تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850256995
حذف انسان به نفع خودرو/ تعریف خیابان عوض شده است
واضح آرشیو وب فارسی:بلدیه فردا: مدیران شهری معتقدند تهران را با تفکر شهر انسان محور اداره می کنند اما وضعیت کنونی شهر تهران نشان از حکومت مطلق خودرو بر خیابان های شهر دارد . شهری که برای توسعه تمامی خاطرات شهری را از بین می برد و برای آسودگی تردد خودروها در این شهر از هیچ تلاشی کوتاهی نمی کند .بلدیه | نوراحسینی | مدیران شهری معتقدند تهران را با تفکر شهر انسان محور اداره می کنند اما وضعیت کنونی شهر تهران نشان از حکومت مطلق خودرو بر خیابان های شهر دارد . شهری که برای توسعه تمامی خاطرات شهری را از بین می برد و برای آسودگی تردد خودروها در این شهر از هیچ تلاشی کوتاهی نمی کند . از تخریب خانه های قدیمی و دو پاره کردن محله های شهر گرفته تا بردن انسان ها به زیر سطح برای آسودگی تردد خودروها در سطح . با طوفان حقانی،عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزو پژوهشگر میهمان در دانشگاه برمینگام در خصوص شهر انسان محور گفتگو کرده ایم که در پی می آید : زیرگذرچهارراه ولی عصر حجم زیادی از تردد عابران پیاده را در این محدوده کاهش داده است فکر می کنید این با تفکر شهر انسان محور همخوانی دارد ؟ خیابان اکسفورد از بسیاری جهات شبیه چهار راه ولی عصر ما است . یک خیابان تجاری قدیمی . در این خیابان مترو و زیرگذر هم هست اما سطح خیابان هم حفظ شده است. کسانی که می خواهند سوار مترو شوند از زیر گذر می کنند و آنها که پیاده هستند ازسطح عبور می کنند. در ۵دهه اخیر خیابان ولیعصر محور نیز تجاری مهمی بوده است؛ از منیریه تا جمهوری و بالاتر. خیابان انقلاب هم محور فرهنگی نسبتا قوی ای بوده است که نباید برای تردد آسان تر خودروها در این محدوده عابران پیاده را به زیر سطح زمین هدایت می کردند . عوامل دیگری که سبب می شود انسانها کم تر در شهر دیده شوند چیست ؟ یکی دیگر از عوامل حذف انسان ها از فضاهای شهری برخی از قوانین شهری است مانند ساعت باز بودن مغازه ها . در حالی که باید اماکنی به صورت شبانه روزی باز باشد. نظریه ای داریم که بیان می کند خیابان موفق خیابانی است که ۲۴ساعته باشد. نمونه معروفش خیابان شانزلیزه است. در قوانین باید بازنگری شود و بخش هایی از شهر باید به صورت ۲۴ساعته فعال باشد. در قوانین مربوط به معلولین، قوانین استفاده از فضا به اشتباه نمی گذاریم کافه ها، قهوه خانه ها و رستوران ها صندلی های خود را بیرون از مغازه بگذارند. درحالی که در همه جای دنیا این کار انجام می شود. قوانین باید اصلاح شود و نباید به چشم سد معبر به آن نگاه کرد. حتی در پیاده راه ها هم این اجازه داده نمی شود. کنار سینمافلسطین پیاده راه بزرگی است که فضاهای فرهنگی زیادی در آنجا قرار دارد. اما ماشین هایی که از خیابان کناری می آیند، تمام پیاده راه را به پارکینگ تبدیل کرده اند اما کافه ها نمی توانند صندلی مفهوم خیابان در کشور ما به جاده تبدیل شده و میدان به فلکه. در حالی که این مفاهیم، مفاهیمی غیرانسانی است. جاده و فلکه مفاهیمی ماشینی است، خیابان و میدان مفهومی انسانی است هاشان را بیرون قرار دهند. درست است. این اشکالات هست و باید قوانین اصلاح شود. هم قوانین کلان و هم قوانین خرد ما نیاز به اصلاح دارند.مورد دیگر که باعث کم رنگ شدن حضور شهروندان در شهر می شود تغییرمفهوم خیابان و میدان. مفهوم خیابان در کشور ما به جاده تبدیل شده و میدان به فلکه. در حالی که این مفاهیم، مفاهیمی غیرانسانی است. جاده و فلکه مفاهیمی ماشینی است، خیابان و میدان مفهومی انسانی است. یکی کمی و دیگری کیفی است. آنچه به ماشین و عبور و مرور می پردازد بحث کمی است. برای واردشدن از کمیت به کیفیت باید مفاهیم را در عمل تغییر دهیم. وقتی به خیابان ولیعصر، بی آر تی را اضافه می کنیم آن را به جاده تبدیل می کنیم. اتوبوس تندرو به این معنی است که می خواهید ارتباط عرضی پیاده را محدود کنید و به ضرر انسان عمل کنید. عکسی از خیابان آکسفورد است که نشان می دهد اتوبوس پشت سر دوچرخه حرکت می کند یعنی سرعتش را با سرعت دوچرخه هماهنگ کرده است. اتوبوس اجازه سرعت بالا در جایی که پیاده هست ندارد. همیشه اولویت با پیاده است مگر جایی که پیاده حضور ندارد، مثل بین شهرها و بین روستاها. بی آر تی ولیعصر را داریم که شمال به جنوب حرکت می کند،دیگر اینکه ما همه بی آر تی ها را وسط شهر گذاشته ایم. اتوبوس، چه تندرو چه کندرو، باید در حاشیه قرار بگیرد. تمام پل های هوایی که برای پیاده ها در امام علی گذاشته شده، پله برقی نیست. برفرض هم که پله برقی باشد، ممکن است خراب باشد. فرد پیری از بی آر تی وسط بزرگراه پیاده شده، چطور از این پله ها بالا رود؟ کجای دنیا اتوبوس را وسط قرار می دهند. البته بی آر تی ما طبق تعریف استاندارد نیست. درست است. بی آر تی باید ایزوله باشد. اگر ایزوله باشد چه می شود؟ ارتباط دو سمت خیابان با هم قطع می شود. رابطه انسانی دو سمت خیابان قطع می شود. مثل دیوار برلین می شود! در شهر انسانی نباید دیوار کشیده شود. بی آر تی دیوار است. در درجه اول انسان مهم است پس به تبع آن اول مترو مهم است، بعد اتوبوس، بعد بی آر تی. نباید این ترتیب را از دست داد. مخصوصا در جای مهمی مثل چهارراه ولیعصر. ما به همه چیز نگاه ترانزیتی می کنیم. یکی از وظایف خیابان این است که بشود از آن رد شد اما وظایف دیگری نیز دارد. بشود در آن توقف کرد، استراحت کرد، خرید کرد، با دوستمان قرار بگذاریم، گپ بزنیم، آموزش ببینیم، تاریخ در آن دیده شود و... . خیابان تاریخ ماست. وقتی در خیابان راه می رویم مثل این است که کتاب ورق می زنیم. سر هر کوچه خاطره ای هست، حادثه انقلابی، ممکن است دانشمند یا شهیدی آنجا زندگی کرده باشد یا کارخانه یا مدرسه معروفی آنجا بوده است. خیابان محل گذر نیست، محل تاریخ است. بنابراین، وقتی می گوییم این مفهوم باید تغییر کند و به مفهوم فرهنگی برگردد، یعنی خیابان باید خیابان بشود. خیابان فقط مسیری نیست که ما را به مقصد برساند، خیابان با ما حرف می زند. نباید خیابان تاریخ ماست. وقتی در خیابان راه می رویم مثل این است که کتاب ورق می زنیم. سر هر کوچه خاطره ای هست، حادثه انقلابی، ممکن است دانشمند یا شهیدی آنجا زندگی کرده باشد یا کارخانه یا مدرسه معروفی آنجا بوده است. خیابان محل گذر نیست، محل تاریخ است حریم خصوصی و عمومی تعیین کنیم و در خانه ها پنهان شویم. در گذشته پستو داشتیم، انبار داشتیم. که پشت خانه بود. حالا ما جلوی خانه و جای قشنگ خانه را که بالکن است به پستو و انباری تبدیل کردیم. چرا؟ چون خیابان، جاده شده است و دیگر خیابان نیست. بنابراین، مفاهیم باید در ذهن مردم و ذهن مدیریت کلان شهری تغییر کند. باید فضای شهری مناسب را ایجاد کرد تا نمای شهری زنده شود. و آخرین مورد این که متخصصین، مدیران و مجریان شهر ما باید با پدیده بورس مبارزه کنند. منظورم از بورس، بورس کفش، لوازم الکتریکی، مبل و... است. این بورس زاییده بازار سوداگری و ناشی از نابرابری های زیرساختی است به نحوی که اصل تنوع و دسترسی پذیری را در مکان عمومی زیر سوال می برد. شهردار یا مدیر شهری این بورس را ایجاد نکرده، بلکه به مرور زمان ایجاد شده. اما شهرداری و مدیران متخصص شهری باید از این کار جلوگیری کنند. اگر جایی در شهر حس شد که به صورت تدریجی توسط مردم دارد به بورس تبدیل می شود، باید با روش هایی از این کار جلوگیری کنند. در این صورت اصل تنوع را از دست می ٔدهیم. بورس به ضرر مکان شهری و فضای عمومی شهری است. بدتر این است که به جای مبارزه با پدیده بورس کالا، خودمان بورس ایجاد کنیم. در یکی از مقالات مربوط به حوزه توسعه شهری آمده بود که شهری مانند لندن طرح های جامع و تفصیلی در حال منسوخ شدن است و دنیا به سمت سیاست های راهبردی برای اداره شهرها می رود . دلیل منسوخ شدن طرح های جامع را محدود کردن درآمد زایی شهرها عنوان کرده بود . آیا شهرهای بزرگ با این نسخه تازه اداره می شوند ؟ طبیعتا، در بعد وزارتخانه ای و کلان باید راهبردی عمل کنیم. اما در بعد محله ای برعکس، باید به صورت جزئی عمل کنیم. این دو حرکت مختلف است. یک حرکت، وظایف وزارتخانه ای است که باید راهبرد ی باشد. یک سری وظایف محلی که شامل شورایاری ها و شورای محله ها، ناحیه هاست که باید محله محور باشد. این دو باید مکمل هم باشند. طرح هایی که به جزئیات می پردازد باید درون محلات شکل بگیرد و وارد کلیات نشود و برعکس؛ طرح های بزرگ وارد راهبرد شود به جای اینکه وارد طرح عملی شود. فرق طرح عملی و راهبرد در این است که راهبرد چشم اندازد، راهکار و رویکرد می دهد. اگر به طرح تفصیلی فعلی نگاه کنیم می گوید کاربردی زمین باید چه باشد، راه ها باید چندمتری باشد و...؛ این در دنیا منسوخ شده است که از بالا به عنوان شهرداری جزئیات کوچه و محله را تصویب کرد. از بالا می توان به طرح ها و پروژه های کلان رسیدگی کرد. فرضا، پارک های ملی، کمربند سبز، پروژه های فرهنگی بزرگ و... . در مقیاس کلان، راهبردی عمل کنیم و در مقیاس خرد، کاربردی. پروژه های کاربردی هم باید به صورت کوچک تعریف شود. به عبارتی، رویکرد فعلی ما از بالا به پایین است است و رویکرد دنیاپایین به بالاست. این رویکرد باید تغییر کند که رابطه نزدیکی با پیچیدگی شهر دارد. معضلات شهر پیچیده و متعدد است، مشکلات محله به محله متفاوت است، بنابراین نمی توان نسخه ای برای کل شهر تهران پیچید. باید نسخه ها را محله به محله تعریف کرد.
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلدیه فردا]
[مشاهده در: www.baladiye.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها