محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827976123
برجام داخلی روحانی برای مواجهه با رد صلاحیتها آیا ظریف از پس جنتی برمیآید؟
واضح آرشیو وب فارسی:اندیشه ها: سایت خبری تحلیلی اندیشه ها : الان زمان مناسبی برای اصلاح نظارت ویژه و سختگیرانه بر صلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس است. بله! دقیقاً همین الان. برای کم اثر کردنش. برای بازگرداندن نظارت به چارچوب قانون اساسی موجود؛ همان که با همه بالا و پایین هایش آخرین سند و عهدنامه مکتوب حاکمان و مردم برای تنظیم روابط شان و نوع کشور داری است. همان که کف حقوق مردم و سقف باز بودن دست حاکمان را مشخص کرده است. همان که فعلاً هست . - می دانیم نزدیک به 55 درصد نامزدهای انتخابات مجلس دهم توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شده یا صلاحیت شان احراز نشده است . - می دانیم در کل کشور تنها 30 نامزد وابسته به اصلاح طلبان برای شرکت در انتخابات باقی مانده است . - می دانیم که حتی 37 نماینده همین مجلس یکدست سازی شده نهم هم صلاحیت شان احراز نشده یا رد شده است . - می دانیم برای جناح محافظه کار سخت است پس از شکست 92، اینجا هم مقدمات شکست خوردنش را ببیند وکوتاه بیاید . اما یادمان باشد که این بار نه استانداران و فرماندارن اصلاح طلب زمان برگزاری انتخابات مجلس هفتم، بلکه سخنگوی شورای نگهبان استعفا کرده است . یادمان باشد درست در روز اعلام رسمی ردصلاحیت ها، برجام هسته ای به نتیجه رسید و تحریم هایی که جناح محافظه کار و کعبه آمال و مردِ پرکارشان، محمود احمدی نژاد، کاغذ پاره های بی ارزش خواند، برچیده شد . همان که با هدفمندی یارانه هایش نان مردم را آجر که نه، هم قیمت زر کرد. همان که سفره ها را کوچک که نه، جمع کرد و عملکردش کارتن ها را در خیابان، بستر بسیاری از مردم کرد . همان که دولتش رکورد دار فساد اقتصادی شد و لابد از سرِ به شوخی گرفتن نظارت، خودش و دولتش را پاک ترین دولت تاریخ خواند . همان که تا زمان هست و زمین هست، وصله ناجور که نه، جورِ اصولگرایان و عیار تمام عیارِ اصولگرایی شان است . همان که تشت رسوایی این نوع دولت داری را شوخی شوخی و جدی جدی از بام بلند انداخت و کوس رسوایی محافظه کاری را زد . دلیل استعفای سخنگوی شورای نگهبان هرچه هست، که واضح است اختلاف نظر با احمد جنتی دبیر این شوراست، وجود استعفا، واقعیت مطلق است. واقعیتی که به سرعت نور بر درهای شورای نگهبان و نوع حراست اش از قانون اساسی می خورد، محکم تر از آنکه رد صلاحیت ها بر در اصلاح طلبی بخورد. خوب گوش نکنید هم صدایش را می شنوید. سخنگوی شورای نگهبان محکم محکم بر طبل اعتراض کوبیده است. آنقدر محکم که حتی احمد جنتیِ 88 ساله هم صدای این طبل را خوب می شنود . اعتراض به ردصلاحیت یا عدم احراز صلاحیت 99 درصد نامزدهای اصلاح طلب انتخابات مجلس دهم، این بار از درون شورای نگهبان شروع شده است. حتی پیش از آنکه خود ردصلاحیت شدگان بدانند چه بر سرشان آمده؛ یا شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان به خودش بیاید و در اعتراض به این وضعیت بیانیه بدهد . مردم کوچه و خیابان متهم می شوند به اینکه نمی دانند تفسیر قانون با شورای نگهبان است و این شورا حق دارد قانون را تفسیر کند و از دل اصل 99 آن، تعریف تازه ای از نظارت استصوابی بیرون کشد، بی آنکه نه در سال های ابتدایی جمهوری اسلامی و انتخابات های چند سال نخست، حرفی از این نوع نظارت بوده باشد و نه در نص صریح قانون کلمه استصواب آمده باشد. اما سخنگوی شورای نگهبان که خودش از حقوقدانان این شوراست و با معرفی رئیس قوه قضاییه و تأیید مجلس یکدست سازی شده محافظه کاران، وارد شورای نگهبان شده، که می داند تفسیر چیست و شورای نگهبان کجاست . این اعتراض و استعفا علامت ترک خوردن جدی یک رویکرد و روش است . اصرار و امید اصلاح طلبان یادمان باشد که اصلاح طلبان از مدت ها پیش اعلام کردند که تا آخر در بازی انتخابات می مانند. نه قهر و تحریم انتخابات مجلس هفتم، پس از رد صلاحیت گسترده نامزدهای اصلاح طلب و قلع و قمع نمایندگان استعفا کرده مجلس ششم اشتباه بود و، نه اصرار الان بر اینکه در بازی انتخابات می مانند. این تا آخر ماندن نه به معنای تن دادن به هر شرایطی است که به معنای تلاش از درون سنگرهای موجود است، به معنای خلع سلاح کردن جریان رقیب، به معنای سانت به سانت بهارستان را مهم دانستن است. همین که اصلاح طلبان کوتاه نمی آیند و مدام از تلاش جدی برای کسب مجلس و مهار محافظه کاری یکدستی که سه دوره است در مجلس جا خوش کرده ، حرف می زنند؛ یعنی باید امید داشت . یادمان باشد «امید، بذر هویت ماست» و این بذر وقتی جوانه می زند که روزگار سردترین روزهایش را سپری می کند . همین که اصلاح طلبان می گویند اگر از در راهشان ندهند، از پنجره داخل می آیند، تا کسانی به نام خودسر و خودسری از دیوار سفارت ها بالا نکشند و علیه امنیت ملی اکثریت مردم ایران اقدام نکنند، خودش راه حل است . یادمان باشد محافظه کاران همواره از تاکتیکِ ریختن بنزین آرمانگرایی به بدنه اصلاح طلبان و قرار دادن اکتورهای این جریان در موقعیت زمین واقعی سیاست، سود برده اند . اما مدتی است که این آکسیون سازی جواب نمی دهد. انتخابات سال 92، آن هم پس از ماجراهای دنباله دار 88 و در حالی که محاسباتشان نشان از میل بیشتر مردم به سکوت داشت، گواه همین ادعاست. اما خب گاهی فشار و مهندسی های ویژه، تأثیر عکس می گذارد. خرد عمومی تصمیم می گیرد یا به این تصمیم رسانده می شود که نباید اجازه دهد جریان محافظه کار از این آکسیون سازی ویژه، سود ببرد . برجام انتخاباتی روحانی در دوراهی است. مجبور است به راه مواجهه با محافظه کاران برود. اینجا دیگر او هم معتدل حساب نمی شود، حتی در لفظ؛ از اول هم نمی شد. اجبار به مواجهه گاهی هم بد نیست . درست در روزی که برجام به فرجام رسید، خبر حذف گسترده اصلاح طلبان هم منتشر شد. شنبه 26 دی 1394 روز مهمی درتاریخ ایران است. سال 1357در چنین روزی محمدرضا پهلوی برای همیشه از کشور خارج می شود. بنیان گذار جمهوری اسلامی در این روز برای بازگشت به کشور تصمیم قطعی می گیرد.سال 1394 برجام به نتیجه می رسد. زندانیان ایران و آمریکا مبادله می شوند و سخنگوی شورای نگهبان از سمتش استعفا می کند. در آخرین لحظه های شب هم خبر رد صلاحیت گسترده اصلاح طلبان و ریشه کنی نامزدهای آنان منتشر می شود . در این روز، رد صلاحیت های گسترده علیه برجام عمل می کند. مردم هنوز طعم رفع تحریم را نچشیده اند که تحریم دیگری گریبانشان را می گیرد. آنان از حضور اصلاح طلبان، حتی با صداهای به مراتب آرام ، هم محروم می شوند . لابد این سوال برای روحانی هم اهمیت دارد که چرا در این روز علیرغم اینکه استانداری تهران اعلام می کند برای برگزاری جشنِ به نتیجه رسیدن برجام آماده است، مردم حرکتی نمی کنند. چطور است که نیروهای امنیتی و انتظامی و نظامی هم آرایش نظارت بر جشن می گیرند، اما درخیابان خبری نمی شود . شاید پاسخ این سوال یک چیز باشد، شادی رفع تحریم ها پیش خور شده بود. برای مردم از مدت ها پیش مسجل شده بود که تحریم ها لغو می شود. پس فاز دوم عملکرد روحانی برایشان از اهمیت بیشتری برخودار است. فاز افزایش آزادی های مدنی، نشاط سیاسی و آن گونه که خودش گفته، برگزاری انتخاباتی که در آن شورای نگهبان ناظر باشد نه مجری. و درست در روز اعلام اجرایی شدن برجام، با رد صلاحیت های گسترده، احتمال شکست فاز داخلی وعده های روحانی قوت می گیرد. پس جایی برای شادی خیابانی نمی ماند . این برای دولت روحانی یک زنگ خطر جدی است. صدای بوق هایی که از ماشین ها بلند نشد و جیغ هایی که به هوا برنخاست، بیش از همه در گوش روحانی زنگ می خورد . اما آیا روحانی می تواند از برجام علیه رد صلاحیت ها استفاده کند. خودش می گوید بر اساس قانون و اختیاراتی که دارد، عمل می کند. قبلاً هم همین را گفته بود . روحانی کم ابزار در اختیار ندارد تا درمقابل یک انتخابات غیررقابتی مقاومت کند. استانداران و فرمانداران پرشمار، وزارت خانه های درگیر و... اما شاید همین برجام به فرجام رسیده هسته ای خودش از همه ابزارها کارآمدتر باشد. دست به نقد تر و کارگشاتر . روحانی به خاطر خودش هم که شده باید از موقعیت مدیرِ اجرای فاز کاهش تنش جمهوری اسلامی با غرب و تک مأموریتی نگریسته شدن، عبور کند . محافظه کاران هرگاه می خواهند ته دل حسن روحانی را خالی کنند، از این حرف می زنند که او رئیس جمهوری یک دوره ای است و اصلاح طلبان روزی زیر پای او را می کشند . البته در میان اصلاح طلبان هم کسانی هستند که گاهی از سر عصبانیت یا لبریز شدن کاسه صبر، برای دیر عمل کردن روحانی به وعده های انتخاباتی داخلی اش، می گویند روحانی به دور دوم نمی کشد. اما هر دو گروه در یک چیز مشترک هستند. اعتقادی به این حرف ندارند. دست کم فعلاً شرایط آن را مهیا نمی بینند و تنها در حد یک بلوف سیاسی جذاب به آن نگاه می کنند . اما فرض بگیریم این بلوف سیاسی هیچ گاه جدی نشود و انتخابات مجلس دهم با همین وضع برگزار شود، آن وقت چه؟ مجلس دهم از 7 خرداد 1395 شروع می شود و تا خرداد 1399 ادامه دارد. فرض بگیریم دولت روحانی هم دو دوره ای شود، یعنی از خرداد 96 تا مرداد 1400 ماندگار شود. 4 سال از 5 سال آینده رابا مجلسی ناهمسو و ناهماهنگ چه می کند؟ مجلسی که خودش را پاینده می بیند و روحانی را رفتنی، مجالی نمی دهد و راه تنفسی واقعی نمی گذارد . پس روحانی ناچار است از همه ابزارهایش استفاده کند تا در انتخابات مجلس دهم و خبرگان، به معنای واقعی مجری قانون باشد . بهترین تاکتیک، شاید عبور باشد. یعنی فهرستی را از فیلتر عبور دهد. مذاکره کند و تأیید بگیرد. عملی شدنش در مواجهه با احمد جنتی دشوار است. پس تنها، رفتنِ به این راه خطر بالایی دارد و خطای بزرگی است . راه دیگر این است که در کنار تلاش اش برای عبور، به صورت علنی هم برگزاری یک انتخابات رقابتی را مطالبه کند و به مردم گزارش بدهد که در مذاکره با شورای نگهبان چه کرده و چه شده و فردا چه می کند . حسن روحانی گام های نخست این تلاش دو پایه را انجام داده است. او گفته بسیاری از کسانی که شرایط تأیید داشتند، رد شده اند، این موضوع را پیگیری می کند و وضعیت داخلی را هم نیازمند برجام دانسته است . روحانی با این حرف درواقع میدان دار جنبشی است که پیش از انتخابات می پرسد کاندیدای من کو؟ مجلس من کجاست؟ نماینده من کجاست؟ تصویب طرح ها و لایحه هایی که به نفع ایران و ایرانی است، چطور انجام می شود؟ این بازی اما برد- برد نیست. بازی انتخابات باید همواره یک برنده داشته باشد و آن هم مردم است وگرنه نمی شود و نمی توان با تبعات منفی آن راحت روبه رو شد. اکثریتِ مردم وقتی در انتخاباتی پیروز شوند، که لابد منطق انتخابات همین است، خودشان بلدند چطور مردم اقلیت را راضی کنند تا کوتاه بیایند و باخت را بپذیرند. وگرنه همه، تبعات اعلام مکانیکی پیروزی یک جناح را به یاد داریم. هنوز خیلی از 88 نگذشته است . یادمان باشد دولت روحانی در حال حاضر در بالاترین سطح اعتمادبه نفس است. فقط باید بتواند از این اعتماد به نفس استفاده و آن را در ارکان حکومت جاری و ساری کند . دولتی که بمب اتم خنثی می کند، دولتی که می تواند با آمریکا آنقدر مذاکره کند که رفت وآمد ظریف و کری تبدیل به یک رفتار روزمرهِ کنار چای صبحانه ایرانیان شود، مجاب کردن جنتی و همراهانش به اینکه بگذارند رقابتی شکل بگیرد، برایش شدنی است . روحانی راست می گوید، به برجام داخلی نیاز است. اتفاقاً مذاکره روحانی با شورای نگهبان هم تماس با کدخدا دارد، لوزان دارد، وین دارد، جمله های آتشین «هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید» هم دارد. و مگر می شود برجام باشد اما ظریف نباشد؟ شاید بهترین پیشنهاد برای عملی شدن برجام داخلی این باشد که جواد ظریف را برای مذاکره با احمد جنتی بفرستند، شدنی است. آن وقت احمد جنتی هم احساس می کند باید تحریم هایی را که کلیدش در دست اوست، یا دست کم مجری آنهاست بردارد. نظارت مد نظر جنتی از هر حیث نیاز به برجام دارد. شاید بشود یک نفر به او بگوید که این مملکت نیاز به آرامش دارد. از نزدیک هم بگوید . اطرافمان سوریه است و نیم میلیون کشته. اطرافمان عراق است و سال ها جنگ. اطرافمان افغانستان است که طالبان و ملا فلان و مفتی بهمان هر روزصبح، یک فرمانداری اش را فتح می کند و عصر، دولت مرکزی آن را پس می گیرد. اطرافمان عربستان سعودی است، که نه امروز، که تا زمان و زمین بوده، خواسته سر به تن ایران و ایرانی نباشد. اطرافمان هرچه هست، حسادت است؛ حسادتی تاریخی به ایران . شاید ظریف بتواند از تجربه دوسال و نیم مذاکره با 1+5 و آژانس انرژی هسته ای استفاده کند و قافله ای از نامزدهای انتخابات مجلس دهم را از دالان نظارت ویژه رد کند . چرا روحانی حالا که توافق هسته ای به سرانجام رسیده، جواد ظریف را برای طرح یک برجام علیه رد صلاحیت ها به دیدار جنتی نفرستد . برجام داخلی روحانی که انتخابات یکی از بخش های آن است، واقعی است، شدنی است. بخش های دیگرش می تواند رفع حصر باشد و غیرامنیتی تر کردن فضای کشور و کوتاه کردن دست بسیاری از نهادها از ثروت؛ برجامی داخلی که فاز نخست آن علیه تحریم انتخاباتی است . درست مانند فیلم ها همه چیز در یک موقیعت تاریخی قرار گرفته است . تحریم های ایران برداشته شده و حسن روحانی به یکی از مهم ترین وعده هایش جامه عمل پوشانده است. درست مانند فیلم ها . سفارت عربستان تسخیر می شود، درست مانند فیلم ها. آتش زده می شود، درست مانند فیلم ها . نیروهای آمریکایی بازداشت می شوند، درست مانند فیلم ها . آزاد می شوند، درست مانند فیلم ها . چهار زندانی ایرانی-آمریکایی را جمهوری اسلامی آزاد می کند، درست مانند فیلم ها. بعد هفت زندانی ایرانی- آمریکایی را ایالات متحده آمریکا آزاد می کند، درست مانند فیلم ها. بعد در یک روز برجام به نتیجه می رسد، سخنگوی شورای نگهبان استعفا می کند، 55درصد ثبت نام کنندگان انتخابات مجلس دهم رد می شوند، اصلاح طلبان 99 درصد گزینه هایشان را از دست می دهند. همه اینها هم درست مانند فیلم ها . چرا یکی دیگر از این اتفاق ها بازگشت انتخابات به ریل رقابت نباشد؟ سخت است اما شدنی است.کافی است ظریف یا ظریف نامی، احمد جنتی را به عضویت ان پی تی داخلی درآورد و دیگران را قانع کند که در دوقدمی جاهای خطرناکی از دنیا هستیم. این هم درست مانند فیلم هاست . می توان از الان صدای پیروزی فاز نخست برجام داخلی روحانی را شنید. رد صلاحیت ها تا حد زیادی اصلاح می شود. انتخابات برگزار می شود و مجلس دهم از این یکدستی و میل به یکدست ماندن درمی آید و اصلاح طلبان و تغییر خواهان به پشتوانه برجام داخلی، در آن اعمال نقش می کنند . فاز های بعدی برجام داخلی در حصر این یادداشت نمی گنجد. اما شیرینی اش زیاد است، آن هم درست مانند فیلم ها . منبع: روب رو
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیشه ها]
[مشاهده در: www.andishehha.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها