تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1862435730
نگاهی اجمالی بازی Metal Gear Solid V: The Phantom Pain مطلب ویژه
واضح آرشیو وب فارسی:سخت افزار: سال گذشته علاقه مندان سری MGS پیش زمینه ای از نسخه پنجم این سری را در قالب بازی Ground Zeroes به نظاره نشستند. اثری کوتاه و مختصر به عنوان یک پیش غذای لذیذ که قرار بود اشتهای هواداران شاخص ترین دستپخت جناب کوجیما را برای تجربه کردن جدیدترین قسمت این مجموعه دوچندان کند و درعین حال آنها را با مکانیزم های جدید جای گرفته در گیم پلی این نسخه نیز آشنا سازد. امری که می توان گفت Ground Zeroes به خوبی از پس آن برآمد و توانست به شایستگی زمینه را برای ملاقات با نسخه اصلی بازی Metal Gear Solid 5 یعنی The Phantom Pain (بیداری از کما برای انتقام شخصیت نخست داستان TPP یعنی بیگ باس یا همان اسنیک درست شرایطی از خواب طولانی خود بر می خیزد که مدت 9 سال را بی آنکه بداند در حالت کما سپری کرده است. مدت زمانی که بی اغراق برابر با یک عمر به نظر می رسد. خصوصا هنگامی که چشم باز کنی و تک تک دقایق آن را از دست رفته و هدر شده ببینی. شنیدن این خبر که او مدت طولانی مذکور را در حالت کما و بی خبری به سر برده مطمئنا چندان به مذاق اسنیک خوش نمی آید و این کهنه سرباز کارکشته را بیش از پیش به سوی گرفتن انتقام از مسببان اصلی ویرانی کمپ MSF و انداختن او به این حال و روز سوق می دهد. انتقامی که محقق ساختن آن را شما باید در طول بازی TPP رقم بزنید. در همین ابتدا باید اعتراف کرد که شرایط این انتقامجویی در بازی TPPبه بهترین شکل ممکن توسط هیدئو کوجیما و یارانش فراهم شده است. اگر پیش از این نسخه Ground Zeroes را تجربه کرده باشید به طور حتم مشکل چندانی برای برقراری ارتباط با گیم پلی بازی TPP نخواهید داشت. چرا که مکانیزم اصلی گیم پلی این اثر کم وبیش همان چیزی است که در نسخه GZ به تصویر کشیده شده بود. در واقع چگونگی استفاده از قابلیت iDroid (سیستم ناوبری جدید و عصای دست شما در طول این بازی) درست به همان ترتیبی است که در GZ وجود داشت و علاوه بر آن شما کماکان در عین سر به نیست کردن کامل سربازان، قادر به اجرای فنون CQC روی آنها و کسب اطلاعات از طریق قابلیت بازجویی سریع نیز هستید. البته جالب تر از تمامی موارد فوق پیاده کردن سیستم Fulton روی این سربازان نگون بخت است. به این ترتیب که شما می توانید سربازان حریف را به همراه تمامی ابزار و تجهیزات موجود در کمپ دشمن (نظیر تانک یا خمپاره انداز) با بستن کیسه ای بادکنک مانند به پشت آنها، در یک چشم برهم زدن ناپدید کرده و آنها را به کمپ خودی بفرستید. در واقع وجود این کمپ مادر که پایگاه اختصاصی شما در طول بازی TPP محسوب می شود و امکان شخصی سازی و ارتقا دادن قابلیت های مربوط به آن یکی از مواردی است که توانسته به کمک گیم پلی بازی TPP بیاید و به آن عمق دوچندانی ببخشد. دلیل اصلی این امر هم آن است که امکان استفاده از اسلحه های جدید و همچنین چگونگی ارتقا یافتن تجهیزات و ساز و برگ های موجود در این بازی به طور کامل به ارتقا دادن ساختار کمپ اصلی شما یا همان Mother Base بستگی دارد و این امر موجب شده تا دنیای کاملا باز (Open World) طراحی شده برای این اثر معنی و مفهوم تازه ای بیابد. به این معنی که فرآیند ارتقا دادن ویژگی های کمپ مادر، شما را مجاب می کند تا به تمامی گوشه و کنار این دنیای کاملا باز سرک کشیده و به جمع آوری ساز و برگ لازم برای ارتقا دادن پایگاه خود بپردازید. البته باید در همین جا به این نکته هم اشاره کرد که باوجود پیشینه آشکار مجموعه بازیهای متال گیر در بخش گیم پلی که براساس قابلیت های مخفی کاری استوار شده است، در بازی TPP تنها هواداران عناوین مخفی کاری نیستند که از انجام ماموریت های این بازی لذت می برند؛بلکه راه های گوناگونی که برای گذر از مراحل مختلف این اثر وجود دارد کاملا متنوع بوده و به صراحت می توان گفت که تمامی سلایق موجود را پاسخگو است. در واقع خوبی بازی TPP این است که نوع گیم پلی را به شما دیکته نمی کند و این تنها تصمیمات شماست که چگونگی گذر از یک مرحله را تعیین می کند. حتی پیامد تصمیمات اخلاقی شما در طول مراحل این اثر نیز کاملا زیر پوستی طراحی شده است و از همین رو می توان ادعا کرد که هیچ پارامتری در گیم پلی بازی TPP رو و گل درشت نیست. در واقع نتیجه تصمیمات اخلاقی اتخاذ شده توسط شما در طول مراحل بازی TPP بیش از هرچیز در طول شاخ عجیب بیگ باس نمود می یابد که امری غیر مستقیم و شخصیتی جلوه می کند و با انجام فعالیت های منفی نظیر کشت و کشتار بیهوده در حین انجام بازی TPP میزان آن افزایش یافته و به موجب فعالیت هایی نظیر به خدمت گرفتن سربازان دشمن یا آزادسازی کودکان جنگ میزان آن کاهش می یابد. بنابراین چه هوادار پر و پا قرص عناوین مخفی کاری باشید و چه از آتش بازی و به راه انداختن سر وصدا در میدان مبارزه استقبال کنید، می توان گفت که تقریبا به یک میزان قادر به لذت بردن از گیم پلی این بازی هستید. یاران جدا نشدنی دنیای باز و بی در و پیکر بازی TPP امکانات فراوانی را برای گذر از ماموریت های مختلف در اختیار بازی بازان قرار می دهد. با این حال شاید بتوان گفت که این دنیای باز و بی محدودیت، اندکی موجب کاسته شدن از بار سینمایی این بازی نسبت به نسخه های پیشین سری نیز شده است و در واقع تلفیق این امر با داستانی که در برخی نقاط ابتدایی و میانه های خود با افول هایی همراه است، شاید کلیت روایی TPP را نسبت به نسخه های پیشین سری اندکی ضعیف تر جلوه دهد. اگرچه میان پرده های سینمایی هنوز قوت سابق خود را حفظ کرده اند و مهر آثار کوجیما مثل همیشه پای تک تک لحظات این اثر نیز خورده است، اما گاه حس می شود که پرسه زدن های طولانی در دنیای بی محدودیت این بازی گسست هایی را در بافت داستانی این اثر ایجاد کرده و علاوه بر آن نیمه نخست بازی را از لحاظ روایی سست تر و خسته کننده تر از آن چیزی جلوه داده است که باید باشد. با این حال پایان بندی TPP کاملا قابل قبول جلوه می کند و برخی از کاستی های موجود در ساختار داستانی آن را کمرنگ تر می کند. در این میان افزوده شدن امکان بهره گیری از کمک یاران همراه نیز نکته جدیدی به شمار می رود که علاوه بر افزودن به استحکام ساختار روایی این اثر تفاوت محسوسی را هم در بخش گیم پلی بازی TPP با سایر نسخه های سری متال گیر رقم زده است. یک اسب خوش بنیه، یک سگ وفادار، یک ربات کارآمد و یک تک تیرانداز کارکشته به نام Quiet جزو یارانی هستند که در هر زمان ممکن می توانید از توانایی های آنها برای به انجام رساندن ماموریت های خود استفاده کنید. همراهانی که توانایی های هر کدام شان کاملا متمایز از دیگران است و به منظور خاصی در این بازی مورد استفاده قرار می گیرد و باید گفت که حضورشان در TPP توانسته است عمق مناسبی به گیم پلی این اثر ببخشید. البته در مورد شخصیت Quiet می توان نکات قابل ذکری را مطرح کرد. در واقع از بازی ساز کارکشته ای نظیر کوجیما بعید بود که بخواهد برای جلب توجه مخاطبان به ترفندهای نخ نما دست بزند و شکل ظاهری Quiet را به گونه ای طراحی کند که تنها هدف آن جلب نظر مخاطبان ظاهربین است. باوجود ریزه کاری های شخصیتی فراوانی که در زیر پوست شخصیت Quiet نهفته است، ظاهر غیر قابل باور و تجاری او سبب می شود تا مخاطبان جدی تر بازی TPP او را پس بزنند و ارتباط چندانی با این شخصیت نوپا برقرار نسازند. در واقع Quiet بیش از هر چیز نگارنده را به یاد گروه گنگستر حاضر در بازی Hitman Absolution انداخت که کپی دسته چندمی از شخصیت های اصلی فیلم فرشتگان چارلی بودند و تنها به منظور جذب مخاطب عام و سطحی پسند به داستان آن بازی افزوده شده بودند. اگرچه Quiet از شخصیت بسیار مستحکم تری نسبت به آنان برخوردار است، اما طراحی ظاهر او دقیقا همان نقش و کارکرد را در بازی TPP ایفا می کند. سفری چشم نواز به آسیا و آفریقا سوای گیم پلی غنی و سرگرم کننده، TPP حتی به لحاظ جنبه های فنی نیز کاملا مفصل و کامل به نظر می رسد. لوکیشن های حاضر در این بازی یعنی افغانستان و زییر از لحاظ هنری بسیار پر جزییات طراحی شده اند و وجود المان هایی نظیر چرخه روز و شب و آب و هوای پویا و متغیر (که همگی کاملا در گیم پلی این بازی تاثیرگذار هستند) این طراحی هنری جذاب را حتی یک گام به جلوتر هدایت کرده است. در عین حال می توان گفت که ظرافت و زیبایی یاد شده در امر طراحی شخصیت ها و به خصوص باس های حاضر در TPP نیز قابل مشاهده است. هر چند می توان ادعا کرد که باس های حاضر در این بازی در مقایسه با اثری نظیر متال گیر رایزینگ از یکدستی کمتری برخوردارند (البته از لحاظ گیم پلی و نه به سبب طراحی فنی یا هنری) و برخی از آنها می توانستند از لحاظ استحکام شخصیتی یا قدرت گیم پلی در سطح همتایان شان در نسخه های پیشین سری متال گیر سالید و حتی بازی جانبی متال گیر رایزینگ باشند. در این میان قوت و استحکام مذکور، در موسیقی و صداگذاری این بازی هم بازتاب یافته است و حتی به جرات می توان گفت که نمود بیشتری نسبت به جنبه های دیداری و گرافیکی TPP دارد. در پایان می توان بازی TPP را یکی از بهترین نسخه های سری MGS لقب داد و امیدواریم جدایی احتمالی کارگردان خوش ذوق این بازی یعنی هیدئو کوجیما از کونامی (که این روزها محل شکل گیری گمانه زنی ها و حرف و حدیث های فراوانی هم شده است) در نهایت به مختوم شدن سرنوشت این سری خوشنام و جریان ساز یا پایین آمدن کیفیت ساختاری نسخه های بعدی آن نینجامد و در واقع متال گیر سالید همان راهی را نرود که پیش از این سری Resident Evil پیموده بود. نکات مثبت: گیم پلی مفصل و سرگرم کننده، دخیل بودن انتخاب های بازی باز در گیم پلی بازی، امکان بهره گیری از راه های مختلف برای پشت سر نهادن ماموریت ها و همچنین برخورداری از همراهی یاران همراه، گیرا و هنرمندانه به لحاظ طراحی هنری و فنی، ارزش تکرار بالا. نکات منفی: داستان بازی از برخی جهات به قدرتمندی نسخه های پیشین سری نیست، تعدادی از باس فایت ها می توانستند از لحاظ قدرت ساختاری بهتر از این باشند، طراحی ظاهری شخصیت Quiet بسیار نخ نماست و پتانسیل های درونی او را به شکل قابل توجهی کم جلوه ساخته است. داستان : 8.5 گیم پلی : 9.5 موزیک وصدا : 10 گرافیک : 9 ارزش : 10 امتیاز کلی : 9.4 بیداری از کما برای انتقام شخصیت نخست داستان TPP یعنی بیگ باس یا همان اسنیک درست شرایطی از خواب طولانی خود بر می خیزد که مدت 9 سال را بی آنکه بداند در حالت کما سپری کرده است. مدت زمانی که بی اغراق برابر با یک عمر به نظر می رسد. خصوصا هنگامی که چشم باز کنی و تک تک دقایق آن را از دست رفته و هدر شده ببینی. شنیدن این خبر که او مدت طولانی مذکور را در حالت کما و بی خبری به سر برده مطمئنا چندان به مذاق اسنیک خوش نمی آید و این کهنه سرباز کارکشته را بیش از پیش به سوی گرفتن انتقام از مسببان اصلی ویرانی کمپ MSF و انداختن او به این حال و روز سوق می دهد. انتقامی که محقق ساختن آن را شما باید در طول بازی TPP رقم بزنید. در همین ابتدا باید اعتراف کرد که شرایط این انتقامجویی در بازی TPPبه بهترین شکل ممکن توسط هیدئو کوجیما و یارانش فراهم شده است. اگر پیش از این نسخه Ground Zeroes را تجربه کرده باشید به طور حتم مشکل چندانی برای برقراری ارتباط با گیم پلی بازی TPP نخواهید داشت. چرا که مکانیزم اصلی گیم پلی این اثر کم وبیش همان چیزی است که در نسخه GZ به تصویر کشیده شده بود. در واقع چگونگی استفاده از قابلیت iDroid (سیستم ناوبری جدید و عصای دست شما در طول این بازی) درست به همان ترتیبی است که در GZ وجود داشت و علاوه بر آن شما کماکان در عین سر به نیست کردن کامل سربازان، قادر به اجرای فنون CQC روی آنها و کسب اطلاعات از طریق قابلیت بازجویی سریع نیز هستید. البته جالب تر از تمامی موارد فوق پیاده کردن سیستم Fulton روی این سربازان نگون بخت است. به این ترتیب که شما می توانید سربازان حریف را به همراه تمامی ابزار و تجهیزات موجود در کمپ دشمن (نظیر تانک یا خمپاره انداز) با بستن کیسه ای بادکنک مانند به پشت آنها، در یک چشم برهم زدن ناپدید کرده و آنها را به کمپ خودی بفرستید. در واقع وجود این کمپ مادر که پایگاه اختصاصی شما در طول بازی TPP محسوب می شود و امکان شخصی سازی و ارتقا دادن قابلیت های مربوط به آن یکی از مواردی است که توانسته به کمک گیم پلی بازی TPP بیاید و به آن عمق دوچندانی ببخشد. دلیل اصلی این امر هم آن است که امکان استفاده از اسلحه های جدید و همچنین چگونگی ارتقا یافتن تجهیزات و ساز و برگ های موجود در این بازی به طور کامل به ارتقا دادن ساختار کمپ اصلی شما یا همان Mother Base بستگی دارد و این امر موجب شده تا دنیای کاملا باز (Open World) طراحی شده برای این اثر معنی و مفهوم تازه ای بیابد. به این معنی که فرآیند ارتقا دادن ویژگی های کمپ مادر، شما را مجاب می کند تا به تمامی گوشه و کنار این دنیای کاملا باز سرک کشیده و به جمع آوری ساز و برگ لازم برای ارتقا دادن پایگاه خود بپردازید. البته باید در همین جا به این نکته هم اشاره کرد که باوجود پیشینه آشکار مجموعه بازیهای متال گیر در بخش گیم پلی که براساس قابلیت های مخفی کاری استوار شده است، در بازی TPP تنها هواداران عناوین مخفی کاری نیستند که از انجام ماموریت های این بازی لذت می برند؛بلکه راه های گوناگونی که برای گذر از مراحل مختلف این اثر وجود دارد کاملا متنوع بوده و به صراحت می توان گفت که تمامی سلایق موجود را پاسخگو است. در واقع خوبی بازی TPP این است که نوع گیم پلی را به شما دیکته نمی کند و این تنها تصمیمات شماست که چگونگی گذر از یک مرحله را تعیین می کند. حتی پیامد تصمیمات اخلاقی شما در طول مراحل این اثر نیز کاملا زیر پوستی طراحی شده است و از همین رو می توان ادعا کرد که هیچ پارامتری در گیم پلی بازی TPP رو و گل درشت نیست. در واقع نتیجه تصمیمات اخلاقی اتخاذ شده توسط شما در طول مراحل بازی TPP بیش از هرچیز در طول شاخ عجیب بیگ باس نمود می یابد که امری غیر مستقیم و شخصیتی جلوه می کند و با انجام فعالیت های منفی نظیر کشت و کشتار بیهوده در حین انجام بازی TPP میزان آن افزایش یافته و به موجب فعالیت هایی نظیر به خدمت گرفتن سربازان دشمن یا آزادسازی کودکان جنگ میزان آن کاهش می یابد. بنابراین چه هوادار پر و پا قرص عناوین مخفی کاری باشید و چه از آتش بازی و به راه انداختن سر وصدا در میدان مبارزه استقبال کنید، می توان گفت که تقریبا به یک میزان قادر به لذت بردن از گیم پلی این بازی هستید. یاران جدا نشدنی دنیای باز و بی در و پیکر بازی TPP امکانات فراوانی را برای گذر از ماموریت های مختلف در اختیار بازی بازان قرار می دهد. با این حال شاید بتوان گفت که این دنیای باز و بی محدودیت، اندکی موجب کاسته شدن از بار سینمایی این بازی نسبت به نسخه های پیشین سری نیز شده است و در واقع تلفیق این امر با داستانی که در برخی نقاط ابتدایی و میانه های خود با افول هایی همراه است، شاید کلیت روایی TPP را نسبت به نسخه های پیشین سری اندکی ضعیف تر جلوه دهد. اگرچه میان پرده های سینمایی هنوز قوت سابق خود را حفظ کرده اند و مهر آثار کوجیما مثل همیشه پای تک تک لحظات این اثر نیز خورده است، اما گاه حس می شود که پرسه زدن های طولانی در دنیای بی محدودیت این بازی گسست هایی را در بافت داستانی این اثر ایجاد کرده و علاوه بر آن نیمه نخست بازی را از لحاظ روایی سست تر و خسته کننده تر از آن چیزی جلوه داده است که باید باشد. با این حال پایان بندی TPP کاملا قابل قبول جلوه می کند و برخی از کاستی های موجود در ساختار داستانی آن را کمرنگ تر می کند. در این میان افزوده شدن امکان بهره گیری از کمک یاران همراه نیز نکته جدیدی به شمار می رود که علاوه بر افزودن به استحکام ساختار روایی این اثر تفاوت محسوسی را هم در بخش گیم پلی بازی TPP با سایر نسخه های سری متال گیر رقم زده است. یک اسب خوش بنیه، یک سگ وفادار، یک ربات کارآمد و یک تک تیرانداز کارکشته به نام Quiet جزو یارانی هستند که در هر زمان ممکن می توانید از توانایی های آنها برای به انجام رساندن ماموریت های خود استفاده کنید. همراهانی که توانایی های هر کدام شان کاملا متمایز از دیگران است و به منظور خاصی در این بازی مورد استفاده قرار می گیرد و باید گفت که حضورشان در TPP توانسته است عمق مناسبی به گیم پلی این اثر ببخشید. البته در مورد شخصیت Quiet می توان نکات قابل ذکری را مطرح کرد. در واقع از بازی ساز کارکشته ای نظیر کوجیما بعید بود که بخواهد برای جلب توجه مخاطبان به ترفندهای نخ نما دست بزند و شکل ظاهری Quiet را به گونه ای طراحی کند که تنها هدف آن جلب نظر مخاطبان ظاهربین است. باوجود ریزه کاری های شخصیتی فراوانی که در زیر پوست شخصیت Quiet نهفته است، ظاهر غیر قابل باور و تجاری او سبب می شود تا مخاطبان جدی تر بازی TPP او را پس بزنند و ارتباط چندانی با این شخصیت نوپا برقرار نسازند. در واقع Quiet بیش از هر چیز نگارنده را به یاد گروه گنگستر حاضر در بازی Hitman Absolution انداخت که کپی دسته چندمی از شخصیت های اصلی فیلم فرشتگان چارلی بودند و تنها به منظور جذب مخاطب عام و سطحی پسند به داستان آن بازی افزوده شده بودند. اگرچه Quiet از شخصیت بسیار مستحکم تری نسبت به آنان برخوردار است، اما طراحی ظاهر او دقیقا همان نقش و کارکرد را در بازی TPP ایفا می کند. سفری چشم نواز به آسیا و آفریقا سوای گیم پلی غنی و سرگرم کننده، TPP حتی به لحاظ جنبه های فنی نیز کاملا مفصل و کامل به نظر می رسد. لوکیشن های حاضر در این بازی یعنی افغانستان و زییر از لحاظ هنری بسیار پر جزییات طراحی شده اند و وجود المان هایی نظیر چرخه روز و شب و آب و هوای پویا و متغیر (که همگی کاملا در گیم پلی این بازی تاثیرگذار هستند) این طراحی هنری جذاب را حتی یک گام به جلوتر هدایت کرده است. در عین حال می توان گفت که ظرافت و زیبایی یاد شده در امر طراحی شخصیت ها و به خصوص باس های حاضر در TPP نیز قابل مشاهده است. هر چند می توان ادعا کرد که باس های حاضر در این بازی در مقایسه با اثری نظیر متال گیر رایزینگ از یکدستی کمتری برخوردارند (البته از لحاظ گیم پلی و نه به سبب طراحی فنی یا هنری) و برخی از آنها می توانستند از لحاظ استحکام شخصیتی یا قدرت گیم پلی در سطح همتایان شان در نسخه های پیشین سری متال گیر سالید و حتی بازی جانبی متال گیر رایزینگ باشند. در این میان قوت و استحکام مذکور، در موسیقی و صداگذاری این بازی هم بازتاب یافته است و حتی به جرات می توان گفت که نمود بیشتری نسبت به جنبه های دیداری و گرافیکی TPP دارد. در پایان می توان بازی TPP را یکی از بهترین نسخه های سری MGS لقب داد و امیدواریم جدایی احتمالی کارگردان خوش ذوق این بازی یعنی هیدئو کوجیما از کونامی (که این روزها محل شکل گیری گمانه زنی ها و حرف و حدیث های فراوانی هم شده است) در نهایت به مختوم شدن سرنوشت این سری خوشنام و جریان ساز یا پایین آمدن کیفیت ساختاری نسخه های بعدی آن نینجامد و در واقع متال گیر سالید همان راهی را نرود که پیش از این سری Resident Evil پیموده بود. نکات مثبت: گیم پلی مفصل و سرگرم کننده، دخیل بودن انتخاب های بازی باز در گیم پلی بازی، امکان بهره گیری از راه های مختلف برای پشت سر نهادن ماموریت ها و همچنین برخورداری از همراهی یاران همراه، گیرا و هنرمندانه به لحاظ طراحی هنری و فنی، ارزش تکرار بالا. نکات منفی: داستان بازی از برخی جهات به قدرتمندی نسخه های پیشین سری نیست، تعدادی از باس فایت ها می توانستند از لحاظ قدرت ساختاری بهتر از این باشند، طراحی ظاهری شخصیت Quiet بسیار نخ نماست و پتانسیل های درونی او را به شکل قابل توجهی کم جلوه ساخته است. داستان : 8.5 گیم پلی : 9.5 موزیک وصدا : 10 گرافیک : 9 ارزش : 10 امتیاز کلی : 9.4
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سخت افزار]
[مشاهده در: www.sakhtafzarmag.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها