واضح آرشیو وب فارسی:ارانیکو: چکیده: رییس جمهورچین به تهران آمده و توافق های نفت و گاز نیز از کانون های مذاکرات با این شریک دیرینه دوران تحریم در نخستین روزهای پساتحریم بوده است؛ هرچند چینی ها شاید حمایت خود را از ایران در دوران سخت تحریم نشان داده اند، اما قطعا خوش سابقه ترین شرکای نفتی ایران نبوده اند.پساتحریم فرصتی برای ورود شرکت ها و غول های بزرگ صنایع نفتی به ایرانی است که طی سال های تحریم نه تنها از سرمایه بازار نفت و گاز بی بهره مانده بلکه فاصله زیادی نیز از قافله تکنولوژی این حوزه گرفته است. در این شرایط اگرچه ایران به دنبال شرکا و سرمایه گذران جدید برای احیای نفت و گاز در کشور است، به گفته زنگنه قرار نیست شرکای قدیمی دوران تحریم در دوره جدید فراموش شوند و چین البته یکی از این شرکا است. توسعه و راه اندازی فاز 11 پارس جنوبی، میدان نفتی پارس شمالی، میدان مشترک نفتی یادآوران و بخش شمالی و جنوبی میدان مشترک آزادگان از جمله طرح هایی است که تا کنون پای چینی ها به آن باز شده است. قرارداد توسعه و راه اندازی فاز 11 پارس جنوبی با CNPC چین در سال 1388 به امضا رسید، چینی ها جانشین توتال فرانسه در این میدان بودند و طبق این قرارداد این شرکت چینی متعهد شده بود که با سرمایه گذاری حدود پنج میلیارد دلاری در مدت 52 ماه فاز 11 پارس جنوبی را به منظور تولید روزانه 100 میلیون متر مکعب توسعه می داد. بدقولی چینی ها در اجرای تعهداتشان پس از گذشت دوسال از عمر این قرارداد در نهایت صدای اعتراض ایران را بلند کرد اما اولتیماتوم های ایرانی ها به CNPCI نتیجه ای در بر نداشت تا آنجا که وزارت نفت اعلام کرد درصورت ادامه پیمان شکنی ها پروژه به پیمانکار ایرانی تحویل داده خواهد شد و در نهایت این اتفاق نیز به وقوع پیوست. آما CNPC تنها در میادین پارس فعالیت نداشت، بلکه آزادگان جنوبی نیز از جمله میادینی است که این غول نفتی چین به آن وارد شد و البته در مقابل طرف ایرانی کارشکنی کرد. یک سال پس از بیرون رفتن طرف چینی از طرح میدان گازی پارس جنوبی، توجه ها به طرح آزادگان و تاخیر CNPC در اجرای تعهدات قراردادی اش در این میدان جلب شد، قراردادی که همزمان با قرارداد پارس جنوبی به ارزش ٢,٥ میلیارد دلار در قالب بیع متقابل بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفت چین امضا شد و در نهایت با توجه به تغییرهای اعمال شده در طرح جامع توسعه (MDP)، عملیات اجرایی این طرح از شهریور سال ١٣٩١ همزمان با تصویب طرح جامع تجدید نظر شده توسعه میدان (RMDP) آغاز شد. پس از گذشت پنج سال از امضای این قرارداد از مجموع ١٨٥ حلقه چاهی که باید براساس برنامه در فاز نخست توسعه این میدان به بهره برداری برسد، تنها هفت حلقه چاه حفاری شده بود و این تاخیر عمده باعث شد پس از مهلت 90 روزه وزارت نفت، شرکت چینی از آزادگان جنوبی نیز اخراج شود. قرارداد دیگر ایران و چین این بار با شرکت نفت سینوک چین برای توسعه میدان در چهار فاز به صورت بیع متقابل و ساخت کارخانه های تولید ال.ان.جی با سرمایه گذاری شرکت سینوک در سال 1386 امضا شده بود. موضوع این قرارداد مطالعه و طرح اولیه میدان پارس شمالی در بخش بالا دستی شامل تولید 3600 میلیون فوت مکعب در روز گاز ترش نم زدایی شده در چهار فاز 900 میلیون فوت مکعبی جهت تغذیه کارخانه های تولید ال.ان.جی به مقدار 20 میلیون تن در سال بود که ارزش آن به 16 میلیارد دلار می رسید. این بار قبل از آنکه شرکت ملی نفت از روند پروژه شاکی شده و به طرف چینی اخطار دهد خود چینی ها پروژه را ترک کردند و تا ایران اعلام کند که قرارداد به صورت موقت لغو می شود؛ اما پس از آنکه اعلام شد این قرارداد برای همیشه لغو می شود شرکت ملی نفت فراساحل چین برای بازگشت مجدد به طرح پا پیش گذاشت. اما همه کارشکنی های چینی ها به این سه میدان ختم نمی شود، طرح توسعه میادین مشترک با عراق یعنی یادآوران نیز از جمله دیگر این طرح ها است که در آن نیز رد پای چین به چشم می خورد و کارشکنی و اولتیماتوم ووعده های بی نتیجه. حال در شرایطی که احتمال ورود دوباره غول های نفتی اروپایی به صنعت نفت ایران پررنگ تر می شود، چین نیز از این قافله عقب نمی ماند و به ایران می آید تا شاید بار دیگر پروژه هایی را که نیمه تمام رها کرده است در قالب قراردادهای جدید نفتی به دست بگیرد و البته به نظر می رسد در رقابت با اروپایی ها و با وجود عهدشکنی های گذشته شانسش را در این زمینه از دست نداده است. ایسنا گاز نفت صنعت نفت تحریم بازار نفت چین پساتحریم
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ارانیکو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]