تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836781704
طنز «مهربان می شویم»+ نقدی در دفاع از دیوار مهربانی
واضح آرشیو وب فارسی:گراشنا: هفت برکه: در شماره دوم نشریه گراش در ستون «مثلسل طنز» مطلبی با عنوان «مهربان می شویم» به قلم ژ.بزرگ زاده در مورد گسترش دیوارهای مهربانی در کشور نوشته شد. یکی از خوانندگان نشریه با نام «هیوا» نقدی بر این مطلب نوشته است که می خوانیم. پیش از این در مورد دیوار مهربانی گراش نوشته بودیم. ( خبر در گریشنا ) طنز مثلسل/ مهربان می شویم با توجه به استقبال شایان توجه و بی شائبه از احداث دیوار مهربانی در اقصاء نقاط ممکلت، الان جوری شده که دچار کمبود دیوار شدیم از شدت فوران مهربانی، یک نفر من رو از زیر امواج مهربانی بیرون بکشه. در خانه همسر گرانقدر در راستای ترویج مهربانی در منزل، نزدیک همون نقطه ای که از بلانزبت! شما دستشویی خارج می شویم و چند حوله آویزان است، یک بنر دو و سی و سه در یک و هفت وهشتاد سانتی متری زده و با فونت درشت روی اون نوشته : «حوله مهربانی» قانون هم اینه دست ات خیسه، خشک کن، دست ات خیس نیست حوله رو بشور. در مدرسه مدیر محترم یک کارتن گذاشته با نام «کتابخانه مهربانی» هر کی کتاب درسی و کمک درسی نیاز نداره بذار اونجا. در عرض یک ساعت اونقدر کتاب جمع شده که می شه باهاش سوخت زمستانی کل مدارس شهر را تامین کرد تازه یک اتاق کتاب هم برای جشن منحوس ولی دوست داشتنی چهارشنبه سوری باقی می مونه. این قدر ملت با معلوماتی هستیم که کلا از کتاب بی نیازیم. در خیابان دزد نامرد رو گرفتیم که می خواست موتور ملت رو از جلو پاساژ بلند کنه. طرف شاکی شده که چه خبرتونه فکر کردم اینجا رسم «موتور مهربانی» وجود داره. وقتی میگم خوب کلیدش روش بود مگه؟ یک لبخند ملیحی می زنه می گه: «به نظرتون آدم به حلال زادگی من نیازی به کلید داره.» در فروشگاه یک چیپس خریدم شد هزار و پانصد، یک ده هزار تومانی دادم. بعد از نیم ساعت معطلی دیدم خبری از بقیه اش نیست. آخر مغازه داره گفت: برو عزیزم پول خرد رو می ریزم توی «صندوق مهربانی». برای ملت هشت هزار و پانصد تومان پول خرد حساب می شه هیچی. برادر من، من اصلا آدم مهربونی نیستم. چرا آدم را به اجبار می مهربانونید. الان شما اگه توی شهر دیواری سراغ دارید که هنوز در راستای مهربانی مصرف نشده باشه خبر بدین نیاز دارم. دربه در دنبال دیواری هستم که مهربان نشده باشه و آدم های نامهربانی مثل من بتونه سرش رو بهش بکوبه. اصلا برم یک دیوار بسازم روش بنویسم: دیوار نامهربانی مرض داری سرت رو بکوب مرض نداری برو به زندگی ات برس. نقدی بر مهربان می شویم یک روز که از خانه به قصد رفتن سرکار بیرون آمدم در مسیر دیواری از جنس مهربانی -که چند وقتی بود درمورد آن خبرهای جالبی شنیده بودم – توجه ام را به خود جلب کرد. مانند کودکی که شادی و ذوقش خالصانه و بی ریاست به وجد آمدم و با خود گفتم که خوب است حداقل در شهری زندگی می کنم که مردمانی فهیم و خوش قلب دارد؛ هر چند که از قبل در مورد دست به خیر بودن مردمانش بسیار شنیده بودم؛ چرا که من اهل گراش نیستم و بنا بر شرایطی چندسالی است که ساکن این شهر شده ام. از آن روز به بعد وقتی از آن قسمت شهر عبور می کردم حتما دیوار را نگاهی می انداختم. گاه پر از لباس و گاهی خالی بود. هر زمان لباس داشت خوشحال می شدم از مردمی که به فکر دیگرانند و هر زمان هم خالی بود باز خوشحال می شدم به خاطر افراد نیازمندی که اکنون خوشحال بودند. تا اینکه چند هفته بعد طبق معمول همیشه «دوهفته نامه ی اجتماعی فرهنگی گراش» را مطالعه می کردم متوجه ستونی شدم به نام «مثلسل طنز» باعنوان «مهربان می شویم» که با خواندنش شوق درونی ام خشکیده و در اندوه فرورفتم؛ درنتیجه نتوانستم سکوت اختیارکنم، پس قلم به دست گرفتم و شکوه هایم را روی ورق محبوس کردم. چرا در دنیایی پر از خشم و نامهربانی حال که روزنه ی مهربانی کمی سرک کشیده و این اتفاق جالب رخ داده است باید طبل نامهربانی در دست بگیریم و بر آن بکوبیم؟ چرا این رویداد به مذاق نویسنده خوش نیامده است”الله واعلم”. شاید واقعا از دست کارهای همسرش کفری شده است!! مگر چه کار زیادی قرار است انجام دهیم؟ جز اینکه پوششی را که دیگر به آن نیازی نداریم به کسی ببخشیم که محتاج آن است. یادمان رفته رسالت طنز چیست؟ مگر نه اینکه تناقص ها و زشتی ها و نامتعارف های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را که در جامعه متعارف جلوه می کنند را با بیان طنز به رخ بکشیم؟ مگر طنز آه آه خنداندن نیست؟ آگاه کردن نیست؟ ماتلخی ها را با بیان طنز به صورتی دلنشین بیان می کنیم حال شما مهربانی و شادی را با طنزتان تلخ نشان می دهید؟ آدمی را شاد کردن گناه است؟ گیریم که حرف شما در نوشته تان درست باشد و کتاب تنها چیزی را که به ذهن شما فراخوانده است سوزاندن باشد، دراین میان چرا جشن چهارشنبه سوری را از میان لغات به بیرون می کشید و آن را بر زمین می کوبید؟ منحوس دیگر چرا؟ مگر از پیشینه این جشن باستانی اطلاعی ندارید؟ فلسفه اش را بخوانید و ببینید که چقدر زیباست. آتش می افروزیم، نمادی که بیماری و زشتی و تاریکی را می سوزاند و برای سال جدید سلامتی،خوبی و روشنایی هدیه می دهد. با این مهربانی نیز مخالفید؟با یک تیر دو نشانه را می زنید؟ و بعد از صفت «منحوس»، «دوست داشتنی» را می آورید تا هر دو جناح موافق و مخالف این جشن را شاد نگه دارید؟ ناگفته نماندکه در این متن ترکیب “می مهربانونید” نیز از ضعف های این نوشته به شمار می آید. و مطمئنا افرادی مانند من که این متن راخوانده اند برای درک اندازه بنر در پاراگراف دوم دچار مشکل شده اند، و مجبور گشته اند آن را چندین بار بخوانند تا شاید متوجه آن شوند؛که نویسنده ی محترم آن را بدین گونه نوشته اند: «یک بنر دو و سی و سه در یک و هفت و هشتاد سانتی متر”! لطفا هرکس آن را فهمید مرا نیز آگاه کند. مگر این که مشکل تایپی پیش آمده باشد. و در آخر باید بگویم من نیز ماننددیگران دیوارهای بی شماری را می شناسم که رنگ و بوی نامهربانی دارند. نیازی به برپا کردن بنر و نوشته نیز ندارندکه اعلام نامهربانی کنند. کافیست کمی سرتان را به اطراف بچرخانید و خوب ببینید؛ آن وقت با خیال راحت سرتان را به آن بکوبید. همانند دیواری که فردی بی خانمان شبش را در کنار آن پناه گرفته و به صبح می دوزد، همانند دیواری که کودکی برآن ساعتها تکیه می زند و کفش های رهگذران را واکس می زند، همانند دیواری که خانواده ای گرسنه را در بر می گیرد تا امثال من و تو آنان را نبینیم و دستی از ترحم بر سرشان نکشیم، همانند دیوار زندان ها، مراکز ترک اعتیاد و….باز بگویم؟ شمادیگر دیواری نساز برای افرادی که مرض دارند؛ چراکه همان روز اول از شدت سرهای کوبیده شده برآن فرو خواهد ریخت.پس بیا ازاین تک دیوار مهربانی با مهرنگهداری کنیم.بیاییم یادب گیریم اقلیت های زیبا را در اکثریت نازیبا غرق نکنیم.
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گراشنا]
[مشاهده در: www.gerishna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها