واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: سمیرا منشادی- بسیاری از افراد که در بزرگسالی دچار مشکل در نوع رفتار و بینش می شوند، در دوران کودکی ارتباط مناسبی با پدرانشان نداشته اند. تحقیقات نشان داده که کودکان بیشترین همانندسازی را با پدرشان دارند تا مادر و بی توجهی پدر در تربیت فرزندان می تواند آینده نامطلوب را پیش روی آن ها قرار دهد. باور رایج در میان مردم این است که در خانواده تقسیم کار وجود دارد و وظیفه اصلی تامین معاش فرزندان با پدر است و تربیت فرزند از تحمل شب بیداری تا بازی و آموزش و رسیدگی به کودک بر عهده مادر است و معمولا مادر متهم اصلی در نبود تربیت صحیح فرزندان است. اما حقیقت چیز دیگری است. تربیت فرزند یک نقش جداگانه بر عهده پدر یا مادر نیست و وظیفه پدر تنها به تامین نیازهای مادی فرزندان خلاصه نمی شود، بلکه تکالیف و وظایفی بر عهده پدر است که نقش موثری در تربیت صحیح و اصولی فرزندان دارد. قبل از تولد نوزاد به فکر تربیت باشید آموزش معارف صحیح به فرزندان می تواند آن ها را در مقابل بسیاری از انحرافات مصون بدارد و آن ها را از گرفتار شدن در افکار انحرافی و التقاطی نجات دهد. تصور بسیاری از افراد این است که وظیفه پدر و مادری از زمانی آغاز می شود که فرزند متولد می شود، اما باید گفت در دین مبین اسلام و تحقیقات علمی نشان داده است که تربیت فرزند از سال ها قبل از تولد او شروع می شود. از زمان ازدواج مرد تصمیم می گیرد با انتخاب همسری شایسته فرزندش را به دامان زنی بسپارد که توانایی تربیت فرزندی صالح را داشته باشد. حال آنکه پس از بارداری مادر وظایف پدر سنگین تر خواهد شد، تامین امنیت روانی مادر و توجه و محبت بیشتر به مادر، از حساس ترین وظایف پدر در این ایام است. وظیفه دیگر توجه به سلامتی مادر و جنین است و هر چقدر که زمان زایمان نزدیک تر شود این مسئله حساس تر و مهم تر خواهد شد. تربیت عاطفی را فراموش نکنید تربیت فرزند دارای ابعاد گوناگونی است و تربیت عاطفی، از مهم ترین ابعاد تربیتی در اسلام است. یکی از شاخصه های تربیت عاطفی ابراز محبت است. هرچند محبت داشتن به فرزند یک مسئله قلبی و همگانی است، اما این محبت قلبی کافی نیست و باید در عمل به فرزندنشان داده شود. این محبت می تواند در کلام، هم بازی شدن، بوسیدن و... نشان داده می شود. باید در اینجا یادآوری شود که محبت کردن بسیار خوب است اما باید حد و اندازه آن را نگه داشت، زیرا زیاده روی در این زمینه می تواند سبب پر توقعی، ناتوانی، نداشتن اعتماد به نفس و سلطه جویی شده و همچنین این محبت باید در میان فرزندان به طور یکسان تقسیم شود. تربیت اجتماعی هم برعهده پدر است مسئله اقتصاد و تامین معاش از ضروریات زندگی است و یکی از وظایف پدر پایه گذاری بینش و دید صحیح در این زمینه در فرزندان است. نهادینه شدن به دست آوردن رزق حلال ، انفاق و دستگیری نیازمندان در دوران کودکی است که برای فرزند به صورت یک ارزش در می آید. خانواده اولین مکانی است که کودک در آن مهارت های اجتماعی را می آموزد، مهارت هایی مانند ارتباط با دیگران، مسئولیت پذیری، خویشتن داری، همدردی، صبر و تحمل و... در این زمینه پدر به عنوان مدیر خانواده در آموزش این مسئولیت ها نقش ویژه ای را بر عهده دارد. اولین قدم در این راه مشورت با فرزندان و سپردن مسئولیت های مناسب به آن هاست. مشورت گرفتن از فرزندان باعث شکوفایی شخصیت و احساس مفید بودن در آن ها می شود و اعتماد به نفس آن ها را افزایش می دهد. قدم دوم نظارت و یاری کردن در انتخاب دوست است. در این برهه وظیفه پدر تحمیل نظرات خود به فرزند نیست؛ بلکه پدر در فضای عاطفی و معقول شرایط و مصادیق یک دوست خوب را برای فرزندش بازگو می کند و از دور روند انتخاب فرزندش را کنترل می کند، اهمیت این مسئله از آنجا ناشی می شود که فرزندان در دوران نوجوانی بیشترین تاثیر را از همسالان و دوستان خود می پذیرند. قدم سوم آموزش معارف دینی است. آموزش معارف صحیح به فرزندان می تواند آن ها را در مقابل بسیاری از انحرافات مصون بدارد و آن ها را از گرفتار شدن در افکار انحرافی و التقاطی نجات دهد. قدم سوم که بسیار مهم و حیاتی این است که خود پدر به اموری که آن ها را بیان می کند، پایبند باشد و خود به آن ها عمل کند و نقش یک الگوی مناسب را برای فرزندانش ایفا نماید، به ویژه در فرزندان پسر که در سنین مختلف پدر خود را به عنوان الگو بر می گزینند. پایه تربیت اقتصادی در کودکی است مسئله اقتصاد و تامین معاش از ضروریات زندگی است و یکی از وظایف پدر پایه گذاری بینش و دید صحیح در این زمینه در فرزندان است. نهادینه شدن به دست آوردن رزق حلال، انفاق و دستگیری نیازمندان در دوران کودکی است که برای فرزند به صورت یک ارزش در می آید. وظیفه بعد در این نوع تربیت شناسایی استعدادهای فرزند و سوق دادن او به سمت شغلی که به آن علاقه مند است و کمک فکری و مادی به فرزند برای رسیدن به شغل مناسب که هم شان و مناسب اوست. این ها گوشه های کوچکی بود از نقش پدر در تربیت فرزند و باید گفت نقش پدر در این موارد محدود نمی شود و بسیاری از امور دیگر وجود دارد که پدر به طور مستقیم و غیر مستقیم در آن تاثیر گذار است.
سه شنبه ، ۲۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]