واضح آرشیو وب فارسی:خوبان خبر: روحانی تلاش می کند برای فرار از مطالبات اقتصادی باز به همان شیوه دوران مذاکرات، تطبیق های بعضا تحریف شده تاریخی به خورد مردم بدهد تا شاید مساله اصلی (انتظارات معیشتی پسابرجام) فراموش شود.به گزارش خوبان ، ۱- اردیبهشت ۹۲وقتی هنوز نتایج تایید و رد صلاحیت ها برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اعلام نشده بود، به حسن روحانی می گویند: «به نفع هاشمی کنار برو.» روحانی پاسخ می دهد: «تایید بشوم کنار می روم. البته نمی دانم من به نفع آقای هاشمی کنار می روم یا آقای هاشمی به نفع من کنار می رود». (این روایت وزیر اطلاعات هاشمی، علی فلاحیان از شرایط قبل از خرداد۹۲ است). گزاره «تایید بشوم، کنار می روم» گزاره مهمی است. روحانی خود اطلاع دارد که در کدام فرآیند تایید صلاحیت شده است و بیش از هرکس دیگری می داند که چگونه ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکار آمدند تا به ناگاه و در هفته آخر و البته با کمی سیاست ورزی در قبال عدم اتفاق اصولگرایی، پیروز میدان باشد. آن هم فقط با ۷/۵۰ درصدآرا. چند روز پیش بود که حسین دهباشی، عضو ارشد ستاد انتخاباتی و سازنده فیلم تبلیغاتی و نویسنده متن مراسم تنفیذ روحانی گفته بود: «… از پاس گل آقای قالیباف گرفته در ۱۸ قدم تا اینکه جوی ایجاد شد که آقای هاشمی آمد و بعد آرای شان به حساب ایشان ریخته شد و همچنین آقای عارف کنار کشید که همه اینها برای من که جزو دو ـ سه نفر نزدیک به آقای دکتر بودم قطعی نبود، حالا در کنار این ماجراها فیلم های من هم بود… در حوزه رسانه ای مؤثرترین فرد در رای آوردن روحانی بودم و سوای پاس گل آقای قالیباف، من روحانی را از پنجم، اول کردم». اینکه آرای روحانی آنقدر شکننده و غیر گفتمانی و بدون پایگاه اجتماعی است که یک عضو ستاد انتخاباتی می تواند مدعی شود یکی از اصلی ترین دلایل پیروزی روحانی او بوده است، شاهد دیگری بر ماجرای «چگونه رئیس جمهور شدن» آقای روحانی است. ۲- ادعای انتخاباتی روحانی مبنی بر حل مشکلات در ۱۰۰روز، به درازا می کشد، ۲۰۰ روز، ۳۰۰روز و همینطور روزها می گذرد. نزدیک به ۹۰۰روز می گذرد. اتفاقا برجام و حاصل مذاکرات ۹۰۰روزه، ۴۰روز پیش از انتخابات ۷ اسفند۹۴ اجرایی می شود. دولت که بیش از ۲ سال است با «حلوا، حلوا»ی توافق در ژنو و لوزان و وین و درنهایت برجام نتوانسته دهان ملت را شیرین کند، به روزهایی رسیده است که دیپلماسی، قیمت نفت را به زیر ۳۰ دلار رسانده است. دلایل فراوانی برای افت شدید قیمت نفت وجود دارد اما ناظران سیاسی و کارشناسان بین المللی در پاسخ به این سوال که منشا آغاز این کاهش قیمت کجاست نظرات قابل تاملی دارند؛ عربستان چرا توطئه کاهش قیمت نفت را علیه ایران اتخاذ کرد؟ این سیاست چرا دقیقا در روزهای پیاده روی جان کری و جواد ظریف و روزهای اوج بروز و ظهور همگرایی دولت یازدهم با غرب از سوی دولت سعودی اتخاذ می شود؟ و آیا دیپلماسی نمی توانست جلوی این فاجعه را بگیرد؟ ائتلاف ضدداعش به رهبری آمریکا، نمی توانست مقابل فروش نفت ارزان داعش از طریق ترکیه به اروپا را بگیرد؟ سیاست های غرب، در روزهای همگرایی دولت یازدهم با غرب تا چه اندازه به ایران خسارت وارد کرد؟ توافق نهایی (برجام) حتی در صورت اجرایی شدن خواهد توانست هزینه های وارد به کشور پس از کاهش شدید قیمت نفت را جبران کند؟ پاسخ همه این سوال ها را نمی توان از دولت پرسید، چرا که این روزها بازار تبریک دولت به خاطر «آفتابه لگن هفت دست» برجام گرم است و دولت اساسا «شکست» را نخواهد پذیرفت، چرا که برجام را فتح الفتوح می داند و نشان داده انتقاد به آن را برنمی تابد. ۳- اظهارات و سیاست های اقتصادیِ منهای توافق، در این ۹۰۰روز، عموما با انگاره های پوپولیستی همراه بوده است. از توزیع سبدکالا تا ادعای تورم صفر و عبور از رکود و نیز تخصیص وام ۲۵میلیونی جهت خالی کردن انبارهای خودرو، هیچ کدام بروز و ظهور قابل قبولی در کلان اقتصاد نداشتند. تورم را نیز اگر به احتساب «جیب مردم» حساب کنیم، آنچنان تغییری نکرده است. حالا که برجام اجرایی شده، انتظار افکار عمومی از دولت فزون تر نیز شده است. نشان به آن نشان که به رغم تبلیغات گسترده و حتی جشنی که تلویزیون به راه انداخت، استقبالی از نتیجه اجرای برجام نشد. کسی در خیابان ها شادی نکرد و البته نواخته شدن زنگ اقتدار در مدارس هم، نه برای اولیا و نه برای مربیان، نان و آب نشد. به واقع حتی شادی های دولتی نیز تصنعی بود، چرا که به رغم ادعاهای پیشین نه از ابتدا تحریم مبنا و باعث مشکلات بود و نه از این پس قرار است «فتح الفتوح» برجام معجزه کند! ۴- ادعای فتح الفتوح اما به همان روزهای آغازین و بعد از ژنو بازمی گردد. دولت که برای توجیه مذاکرات از «کربلا درس مذاکره بود» تا «صلح امام حسن(ع)» و «صلح حدیبیه» را مستمسک قرار داده بود تا «دولت مذاکرات» را که «آب خوردن را نیز به تحریم گره زده»، پیش ببرد، درنهایت با قراردادی شبیه هیچکدام از گزاره های تاریخی مورد اشاره توانست به «برجام» کنونی برسد. توافقی پرابهام که حتی حالا که اجرایی شده است، قوانین کنگره با امضای اوباما به راحتی می توانند آن را نقض کنند. شبیه آنچه اخیرا در ماجرای محدودیت ویزا رخ داد. ۵- این روزها در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، روحانی خود را در معرض مطالبات فراوان اقتصادی می بیند. از سویی دولت وی در حل معضلاتی چون آلودگی هوا و حمله ریزگردها هم نتوانسته است حتی متوسط ظاهر شود! به استناد نامه ۴وزیر و اظهارات خود روحانی در ۲۹دی ماه، رکود پابرجاست. دولت هم گویا هیچ راهی جز بریدن یارانه مردم سراغ ندارد که زنگنه و طیب نیا از شب پرداخت یارانه به شب کابوس دولت تعبیر می کنند و آقای سخنگو کرامت انسانی مردم را لگد مال کرده و در گفت وگوی زنده تلویزیونی می گوید: یارانه کسانی که از چندساعت قبل کارت به دست در صف بانک هستند قطع نمی شود، خیالشان راحت! با این همه روحانی تلاش می کند برای فرار از مطالبات اقتصادی باز به همان شیوه دوران مذاکرات، تطبیق های بعضا تحریف شده تاریخی به خورد مردم بدهد تا شاید مساله اصلی (انتظارات معیشتی پسابرجام) فراموش شود. تاریخی که باید «عبرت» باشد، حالا «ابزاری» است برای فراموشی انگار. مردم منتظر معجزه فتح الفتوح برجام هستند برادر! ما منتظریم. منبع: وطن امروز
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوبان خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]