محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846172668
امنیت و دفاع سایبری در اتحادیه اروپا؛ فرصت ها، همکاری ها و چالش ها
واضح آرشیو وب فارسی:فیمنا: به گزارش پایگاه خبری فضای مجازی ایران فیمنا؛ ابتدا چکیده این گزارش و در ادامه متن کامل آن تقدیم شده است. اتحادیه اروپا طرح «راهبرد امنیت سایبری ـ فضای مجازی بسیط، ایمن و سالم» را در ۷ فوریه ۲۰۱۳ (۱۹ بهمن ۹۱) منتشر نمود. در این طرح به هر دو جنبه ی امنیت غیرنظامی و دفاع […]به گزارش پایگاه خبری فضای مجازی ایران فیمنا؛ ابتدا چکیده این گزارش و در ادامه متن کامل آن تقدیم شده است. اتحادیه اروپا طرح «راهبرد امنیت سایبری ـ فضای مجازی بسیط، ایمن و سالم» را در ۷ فوریه ۲۰۱۳ (۱۹ بهمن ۹۱) منتشر نمود. در این طرح به هر دو جنبه ی امنیت غیرنظامی و دفاع سایبری غیرنظامی اهمیت زیادی می دهد. اتحادیه اروپا، منحصراً نقش خود حفاظتی سایبری و دسترسی مطمئن به فضای سایبری را برای عملیات های نظامی متعارف را به عهده دارد. توسعه ی امکانات تهاجمی سایبری، در حیطه ی وظایف اتحادیه اروپا نمی باشد. اتحادیه اروپا فاقد نیروهای نظامی یا تجهیزات نظامی مستقلی برای خود است و نیروهای آن یا از اعضای اتحادیه اروپا و یا سایر نیروها تأمین می شود. در نوامبر ۲۰۱۲، وزرای دفاع اتحادیه اروپا توافق نمودند، امنیت سایبری بر پایه ی سرمایه گذاری های عمومی یا حق اشتراک اعضا قرار دهند. ارتش باید برای حفاظت خود از استانداردها و آموزش های غیرنظامی استفاده نماید و به همکاری های نظامی ـ غیر نظامی نزدیک شود. در درجه ی اول اتحادیه اروپا در موضوع دفاع سایبری عوامل انسانی را مورد تأکید قرار خواهد داد. پشت سر هر حمله ای، یک ذهن خلاق ایستاده است. عامل انسانی، پرگرانبهاترین داراییِ دفاع سایبری در حال و آینده خواهد بود. مقدمه: فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی تسهیل کننده ی رشد اقتصادی و اجتماعی جوامع بشری هستند. این فناوری ها امروزه در اکثر موارد و در درجه های مختلف بر پایه ی اینترنت بنا نهاده شده اند. دنیای دیجیتال همان طور که منافع گسترده ای نصیب جامعه بشری کرده است از طرفی دیگر با خود ناامنی و نفوذپذیری را به ارمغان آورده است. سوانح امنیت سایبری ـ چه عمدی و یا سهوی ـ با نرخ هشداردهنده ای افزایش یافته و هنجارهای اجتماعی را تحت تأثیر خود قرار خواهند داد. به علاوه اختلال در خدمات مهمی مانند آب رسانی، خدمات بهداشتی، برق یا شبکه های تلفن همراه، از دیگر زمینه های تأثیرگذاری سوانح سایبری هستند. چشم انداز تهدیدات سایبری، دامنه ی گسترده ای از ناهنجاری های اینترنتی تا خسارت های جانی و مالی را در بر می گیرد. سرقت های مالکیت فکری و اقتصادی یا جاسوسی های دولتی جایی در میانه ی این تهدیدات واقع شده اند. حملاتی که به اموال و دارایی ها، خسارت می زنند و یا آن ها را منهدم می سازند، طرح های برنامه ریزی شده ای هستند که به این منظور اجرا و ساخته می شوند. بدافزارهایی که سامانه های ایمنی صنعتی را مورد هدف خود قرار می دهند (مانند استاکس نت) مثالی از این نوع تهدیدات جدید و مبتکرانه هستند. متأسفانه این گونه ابزارهای خطرناک هر روز پیشرفته تر و کاربرد آن ها فراوان تر می شود. «سازمان امنیت اطلاعات و شبکه های