واضح آرشیو وب فارسی:تفرش نیوز: جشن بهمنگان در روز دوم بهمن به مناسبت همنام شدن روز و ماه برگزار مى شد بهمن روز – جشن بهمنگان جشن بهمنگان در روز دوم بهمن ماه و به مناسبت همنام شدن روز و ماه برگزار مى گردید. این عیدى بود که در آن روز طعام مى پختند و بهمن سرخ و بهمن زرد بر کاسه ها مى افشاندند.» مقدمه جشن های ایرانی به جشن هایی ملی و مردمی گفته می شود که دارای ریشه تاریخی ایرانی هستند و از دوران باستان تا به امروز رسیده اند. برخی از این جشن ها کم و بیش زنده هستند. جشن های زنده به جشن هایی اطلاق می شود که بنا به سنت تاریخی در میان مردم رایج است (مانند جشن نوروز). جشن های فراموش شده به جشن هایی اطلاق می شود که بنا به سنت تاریخی برگزار نمی شوند (مانند جشن بهاربد)، اما ممکن است کوشش هایی برای احیای آنها برخی از آنها رواج داشته باشد. جشن بهمنگان جشن بهمنگان در روز دوم بهمن ماه و به مناسبت همنام شدن روز و ماه برگزار مى گردید. این عیدى بود که در آن روز طعام مى پختند و بهمن سرخ و بهمن زرد بر کاسه ها مى افشاندند.» ریشه شناسی بهمنگان بهمن از واژه اوستایی وهومن Vohumana گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» (: «خرد مقدس») برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام وهومن نامگذاری کرده اند و آن را جشن می گیرند. خروس پرنده ی ویژه ی جشن بهمنگان است وهومن چیست؟ وهومن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می باشد. زرتشت برای دریافت پیام های اهورایی از وهومن یاری می گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در عالم جسمانی به این امشاسپند واگذار می شود. از این رو زرتشتیان در جشن بهمنگان یا بهمنجه که در روز بهمن از ماه بهمن واقع می شود از کشتار حیوانات سودمند و خوردن گوشت آنان خودداری می نمایند و برخی زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می دهند. در گاتها آمده است که اشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وهومن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است و با خواست او به اشوزرتشت روی می آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می دهد. در اوستا، بهشت خانه وهومن خوانده شده است و نیکوکاران در سرای وهومن (بهشت) به پاداش ایزدی می رسند. در نوشته های پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در کتاب «جهان بینی زرتشتی» می نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش های زرتشتی، منظور از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه ی موجودات نمودهایی از آن «بود» اصلی هستند و بازگشت همه ی نمودها به «بود» اصلی است.» جشن بهمنگان در نوشته های کهن اسدی طوسی در سده ی پنجم، در کتاب «لغت فرس» در باره ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می نویسد: «جشنی است که دوم روز از بهمن ماه کنند و طعام ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.» ابوریحان بیرونى در «آثار الباقیه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنین مى نویسد: «روز دوم آن روز بهمن عید است که براى توافق دو نام آن را بهمنجه نامیده اند؛ بهمن نام فرشته ی موکل بر بهایم است که بشر به آنها براى عمارت زمین و رفع حوایج نیازمند است و مردم فارس در دیگ هایى از جمیع دانه هاى مأکول با گوشت غذایى مى پزند و آن را با شیر خالص مى خورند و مى گویند که حافظه را این غذا زیاد مى کند و این روز را در چیدن گیاهان و کنار رودخانه ها و جوى ها و روغن گرفتن و تهیه بخور و سوزاندنى ها خاصیتى مخصوص است و بر این گمانند که جاماسب وزیر گشتاسب این کارها را در این روز انجام مى داد و سود این اشیاء در این روز بیشتر از دیگر روزها است.» نام این جشن را در سروده های فرخی سیستانی و منوچهری دامغانی می توان یافت. فرخی می سراید: فرخش باد و خداوندش فرخنده کناد عید فرخنده و بهمنجنه و بهمن ماه منوچهری نیز می سراید: اورمزد و بهمن و بهمنجنه فرخ بود فرخت باد اورمزد و بهمن و بهمنجنه و نیز، در جای دیگری می سراید: رسم بهمن گیر و از سر تازه کن بهمنجنه ای درخت ملک بارت عز و بیداری تنه پرنده و گل ویژه بهمنگان خروس پرنده ی ویژه ی بهمن؛ رنگ سپید، رنگ ویژه و گل یاسمن سپید هم گل ویژه ی امشاسپند بهمن است. گردآوری : بخش فرهنگ و هنر تفرش نیوز منبع : fa.wikipedia.org
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تفرش نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]