تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814807166
مسائل پیش روی اصلاح طلبان
واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: (مسائل پیش روی اصلاح طلبان تغییر سیاست جدی است)عنوان سرمقاله امروز روزنامه شرق به قلم(احمد غلامی)است که در آن می خوانید: اصلاح طلبان و نومحافظه کاران هرگز باور نمی کردند این گونه رد صلاحیت شوند. آنها در بدترین حالت آماده بودند تا دست کم صد نفری را در عرصه رقابت انتخاباتی مجلس سازماندهی کنند. با بررسی آمار، این نکته روشن می شود که رد صلاحیت ها بیش از آن که نامزدها را مخاطب خود قرار دهد احزاب را خطاب کرده است. از ٥٤ نامزد حزب اعتماد ملی فقط یک نفر تأیید صلاحیت شده و ١٤٦ نفر نامزد حزب اتحاد ملت ایران، همگی رد صلاحیت شده اند. برخورد با این دو حزب محلِ پرسش نیست، بلکه برخورد با حزب کارگزاران سازندگی، اعتدال و توسعه و ندا است که تأمل برانگیز است و این گمانه زنی را تقویت می کند که نقشه سیاست داخلی ایران در حال تغییر است. گویا جهتی که مسیر این نقشه نشان می دهد، تغییر صوری و محتوایی احزاب دیرپای اصلاح طلبان؛ کارگزاران و منتقدان تازه وارد؛ اعتدال و توسعه و ندا است. آنچه از بحث بررسی صلاحیت ها پیش بینی و حدس زده می شود حضور یا عدم حضور نامزدهای اصلاح طلب و مابقی در مجلس نیست. مسئله خود احزاب هستند که از میان نامزدهای آنها حتی یک نفر نیز تأیید صلاحیت نمی شود. این چه حزبی است که حتی یک نفر از آنها نمی تواند به مجلس راه یابد. احزابی که از وزارت کشور اجازه فعالیت دارند. یعنی برای کاری سیاسی مشروعیت و مقبولیت دارند. این یعنی تهی کردن آنها از محتوای خودشان، آن هم در زمانه ای که اصلاح طلبان و بیش از همه کارگزاران همدلی و همراهی نشان دادند تا آنها را باور کنند و انگار مقبول واقع نشد. اینک فرض بگیریم در آینده با رایزنی، تعداد دیگری به این نامزدها اضافه و برای رقابت آماده شوند. و در نهایت تعدادی هم پیروز شوند و به مجلس راه یابند، آیا مسئله اصلاح طلبان این است؟ بررسی صلاحیت ها پیامی روشن برای اصلاح طلبان به خصوص احزابِ کارگزاران سازندگی و ندا دارد. اینکه جریان سیاسی مقابل و عقبه آن سخت به این احزاب بی باور است و اعتمادش با احتجاجات همدلانه تری به دست خواهد آمد، که احزاب برای رسیدن به این خواسته ها باید هزینه های گزاف تری بپردازند. این ترسیم وضعیت موجود است. بحث بر سر شرایطی است که هرچند امروز برای اصلاح طلبان سخت شده، اما ایده آل است. آنها دیگر نمی توانند به بخت و اقبال در سیاست و تغییر رفتار مخالفانشان امیدوار باشند و مهم تر از همه، کنش آنها در آینده است. بدیهی است در سیاست کنش طرف مقابل بستگی به کنش ما دارد. آیا اصلاح طلبان زمانی که حضور پرشمار نامزدها را پیشنهاد می دادند از کنش طرف مقابل ارزیابی درستی داشتند؟ «در رقابت میان نابرابرها آن کس که ضعیف است اگر از قواعد بازی توانگران تبعیت کند، می بازد. برای بردن در چنین رقابتی، طرف ضعیف چاره ای ندارد جز آن که خلاقانه بازی دیگری بکند. انعطاف پذیر باشد و همواره بازی را تغییر دهد». به معنای دقیق تر باید به سمت خلاقیت و سرپیچی از کلیشه های رایج در سیاست رفت. آیا اصلاح طلبان این وضعیت را پیش بینی کرده بودند؟ بعد از این چه کنشی خواهند داشت؟ بی تردید باید راه را ادامه داد. اکثریت ها نیستند که سیاست خلق می کنند، خلق سیاست در دل اقلیت ها رخ می دهد به شرطی که نامزدهای اصلاح طلب میل به خلاقیت داشته باشند. در یک بازنگری در کنش اصلاح طلبان این نتیجه به دست می آید که برخی از آنها به جای مداخله در وضعیت موجود، دغدغه شراکت در آن را دارند، غافل از اینکه مخالفانشان زبده این میدان بازی اند. مداخله، همواره میل به تغییر دارد و شراکت در پی جلب منفعت است. اینک نامزدهای اصلاح طلب به کدام سویه از این دوگانه میل دارند؟ حالا که بحث بررسی صلاحیت ها به اینجا رسیده است باید از افراد به جامانده سازماندهی تازه ای کرد و با نامزدهایی که میل به خلق سیاست دارند ائتلاف کرد. با منفعت زدایی می توان سیاست های خلاقانه ای ابداع کرد. حد فاصل میل و منفعت، گروهی هستند که وجود ندارند اما ساخته خواهند شد. اقلیتی که اکثریت را با جهان های متفاوت به یک جهان باورمند خواهند کرد. سیاستی که کاملا برای اصلاح طلبان آشناست و بعد از دوم خرداد آن را تجربه کرده اند، اقلیتی منفرد که به صورت مشابه عمل می کنند. سیاست در اکثریت شکل نمی گیرد اکثریت در سیاست شراکتی (شرکتی) بسیار اهمیت دارد. آنچه مهم است کیفیت است. مثلا علی مطهری حتی اقلیت نبود، یک نفر بود. یک نفری که با صدایش توانست اقلیتی را خارج از مجلس خلق و آن اقلیت را اکثریت کند و رسانه ها را به تلاش وادارد. او اقلیتی ناموجود در جامعه را موجود کرد. خلق سیاست یعنی این. چه کسانی از اصلاح طلبان که هم اکنون در میان نامزدهای تأیید صلاحیت شده اند، می توانند چون او عمل کنند؟ تکنیک علی مطهری پیروی از میل سیاسی است نه منفعت. این نکته درباره اصلاح طلبان هم صادق است. چگونگی و کیفیت حضور در مجلس مهم است نه تعداد افراد و شمارش آرا. هر ناآگاهی می داند در رأی گیری، اکثریت نتیجه بازی را رقم می زند اما موجب خلق سیاست و مهم تر از همه تحول در سیاست نمی شود. در اینجا منظور ازاقلیت و اکثریت، مفاهیمی کمی نیستند، به خصوص در عرصه سیاست این کیفیت های تازه است که ماهیت اقلیت یا اکثریت را تعیین می کند.از این نظر، اکثریت فقط در برگیری منافع را گسترش می دهد و آدم های بیشتری را منتفع می کند، همین و بس. اینک مردم همه نامزدها را می شناسند و به صرف اصولگرا و اصلاح طلب بودن کاری از پیش نمی رود. مسیر تحول در سیاست راه های گوناگونی دارد که مجلس فقط یکی از آنهاست. اصلاح طلبان به جامانده راه دشوار و اما آبرومندی پیش رو دارند.
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[مشاهده در: www.neconews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها