تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821094945
یادداشت مهمان؛ فرناندو استچه سناریوی آرژانتین پیش از آغاز دوران ریاست جمهوری «ماکری»
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان؛ فرناندو استچه
سناریوی آرژانتین پیش از آغاز دوران ریاست جمهوری «ماکری»
رئیس جمهور جدید آرژانتین پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین، این کشور آمریکای لاتینی را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد.
«فرناندو استچه» رهبر حزب کبراچو و یکی از فعالان سیاسی آرژانتینی در یادداشتی با عنوان «سناریوی آرژانتین پیش از آغاز دوران ریاست جمهوری «ماکری»» که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده به چالش‌هایی که پس از انتخاب ماکری به عنوان رئیس جمهور در آرژانتین در این کشور پیش آمده اشاره و عنوان کرده که پیروزی «ماکری» موجب تشدید شرایط سیاسی منطقه و توازن قدرت در سطح منطقه‌ای را موجب شده است. وی در این یادداشت آورده است که دولت جدید آرژانتین به دنبال ایجاد اجماع در سیاست‌های خود است و با استفاده از برخی قطعنامه‌هایی نظیر «از بالا»، به کارگیری سازوکارهای قانونی و بدنام کردن اعتراضات در کشور اقدام به سر پوش گذاشتن بر روی درگیری‌ها و اختلافات داخلی می‌کند. متن کامل این یادداشت از نظر خوانندگان می‌گذرد. ********** «مائوریسیو ماکری» در نهایت در 22 نوامبر 2015 (1 آذر) با نتیجه‌ای بسیار نزدیک به رقیب انتخاباتی خود، برای منصب ریاست جمهوری آرژانتین انتخاب شد و این کشور را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد. «کریستینا فرناندز» رئیس جمهور سابق آرژانتین در 9 دسامبر 2015 (18 آبان) پس از سخنانی در میدان شلوغ «ماه می» درباره سرمایه سیاسی انباشته شده در این کشور طی 12 سال گذشته و شرایط دولت جدید کشور صحبت کرد. دلیل پیروزی «ماکری» چه بود؟ یک ماه و چند روز پس از روی کار آمدن دولت جدید، جمعی از اقدامات دولت جدید در کشور آغاز شدند؛ پیروزی حزب «پیشنهاد جمهوری‌خواهانه» یک چالش بزرگ محسوب می‌شود چرا که برای اولین بار یک حزب راستگرا به که ترکیبی از حزب لیبرال و محافظه کار است با قدرت انتخاباتی خود موفق به پیروزی در انتخابات می‌شود. این پیروزی برای اولین بار در غالب یک اتحاد و در سطح ملی افتاد و حزب پس از آغاز به کار با بهره گیری از تمرکز قدرت و منابع خود تمام بازیگرانی را که یادآور سیاست دولت قبلی آرژانتین بودند، حذف کرد. دولت جدید آرژانتین با کابینه‌ای متشکل از روسای شرکت‌های چند ملیتی نظیر «تچینت»، «شل»، «جی پی موگان» و «ژنرال موتور» شرایط متفاوتی را در تاریخ آرژانتین و در منطقه آمریکای لاتین ایجاد کرد. البته می‌توانیم از اشخاصی نظیر «سباستین پینیه‌را» رئیس جمهور سابق شیلی، «ویسنته فاکس» در مکزیک و حتی «آلوارو ارویبه» در کلمبیا یاد کنیم اما باز هم اقدامات آن‌ها با اقدامات دولت آرژانتین برابری نمی‌کند. در این راستا با پیروزی «ماکری» در آرژانتین مرحله مشخصی تحت عنوان مدیریت‌گرایی نو در آرژانتین آغاز می‌شود. سیاست بین‌الملل: یکپارچگی منطقه‌ای به دنبال ایده‌های امپریالیستی سناریوی ملی به اندازه ایجاد زمینه مناسب برای آمریکای جنوبی که موجب تبدیل فزاینده دولت و خروج دولتهای نئولیبرال بعدی شود، پیچیده است در حالی که پیروزی «ماکری» موجب تشدید شرایط سیاسی منطقه و توازن قدرت در سطح منطقه‌ای شده است. به دلیل اتفاقات اخیر آرژانتین تحت لقای دولت جدید، جایگاه استراتژیک این کشور آمریکای جنوبی در زمینه‌های اقتصادی و تجاری و به دلیل قدرت این کشور در ایجاد توازن در منطقه انتظارات جهانی از آرژانتین را بالا برده است. برزیل نیز یکی دیگر از سنگرهای بزرگ در منطقه آمریکای لاتین محسوب می‌شود اما دولت این کشور پس از مواجهه با بحرانی اقتصادی که منجر به بروز بحرانی سیاسی در این کشور شد و از لحاظ ابعاد سازمانی و همچنین در حزب «کارگر» این کشور دچار مشکلاتی شده است. علاوه بر این جمهوری بولیواری ونزوئلا نیز نمی‌تواند مود توجه ما باشد؛ این کشور پس از بروز بحران نئولیبرالی و هشدار دولتهای مردمی در آمریکای لاتین و در روندی که در منطقه با شکست مواجه شد و در حال حاضر تحت تاثیر اقدامات راستگرایان داخلی و بین‌المللی با جنگی اقتصادی مواجه شده است؛ در نتیجه همین اقدامات این کشور شاهد پیروزی راستگرایان در انتخابات پارلمانی 6 دسامبر این کشور بود و اپوزیسیون ونزوئلا زیر نظر ائتلاف «میز اتحاد دموکراتیک» در این انتخابات موفق به کسب دو سوم کرسی‌های مجلس ملی کشور شد. «ماکری» در زمینه سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مواضع خود را به وضوح مشخص کرده است؛ وی پیش از انتصاب منصب ریاست جمهوری کشور اعلام کرده بود که با اعمال اصول منشور دموکراتیک موجبات تعلیق عضویت ونزوئلا در سازمان مرکوسور را فراهم خواهد کرد؛ به گفته رئیس جمهور آرژانتین در ونزوئلا به اصول حقوق بشر و آزادی‌های دموکراتیک احترام گذاشته نمی‌شود و زندانیان سیاسی بسیاری در زندان‌های این کشور به سر می‌برند. «ماکری» با اشاره به مورد «لئوپولدو لوپز» یکی از اعضای اپوزیسیون که در دادگاه قضای ونزوئلا نه تنها به جرم اختشاش به منظور بی ثبات سازی دولت مرکزی بلکه به جرم کشتار ناشی از اختشاشاتی که به رهبری وی صورت گرفت، محکوم شد؛ «ماکری» و «کارتس» رئیس جمهور آرژانتین و پاراگوئه بر این باورند که کشورهای منطقه باید در مسیر غیر ایدئولوژیک سازی مرکوسور پیشرفت کنند و در این راستا حضور و یا عدم ونزوئلا تعیین کننده است. دولت کنونی آرژانتین نه تنها به دنبال برقراری مجدد روابط صرفا اقتصادی و تجاری با دیگر کشورهای منطقه است بلکه متعهد به گسترش طیف وسیعی از روابط تجاری در چارچوب اجرای سیاست بازار آزاد با دیگر مناطق نیز است. چرخش آرژانتین به سمت اتحاد «ترانس پاسیفیک» و کشورهای متحد آمریکا ( شرکای اصلی آمریکا) که به منظور ارتقا توافقنامه‌های تجاری با این کشور و اتحادیه اروپا تحت لقای اشکال قدیمی روابط نامتقارن صورت گرفته است، موجب تغییر مسیر این کشور و پیشبرد سیاست خارجی نوینی می‌شود. روابط اقتصادی و مالی این کشور مجددا در حالت تعادل و بی طرفی قرار گرفته‌اند در حالی که هر گونه تلاشی برای چند جانبه گرایی در حال ظهور نیز به تدریج از بین می‌رود. ایده‌های پیشبرد و تشویق امضای توافقنامه‌های تجارت آزاد همراه با اعمال سیاست‌های خاص این کشور برای واردات کالا و حذف محدودیت‌های ورود کالا به آرژانتین که این کشور را مقصد کالاهای بسیاری از کشورها خواهد کرد، در بیانیه جسورانه «ماکری» شکل مشخصی به خود گرفت وی در این باره گفت: ما باید بزرگترین بازار جهان را ایجاد کنیم. «ماکری» به نمایندگی از آرژانتین پس از 12 سال غیبت این کشور، به همراه بزرگترین مالکین جهانی در مجمع اقتصاد جهانی «داووس» که 19 ژانویه سال جاری در سوئیس شرکت کرد؛ «ماکری» با دستور کار و اهدافی خود که منجر به برگزاری جلساتی با شوم‌ترین راستگرایان بین المللی همچون «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس در حاشیه این مجمع شد، سیاست آرژانتین در مسیر جدید این کشور به سمت آینده را تبیین کرد. «ماکری» در این دیدارها نشان داد که آرژانتین همچون گذشته کشوری قابل اعتماد و قابل پیش بینی برای سرمایه گذاری‌های خارجی است و مرزهای کشور را به روی سرمایه‌های خارجی را که برای حذف استقلال و حاکمیت آرژانتین به کشور می آیند، باز می‌کند. یکی از اقداماتی که از سوی «پرات گای» وزیر خزانه داری آرژانتین در اجلاس «داووس» مطرح شد، اجازه بازگشت صندوق بین المللی پول به منظور نظارت بر اقتصاد آرژانتین است. در پاراگرافی جداگانه قصد اشاره به دیدار رئیس جمهور آرژانتین و «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل را داریم که نشان دهنده ایجاد روابط دیپلماتیکی مجدد این کشور با صهیونیسم جهانی است؛ این ارتباط از دو جهت مورد بررسی قرار می‌گیرد: از یک سو، حضور مقامات منادی ایده‌های صهیونیستم در آرژانتین در چارچوب دولت فعلی و از سوی دیگر پیشبرد قطعنامه‌ای که به موجب آن چند روز پس از انتصاب منصب ریاست جمهوری کشور یادداشت تفاهم بین آرژانتین و ایران لغو شد. این اقدام به معنای ایجاد تغیری قابل توجه در سیاست خارجی آرژانتین و احیای سیاست ضد ایرانی در این کشور است. در مدتی کوتاه، تغییری پس رونده در زمینه ایجاد یکپارچگی و پیکربندی مجدد در روابط بین‌المللی که با اقدام قدرت‌های بزرگ جهانی موقعیت همبستگی و یکپارچگی آن‌ها محقق می‌شود با نابرابری‌های که از بروز یکپارچگی ناشی می‌گردند، همراه می‌شود که علاوه بر تاثیراتی بسیاری بر اقتصاد کشورها می‌گذارد، میتوان گفت که بقای فرآیندهای سیاسی را که به طور همزمان و به صورت چند جانبه ای رخ میدهند، مشروط می‌سازد. این شرایط از ماهیت پیچیده بحران بین‌المللی جدا نیست و کاپیتالیسم را که منجر به تنظیم مجدد تدابیر اقتصاد کلان در جهان می‌شود، به طور کامل به سیاست‌های اقتصادی مربوط به سرمایه داری مالی بین‌المللی نسبت می‌دهد و بدین ترتیب بر فرآیندهای سیاسی منطقه تاثیر منفی می‌گذارد. تغییری به سوی گذشته اعلامیه کابینه «ماکری»، بهبود قدرت سیاسی در دست نخبگان اقتصادی و قدرت‌های بالفعل ملی و بین‌المللی را نمادین ساخت؛ در این شرایط اسامی جدید و قدیمی در صحنه‌های سیاسی این کشور ظهور کردند و بیشتر آن‌ها بخشی از دولتهای نئولیبرالی بودند که آرژانتین را به ورطه ورشکستگی کشاندند. کابینه پیشنهادی رئیس جمهور آرژانتین متشکل از افرادی است که مدیر عامل و از رؤسای ارشد شرکت‌های چند ملیتی فعال در آرژانتین هستند برای مثال میتوان به نمایندگان شرکت‌های «جی پی مورگان»، «مونسانتو»، «تله‌کوم» و«شل» اشاره کرد که امروز در دولت آرژانتین از جایگاهی استراتژیک برخوردارند. پس از آغاز دوره ریاست جمهوری «ماکری» در شرایطی که همچنان تعداد بیشتری از افراد کنگره آرژانتین را اعضای حزب «جبهه برای پیروزی» تشکیل میدهند، دولت «ماکری» لیستی از احکام فوری و ضروری را در راستای پیشبرد سیاست‌ها و قطعنامه‌ها را به طوری که در سطح پارلمانی نیاز به بحث و دفاع از آن وجود نداشته باشد، مطرح کردند. دو اقدام اصلی به گونه‌ای بی پرده طبیعت دولت کنونی و منافعی که باید در آینده مورد دفاع این دولت قرار بگیرند را تعریف می‌کند؛ اولین اقدام کاهش ارزش پول به نفع بخش‌های کشاورزی و صنایع بزرگ کشور است که تاثیر منفی بر توانایی خرید آرژانتینی‌ها می‌گذارد، با توجه به این‌که در شرایطی واقعی با کاهشی 40 درصدی همراه بوده است. این اقدام دولت که «صداقت اقتصادی» نام دارد، به اسم شناخته نمی‌شود بلکه ماهیت آن بر نام آن غالب است؛ کاهش ارزش پول دو تاثیر عمده دارد؛ در زمینه اقتصادی بر میزان سرمایه‌گذاری‌ها و بر قدرت خرید مردم تاثیر می‌گذارد و از جهت سیاسی راه را برای دخالت بازار در امور دولت را ایجاد می‌کند. از دیگر اقدامات اقتصادی دولت مرکزی میتوان به حذف و یا کاهش احتباس بخش‌های صادر کننده محصولات کشاورزی اشاره کرد. در شرایط واقعی دومین اقدام نیز بر دو نکته موثر است؛ در این شرایط درآمد دولت کاهش می‌یابد در حالی که بخش‌های صادر کننده محصولات کشاورزی سود بسیاری را نصیب خود می‌کنند این افراد در چارچوب سیاست دولت تا 100 درصد متنفع می‌شوند؛ در این شرایط و به عنوان نتیجه مستقیم اعمال این اقدام، تورم اوج می‌گیرد و قیمت محصولات غذایی و کالاهای اساسی تا 60 درصد افزایش خواهد یافت. در این راستا باید به اقدام اعلام شده از سوی دولت مبنی بر حذف یارانه انرژی برق و گاز و میزان مصرف آب اشاره کرد که موجب افزایش تعرفه شده و هزینه زندگی مردم را به سطح نگران کننده‌ای می‌رساند. موارد مذکور برخی از اقدامات دولت در غالب طرح «صداقت اقتصادی» دولت «ماکری» بودند که ما ترجیح می‌دهیم که نام تنظیم اقتصادی را بر آن بگذاریم. تمام این اقدامات اقدامی در گرو طرحی بزرگتر و یا ساختاری کلی تر است که نیاز به بررسی دارد؛ از زمان آغاز دوران حکومت دولت جدید در آرژانتین تعداد بالایی از کارمندان و کارگران یعنی چیزی در حدود 20 هزار نفر از آن‌ها اخراج شده‌اند؛ این اقدام پس از یک تحقیقات ایدئولوژیک محور از کارمندان صورت گرفت؛ این اقدام ما را به دهه نود و به زمان مکانیسم‌های گفتمانی نامشروع جلوه دادن دولت و مشروعیت بخشیدن به سیاست‌های نئولیبرالی می‌برد. طرح اخراج کارگران تنها منحصر به اقدامات دولتی نمی‌شود بلکه علاوه بر دولت بخش خصوصی نیز در این موضوع نقش دارد؛ باز شدن مرزهای کشور به روی کالاهای وارداتی دیگر کشورها مطمئنا به ضرر توسعه صنایع داخلی تمام می‌شود و به تدریج تاثیرات خود را روی میزان تولیدات شرکت‌های بزرگ و کوچک خواهد گذاشت. علاوه بر این تورم و کاهش قدرت خرید مردم که نتیجه مستقیم سیاست‌های اقتصاد کلان دولت مرکزی در کشور هستند، مصرف داخلی را تضعیف کرده و دیر یا زود منجر به هدر رفتن سرمایه اجتماعی انباشته شده در کشور خواهند شد. دولت جدید آرژانتین به دنبال ایجاد اجماع در سیاست‌های خود است و با استفاده از برخی قطعنامه‌هایی نظیر «از بالا»، به کارگیری سازوکارهای قانونی و بدنام کردن اعتراضات در کشور اقدام به سر پوش گذاشتن بر روی درگیری‌ها و اختلافات داخلی می‌کند؛ در این راستا نیروهای امنیتی آرژانتین تحت فرمان رئیس جمهور چندی پیش دو تظاهرات بزرگ کارگران و تظاهراتی در دفاع از «میلاگرو سالا» رهبر سازمان «توپاک آمارو» را سرکوب کرده و برخی را به زندان انداختند. کرشنر‌ها از سال 2003 میلادی بحران بیکاری که بر اثر سیاست‌های نئولیبرالی در زندگی توده آرژانتین رخ داده بود را به خوبی مدیریت کردند سیاست‌های رفاهی و یارانه به برخی کالاها، بسیاری از مردم این کشور را قادر به رفع نیازهای اولیه خود کرده و نابرابری را کاهش داد؛ البته مخالفان دائماً سیاست‌های چپ‌گرایانه «فرناندز» و تیم او را به «پوپولیسم» متهم می‌کردند اما با بالارفتن تورم، کاهش رشد اقتصادی و افزایش جرائم به تدریج خود را نشان داد و در سال 2014 میلادی به اوج خود رسید؛ سرمایه‌گذاری خارجی در این کشور از 1.454 میلیارد دلار در آستانه سال 2012 میلادی به 300 میلیون دلار رسید و این فارغ از کاهش اعتبار دولت آرژانتین در عرصه بین‌المللی، مشکلات اقتصادی فراوانی را در حوزه‌های مختلف تولید خواهد کرد. در حال حاضر نیز یکی از موضوعاتی که اسباب نگرانی دولت جدید آرژانتین را فراهم کرده موضوع بدهی‌های بالای دولت «فرناندز» است که حاشیه‌های بزرگتری را برای دولت فعلی آرژانتین ایجاد می‌کند و به معنای کاهش توانایی دولت برای وام گرفتن و تزریق آن به اقتصاد کشور است. در نهایت آرژانتین دچار تغییراتی شده است؛ تغییراتی که یادآور گذشته بدنام این کشور با همه تفاوتهایش است که امروز مجددا آرژانتین را در بر گرفته است؛ این تغییرات به نفع بخش‌های اقتصادی و بخش‌های مهم تر اجتماعی هستند.
94/11/04 - 12:02
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]
-
گوناگون
پربازدیدترینها