تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848353211
جورج فریدمن: راهبرد جدید آمریکا در منطقه نیازمند توافق هسته‌ای با ایران بود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
جورج فریدمن: راهبرد جدید آمریکا در منطقه نیازمند توافق هسته‌ای با ایران بود
تحلیلگر مشهور آمریکایی در مقاله‌ای به تشریح راهبرد جدید آمریکا در منطقه پرداخته و نوشته واشنگتن برای موازنه قدرت در راهبرد جدیدش علیه داعش به توافق هسته‌ای با ایران نیاز داشته است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، جورج فریدمن، تحلیلگر مشهور آمریکایی و مدیر کل «آژانس اطلاعات و مراقبت راهبردی آمریکا» در تازه‌ترین نوشته‌اش مدعی شده گروه تروریستی داعش ایران و آمریکا را به یکدیگر نزدیک‌تر کرده است. او در این یادداشت در پایگاه «بیزینس اینسایدر» به رفع پاره‌ای از تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران پس از پایبندی این کشور به تعهداتش ذیل برجام اشاره کرده و رفع تحریم‌ها را موضوعی قابل پیش‌بینی از قبل دانسته است. فریدمن در آغاز این مقاله می‌نویسد: «ما در موسسه "ژئوپولیتیک فیوچر" انتظار این را داشتیم- اما پیش‌بینی ما بر موضوع سلاح‌های هسته‌ای استوار نبود. بلکه بر این پیش‌بینی متکی بود که در نتیجه همگرا شدن منافع راهبردی، بین آمریکا و ایران همکاری وجود خواهد داشت.» وی در توضیح بیشتر می‌افزاید: «در یک مقطع زمانی، سلاح‌های هسته‌ای مسئله اصلی در قبال ایران بودند. اما با گذر زمان و با پیدایش مشکلات مهم‌تر، آنها به موضوعی کم‌اهمیت تبدیل شدند.» این دانشمند علوم سیاسی، «آینده منطقه، داعش و منافع مشترک میان آمریکا در هر دوی این موضوعات» را سه مورد از «مشکلات مهم‌تر» مورد اشاره در بالا دانسته است. * موضوع هسته‌ای ایران و نقش آن در راهبرد آمریکا «فریدمن» با برشمردن برخی دلایل، موضوع سلاح‌های هسته‌ای ایران را «بلوف» دانسته است. او می‌نویسد از دهه 1990، برخی استدلال می‌کردند که ایران در آینده نزدیک احتمالاً اقدام به ساخت سلاح‌های اتمی خواهد کرد؛ اما در اواسط دهه 2000، انتظار این بود که این بمب‌ها تا دو سال آینده ساخته شود. هر سال که گذشت، این تاریخ، یک سال دیگر به عقب‌تر رفت. فریدمن معتقد است که ساخت سلاح‌های هسته‌ای اقدامی فراتر از توان ایران بوده است. وی با بیان اینکه «ساخت سلاح هسته‌ای، دشوار و اقدامی فراتر از تنها غنی‌سازی اورانیوم است» می‌نویسد: «دیدگاه من این بود که ایران احتمالاً می‌تواند انفجار هسته‌ای آزمایشی انجام دهد اما ساخت یک سامانه تسلیحاتی، از عهده‌اش خارج بود.» او بر همین اساس ادعا می‌کند که ایران به دنبال آن بوده که با غنی‌سازی اورانیوم توجه قدرت‌های جهان را به سمت خودش جلب کند: «داشتن برنامه‌ای برای غنی‌سازی اورانیوم، که فقط تا حدی مخفی باشد که تمام دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا زا آن مطلع باشند برای ایران بسیار مفید بود. این به دیگران اجازه می‌داد که متوجه ایران شوند و این دقیقا همان چیزی است که تهران می‌خواست.» این تحلیلگر بین‌المللی در ادامه ادعا کرده ایران با داشتن این برنامه هسته‌ای به سطحی از اهرم نفوذ و توجه دست پیدا کرد که بدون آن قابل تصور نبود. این راهبرد، البته به بهایی به دست آمد: تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا به اقتصاد ایران لطمه زدند. اما، به نوشته فریدمن، آنها تأثیر فوری بر تلاش ظاهراً علنی ایران برای دست‌یابی به سلاح نداشتند. مدیر اندیشکده استراتفور می‌نویسد در واقع تحریم‌ها به هیچ عنوان ایران را به تغییر در سیاستش وادار نکرد، چرا که آنها به حکومت ایران از لحاظ سیاسی کمک هم می‌کردند. او ادعا می‌کند دولت ایران با استفاده از همین تحریم‌ها بود که هم «ظلم‌های غرب در رفتار با ایران را نشان می‌داد و هم ترسی که آنها از ایران داشتند.» فریدمن بر همین اساس استدلال می‌کند: «تصاویر مقامات ایران که با قدرت‌های جهانی در سطحی هم‌تراز دیدار می‌کردند و ریاکاری‌های آنها را به چالش می‌کشیدند (برای ایران) طلای سیاسی بودند. و توافق هسته‌ای، احتمال رسیدن به توافقی درازمدت که به نفع ایران باشد را گشود.» تحولات بعدی و بروز گروه تروریستی داعش، به نوشته فریدمن، رخدادی بوده که موضوع هسته‌ای را به حاشیه برده و از اهمیت آن کاسته است. با این حال، ایران به تنهایی قادر به متلاشی کردن این گروه تروریبستی نبوده و برای انجام آن به شریک نیاز داشته است. از طرف دیگر، آمریکا با عنایت به درس‌هایی که از تجربه جنگ‌های عراق و افغانستان آموخته بود در راهبردهایش در منطقه تغییراتی به وجود آورد. درسی که آمریکا در این دو کشور گرفته بود این بود که می‌تواند بر ارتش متعارف هر کشوری پیروز شود اما بدون مبارزه با تروریست‌هایی که به باورهایشان متعهد هستند نمی‌تواند کشوری را اشغال کند. مطابق استدلال فریدمن، بر همین اساس بود که آمریکا راهبردی جدید تدوین کرد: آمریکا «از آنجا که نمی‌توانست با نیروهای نظامی‌اش منطقه را کنترل کند، چاره‌ای نداشت جز اینکه به منطقه اجازه دهد طبق سیر طبیعی‌اش شکل بگیرد. اکنون نوبت قدرت‌های منطقه‌ای بود که وضعیت را مدیریت کنند.» در توضیح بیشتر درباره این راهبرد آمده است: «ایالات متحده نیروی هوایی، اطلاعات، تسلیحات و آموزش را فراهم می‌کرد اما مسئولیت اصلی برای شکل‌دهی به وضعیت میدانی را به عهده نمی‌گرفت.» وی در ادامه، چهار قدرت منطقه‌ای که واشنگتن برای پیشبرد راهبرد جدیدش به آنها نیاز داشته را چنین ذکر می‌کند: عربستان سعودی، ترکیه، اسرائیل و ایران. فریدمن می‌نویسد: «در راهبرد سنتی موازنه قدرت، قدرت بزرگتر منافع مشترک با هر یک از بازیگران کم‌اهمیت‌تر را حفظ می‌کند و در همان حال، به ارزیابی تنش‌های میان این کشورها می‌پردازد. این به قدرت بزرگتر امکان می‌دهد تا تنها کشوری باشد که هر یک از کشورهای دیگر به او اعتماد می‌کنند و از همین طریق کنترلش (بر دیگران) را حفظ کند.» بنابراین واشنگتن، به نوشته فریدمن، برای پیشبرد راهبردش به موازنه کردن روابط منطقه‌ای نیاز داشت. او می‌نویسد: «بدون انجام این کار، اینطور به نظر می‌آمد که آمریکا ائتلافی علیه یکی از دیگر بازیگران به راه انداخته است.» فریدمن می‌نویسد: «این راهبرد نیازمند رابطه نزدیک‌تر با ایران بود. هیچ یک از چهار کشور (ایران، عربستان، ترکیه و اسرائیل) رابطه خوبی با دیگری نداشت اما آنها دست‌کم کمی منافع مشترک داشتند. مهم‌تر از همه اینکه آمریکا با سه قدرت منطقه‌ای دیگر روابط نزدیک داشت و این باعث می‌شد که احساس شود ائتلافی ضد ایران در کار است.» او سپس استدلال می‌کند حل و فصل مسائل هسته‌ای به گونه‌ای طراحی شد که زیربناهای این رابطه را بنا نهد. فریدمن سپس می‌نویسد: «آشکار است که این موضوع به معنی دوری گزینی از سعودی‌ها بود که از ایرانی‌ها می‌ترسیدند و یا باعث ایجاد شکاف در روابط آمریکا با اسرائیل می‌شد. اما عربستان سعودی و اسرائیل، به هر نحو، رابطه با آمریکا را حفظ کردند، چون چاره دیگری نداشتند.» این دانشمند علوم سیاسی تأکید می‌کند: «همه اینها ممکن است بسیار پیچیده‌تر از این باشند که من بیان کرده‌ام، اما زیربنا این است که آمریکا و ایران منافع مشترکی دارند که بر سایر ملاحظات غلبه می‌کند.» وی می‌افزاید: «ممکن است این استدلال مطرح شود که هر مناسباتی با ایران موقت است و در پایان ایرانی‌ها ممکن است علیه آمریکاییها برگردند یا برعکس، آمریکاییها علیه ایرانی‌ها. این کاملاً درست است. مناسبات بین کشورها، بیشتر از آنچه منافع آنها حکم می‌کند، دوام نمی‌آورد.»
94/11/06 - 05:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها