المالكي در تهران ؛ پيام هاي يك سفر

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: المالكي در تهران ؛ پيام هاي يك سفر
جام جم آنلاين: نوري المالكي نخست وزير عراق براي پاسخگويي به ديدار اخير محمود احمدي نژاد رييس جمهوري اسلامي ايران از بغداد ، به تهران آمده است. آقاي المالكي پيش از سفر به «الشرق الاوسط» گفته است كه در تهران مي خواهد با مقامات ايراني درباره «راههاي تحكيم روابط دو كشور و پيگيري مباحث مشترك و برخي مشكلاتي كه بين دو كشور به وجود آورده اند» كه روشن است اشاره او به اتهاماتي و ادعاهايي مي باشد كه آمريكايي ها در مورد نفوذ معنوي ايران در عراق مطرح مي كنند ، گفت و گو كند.

نفوذي كه به اعتقاد جلال طالباني رييس جمهوري عراق در گفت و گو با تلويزيون العربيه «بيش از حد در باره آن مبالغه شده است».

نخست وزير عراق درحالي راهي تهران شده است كه رهبران كاخ سفيد همچنان ادعاها و اتهامات خود را عليه تهران در باره مواضعش در خصوص وضعيت بخصوص امنيتي در كشور همسايه اش عراق تكرار مي كنند.

تهران و بسياري از رهبران عراقي مانند عادل عبدالمهدي معاون رييس جمهوري عراق كه چند روز پيش در تهران بود ، اين ادعاها را رد و نشانه فرافكني مشكلات بسياري مي دانند كه آمريكا در پي بيش از پنج سال اشغال عراق با آن مواجه است.

به باور عموم تحليلگران مسايل عراق ، اتهامات آمريكا به ايران از اين رو نمي تواند پذيرفتي و قابل استماع باشد كه اين كشور نقشي اساسي و به گفته نماينده سازمان ملل در عراق در ديدار اخير با كاظمي قمي سفير ايران «تحسين برانگيز» براي استقراردولتي دائمي و در نزديك سازي ديدگاههاي گروههاي عراقي براي تشكيل دولتي ملي به رياست نوري المالكي داشت و تهران بود كه به اعتراف نخست وزير عراق در مصاحبه با «الشرق الاوسط» چاپ لندن در دهم خرداد امسال ، بي آنكه قيومتي برگروههاي عراقي داشته باشد با استفاده از نفوذ معنوي خود گروههاي مخالف و درگير با دولت بغداد از جمله برخي گروههاي شيعي را به ختم معارضه و همكاري و تقويت دولت تشويق كرد و نقش بزرگ نيز در سازندگي عراق دارد.

منوچهر متكي وزير امورخارجه جمهوري اسلامي ايران در اجلاس اخير استكهلم براي بررسي راههاي كمك به بازسازي عراق گفت كه:«از نظر تهران ثبات درعراق ، ثبات منطقه است و هرگونه بي ثباتي در اين كشور در كل منطقه تاثير خواهد داشت و به همين دليل است كه ايران همواره بخشي از راه حل منطقه براي اين بحران ، و نه بخشي از اين بحران بوده است».

وضعيتي كه عراق امروز درگير با آن است بدون ترديد از اشغال آن و اشتباهات فاحشي ناشي مي شود كه رهبران كاخ سفيد در پي لشگركشي به عراق مرتكب آن شدند كه در گزارش مشهور گروه مطالعاتي آمريكايي «بيكر – هاميليون» نيز به آن اشاره شده است و آن اتكا صرف به قدرت نظامي و روي گرداني از ديپلماسي بخصوص در ارتباط با همسايه هاي ذي نفوذ عراق و از جمله ايران مي باشد.

منوچهر متكي در اجلاس استكهلم از «مقامات فعلي و آتي آمريكا» خواست تا به اين «پيام» ايران دقيقا توجه كنند كه:«بايد سياستهايشان را در قبال منطقه تصحيح كنند».

به گفته وزير امورخارجه ايران ، تهران مشتاق است نقشي اساسي در بازسازي عراق انجام دهد و اين با سياستهاي اشغالگران عراق در تعارض است و لذا ايراد اتهام ، به عنوان وسيله اي براي فرافكني در دستور تبليغاتي آنها قرار مي گيرد.

ديپلماسي به تعبير شماره هفتم ارديبهشت ماه امسال روزنامه آمريكايي وال استريت ژورنال «شكست خورده آمريكا در عراق» كه «به بن بست شرم آوري» منجر شده است ، بوش را واداشته تا در اين آخرين ماههاي حكومتش و قبل از ماه دسامبركه اعتبار قطعنامه هاي سازمان ملل براي حضور نيروهاي خارجي در عراق پايان مي يابد ، به برداشت شماره هفته اول فروردين 1387 هفته نامه آمريكايي نيوزويك ، به بازي بر اساس فرضيه «مرد ديوانه» روي بياورد كه در علم سياست به رفتارهاي غيرعقلايي براي از ميدان بدر بردن رقيب به هر قيمتي اطلاق مي شود. رفتارهايي كه با گذشت زمان بيش از پيش منافع آمريكا در منطقه را مورد تهديد قرار مي دهد.

نيت شفاف واشنگتن از چندين دهه قبل ، يك حضور دائمي نظامي در منطقه خاورميانه و به طور مشخص خليج فارس بوده است. استراتژي آمريكا در منطقه خليج فارس از دهه 1970 ميلادي كه در پي جنگ هاي اعراب و اسراييل ، غرب و از جمله آمريكا با تحريم نفتي اعراب روبرو شد ، سه ركن اصلي داشته است كه اولين و اساسي ترين آن برتري همه جانبه و بي چون و چراي اسراييل و دو ركن ديگر آن دسترسي به جريان دائمي و پيوسته و ارزان نفت منطقه و حمايت از رژيم هاي همسو مي باشد. آمريكا براساس همين استراتژي بود كه عراق دومين كشور دارنده ذخاير نفتي را مورد حمله قرار داد .

كشوري كه به رهبري صدام بر خلاف ظاهر ، حكومتي در خدمت منافع آمريكا و اسراييل داشت و علاوه بر موقعيت جغرافيايي حساس كه آمريكا مي تواند از آن به عنوان عقبه اي براي حمايت از اسراييل استفاده كند ، رژيمي متجاوز داشت كه دل هيچ كس از سقوطش آرزده نمي شد.

«نيوزويك» در شماره ذكر شده ، اين نيت آمريكا را چنين تشريح و تفسير مي كند:دشمن اصلي كه آمريكا اميدوار است بتواند جلوي آن بايستد ، ايران انقلابي است. يكي از دلايل صريح حمله به عراق نيز اين بود كه بغداد ديگر هرگز قادر به تهديد همسايگانش خصوصا اسراييل و كشورهاي پادشاهي نفت خيز خليج فارس نباشد.

كه از آن در ارتباط با عراق مي توان اين نتيجه را گرفت كه:«سياست موروثي دولت بوش ، نگهداشتن آمريكايي ها در داخل عراق ، بيرون كردن ايراني ها و مهار كردن عراقي ها خواهد بود». كه دراين صورت است آمريكايي ها مي توانند ادعا كنند پنج سال گذشته حضوري موفقيت آميز در عراق داشته اند. چيزي كه بوش دوست دارد تاريخ نويسان در آينده درباره او و تهاجم تحت رهبري اش به عراق اين طور بنويسند.

منبع: ايرنا
نويسنده: رئوف پيشدار
يکشنبه 19 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 158]