واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: زهرا علی اکبری خبرنگار خرداد امسال وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره منع رسانه ها از پرداختن به قرارداد «کرسنت» گفت: «کرسنت قراردادی بود که در گذشته میان وزارت نفت و یک شرکت اماراتی منعقد شد که به دلیل عدم تعهد وزرای بعدی به مفاد قرارداد مشکلاتی را برای کشور ایجاد کرد.» علی جنتی گفته بود از آنجا که پرونده کرسنت به یک موضوع مهم تبدیل شده بود شورای عالی امنیت ملی دو سال قبل طبق مصوبه ای چنین تصمیمی را گرفته است. هر چند به استناد سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مشخص می شود دو سالی است رسانه ها از بحث در زمینه قرارداد کرسنت منع شده اند، بررسی سرخط خبری رسانه های منتقد نشان می دهد اتفاقا پرداختن به این قرارداد از مهم ترین مشغولیت های فکری آنان است. شاید در این میان بتوان خرده ای به موافقان قرارداد گرفت که چرا نظرات شان در این باره را شفاف نمی کنند. به هر روی وقتی هر دو طرف به میدان نمی آیند اتفاقا تعریف منافع ملی نیز خلط شده و هر جناحی با استناد به نظرات خودش نسبت به تعریف منافع ملی اقدام می کند. اینجاست که کرسنت از جانب وزیر نفت و معاون اول رئیس جمهور و بسیاری دیگر از مسئولان و کارشناسان دفاع و با مخالفت گروهی از مخالفان دولت نیز روبه رو می شود. کرسنت قراردادی است میان ایران و یک شرکت اماراتی برای فروش گاز میدان مشترک سلمان، میدانی مشترک میان ایران و امارات. جهانگیری، معاون اول رئیس جمهوری در حالی در بازدید از وزارت نفت سخنانی در دفاع از این قرارداد و انتقاد به شیوه مخالفت ها و زیان های ناشی از آن گفت که صحبت هایش دنباله های دیگری نیز داشت. وی پرداختن به فساد از یک موضع مشخص را مورد حمله قرار داد؛ همان ها که مدعیان فساد در کرسنت بودند، خود در دوره مسئولیت شان بزرگ ترین پرونده فساد در کشور را رقم زدند. نفت را به فردی که هیچ سابقه ای در نفت نداشت تحویل دادند، فروختند و پولش نیز حالا معلوم نیست کجاست و جلسات متعدد دادگاه درصدد روشن کردن این موضوع است. پول نفت کجاست؟ پولی به بزرگی 2800000000000. آنها که برای اثبات فساد در کرسنت دلایل اولیه، ثانویه و ثالثیه در رد سخنان جهانگیری می آورند، چرا در زمینه پرونده بابک زنجانی اظهارنظری ندارند؟ مشکل کجاست؟ نه فقط زنگنه نسبت به دفاع از این قرارداد اقدام کرده است که وزیری هامانه، مردی که در دولت نهم وزیر و در دولت یازدهم قائم مقام وزیر بود، نیز تاکید کرده است هیاهو بر سر کرسنت سیاسی است. وزیری هامانه، در حالی که به عنوان اولین وزیر نفت دولت نهم راهی وزارت نفت شد، تایید کرد که برای اعلام موضع در زمینه کرسنت تحت فشار بوده است. وی در این باره می گوید: «متاسفانه با سیاسی کردن موضوع، این مهم انجام نشد و ما درآمدی از این قرارداد کسب نکردیم و بعد هم که آن شرکت رفت، از ما شکایت کرد. به دلیل اینکه دولت عوض شده بود و برخی ها مانند آقای رحیمی به مسند رسیده بودند و به هر دلیلی با تیم قبلی زاویه داشتند، همه مشکلات و کاستی ها را می خواستند به تیم قبل نسبت دهند.» حالا مرور حرف های آن روز و امروز نشان می دهد که بحث دولت نهم و دهم بر سر قیمت بود، اما با راه انداختن هیاهویی سیاسی کلیت قرارداد را زیر سوال بردند و کشور را از این بابت متضرر کردند. این همان شیوه ای است که در مقابله با سوآپ در پیش گرفتند؛ لغو یک جانبه قرارداد و از میان بردن اعتماد شرکا به ایران.
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]