واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: مسعود فروغی// فرض کنیم – فرض محال که محال نیست- فرض کنیم، قرار است برنامه نودی را تماشا کنیم که متفاوت از سیر همیشگی اش جلو خواهد رفت و استاد حاج رضایی کارشناس برنامه اینبار قرار نیست سناریوی عادل را با جملات فلسفی از هاناآرنت تا کنفسیوس پیش ببرد. فرض می کنیم حاج رضایی به جای جلالی در برنامه دوشنبه شب، 5بهمن، روبروی عادل فردوسی پور نشسته است و با او درباره «مربی ایرانی و خارجی و موتورگازی و بنز» صحبت می کند. حاج رضایی حتما نسبت به فردوسی پور که خود را به موتورگازی تشبیه می کند و قبول می کند که در مقایسه با گری لیکر –مجری خارجی- موتور گازی ای بیش نیست، واکنش نشان خواهد داد. مثل همیشه خواهد گفت: «من مقایسه را زیاد قبول ندارم». فراموش نکنیم ابتدای امر فرض کرده ایم که حاج رضایی متفاوت از همیشه ظاهر خواهد شد. حاج رضایی حتما برای فردوسی پور جملاتی از مهاتماگاندی خواهد خواند. جملاتی که در آن «تحقیر خود» و «تحقیر خودی» و « مدح بی حدوحصر بیگانه» و «خارجی» مذموم دانسته شده است. بعد هم توصیه خواهد کرد:«آقای فردوسی پور من شما را دوست دارم اما آنقدر تحقیرآمیز در مورد مردم خودت صحبت نکنید». برنامه ای که دیشب برگزار شد، فاقد امیر حاج رضایی بود و شاید مجری نود به همین خاطر بعد از برنامه تاسف هم خورده باشد. مجری نود می پذیرد که در کنار مجری خارجی مثل موتور گازی است. اما بحث او با جلالی پیرامون مربیان ایرانی است. جلالی مثل همه حضورهای صادقانه اش در نود می گوید: "افتخارم این است که از مربی ایرانی دفاع می کنم. من به عنوان یک مربی ایرانی نمی توانم، مربیان ایرانی را تحقیر کنم". بعد که مثال موتورگازی و بنز را می زند و می گوید اینها توهین است، فردوسی پور واکنش نشان می دهد که چرا توهین است؟ باید قبول کرد. نمی شود واقعیت ها را نادیده گرفت. اما فردوسی پور از کدام واقعیت این قدر با اطمینان حرف می زند. به لحاظ روانشناختی ارجحیت دادن به «غیر» و «تشبیه همیشگی»-همیشگی- «غیر» به «نوع برتر» ناشی از ضعف در توانمندی ها نیست، بلکه ناشی از ضعف شخصیتی و ذهنی است. روانشناسان اجتماعی اینطور استدلال می کنند که چه بسا فرد، گروه یا جامعه ای در حوزه ای خاص به بخش اعظمی از یک توانمندی دست پیدا کرده باشد، اما چون به لحاظ ذهنی و روانی هنوز تصور برتر بودن «غیر» وجود دارد، بسیاری از این توانمندی ها شکوفا نیز نخواهد شد. چنانچه پیشرفت یک امر ذهنی است. عقب ماندگی نیز یک امر ذهنی است و بسیار شنیده ایم که «احساس فقر یا عقب ماندگی از خود فقر یا عقب ماندگی دردآور تر است». روانشناسان این گزاره را تایید می کنند. مواجهه ای منصفانه با فردوسی پور و نود نشان خواهد داد که رفتارهای او برای تقویت «خود» و «خودی» در کنار تجلیل های بی حد و حصرش از «غیر» و ارجحیت دادن «خارجی»، بسیار ناچیز است. تلاش های او در دوران کشمکش های کی روش-که انصافا چند سروگردن از دیگر مربیان خارجی فعال در فوتبال ایران بالاتر است- با فدراسیون و منتقدین و رسانه یکی از مصادیق روحیه «غیرپسند» عادل فردوسی پور است. طبیعی است که بعضی از مربیان خارجی و بعضی از بازکنان خارجی به خاطر شرایط خاص و به هزارو یک دلیل ممکن، از برخی بازیکنان ایرانی موفق تر باشند. این موضوع طبیعی است و کمتر کسی است که منکر آن باشد. اما آیا تعمیم همه جانبه و «تحقیر همیشگی خودی» که سیر «زیرپوستی» -و گاها مانند برنامه دیشب«صریح»- مجری نود است، عجیب و زننده نیست؟ در این میان سوال های دیگری گمانه «خط تحقیر همیشگی» را تقویت می کند. شاید خیلی کم پیش آمده که فردوسی پور درباره نتیجه حضور بازیکنان خارجی فعال در فوتبال ایران در برنامه صحبت کند؟ حتی خیلی کم پیش آمده یا شاید اصلا پیش نیامده که او کی روش را با مربی خارجی دیگری قیاس کرده باشد؟ مناظره 3 در مقابل یک در برنامه نود در دفاع از کی روش را همه به یاد دارند. حال آنکه فردوسی پور هیچ گاه در برنامه اش نگفت که این بازیکنان ایرانی بودند که در جام جهانی کی روش را تبدیل به هفتمین مربی گران قیمت جهان کردند. چرا نقش بازیکن ایرانی و جوان ایرانی دیده نمی شود؟ نمی دانم فردوسی پور در عالم واقع و در کنار آن مجری خارجی شبیه موتور گازی مقابل بنز هست یا نه، اما دیشب نشان داد که به لحاظ ذهنی و شخصیتی از آنچه در برنامه دیشب گفت نیز می تواند بدتر باشد. چرا که تحقیر «خود» مانند «تقویت» خود، جریانی سیال و رونده است. این موضوع نیز توسط روانشناسان اثبات شده است.
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]