واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: چند وقتی است که آقای آخوندی وزیر محترم راه و شهرسازی با متهم کردن فعالیت ها و سازمان هایی که به مذاق ایشان خوش نمی آیند تحت عناوینی چون مارکسیسم و کمونیست و ... سعی دارد تا با آن ها مخالفت کند و حتی درخواست تعطیل کردن برخی از آن ها را داشته است. برای مثال چندی پیش ایشان فعالیت سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان را مبتنی بر آموزه های مارکس خوانده بود (که البته ایشان تعبیر حضرت مارکس!! را به کار بردند و خواهان این شدند که این سازمان ها به اسلام روی آورند!!) و در صبحانه کاری چند روز قبل در اتاق بازرگانی نیز بار دیگر سهام عدالت، پروژه مسکن مهر، حمایت از مصرف کنندگان در مقابل افزایش قیمت بلیط قطار و ... را تحت شکل گیری اندیشه سوسیالیستی در کشور قرار داده و برای توسعه کشور ابراز نگرانی کرده اند. در این زمینه نکات زیر به نظر قابل تامل است: نکته اول اینکه دوران این نحو خطاب کردن ها و انگ زدن ها به پایان رسیده است. با فروپاشی رژیم های منحوس کمونیستی، به نظر می رسد این نحو هیولاآفرینی های متداول طرفداران نظام سرمایه داری که در دهه های قبل و با شکل گیری کمونیست رواج یافته بود، نیز به پایان رسیده است. این نحو خطابه ها که کاربرد جاده صاف کنی برای ورود سرمایه داری به کشورها را داشت دیگر جایی در ادبیات مرسوم اقتصادی ندارد و بهتر است ایشان نیز با درک صحیح این مطلب، در صورت داشتن نقد به عملکرد سازمان ها، آن را به صورت کارشناسی و علمی مطرح کرده و نظر خود را از این طریق پیگیری کنند. به نظر بسیار کم لطفی است که هرگونه فعالیت در جهت حمایت از حقوق مردم و به خصوص اقشار آسیب پذیر (هرچند که ما به عملکرد این نهادها نقد هم داشته باشیم) را حرکتی مارکسیستی و کمونیستی بنامیم. اگر ایشان کمی از این نحوه تحلیل دهه های گذشته و بحث کردن های آن چنینی دست بردارند و با تأمل بیشتری اوراق اقتصادی همان سرمایه سالاران را نیز تورق کنند خواهنددید که از این قبیل نهادهای حمایتی و اتحادیه ها در کشورهایی که نظام سرمایه داری در آن حاکم است ، بسیار فراوان است و تأسف برانگیزتر آن که حجم این اتحادیه ها و نهادها بسیار بیشتر از حجم فعالان آن در جمهوری اسلامی ایران است و این خود می تواند دلیلی بر اثبات این مدعا باشد که ما در طی کردن روند سرمایه داری سازی کشور، کاتولیک تر از پاپ هم بوده ایم! نکته بعدی این است که بعد از جنگ، علی رغم تفاوت نگاه دولت های روی کار آمده در حوزه فرهنگ و سیاست، در کشور یک نگاه تقریبا یکسان اقتصادی حکم فرما بوده است. آن هایی که با اقتصاد ایران آشنایی دارند به خوبی می دانند که نگاه اقتصادی حاکم بر دولت ها (البته نه به صورت کاملا یکسان) همان نگاه دیکته شده سرمایه داری و نهادهایی مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی بوده است. لذا اینکه ایشان هنوز هم نگران روند توسعه کشور هستند در نوع خود قابل تأمل است. اگر امروز فقر، شکاف طبقاتی، تبعیض، فساد اقتصادی و ... را همراه با رشد روزافزون مشکلات فرهنگی مشاهده می کنیم دست آورد مسلم سینه چاکان نظام سرمایه سالاری است که با رویکرد «سرمایه داری بعلاوه ۱۷ رکعت نماز» سعی در شکل دهی «ژاپن اسلامی» داشتند! کارنامه دولت در این دو سال فعالیت که با حذف پروژه هایی مثل مسکن مهر و سهام عدالت، آزادسازی افسارگسیخته قیمت ها به خصوص در حوزه حمل و نقل و انرژی و ... همچنین برنامه برای خصوصی سازی حجم عظیمی از آموزش و پرورش، بهداشت و ... در سال بعد نشان می دهد که چنانچه همین فعالیت های اندک در جهت حمایت از مردم نیز وجود نداشته باشد، راهی که نظام سرمایه داری ۴۰۰ ساله طی کرد را احتمالا ۴ ساله طی خواهیم کرد. بماند که ما از سرمایه داری هم فقط خصوصی سازی، آزادسازی قیمت و ... را فهمیدیم و صفحات مربوط به دولت رفاه و ... را پاره پاره کرده ایم!
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]