اروپا» [۱] (ENISA) گزارش سالیانه خود را بر مبنای همین تهدیداتِ ناشی از فناوری های نوینِ چند سال اخیر، ارائه داد. گزارش ENISA کاملاً هشدارآمیز بود. تهدیداتی نظیر بدافزارهای «خطرات نوین درازمدت» [۲] (APT) از حادترین تهدیداتی هستند که مقابله با آن ها کار مشکلی است. راهبرد امنیت سایبری و تأثیر آن بر بخش دفاع: اتحادیه اروپا طرح «راهبرد امنیت سایبری – فضای مجازی بسیط، ایمن و سالم» را در ۷ فوریه ۲۰۱۳ (۱۹ بهمن ۹۱) منتشر نمود. مانند دیگر راهبردهای ملیِ امنیت سایبری، این راهبرد هم از رهیافت گسترده ای برخوردار است. اتحادیه اروپا در حیطه ی قدرت و اختیار خویش، به منظور اجرای «سیاست دفاع و امنیت مشترک» [۳] (CSDP) به هر دو جنبه ی امنیت غیرنظامی و دفاع سایبری غیرنظامی، بها و اهمیت فراوان می دهد. در موضوع دفاع، شورای اتحادیه اروپا در دسامبر ۲۰۱۱ (آذر ۹۲) تشکیل جلسه داد و به دولت های عضو پیشنهاد نمود که برای توسعه ی ظرفیت ها، بهتر است دفاع سایبری را به رسمیت بشناسند. امروزه ارتش در کنار حوزه های عملیاتیِ هوا، دریا، زمین و فضا؛ فضای سایبری را به عنوان پنجمین حوزه ی عملیاتی پذیرفته است. موفقیت عملیات متعارف ارتش در دیگر حوزه ها، به دسترسی و آمادگی همه جانبه ارتش در فضای سایبری بستگی دارد. در این زمینه، مسائل پیش روی ارتش به شرح ذیل است: حملات بعدی، از چه ناحیه ای صورت می گیرد؟ انگیزه ی حمله کنندگان چیست؟ اهداف مورد حملاتشان چیست؟ چطور و چگونه به ما حمله می کنند؟ آن چیزی که مشخص است، حمله کنندگان مانند ما، از فن آوری های پیشرفته استفاده می کنند. فناوری هایی که منفعت و آسیب پذیری را توأمان به همراه خود دارند و به ابزار دست حمله ی حمله کنندگان واقع می شوند. چشم انداز تهدیدات باید در دو مقوله ی «فناوری های نوین» و «فعالیت های نظامی» ترسیم و پایه ریزی شوند: کنشگری های متعارف نظامی، بر پایه ی دسترسی ایمن و مطمئن به فضای مجازی امکان پذیر است. تحقق فعالیت های ارتش، به زیرساخت های (مهم) غیرنظامی بستگی دارد – چه از منظر ماهیت خود ارتش یا عملیات های ارتش. هر قدر که ساختارهای ارتش در هم تنیده تر و پیچیده تر می شود، استفاده از فناوری های اینترنت هم گسترده تر می شود لذا ناامنی های اینترنتی؛ کارکنان و سامانه های تسلیحاتی را بیشتر در معرض خطر قرار می دهد. استطاعت و توان مالی ارتش، برای اتخاذ و استفاده از فناوری های تجارتی اینترنتی، محدود و مشخص است لذا دستاوردها و تجهیزات ارتش به مانند تجهیزات غیرنظامی، مستعد تهدیدات، آسیب پذیری ها و راه حل های یکسانی می شود. بخش دفاع راهبرد امنیت سایبری اتحادیه اروپا، چهار رکن راهبردی را به صورت زیر تعریف نموده است: پایه گذاری امکانات دفاع سایبری، با کمک اعضای دولتی اتحادیه اروپا طرح ریزی چارچوب خط مشی دفاع سایبری اتحادیه اروپا ارتقای کنش ها و گفتگوهای دو بخش نظامی ـ غیر نظامی گفتگو و ارتباط با شرکای بین المللی، نظیر ناتو و دیگر طرف های مهم بین المللی امنیت سایبری در «سیاست دفاع و امنیت مشترک» (CSDP) – نقش «هیئت نظامی اتحادیه اروپا» (EUMS) و «سازمان دفاع اروپا» (EDA) اتحادیه اروپا، منحصراً نقش خود حفاظتی سایبری و دسترسی مطمئن به فضای سایبری را برای عملیات های نظامی متعارف را به عهده دارد. توسعه ی امکانات تهاجمی سایبری، در حیطه ی وظایف اتحادیه اروپا نمی باشد. مهم است بدانیم اتحادیه اروپا فاقد نیروهای نظامی یا تجهیزات نظامی مستقلی برای خود است. زمانی که اتحادیه اروپا دست به یک عملیات نظامی می زند، نیروهای آن یا از اعضای اتحادیه اروپا و یا سایر نیروها تأمین می شود. قاعده ی اصلی در دفاع سایبری این است که اعضای اتحادیه اروپا تأمین کننده ی اصلی نیروهای آن هستند. آن ها هستند که برای عملیات های اتحادیه اروپا، امکانات دفاع سایبری تأمین می کنند بنابراین به نفع اتحادیه اروپا است تا اعضای خویش را تشویق نماید تا سهم مالی سایبری اعضا، توسعه و یا در همین سطح حفظ شود. میزانِ تأمین تجهیزات دفاع سایبری، از عضوی به عضو دیگر کاملاً فرق می کند. اعضا ملزم به سرمایه گذاری یا ادامه سرمایه گذاری در تأمین امکانات و تجهیزات دفاع سایبری هستند. به منظور تأثیرگذاری بیشتر، اتحادیه اروپا و اعضای دولتی آن باید برنامه مالی پیچیده ای برای تأمینِ ملزوماتِ دفاع سایبری ارتش، تدوین و توسعه دهند. آن ها باید تصور کنند، تأمین مالی دفاع سایبری اتحادیه اروپا برابر با تأمین مالی دفاع سایبری خودشان است. «هیئت نظامی اتحادیه اروپا» (EUMS) و «سازمان دفاع اروپا» (EDA) وظیفه ی ارتقاء امکانات دفاع سایبری اتحادیه اروپا را بر عهده دارند. اعضای EUMS از ۲۰۰ متخصص عضو اتحادیه در بروکسل تشکیل یافته و جزئی از «سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا» [۴] (EEAS) است. EUMS با مشاوره های نظامی که می دهد مسئول تأمین نظرات اعضای عالی نمایندگان اتحادیه اروپا است. علاوه بر آن EUMS به واسطه ی اختیارات نظامی که دارد، تأمین کننده ی اعضای شورای اتحادیه اروپا است؛ زیرا اعضای اتحادیه اروپا هستند که برای اقدامات نظامی تصمیم گیری می کنند. نقش اصلی EUMS در دفاع سایبری، توسعه ی راهبردها و دکترین هایی است که تضمین می نماید مبانی کلیِ حفاظت سایبری اعضای اتحادیه اروپا، مستقلاً به پیش می رود. برای تقویت عملیات نظامی اتحادیه اروپا، EUMS حفاظت جمعی نیروهای اتحادیه اروپا را به عهده دارد. سرشت جمعیِ دفاع، اهرمی است تا EUMS ، برای نیروهای اتحادیه اروپا تهدید یا آسیب محسوب نشود. سازمان دفاع اروپا (EDA) سازمانی کوچک با ۱۳۰ کارمند از اعضای مختلف اتحادیه اروپا است. EDA به اعضای اتحادیه اروپا کمک می نماید تا قابلیت های نظامی را در عرصه های مختلف، رشد و توسعه دهد. درسال ۲۰۱۰ اعضای شرکت کننده در EDA ، ده اولویت اصلی دفاعِ سایبری را برای توسعه تجهیزات نظامی اتحادیه اروپا مشخص نمودند. دستاورد بعدی EDA در اواخر سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد. در این سال «تیم مشترک دفاع سایبری» از اعضای وزارتخانه های دفاع کشورهای عضو تشکیل یافت. در این سال، اعضای غیرنظامی اتحادیه اروپا از کشورهای مختلف اروپایی بر سر یک میز در EDA حضور به هم رساندند. «تیم مشترک» یگانه ابزار اتحادیه اروپا است تا زمینه ی همکاری بین اعضای اتحادیه اروپا را شناسایی کند و همکاری های بخش نظامی ـ غیر نظامی را بسط و توسعه دهد. EDA در سال ۲۰۱۳، طرحی ارائه داد. اعضای اتحادیه اروپا و نهادهای اتحادیه اروپا، با این طرح می توانستند اجرای سایبری «سیاست و دفاع امنیت مشترک» (CSDP) را منعطف پذیرتر نماید. شکاف های موجود توسط این طرح شناسایی شد و فرصتی فراهم شد تا با کمک این اعضا، این شکاف ها پر شود. این طرح با نام «اندیشه اتحادیه اروپا برای دفاع سایبری از فعالیت های نظامی» در دسامبر ۲۰۱۲ (آذر ۹۱) مورد توافق همگان قرار گرفت. این طرح، خط مشی نظامی اتحادیه اروپا را بنیاد نهاد و فرماندهان نظامی با کمک این طرح تشویق شدند تا هشدارهای سایبری را رعایت نمایند. این طرح به روش شناسی خاصی نیاز داشت تا تهدیدات را تخمین بزند، زیرا می ساخت ساختاری هماهنگی بیافریند تا به واسطه ی آن، ظرفیت های دفاع سایبری کشورهای با هم هماهنگ شود و از اعضا حفاظت نماید. اعضا، این طرح را با «بیانیه ی ملزومات مورد نیاز دفاع سایبری» در مارس ۲۰۱۳ (اسفند ۹۱) تکمیل نمودند. همکاری های دفاع سایبری بین اعضای اتحادیه اروپا؛ سرمایه گذاری عمومی یا حق اشتراک اعضا اغلب سؤالی در اتحادیه اروپا بین اعضای دولتی اتحادیه اروپا و موسسه های آن، پیش آمده که آیا اتحادیه اروپا محملی اقتصادی است یا حاکمیتی، یا به عبارتی آیا ملی است یا تجاری؟ حاکمیت، نباید مسدودکننده همکاری های بین اعضا برای خودحفاظتی سایبری باشد. موضوعِ حاکمیت در خودحفاظتی سایبری، به اختیار کشورها در حفظ زیرساختارهای اطلاعاتی و مالکیت اطلاعاتی خود کشورها مربوط می شود. هر کشوری منحصراً خود، مسئولِ حفظ و دفاع از اطلاعات و زیرساخت های خویش، از گزند خطرات و حملات می باشد. راه های زیادی وجود دارد تا به کمک آن ها به صورت مؤثر، از ظرفیت ها و تجهیزات دفاعی حفظ و حمایت نماییم. زمانی که به مسائل مالی بها می دهیم، سیاست گذاران از ادامه ی همکاری سرباز می زنند و از ادامه همکاری برای رسیدن به اشتراک مساعی در ظرفیت ها و تأمین مالی خودداری می کنند. در چشم انداز تهدیدات، ممکن نیست بتوانیم بدون همکاری یکدیگر، ظرفیت های دفاع سایبری را ایجاد، حفظ و مورد بهره برداری قرار دهیم. افراد و ملت ها نیز همین اندیشه را دارند و تصور می کنند توسعه ی تجهیزات سایبری، بدون کمک یکدیگر، مشکل و حتی غیرممکن است. برای آن ها همکاری و حتی پرداخت اشتراک هزینه ها، امری ضروری است تا مطلوب؛ البته اگر علاقه داشته باشیم تا ظرفیت های سایبری حفظ و توسعه یابند. دفاع سایبری، یقیناً موضوعی با حساسیت بالا است. همکاری در دفاع سایبری، منوط به وجود اعتماد بین شرکا با منافع و نیازمندی های مشترک است. اگر اعتماد، منافع و تمایل مشترک وجود داشته باشد، فرصت های زیادی برای همکاری پیش می آید. این همکاری در نقطه ای دیگر اتفاق افتاده است؛ بلژیک و هلند بیش از یک دهه است که فرماندهی دریایی خود را با یکدیگر انجام می دهند. این همگرایی باید الهام بخش ما، در دفاع سایبری باشد که به همین شیوه عمل نماییم. عده ای همکاری و گسترش همکاری های خود را با تصمیم های حاکمیتی امکان پذیر می دانند؛ حاکمیت به خودی خود عامل قطعی در امر همکاری نیست. زمانی که تصمیم گرفته می شود درجه ای از همکاری ها شروع شود، اعتماد و منافع مشترک عامل قدرتمندتری در انگیزه های همکاری است. سطوح اعتماد، تعیین کننده ی ارزش همکاری یا قطع همکاری است. اعتماد درک واضحی از عواقب امور می دهد. در نوامبر ۲۰۱۲، وزرای دفاع اتحادیه اروپا توافق نمودند، امنیت سایبری بر پایه ی سرمایه گذاری های عمومی یا حق اشتراک اعضا قرار داشته باشد. با قاعده سرمایه گذاری عمومی و حق اشتراک، EDA چارچوبی برای همکاری های بیشتر فراهم می نماید بدون اینکه حق حاکمیت آن ها بر روی سرمایه ها و منابع از بین رود. در حوزه ی دفاع سایبری، طرح در محدوده ی آموزشی و تمرینی است و بسته های هشدارهای محیطی برای مرکز فرماندهی به اجرا در آمده است. اقدامات بیشتر در دست اجرا است. برای سبقت گرفتن از تهدیدات، باید تمام همکاری های بالقوه را اجرا و به کار بندیم. همکاری های نظامی ـ غیر نظامی در اتحادیه اروپا: اتحادیه اروپا، همواره به سبب کاربرد پاسخ های نظامی و غیرنظامی به بحران های جهانی به خود بالیده است. مهم است که اتحادیه اروپا در فضای مجازی، رهیافتی نظامی و غیرنظامی به خودحفاظتی داشته باشد. شبکه های نظامی – چه طبقه بندی شده و غیر طبقه بندی شده ـ و شبکه های غیرنظامی برای استفاده از فناوری های اینترنت به سخت افزارها و نرم افزارهای مشترک نیاز دارند. ارتش برای حفاظت خود باید، امنیت سایبری را سرلوحه خود سازد و از استانداردها و آموزش های غیرنظامی استفاده نماید. در حوزه های خود امنیتی نظامی و غیرنظامی، جنبه های مشترک بسیاری را می توان یافت. عملیات های نظامی اتحادیه اروپا وابستگی های بسیاری به بازیگران غیرنظامی دارد. به عنوان مثال، مدتی است تا عملیات نظامی اتحادیه اروپا در جمهوری آفریقای مرکزی آغاز شده است. آن ها در آفریقای مرکزی در صدد تأسیس محیط امنی، برای سازمان های مددکارِ بشردوستانه هستند تا کمک ها را در داخل کشور توزیع نمایند و تسهیلاتی اساسی برای جمعیت مهاجر داخل کشور فراهم کنند. به منظور پیشبرد موفقیت آمیز این عملیات، به کارگیری اقدامات مؤثر در ابعاد غیر طبقه بندی شده یا اینترنت کاملاً ضروری احساس می شود. در این قسمت تفاوتی بین بازیگران نظامی و غیرنظامی مشاهده نمی شود. اگر ما بخواهیم در زمینه ی حفاظت، با سربلندی از امتحان برآییم، لازم است ارتش جزئی از فعالیت های حفاظت سایبری غیرنظامی باشد و بتوانیم اطلاعات مشترک را با همه ی طرف ها در میان بگذاریم. برای حفظ و انسجام سازمانی اتحادیه اروپا، لازم است که در زمینه ی ایمنی و دفاع سایبری به همکاری های نظامی ـ غیر نظامی نزدیک شویم. اکثر قابلیت های دفاعی در فضای مجازی – چه در حوزه ی نظامی و یا غیرنظامی، بسط و توسعه یافته باشند ـ این استعداد را دارند که مورد استفاده ی دوگانه واقع شوند. درست همان طوری که ما در حفظ زیرساخت های مهم ملی و دولتی خود جد و جهد می نماییم، باید در رابطه با ایمن سازی تهدیدات سایبری اتحادیه اروپا – که شرایط بغرنجی ندارد و بهبودپذیر است ـ نیز اقداماتی انجام دهیم. [به طور مثال] باید از سامانه ها و تجهیزات اتحادیه اروپا که در قالب مأموریت ها و عملیات های مربوط به «سیاست دفاع و امنیت مشترک» (CSDP) که در خارج از اتحادیه اروپا به کار می رود، نهایت حفاظت و مراقبت را بکنیم. همکاری های بین اتحادیه اروپا و ناتو: ۲۲ کشور، عضو اتحادیه اروپا و ناتو هستند. هر ۲۲ کشور «مجهز به نیروهایی» هستند که آماده ی اجرا و انجام عملیات های خاصی خود هستند. در دنیای امروزه، ما نمی توانیم و نخواهیم نیز نتوانست، بر روی قابلیت هایی سرمایه گذاری کنیم که عاقبت الامر فقط یک سازمان یا نهاد از آن بهره ببرد. اتحادیه و ناتو در علاقه مندی ها و منافع مشترک، روند گفتگوهای خود را تسریع بخشیده اند. مانند اینکه اتحادیه اروپا و ناتو استانداردهای خود را در زمینه ی دفاع و امنیت سایبری به یکدیگر نزدیک کرده اند ولی نیاز است هر دو طرف در این زمینه، تعهدات خود را شدت بخشند. نتیجه گیری: آینده ی سیاست های دفاع سایبری اتحادیه اروپا شورای اتحادیه اروپا در دسامبر ۲۰۱۳ (آذر ۹۲) در موضوع دفاع، تشکیل جلسه داد و «سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا» (EEAS) را موظف کرد، چارچوب سیاست های دفاع سایبری را توسعه دهد. این چارچوب شامل یک نقشه راه در سال ۲۰۱۴ بود و انتظار می رود بر موارد زیر تأکید می نماید: توسعه ی قابلیت ها، پژوهش ها و فناوری های دفاع سایبری اعضای اتحادیه اروپا از طریق توسعه و اجرای یک نقشه راه جامع و گسترده به منظور تقویت قابلیت های دفاع سایبری تقویت حفاظت شبکه های ارتباطی به منظور تقویت قابلیت های دفاع سایبری تقویت حفاظت های شبکه های ارتباطی به منظور حمایت از مأموریت ها، ساختارها و عملیات CSDP دخیل کردن شاکله ی اصلی امنیت سایبری به مدیریت بحران اتحادیه اروپا افزایش هشدارها از طریق بهبود فرصت های آموزشی، تحصیلی و تمرینی برای اعضای اتحادیه اروپا همنوایی با سیاست های اصلی سایبری اتحادیه اروپا و دیگر سازمان ها و کارگزاران مربوط در اروپا نظیر «سازمان امنیت اطلاعات و شبکه های اروپا» (ENISA) همکاری با دیگر شرکای بین المللی مانند ناتو، به هر صورت که مقتضی است. درک عمومی در جامعه از حفاظت سایبری بیشتر مربوط به عوامل فنی است تا مسئله ی مربوط به عوامل انسانی. رشد علم و تکنولوژی، به سرعت برای نواقص، عیوب و آسیب پذیری های فنی چاره اندیشی می کند و آن ها را برطرف می نماید بنابراین در اینجا این عوامل هستند که به مشکله ی اصلی تبدیل می شوند، به عبارتی جانشین موضوعات فنی می شود. بعید است فناوری، تبدیل به موضوع اصلی دفاع سایبری ارتش شود. هماهنگی بین دفاع سایبری نظامی و غیرنظامی (آیا به راستی بین این دو از لحاظ ماهویتی اختلافی دیده می شود؟) جریان ثابتی از فناوری را تضمین می کند تا به واسطه ی آن محافظان سایبری نظامی و غیرنظامی به جنگ تهدیدات سایبری روند؛ الگوی دفاع بین هر دو یا کاملاً یکسان است و یا شباهت های زیادی بین این دو الگو وجود خواهد داشت. نکته در اینجا مدافعان سایبری هستند. گمان نمی رود که ارتش واجد قابلیت های دفاع سایبری منحصر به فردی باشد، به همین جهت ارتش برای حفاظت سایبری مردم، با دفاع سایبری غیرنظامی، در رقابت خواهد بود. (از طریق ارسال بسته های هشداردهنده برای مردم). زمانی که EDA (سازمان دفاع اروپا) طرح مطالعاتی یادشده ی خود را ارائه نمود، اتحادیه اروپا در موضوع دفاع سایبری، در درجه ی اول، عوامل انسانی را مورد تأکید قرار داد. پشت سر هر حمله ای، یک ذهن خلاق ایستاده است. در موضوع دفاع سایبری، عوامل انسانی اولین اولویت (کاربران) و آخرین اولویت ما (متخصصان دفاع سایبری) هستند. هر دو صنف حمله کنندگان و دفاع کنندگان، برای نائل شدن به اهداف خویش، از فناوری های نوین استفاده خواهند کرد. در این مورد فرقی بین حوزه سایبری و غیر سایبری مشاهده نمی شود. چالش ارتش، چه امروزه و چه در آینده، آموزش کیفی سایبری نیروهای نظامی است. همان طور که بازارهای فناوریِ امنیت سایبری، گسترده تر و پیشرفته تر می شوند، استعدادهای سایبری جوان، همان هایی که احتمال می رود در آینده به متخصصان زبده ی سایبری تبدیل شوند، تحلیل می روند. اگر خواهان آنیم که در آینده به افراد متخصص دسترسی داشته باشیم، ارتش باید در این بازار رقابتی به دنبال راه هایی رقابتی و نوینی باشد که افراد بااستعداد را، جذب ارتش نماید. چالش اصلی تعداد اندک متخصصان سایبری نیست: تمام پرسنل باید به فهم پیشرفته ای از فضای سایبری دست یابند و اینکه بدانند، چطور در فضای سایبری، به بهترین وجه دست به عمل و اقدام بزنند. امروزه کاربران حوزه ی فناوری اطلاعات و ارتباطات، می تواند هر شخصی در هر سازمانی باشد و به نوبه ی خود نقشی در دفاع سایبری خواهند داشت. لذا هر شخصی باید مجهز به علوم و آگاهی های روز، در حوزه ی تهدیدات محیطی باشد و بداند چگونه به یک حادثه سایبری عکس العمل نشان دهد. تصمیم گیرندگان، باید در زمان تصمیم گیری، از حساسیت حوزه ی سایبری و تأثیرات عملیات سایبری بر زندگی ما، کاملاً آگاه باشند. اگر می خواهیم به قابلیت های دفاع سایبری بهینه و کارآمد، دسترسی داشته باشیم؛ باید حوزه ی دفاع سایبری به آموزش، تمرینات و تحصیلاتی که مورد نیاز ما است اقدام نماید. عامل انسانی، پرگرانبهاترین داراییِ دفاع سایبری در حال و آینده خواهد بود. مهارت و خُبرِگی شهروندان ما، اصلی ترین نیاز فرهنگ دفاع سایبری اروپا است و آغازگر فصل جدیدی از توانایی عملیاتی در عرصه ی علم و تکنولوژی است. نویسندگان: ولفگانگ رُهریج و راب اسمیتون منبع: http://www.cybersecurity-review.com/articles/cyber-security-and-cyber-defence-in-the-european-union [۱] – یک زیر سازمان اروپایی است که به مشکلات اطلاعاتی و امنیتی شبکه ها می پردازد. در واقع اتحادیه اروپا، برای تقویت امنیت شبکه های اطلاعاتی و امنیت سایبری جامعه تجاری خود، این سازمان را تشکیل داده است. [۲] – نوعی حمله شبکه ای است که توسط یک هکر صورت می گیرد؛ به صورتی که هکر وارد یک شبکه می شود و ناشناس به مدت طولانی در آن شبکه باقی می ماند. هدف حمله ی APT دزدیدن اطلاعات و سرقت بردن داده های شبکه است تا خراب کردن و از بین بردن اطلاعات. حمله استاکس نت به ایران یک نوع «حمله نوین درازمدت» محسوب می شود. [۳] – سیاست دفاع و امنیت مشترک، خاص اتحادیه اروپا است و عنصر اساسی سیاست خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا را تشکیل می دهد. این خط مشی، جنبه های نظامی، دفاعی و مدیریت بحران غیرنظامی را پوشش می دهد. این خط مشی به نقش عملیات های صلح، حل تضادها و تقویت امنیت بین المللی اتحادیه اروپا جهت و آن را برنامه ریزی می کند. [۴] – وزارتخانه اروپایی است که در واقع وزارت خارجه اتحادیه اروپا محسوب شده و روابط دیپلماتیک آن را بر عهده دارد. تأسیس این وزارتخانه ماحصل انعقاد پیمان لیسبون در ۱ دسامبر ۲۰۰۹ (۱۰ آذر ۸۸) است و رسماً در تاریخ ۱ دسامبر ۲۰۱۰ (۱۰ آذر ۸۹) تأسیس شد. این وزارتخانه مستقل است و دارای ۴۹۵۵ کارمند است و در بروکسل قرار دارد. / گرداب
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فیمنا]
[مشاهده در: www.fimna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها