل هر رقیبی کم می‌آورد، برابر ایران می‌ایستاد و غول آسیا را به دردسر می‌انداخت. فوتبال ما تا سال ١٣٧٥ و برتری پرسپولیس بر الزورا، خواب برتری در بغداد را می‌دید و کارشناسان در توجیه دلایل نزدیکی رقابت ایران و عراق، متفاوت بودن سبک رقیب نسبت به سایر کشورهای عربی و نزدیکی مدل بازی آنها به ما را تکرار می‌کردند. زمان گذشت. عراق جنگ‌زده شد و ما رقیب را دست کم می‌گرفتیم اما واقعیت چیز دیگری است. صعود مجدد عراق کماکان در وضع جنگی به المپیک و ناکامی تیم پرامکانات ما در رسیدن به ریو، بهانه‌ای است برای مقایسه ٢ کشور از زمان جنگ عراق.
عراق چه کرد، ما چه می‌کنیم؟
حمله آمریکا به عراق در آخرین روز سال ١٣٨١، انگار شروع دوباره‌ای برای فوتبال عراق بود. از آن زمان تاکنون یعنی در یک بازه زمانی ١٣ساله، تیم ملی این کشور به موفقیت‌هایی دست یافته که تا قبل از آن در تاریخ ٥٥ساله عضویتش در فیفا سابقه نداشت. درست پس از شروع جنگ، عراق نه‌تنها به المپیک راه یافت بلکه با ارایه بازی‌های درخشان بهترین مقام یک آسیایی در تاریخ معاصر فوتبال المپیک را رقم زد و چهارم شد. سهم ما، حذف در مرحله گروهی مقدماتی بود! همان تیم جوان عراق ابتدا به‌عنوان تیم دوم از گروه دوم به یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا در سال ٢٠٠٤ صعود کرد، اما به جای این تیم، چین در مرحله نیمه‌نهایی مقابل ایران ایستاد و درست مانند عراق ما را از پیروزی بازداشت.
تیم عربی در جام ملت‌های سال ٢٠٠٧ به جبران عقب ماندن از ایران رده سومی جام سال ٢٠٠٤ با غلبه بر ویتنام، کره‌جنوبی و عربستان، برای نخستین‌بار قهرمان آسیا شد. تیم ملی ما در آن دوره در مرحله یک‌چهارم نهایی در سد کره‌جنوبی متوقف ماند. در فاصله ٢ دوره جام ملت‌های آسیا، عراق به‌عنوان بهترین تیم سال ٢٠٠٤ آسیا، سال ٢٠٠٥ قهرمان رقابت‌های غرب آسیا شد و البته با شکست از ازبکستان از دومین حضور در جام‌جهانی بازماند. فوتبال ما دستاورد خاصی نداشت.
آبرومندی در جام کنفدراسیون‌ها
عراق با قهرمانی در جام ملت‌های سال ٢٠٠٧ در جام کنفدراسیون‌های سال ٢٠٠٩ حاضر شد و در گروه آفریقای‌جنوبی میزبان، اسپانیا و نیوزیلند، یک نیمه اسپانیای قهرمان اروپا را متوقف کرد و ضمن دریافت تنها یک گل از این تیم با ٢ امتیاز حذف شده سربلندی نام گرفت. عراق پس از رفع تعلیق از سوی فیفا در همان مرحله نخست از رسیدن به جام‌جهانی ٢٠١٠ بازماند و ما هم در گروه ٥ تیمی، چهارم شدیم. عراق در جام ملت‌های آسیا در سال ٢٠١١ تنها در آخرین دقایق وقت اضافه دوم بازی یک‌چهارم نهایی مقابل استرالیا، تسلیم شد و ایران هم در این مرحله مقابل کره‌جنوبی کم آورد.
ما فقط در جریان صعود به جام‌جهانی ٢٠١٤، بهتر از رقیب بودیم. در جام ملت‌های آسیا در ابتدای سال ٢٠١٥، عراق بدون برگزاری لیگی منسجم مقابل ایران به برتری رسید و درنهایت چهارم شد. در مقدماتی المپیک ٢٠١٦ هم ما به ژاپن باختیم و عراق با برتری بر قطر میزبان باز هم المپیکی شد. به عبارت بهتر، عراق از دوران شروع جنگ، قهرمان آسیا شده، به مقام چهارم المپیک رسیده، فاتح غرب آسیا نام گرفته و امسال هم به المپیک ٢٠١٦ راه یافته است. ایران اما تنها یک مقام چهارمی سال ٢٠٠٤ در جام ملت‌های آسیا و ٢ حضور صرف در جام‌جهانی را در پرونده دارد.
برنامه عراقی‌ها در جنگ، بی‌برنامگی ما در صلح!
با این تفاصیل به چه دلیل عراقی‌ها حتی در روزهای پرآشوب جنگی هم شرایطی بهتر از ما دارند؟ امیرحاج‌رضایی در گفت‌وگو با «شهروند» به این پرسش پاسخ داد: «به نظر می‌رسد برنامه‌ای که فوتبال عراق را به المپیک و قهرمانی در جام ملت‌های آسیا رسانده، حتی در دوران جنگ هم موثر است. به هرحال جنگ و ویرانی سازه‌ها، ضمن این‌که انگیزه مردان این کشور را بالاتر از همیشه برد، اتحاد آنها را به بالاترین میزان رساند و باعث شد ضمن کنار گذاشتن حاشیه‌ها، بیشتر از همیشه تلاش کنند. در ایران حداقل در این چندسال ماجرا برعکس بوده است. برنامه‌ای برای پیشرفت نداشته‌ایم، بیشتر حاشیه داشته‌ایم و از متن ماجرا دور افتاده‌ایم.
پول هم به اندازه کافی، انگیزه را از بین برده است. فراموش نکنید عراق پس از ایران در فوتبال آسیا بیشترین نیروی انسانی را دارد و از این نیرو به بهترین نحو استفاده می‌کند. آنها برنامه دارند و ما نه. در یک کلام بگویم که عراقی‌ها کارهایی می‌کنند که ما انجام نمی‌دهیم و ما کارهایی را انجام می‌دهیم که رقیب هرگز به سمتش نمی‌رود. فوتبال ما نتیجه‌گرایی از طریق افراطی و شاید غیرقانونی را آموخته اما عراقی‌ها با صبر و حوصله روی فوتبال پایه برنامه‌ریزی کردند و حالا ثمره‌اش را می‌بینند.»
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۷:۵۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
ورزش
پربازدیدترینها