محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1824927009
بررسی روابط خارجی ایران در دوران پسا برجام
واضح آرشیو وب فارسی:منبری ها: نشست «بررسی روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران پسا برجام» دیروز چهارشنبه سی ام دی ماه در دفتر مرکز دیپلماسی ایرانی برگزار شد. تحلیل جایگاه و شرایط ایران پیش و پس از اجرای برجام در منطقه و جهان، موضوعی بود که سخنرانان به آن پرداختند.به گزارش "منبری ها" این نشست با حضور «سید محمد کاظم سجادپور» استاد دانشگاه و مشاور وزیر امور خارجه و «علی خرم» پژوهشگر و تحلیلگر مسایل بین الملل و نماینده پیشین ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل در مرکز پژوهش های دیپلماسی ایرانی برگزار و چشم انداز روابط خارجی کشور پس از برجام، بررسی شد. اجرای برجام بیش از هرچیز درهای امید بهبود وگشایش اقتصادی، سیاسی و خروج از انزوای بین المللی و تقویت روابط خارجی را به روی ایران گشوده است. تحلیگران و صاحب نظران زیادی نیز درباره پیامدهای این دستاورد بزرگ ملی و چشم اندازهای آن سخن می گویند و آینده ای روشن را از نظر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ... در سایه برجام برای کشور پیش بینی می کنند. نشست بررسی روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران پسا برجام، با این پرسش ها آغاز شد: با توجه به اینکه ایران به نسبت در تمامی قوس منطقه ای خود دچار بحران هایی با کشورهای مختلف به طور خاص با عربستان سعودی در سوریه، یمن و عراق است و نیز با نظر به روابط سرد ما با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز، توافق هسته ای چگونه می تواند بر بهبود مناسبات ایران در این منطقه استراتژیک و حلقه اول پیرامونی تاثیر بگذارد؟ با توجه به این شرایط چه توقعی باید داشت و این تاثیرات به چه صورت خواهد بود؟ آیا همانگونه که انتظار می رود، یک انقلاب یا تحول عظیمی در روابط خارجی ایران ایجاد می شود؟ یا به مجموعه فاکتورهای دیگری که ممکن است دخیل باشند و امروز حذف آنها منجر به افزایش سطح انتظار از برجام شده است، محدود می شود؟ *** خرم:سیاست هسته ای دولت های نهم و دهم به کشور آسیب زد در ابتدا، خرم با بیان اینکه برای ورود به تبعات منطقه ای و بین المللی برجام نیازمند داشتن یک تحلیل درست از شرایط هستیم، گفت: ما 2 روند در موضوع هسته ای داشته ایم. نخست، روند فنی صنعت هسته ای ما بوده است. سازمان انرژی اتمی با همکاری دانشگاه ها در حدود سال 1364 به سمت تولید انرژی هسته ای خیز برداشتند. در آن زمان ما دنبال این صنعت و پیگیری آن از چین و ژاپن بودیم. پس از جنگ عراق و ایران، این روند شتاب گرفت و همکاری های ما کمی سازماندهی شد تا اینکه امروز به جایی رسیدیم که می توان گفت، ما دارای یک صنعت هسته ای شناخته شده بین المللی هستیم و به اندازه کافی برای ما اعتبار و حیثیت می آورد. این کارشناس موضوعات هسته ای افزود: متخصصان صنعت هسته ای ارزش بالایی را به کشوری که بتواند آب سنگین 2 تریوم و اورانیوم غنی شده از سه و نیم درصد بالا تولید و صادر کند، می دهند. از این رو نباید تحولات هسته ای خود را دست کم بگیریم. همچنین روند پیشرفت های هسته ای در ایران مربوط به هیچ دولتی نبوده و نخواهد بود. در واقع آجر روی آجر گذاشته شده است، پس هیچ دولتی نمی تواند با صنعت هسته ای عکس بگیرد و بگوید که این صنعت مربوط به من است. خرم سخنان خود را با تشریح روند سیاسی- حقوقی موضوع هسته ای ادامه داد و گفت: روند سیاسی- حقوقی هسته ای بستگی به جو موجود در کشور، گروه ها و احزاب و دولت وقت دارد که چه اندازه توانسته است آن روند را مهار کند. هر دولتی هم که روی کار آمده است هم می توانسته از این حرکت به عنوان یک حرکت درونی استفاده و جلو رود یا می توانسته مانند دولت نهم و دهم بدون اینکه کمکی به روند هسته ای کند تنها باعث خلل آن شود. در دولت نهم و دهم شاید کسانی مشاور رییس جمهوری بودند که هیچ شناخت دقیق از ساز و کار سازمان ملل متحد، شورای امنیت و آثاری منفی قطعنامه ها از نظر حقوقی، نداشتند. در زمستان 84، در آستانه ارسال پرونده هسته ای ایران از شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت تلاش کردیم تا دولت نهم را نسبت به خطرات این رخداد آگاه کنیم. در حقوق بین الملل قاعده ای داریم که اگر بیشترین کشورها قاعده ای را بپذیرند بر کشورهایی هم که آن را نپذیرفتند لازم الاجراست که به قاعده «آمره» معروف است؛ وی افزود: منشور ملل متحد از سوی 194 کشور از میان 204 کشور دنیا پذیرفته شده است؛ بنابراین در یک چنین چارچوبی شورای امنیت تنها قدرت اجرایی سازمان ملل متحد است که می تواند بسیار خطرناک باشد و حتی رای دیوان دادگستری بین المللی یا معاهده های دیگر را به نام امنیت بین الملل نقض کند. در آن سال هم گفتم که سپردن سرنوشت کشور به دست پنج عضو دایم با توجه به روابط خصمانه ایران و آمریکا اشتباه محض است اما آنها متاسفانه برداشت درستی نداشتند و همواره اعلام می کردند که این قطعنامه ها کاغذ پاره است. پس این نوع صحبت ها باعث شد که جهان روی موضوعی که با امنیت بین الملل سروکار دارد،.بیشتر تهییج و مصمم شود که با ایران برخورد کند. نماینده پیشین ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد تصریح کرد: از میان سازمان های بین المللی، آژانس بین المللی انرژی اتمی، تنها سازمانی است که زیر نظر شورای امنیت است و مابقی سازمان ها یا زیر نظر شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد هستند یا مجمع عمومی. از این رو اگر کسانی به این مساله آگاه باشند، با این مطاع اینگونه بازی نمی کنند یا دست کم آن را تحریک نمی کنند و ما اینکار را کردیم و نتیجه این شد که در روند فنی هسته ای ما، با رفتار دولت نهم و دهم، خلل جدی وارد آمد. آخرین آن هم پرونده ابعاد نظامی احتمالی (PMD) بود که بسته شد در حالی که پتانسیل خیلی مشکلات را داشت. پس آن روند حقوقی- سیاسی هسته ای در دولت ها توانست تاثیرگذار باشد و در دولت آقای روحانی به شکل معجزه آسایی حل و فصل شد که در غیر این صورت با تجربه هایی که داشتیم مانند تجربه عراق، یوگسلاوی، آفریقای جنوبی، لیبی و...به هیچ وجه امکان نداشت، قطعنامه های شورای امنیت که در فصل هفتم منشور صادر شده زیر ماده 41 و احیانا 42 ظرف مدت کوتاه کان لم یکن شود. وی در ادامه افزود: دلیل اینکه اسراییل، عربستان و ترکیه بر سر اضمحلال ایران سرمایه گذاری کرده بودند این بود که از نظر آنها محال است کشوری در این گودال بیفتد و سالم بیرون آید. پس با این امید، همه کارهای آینده شان را تنظیم کرده بودند و اسراییل امید داشت که بتواند کلکِ ایران را با این قضیه بکند. این حرف ها تازه نیست و سال 1384 نیز به مسوولان وقت یادآوری شد و دبیر شورای عالی امنیت آن روز هم در جلسه شورای امنیت و هم خارج از آن گفتند که ما را از رفتن پرونده هسته ای به شورای امنیت نترسانید و شورای امنیت «لولو» نیست. اما پس از آن این اجماع در کشور شکل گرفت که از شر این مساله خارج شویم و امروز خوشحالیم که به شکل معجزه آسایی از این گودال بیرون آمدیم. اینکه چرا بیرون آمدیم، تحلیل جدایی دارد. عوامل گوناگونی در این موفقیت دخالت داشتند که بیشتر آنها نیز عوامل بیرونی بودند نه درونی. خرم در پاسخ به پرسش یکی از حاضران مبنی بر اینکه چرا منطقه خاورمیانه ظرف یک سال و نیم اخیر اینگونه به هم ریخته است؟ اظهار داشت: به نظر من دلیل اصلی آن ورود یک بازیگر منطقه ای به نام ایران است که خواه ناخواه یک سونامی را ایجاد کرده است. امیدوار هستیم که صاحبان این سونامی آگاه باشند و آثار و پیامدهای آن را، به درستی مهار کنند. از یک سال پیش از توافق هسته ای، این سونامی در حال شکل گیری بود و با رسیدن به زمان توافق نیز، شدت و تلاطم آن بیشتر شد و خیلی ها در برابر ما ایستادند. از این رو سیاست، کیاست و تدبیر زیادی می خواهد که ایران وارد منطقه ای با این شرایط و شمایل تازه شود. این تحلیل گر مسائل بین المللی افزود: عربستان و اسراییل 37 سال عادت کرده بودند که نان نبود رابطه دیپلماتیک و خصومت ایران و آمریکا را بخورند. عربستان در پرتو خصومت ایران و آمریکا، قدرت منطقه ای خود را افزایش داد و شورای همکاری خلیج فارس را به وجود آورد. پس از آن در یمن و سوریه دست به تحرکاتی زد و طالبان، القاعده و داعش را به وجود آورد. جهان با دقت به رفتار عربستان می نگرد. پس وارد شدن ایران به منطقه با شکل جدید، مستلزم سیاست های خاص خود است اما ما در قضیه سفارت عربستان اشتباه بزرگی انجام دادیم و گویا سپر بلای عربستان شدیم تا در قضیه اعدام شیخ نمر و 47 نفر دیگر محکوم نشود. زیرا اعدام 47 نفر نوعی نسل کشی است همچنانکه در یمن نیز جنایت جنگی انجام داده است و ما نباید با اشتباهات خود روی جنایات عربستان پرده می کشیدیم و اگر در قضیه شهادت شیخ نمر، روش درست را به کار می بردیم، می توانستیم عربستان را محکوم و حتی آن را به فاجعه منا هم گره بزنیم. خرم خاطرنشان کرد: اگر ایران بخواهد در خاورمیانه جایگاه داشته باشد، خودش باید این شرایط را فراهم کند و اگر بخواهد سیاست یک طرفه با شرق و غرب را به کار گیرد، موفق نخواهد بود. آمریکایی ها مدت ها پیش به این نتیجه رسیده بودند که در منطقه تنها ایران پتانسیل این را دارد که بتواند نظم را سامان دهد. قدرت منطقه ای باید بتواندخود را از طریق تاروپودهای مختلف در هوا معلق نگه دارد و سقوط نکند. خرم در پایان گفت: برجام به طور قطع پیامدهایی هم در داخل ایران دارد و اگر این را نپذیریم به مشکل بر می خوریم. حتی می تواند در انتخابات آتی تاثیرگذار باشد و بلکه باید در عرصه هایی چون روابط اقتصادی، حقوق بشر موثر باشد و اگر در این زمینه خوب عمل کنیم تمام کشورهایی که جلوی ما گارد گرفته اند کرنش خواهند کرد. *** سجادپور:ایران تنها قدرت منطقه است که امنیت خود را از منابع داخلی تامین می کند نشست با سخنان سجاد پور ادامه یافت. او در ابتدا گفت: 2 سال پیش در کنفرانس بروکسل بلژیک، پژوهشگری به من گفت مذاکره هسته ای تنها تحول مثبت در تحولات بین المللی است، چون هر چه در جهان شاهد هستیم جنگ و درگیری و بحران است. همین حرف را خانم موگرینی هم اعلام کرد که همواره باید جلسه هایی در مورد درگیری و جنگ داشته باشیم و در بین این فضای بحران زده اینکه یک توافق را اجرایی می کنیم خبر مثبت و آرام بخشی است. برجام در داخل آمریکا هم یکی از بحث های اساسی بوده است. وی ادامه داد: من یک سوال طرح و سعی می کنم که آن را پاسخ دهم و آن سوال نسبت برجام با تعهدهای فکری سیاسی و تحولات اجتماعی آمریکا است. در پاسخ، به سه موضوع خواهم پرداخت؛ اول معضل 2 قطبی شدن جامعه سیاسی آمریکا؛ دوم معضل هژمونی و سوم معضل اعتیاد به تحریم است. سجادپور افزود: برجام به صورت حالت 2 قطبی در مباحثات سیاسی داخلی آمریکا مطرح شد که اوج آن دعوت رییس مجلس نمایندگان آمریکا از نتانیاهو برای سخنرانی علیه رییس جمهوری آمریکا در خصوص مذاکرات هسته ای بود که در طول حدود 70 سال تاسیس رژیم اسراییل کار بی سابقه ای است و این نشان می دهد که جامعه آمریکا چقدر 2 قطبی شده است. به گفته این تحلیلگر مسائل بین المللی، برای مدتی آنهایی که افکار تند داشتند، یعنی این 2 قطبی را رادیکال کرده بودند به حاشیه رفتند و بر آمدن اوباما محصول این منازعه فکری در جامعه 2 قطبی شده آمریکا بود ولی در تداوم این وضع به این گونه نبود که آن گروه فکری به طور کلی به حاشیه رفتند. آنها تلاش می کنند سیاست خارجی آمریکا را نظامی تر کنند. اما جامعه آمریکا تمایلی به ورود جنگ دیگر نداشت و در نهایت ایران یکی از بحث های داخلی در آمریکا است و روشی که ایران اتخاذ کرده است، توانسته آن جناح تندرو و جنگ افروز آمریکا را از طریق ابزار دیپلماتیک به حاشیه براند. سجادپور با پرداختن به مساله هژمونی افزود: اینکه آمریکا در جهان به دنبال هژمونی است تردیدی وجود ندارد و به صراحت هم آن را اعلام می کند اما بحث اساسی این است که آیا آمریکا می تواند هژمون باشد یا نه؟ اگر می خواهد و هژمونی را می خواهد اعمال کند با چه ابزاری؟ میان نخبگان سیاست خارجی شکاف است، برخی معتقد هستند که دوره هژمونی برای آمریکا به سر رسیده است اما برخی دیگر می گویند هژمونی از راه ابزار نظامی امکان پذیر است. به گفته سجادپور، اوباما پیش از اینکه به ریاست جمهوری برسد مقاله ای منتشر کرد که در آن گفته بود، می توان رهبری جهان را به دست آورد اما نه با روش هایی که دیگران دنبال می کنند و می توان آن را از طریق هوشمندانه کسب کرد و در رابطه با پذیرش برجام هم معتقد بود که ما آن را پذیرفتیم پس باید عملی کنیم زیرا در غیر این صورت در درجه اول متحدان خود را از دست می دهیم. مشاور وزیر امور خارجه افزود: معضل سوم، مساله اعتیاد به تحریم است؛ تحریم در آمریکا همیشه در سیاست خارجی این کشور وجود داشته است و ایران نخستین بار نبود که تحریم می شد. در دوره قاجار هم ایران صادرکننده برنج و واردکننده نفت مصرفی از روسیه بود که تحریم شد اما تحریم تبدیل به یک ایدئولوژی در آمریکا شده است. آمریکا نمی تواند هر مساله جهانی را بر اساس خواست خودش دنبال کند. خودِ بقای جمهوری اسلامی ایران به یک قدرت بلامنازع نشان می دهد که آمریکا به خواسته هایش در مورد ایران نرسیده است. ایران یک قدرت منطقه ای هم هست و تنها کشوری است که امنیت خود را با توجه به منابع داخلی خود تامین می کند. گفت و گو های اخیر هم نشان داد ایران از نظر دیپلماتیک بازیگر انکارناپذیری است و آمریکا همواره سعی کرده است سرخوردگی های خود را با تحریم بپوشاند و فکر می کنم 40 الی 50 کشور در لیست تحریم های مختلف آمریکا حضور دارند. سجاد پور در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است دولتِ پس از اوباما، تعهدهای مندرج در برجام را نادیده بگیرد یا نه گفت: در تعهدات بین المللی تعهدی که یک دولت می پذیرد شخصی نیست و نه تنها آن کابینه می پذیرد بلکه آن دولت هم پذیرفته است و ممکن است دولتی بیاید و همه آنها را انکار کند، مانند آنچه صدام انجام داد و عهدنامه 1975 را جلوی دوربین پاره کرد اما آن قرارداد از بین نرفت. هر رییس جمهوری هم که در آمریکا بر سر کار بیاید نمی تواند این تعهدها را نادیده بگیرد چراکه ایران یک کنشگر فعال در منطقه است./ایرنا
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: منبری ها]
[مشاهده در: www.menbariha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها