تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871040334
گفتگو با مصطفی حریری، کارگردان مستند سیاسی «اتاق جنگ»به دنبال راز ۵٩٨
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: ذالکی / مهجوری- آیا جلوگیری از وقوع جنگ ممکن بود؟ چرا جنگ بعد از آزادسازی خرمشهر ادامه پیدا کرد؟ آیا می شد جنگ را در همان مقطع به پایان برد؟ آیا همه امکانات کشور در اختیار نیروهای نظامی بود؟ چه کسانی در داخل نظام با ادامه جنگ مخالفت می کردند؟ چرا قطعنامه ۵٩٨ سازمان ملل برای پایان جنگ در آن مقطع خاص توسط ایران پذیرفته شد؟ این ها سوالاتی است که خط اصلی فیلم «اتاق جنگ»، ساخته مصطفی حریری، بود. این فیلم بین علاقه مندان به «۵٩٨» معروف شد، چرا که سعی در واکاوای اجرای این قطعنامه داشت. با حریری در ساختمان گروه مستندسازی میثاق مصاحبه کردیم. گفتگوی ما اگرچه پیرامون این مستند است، حرف های حریری موید این خواهدبود که مستند سیاسی به جایگاه واقعی اش نرسیده و مورد اغفال قرار گرفته است. با توجه به فضای انتخاباتی و سیاسی فعلی کشور، خواندن گفتگویی اینچنینی خالی از لطف نخواهد بود. اتاق جنگ یک مستند سیاسی است. می خواهم بدانم شما به عنوان کارگردان این مستند چه شناسنامه ای دارید؟ طرح این مسائل به نفع تاریخ ایران است و اهمیت مباحثی که مطرح شده بسیار زیاد است. درباره این مسائل نباید سکوت شود، زیرا اگر سکوت کنیم، به آن ها ظلم شده است. و اما درباره خودم باید بگویم بنده از همکاران شما در فضای روزنامه ها و رسانه های مکتوب بودم و تا پنج شش سال پیش در همین عرصه فعالیت می کردم. هنوز هم همچنان با برخی رسانه ها - اگر چه خیلی محدود - ارتباط دارم و همین فضا باعث شد تا من از حوزه روزنامه نگاری وارد فضای مستند شوم. سابقه کاری من بیشتر در حوزه روزنامه نگاری است. سال های٨٧-٨۶ بود که کم کم تمرکز و کارکردن روی مستند را شروع کردم. در ابتدا کارم را با مستندی درباره شهید طالبی شروع کردم. نیمه دوم ١٣٨۶ بود که طرحی درباره مستند قطعنامه۵٩٨ مطرح شد و بهار٨٧ تقریبا کارهای تحقیقاتی انجام گرفت. به نظرم حرف زدن درباره بسیاری از رخدادهایی که در ایران به وقوع می پیوندد ساده است، اما زمانی کار ارزش پیدا می کند که بتوانیم از برخی کلیشه ها بگذریم و به موضوعاتی بپردازیم که درباره شان حرفی زده نشده است. ما سعی کردیم درباره برهه ای از تاریخ ایران حرف بزنیم که تا به حال درباره آن سخنی نگفته اند یا دقیق تر این است که از این زاویه کمتر سخن گفته اند. حتی اگر بخواهیم درباره موضوع تحقیق کنیم، می بینیم تنها معدود اظهارنظرهای مکتوب به دست می آوریم و خبری از شفاف سازی اساسی نیست. البته ما در دیگر کشورها هم می بینیم که پس از گذشت سال ها درباره جنگ هایشان سخن می گویند، ولی من فکر می کنم ظهور چنین مستندهایی درباره جنگ ما خیلی دیر اتفاق افتاده است. فکر نمی کنم هرکسی جرئت داشته باشد درباره قطعنامه۵٩٨ فیلم مستند بسازد! اثر ما یک فیلم مستند سیاسی است. همیشه فضای کشور درگیر مسائل سیاسی است و این سیاسی بودن تنها تا حدودی علمی، جستجوگرانه و پژوهشی است و با بافت قدرت در کشور ارتباط دارد. این می تواند به راحتی یک مستند سیاسی را سر بِبُرد. اتاق جنگ تنها کار دفاع مقدسی است که زاویه جدید آن ویژگی سیاسی بودنش است. نگاه بنده به جنگ به عنوان کارگردان، نویسنده و پژوهشگر از زاویه یک اتفاق تعیین کننده در تاریخ ایران بعد از انقلاب است. هر اتفاقی بعد از جنگ افتاد، ریشه هایش را می توانید در موضع گیری های زمان جنگ پیدا کنید. بنابراین پرداختن به اظهارنظرهای افراد سیاسی خیلی کمک می کند. این کار بین دوستان مشهور است به «۵٩٨» و البته اسم این کار «اتاق جنگ» است که خاص ترین کار مستند من است. کارهای دیگری که کرده ام یا اصلا پخش نشده اند یا در زمان خودش پخش نشده اند. در عین حال، به نظر من مستندسازها هر چند سال یک بار می توانند کار شاخص انجام بدهند. بعضی دوستان اعتقاد داشتند کسی از این مستند حمایت نمی کند. نیازمند این بودیم که کسی را برای حمایت پیدا کنیم. برای فیلم های مستند خیلی مهم است که چه کسی تهیه کننده باشد و کار را جمع کند. به عنوان اولین کارم، داشتم پروژه سنگینی را پیشنهاد می کردم. سختی کار این بود: افرادی که لازم بود درگیر این کار شوند و با آن ها مصاحبه شود جزو آدم های رده یک سیاسی و نظامی کشور بودند. درواقع ما نام حدود ٣٠ نفر را در لیست نوشتم. وقت گرفتن از این آدم ها سخت و مصاحبه با آن ها سخت تر بود. اواخر زمستان٨٧ شروع کردیم به تماس و مصاحبه گرفتن. پروسه طولانی ای شروع شد، به طوری که یکی از مصاحبه های ما که با آقای حسن روحانی بود یک سال بعد انجام شد یا مثلا یکی دیگر از کسانی که باید با او مصاحبه می شد آقای اکبر هاشمی رفسنجانی بود. باید با آدم هایی مصاحبه می کردیم که آن زمان مسئولیت هایی جدی داشتند و متعاقبا سوال ها هم باید جدی می بود. در این مستند به دنبال پاسخ به چه سوالاتی بودید؟ سه سوال اصلی داشتیم. یکی این بحث بود که آیا می شد کاری کرد که جنگ شروع نشود؟ چون خسارت های سنگین جانی و مالی برای ما داشت. سوال دوم این بود که چرا جنگ بعد از فتح خرمشهر باز هم ادامه پیدا کرد و سوال سوم اینکه چرا جنگ در این مقطع و با این شرایط تمام شد؟ می دانید که ما قطعنامه۵٩٨ را در شرایط قدرت قبول نکردیم و در شرایط ضعف بود. این نکته مهمی بود. ممکن بود خطری جدی ایران را تهدید کند. جواب دادن به این سوالات سخت بود. بعضی از مسئولان حتی تعجب می کردند و می گفتند با جواب این سوال ها چه کار می خواهید بکنید؟ تدوین را شروع کردیم و در نهایت، تولید اتاق جنگ دو سال طول کشید. به نسخه ای ۵٠دقیقه ای رسیدیم، ولی بعد متوجه شدیم این کار باید وسیع تر از این باشد و باید با آدم های بیشتری مصاحبه کنیم. شهریور٨٩ تبدیل شد به مجموعه «نیمه خاموش» که قرار بود شبکه یک پخش کند. مدیر گروه دفاع شبکه یک گفت: می پسندم، ولی تصمیم با من نیست. مدیر یک شبکه هم تشکر کرد. خلاصه هرکس به دلیلی می گفت پخش این مستند امکان پذیر نیست مگر آقای ضرغامی اجازه بدهد. ایشان هم گفت: در شرایط فعلی امکان پخش آن نیست. این مستند سال٩٣ پخش شد، یعنی چهار سال بعد از تولید و با اسم نیمه خاموش. بعضی از مسئولان ایرادهایی گرفتند، با وجود اینکه ما کاری نکرده بودیم و حرفی نزده بودیم. فقط چون فضای جدی برای گفتن حرف های جدی نبود، برخی واکنش نشان دادند و احساس کردند شاید این مستند می خواهد مثلا به فلان مسئول حمله کند. در سال های٩٢و٩٣ سعی کردیم از بخش هایی از این کار کار بلند دیگری را تدوین کنیم. نیمه خاموش یک مجموعه تلویزیونی شش قسمتی بود که هر قسمتش ٢۶دقیقه بود. تصمیم گرفتیم یک کار سینمایی هم انجام بدهیم و انجام هم دادیم. کار تلویزیونی مبتنی بر حرف است و تحلیل. پردیالوگ است و نریشن در آن خیلی اهمیت دارد، ولی در سینما مهم ترین چیز تصویر است. فیلم را اصطلاحا از آخر شروع کردیم؛ یعنی شروع این فیلم ٨۶دقیقه ای با قبول قطعنامه۵٩٨ بود. شروع کردیم به تدوین کردن که دو سه هفته طول کشید. دوستان کمک کردند و آرشیو خوبی هم به عنوان غنیمت جنگی به دست ما رسید (خنده) و توانستیم یک سیر دراماتیک هم داشته باشیم. ٩٢دقیقه شد و خیلی از دوستان گفتند طولانی است، اما تاکید خودم بیشتر روی محتوا بود. پخش مستند چه بازخوردهایی داشت؟ بازخوردها از هر طیف متفاوت بود. یک عده می گفتند ما این فیلم را برای این ساخته ایم که آقای هاشمی را زیر سوال ببریم و از طرفی، عده ای دیگر کار ما را مفید می دانستند. عده ای هم می گفتند که ما می خواستیم در این فیلم بگوییم مسئولان زمان جنگ با هم اختلاف داشتند. خب، اگر صرفا جذابیت کار برای ما مهم بود، نباید بسیاری از گفته ها را حذف می کردیم، ولی حرف ما این بود که تاریخ معاصر ایران باید در این مستند ثبت شود. قطعه های فیلمبرداری شده چالشیِ زیادی داشتیم، ولی ارزش تاریخی نداشت. ما به دنبال اتهام زدن نبودیم. دنبال شخصیت پردازی آدم هایی بودیم که در آن دوره بودند. برای ما صرفا مهم نبود که کار اثر خاصی بگذارد. افرادی که در این مستند هستند تنها سند موجود از آن زمان بودند و معلوم نبود دوباره بتوانیم آن ها را دور هم جمع کنیم و این امکان شاید دیگر تکرار نشود. منتقدان یکی از نقاط ضعف کارتان را مربوط این دانسته اند که تعدادی از افراد مهم و تاثیرگذار در ماجرای قطعنامه را نادیده گرفته اید. مثلا چرا مهم ترین مسئولان وقت در مستند صحبت نمی کنند؟ یا مثلا درباره مقامات وزارت امورخارجه جای خیلی از بزرگان خالی است. برای پاسخ شما دو دلیل وجود دارد که یکی مربوط به جبر تولید است و دیگری به تحقیقات فیلم مربوط می شود. اما اگر بخواهیم درباره جبر پژوهش صحبت کنیم، اجازه می خواهم حرفم را با یک مثال شروع کنم. پیگیری مصاحبه با حجت الاسلام روحانی که طولانی ترین گفتگوی ما در این پروژه هم بود نزدیک به یک سال طول کشید. این طور نبود که گروه تولید این مستند با هر کسی که می خواستند بدون مشکل یا معطلی موفق به برگزاری جلسه شوند. گفتگو با بعضی ها تنها از طریق آشنایان غیررسمی ممکن می شد. برای مثال، همین گفتگو با محمدجواد لاریجانی از طریق رابطه دوستانه یکی از آشنایان به نتیجه رسید. من دلیل سطح بالای احتیاط در برخورد برخی افراد با ماجرا را نفهمیدم، خصوصا اینکه تمام مکاتبات از طریق بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس صورت می گرفت که یک نهاد رسمی ثبت تاریخ جنگ است و به ستادکل نیروهای مسلح وابسته است و گروه ما از موضع یک مجموعه بی نام ونشان درخواست نکرده بود. اما درباره دلیل دوم: نماینده ای که از وزارت امورخارجه دوران جنگ در مستند حضور دارد دکتر لاریجانی است. ایشان هم یکی از شخصیت هایی بود که از ابتدا در لیست ما حضور داشت. لاریجانی از شخصیت های تعیین کننده ایران در وزارت خارجه است و بر اساس تحقیقات ما، شخصیتی است که اگر نگوییم اصلی ترین و محوری ترین نقش را در پرونده قطعنامه۵٩٨ بر عهده داشته، می توان گفت یکی از مهم ترین نقش ها به ایشان اختصاص دارد. البته او در فیلم می گوید مسئولیت قبول قطعنامه به صورت مستقیم از طرف امام خمینی(ره) به ایشان ابلاغ شده است که به فرض صحت و دقت روایت ایشان، می شود گفت حتی در این مورد خاص نقش لاریجانی از وزیر امورخارجه وقت پررنگ تر و بااهمیت تر است. شما دنیای خبرنگاری، روزنامه نگاری و مستندسازی را تجربه کرده اید. این ها با هم چه تفاوت هایی دارند؟ ابزار مهم نیست. اینکه شما چطور از آن استفاده کنید مهم است. شما می توانید روزنامه ای مزخرف دربیاورید و هیچ کس نخواند و یا اینکه مطلبی بنویسید که همه بخوانند. قصه، مهم ترین عنصر موثر در مستند است. با این ابزار می توانید با مردم ارتباط بگیرید و مستند را ماندگار کنید. شما می توانید بدون موضع گیری مستقیم، حرف هایتان را بگویید. روزنامه نگار خوب و مستندساز خوب هردو باید قصه را بشناسند. وقتی قصه را شناختید، می توانید شخصیت را خلق کنید.
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[مشاهده در: www.shahrara.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها