تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816272439
ارتباط عاطفی با تمساح ها!
واضح آرشیو وب فارسی:پژوهان: اداره محیط زیست شهرستان زابل ساختمانی کوچک است، اما مسوولیتش به وسعت یک تالاب است و هوای یک شهر و ده ها مشکل کوچک و بزرگ شهری. مشکلاتی که برای خانم جوانی که ریاست این اداره را برعهده دارد به مراتب سخت تر و پر چالش تر از سر و کله زدن با حیات وحش و کار در مزرعه تحقیقاتی پرورش کروکدیل است که قبلا انجام می داد.به گزارش پژوهان به نقل از اعتماد؛ کافی است نام «الهام آبتین» را در گوگل جست وجو کنیم تا به پیوند نامش با کروکدیل پی برد. گرچه سابقه ١٢ ساله او در سازمان محیط زیست تنها به تحقیق روی گونه حفاظت شده گاندو (تمساح پوزه کوتاه ایرانی) محدود نشده است، اما فعالیت در مرکز تحقیقات و پرورش تمساح پوزه کوتاه در چابهار بود که مورد توجه بسیاری از رسانه ها قرار گرفت. نتیجه تحقیقات و اقدامات اجرایی خانم آبتین روی گاندوهای بلوچستان، باعث شد جایزه جهانی اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، در سال ٢٠١٥ به او اختصاص یابد. الهام آبتین متولد١٣٥٧ بعد از سال ها فعالیت زیست محیطی در طبیعت استان پهناور سیستان و بلوچستان چند ماهی است برای انجام ماموریتی جدید به زادگاهش زابل بازگشته است. حالا او رییس اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان زابل است. در پاییز و زمستان، هوای زابل با روزهای توفانی تابستان متفاوت است. خنکی هوا و آسمان صاف، آرامش اداره محیط زیست شهرستان زابل را مطبوع کرده است. برای دیدن خانم آبتین به اندازه ورق زدن سرسری کتابی درباره تالاب هامون باید منتظر ماند. با عجله از راه می رسد و از بابت تاخیرش عذرخواهی می کند. لبخند می زند و می گوید: «جلسه مهمی بود، کمی طول کشید. » از ظاهرش پیداست که اهل یک جا نشستن نیست و دایم در حال فعالیت. در خلال صحبت هایش به این موضوع اشاره می کند که ساعت های پشت میزنشینی هم از ملزومات کار است. روی میز کارش دو مجسمه کوچک وجود دارد؛ یکی مردی است که بر بستر خشکیده تالاب هامون نشسته و بر مرگ ماهی ها اشک می ریزد. خانم آبتین می گوید این مجسمه را یک دختر نوجوان زابلی درست کرده و چند تای شان را برای من آورده است. مجسمه دیگر، ماکت کوچکی از یک کروکدیل است. می گوید این مجسمه تقریبا به اندازه یک کروکدیل تازه از تخم درآمده است. ظاهرا کار و زندگی با تمساح های پوزه کوتاه، آنقدر که برای مردم و رسانه ها عجیب است برای او عجیب نیست و تنها بخشی از کار، مسوولیت و مهم تر از آن زندگی پر جنب و جوش اوست. این طور است که وقتی از او پرسیده می شود چه شد که به سراغ تمساح ها رفتی؟ می گوید: «تحقیق روی تمساح های پوزه کوتاه بخشی از کار من بود. من در طول مدت فعالیتم در سازمان محیط زیست با حیوانات دیگری هم سر و کار داشته ام اما تمرکز و علاقه اصلی ام تمساح ها بوده است.» ارتباط تان با تمساح ها چطور است؟ می خندد و می گوید: «با تمساح ها ارتباط عاطفی دارم. برخلاف تصور خیلی ها موجودات آرامی هستند که اگر رفتارشناسی و شگردهای برخورد با آنها را بدانی، از بودن در کنارشان لذت می بری. شاید برای مردم عجیب باشد اما من یا کسانی که با این خزنده در تماس هستیم، می توانیم با یک تمساح در یک اتاق زندگی کنیم و به او غذا بدهیم بدون اینکه آسیبی به ما برساند. » کروکدیل کوچک روی میز رابر می دارد و نشان می دهد چطور می توان این خزنده وحشی را آرام کرد و کدام یک از نقاط بدنش را گرفت و بلندش کرد، بدون آنکه آسیبی به انسان برساند. از تمام حقه های تمساح برای ضربه زدن با دمش می گوید: «تمساح عادت دارد از یک طرف حمله کند و از طرف دیگر با دمش ضربه بزند. مهار کردن تمساح های بزرگ به خاطر وزن زیادشان خیلی سخت تر است اما کوچک ترها زودتر رام می شوند.» اولین بار که یک تمساح را از نزدیک دیدید چه حسی داشتید؟ من شاید از گونه های دیگر خزندگان خوشم نیاید اما بار اولی که این تمساح ها را از نزدیک دیدم به آنها علاقه مند شدم. الهام آبتین در سال ٢٠١٥ برای تلاش هایش موفق به دریافت جایزه هری مسل برای پیشگامی در حفاظت شد. هری مسل، فیزیکدان متولد کانادا به مدت طولانی رییس گروه متخصصان کروکدیل بود که در سال ٢٠٠٤ جایزه ای را در راستای خدمات رسانی و انجام خدمات شاخص به این گونه در خطر انقراض تاسیس کرد. درباره این جایزه می گوید: «اتحادیه بین المللی حفاظت نشست های سالانه ای برگزار می کند و معیارهایی را برای حفاظت از گونه ها تدوین کرده است. فعالیت های اجرایی ما در مرکز چابهار در زمینه نگهداری کروکدیل ها و فعالیت هایی که ما در مورد ژنتیک این گونه و زاد و ولدش انجام دادیم مورد توجه قرار گرفت. کروکدیل ها گونه در معرض انقراض نیستند ولی از گونه های حمایت شده اند. مرکز چابهار هم مرکز تکثیر و پرورش و هم مرکز نگهداری است و در حال حاضر زاد و ولد تمساح هم در این مرکز صورت می گیرد. بانوی کروکدیل ها با قرار گرفتن در سمت جدیدش چند ماهی است از حیوان مورد علاقه اش دور افتاده است اما می گوید ارتباطش را با مرکز قطع نکرده و در حال تدوین کتابی از نتایج تحقیقات و فعالیت هایش روی تمساح هاست. الهام آبتین در طول ١٢ سال فعالیت در سازمان محیط زیست سمت های متفاوتی داشته است: رییس اداره محیط زیست طبیعی سیستان وبلوچستان، کارشناس مسوول زیستگاه ها و امور مناطق استان، کارشناس مسوول امور حیات وحش و آبزیان استان، مسوولیت دبیرخانه کارگروه تخصصی هامون، دبیر شورای نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان، مسوول تهیه سند توسعه محیط زیست استان، به همراه تدریس در دانشگاه و انجام فعالیت های پژوهشی در زمینه محیط زیست. علاوه بر شغل و تحصیل، شاید تمام زندگی آبتین با محیط زیست گره خورده باشد. او که فرزند ارشد خانواده است و حالا بعد از سال ها زندگی مستقل، به زادگاهش بازگشته و با خانواده اش زندگی می کند، می گوید: «در طول مدت تحصیل و فعالیتم به مناطق مختلفی در استان سفر کرده ام. برخی از این مسافرت ها با هیجان ها و چالش هایی همراه بود. خانواده ام این سبک زندگی من را قبول کرده اند و مشکلی ندارند.» ترس را تجربه کرده اید؟ سفر به مناطق حفاظت شده و بودن در حیاط وحش هیجان انگیز است. به یاد دارم در یکی از سفرهای مان به کوه های بیرک سراوان، به منطقه ای رفتیم که هر لحظه امکان حمله حیوانات وحشی وجود داشت. من کم پیش می آید بترسم اما وقتی کسی مثل من بترسد حتما دلیلی واقعی برای ترسیدن وجود داشته است. گرچه می گوید دختر طبیعت است اما به خاطر سمت جدیدش باید بیشتر از قبل پشت میز بنشیند و انگیزه زیادی برای ایجاد تغییر دارد. بارها در میان صحبت هایش تکرار می کند برای ایجاد تحول در منطقه باید پای کار باشیم. می گوید: «دید و سلیقه مسوولان باید تغییر کند، این کار از طریق مطالعه و توجه به طرح ها و پروژه های موفق امکان پذیر است. مثلا شب ها در مورد طرح های در دست اجرای مان مطالعه می کنم و سعی می کنم اطلاعاتم را آپدیت کنم.» آیا زن بودن باعث شده چالش هایی در کار یا مدیریت شما ایجاد شود؟ طرز تفکر جامعه درباره زنان نسبت به گذشته تغییر کرده است. من در این ١٢سالی که در سازمان محیط زیست کار می کنم تقریبا به تمام نقاط استان سیستان و بلوچستان و حتی به دورافتاده ترین نقاط سفر کرده ام اما تا به حال برخورد یا رفتاری که حس کنم به خاطر زن بودنم است ندیده ام. من به جاهایی رفته ام که خیلی ها به نام مناطق خطرناک می شناسند اما نه تنها مشکلی نداشته ام بلکه دوستان خوبی هم پیدا کرده ام. این روحیه او باعث شده در محیط کارش هم ارتباط خوبی با کارمندانش داشته باشد. می گوید: «دوست دارم کارمندانم برای کار انگیزه داشته باشند. به خصوص محیط بانان؛ پیشانی سازمان محیط زیست محیط بانان هستند. آنها در طول خدمت با چالش ها وگاهی خطرهای زیادی روبه ور می شوند. باید امکانات بیشتری برای محیط بانان در نظر گرفته شود و روش های جدید حفاظت به منطقه بیاید.» زابل بعد از این دوره طولانی مدت خشکسالی با مشکلات طبیعی و انسانی فراوانی روبه رو شده که بخش بزرگی از آنها در طول این سال ها حل نشده باقی مانده است. چقدر امیدوارید مشکلات زابل و تالاب هامون حل شود؟ چند دقیقه مکث می کند و با تاکید می گوید: «اصلا ناامید نیستم، هنوز به نقطه ای نرسیده ام که بتوانم بگویم دیگر نمی شود کاری انجام داد. امید تازه ای با تصویب طرح جامع مدیریت یکپارچه تالاب هامون به وجود آمده است و با اعتباری که امسال به تالاب اختصاص یافته، بهترین زمان برای ایجاد تغییر در شرایط زیست محیطی منطقه است. منافع مردم در گرو مدیریت یکپارچه تمام ادارات و سازمان های مرتبط با تالاب است وگرنه مدیریت و تصمیم گیری تک بعدی راه به جایی نمی برد.» کتابچه ای را که روی میز کارش قرار دارد نشان می دهد و می گوید: «این همان طرح است که من تمام قسمت هایش را چند بار مطالعه کرده ام. البته محیط زیست شهری و فضاهای شهری و انسانی جزو وظایف من است. گرچه من بیشتر در حوزه محیط زیست طبیعی فعالیت کرده ام، اما برنامه هایی برای تغییر چهره شهر زابل دارم، که با همکاری سایر نهادهای مرتبط می توان به انجا م شان امیدوار بود.» در خلال گفت وگو سعی می کند کمتر به تلفن هایش جواب دهد و کسی را برای ملاقات قبول نکند. اما بعد از چند بار تلفن، مردی وارد می شود، خانم آبتین توضیح می دهد که او می خواهد یک سازمان مردم نهاد زیست محیطی به ثبت برساند و گاهی برای مشورت به او مراجعه می کند. می گوید: «خانم آبتین پر تلاش و زحمتکش است.» دید مردم زابل به مدیران زن مثبت است؟ نه اینطور نیست که هر خانمی به سر کار بیاید، مردم حمایتش کنند. توانمندی افراد مهم است. این خانم کار می کند و دلسوز است. شبانه روز وقتش را برای کار گذاشته است. پیرمرد شروع می کند به توضیح طرحی که می خواهد در تشکلش اجرا کند و تا تمام طرح را توضیح نداده از دفتر بیرون نمی رود. خانم آبتین بعد از رفتن او می گوید: «تشکل های مردمی اگر از اهداف خود خارج نشوند، می توانند بازوی کمکی محیط زیست باشند. همین که مردم روحیه مشارکت دارند و می خواهند در بهبود وضعیت منطقه شرکت داشته باشند نشانه خوبی است. من سعی می کنم از مشارکت مردم حداکثر استفاده را بکنم. البته این مشارکت باید با نظارت همراه باشد تا در مسیر درست قرار گیرد و نتیجه داشته باشد.» خانم آبتین برای سپردن چند کار به یکی از کارمندانش از دفترش خارج می شود و تاکید می کند تا قبل از بازگشتش انجام شده باشند. رفتارش با کارکنان صمیمی اما جدی است. حالا بازگشته و لباس سبز رنگ محیط بانی اش را به تن کرده. آماده است تا به یکی از مناطق حفاظت شده برود. به همراه محیط بانان راهی منطقه پاسگاه محیط بانی هامون، منطقه گلخانه در هامون صابری می شود. سیستان در هوای خنک زمستان سرسبزتر از قبل است. زمین های کشاورزی اطراف جاده سبز شده اند اما تالاب در این قسمت ها همچنان خشک و بی آب است. گرچه تالاب آب ندارد اما ماموران پاسگاه های محیط بانی سیستان باید حواس شان به همان گونه های جانوری باقی مانده، مانند گراز، خرگوش، پرندگان و… باشد، از برداشت های غیرقانونی از بستر تالاب جلوگیری و به گزارش ها و شکایات مردم رسیدگی کنند. مردم محلی ساکن هامون معمولا اهل شکار نیستند و شکار را ناپسند می دانند، به همین خاطر بسیاری از گزارشات آنها مربوط به شکارهای غیرقانونی است. محیط زیست امسال مجوزهایی برای شکار برخی گونه های پرندگان، کنارآبزیان و آبزیان صادر کرده و خانم آبتین درباره اش می گوید: «اگر تشخیص داده شود شکار به شرایط منطقه و جمعیت گونه ها آسیب وارد نمی کند برای آن مجوز صادر می شود. شکار از نظر اجتماعی و روانشناسی هم از برخی آسیب ها جلوگیری می کند، در صورتی که به صورت کارشناسی شده و تحت نظارت سازمان صورت پذیرد. ما برای برخی پرندگان و آبزیان مجوز هایی برای شکار صادر کرده ایم.» خودتان تا به حال شکار کرده اید؟ من تیراندازی با تفنگ شکاری را بلدم. اما به جز یک بار که در دوران دبیرستان با تفنگ بادی گنجشک شکار کردم دیگر سراغ این کار نرفتم. پس از دوران نوجوانی به دنبال حیوانات بودید؟ بله. پدر من معلم بوده است اما به طبیعت علاقه مند بود و من هم از کودکی در طبیعت گردی های پدر با او همراه بودم. الهام آبتین با یادآوری خاطره نوجوانی اش از شکار لبخند می زند و اشاره می کند زیاد اهل تفریحات رایج دخترانه نبوده است و بیشتر به طبیعت گردی علاقه داشته. از بین ورزش ها تکواندو و پینگ پنگ را حرفه ای تجربه کرده و از میان هنرها زمانی به نقاشی چهره علاقه مند بوده و گاهی چیزهایی می کشیده. در حال حاضر هم تفریحاتش به گفته خودش محیط زیستی است. «به هر منطقه ای که سفر می کنم هم کار است هم لذت بردن از طبیعت.» درباره نگاه دوستان و نزدیکان به خودش می گوید: «البته سبک زندگی، نوع سفرها و فعالیت های من برای همه قابل درک نیست، اما این مسیری است که من خودم آن را انتخاب کرده ام و از آن لذت می برم.» خانم آبتین اعتقاد دارد نسبت به زنان همسن و سالش در مواقع بحرانی و پیشامد های ناگهانی قوی تر است و بهتر تصمیم می گیرد و اینها نتیجه چندین سال زندگی مستقل است. اما در این چند ماهی که برای انجام ماموریت جدیدش در زابل ساکن شده، تجربه دوباره زندگی در کنار پدر و مادر را هم خوشایند می داند. الهام آبتین که کارشناسی محیط زیست را در دانشگاه زاهدان و کارشناسی ارشد را در دانشگاه اهواز گذرانده و حالا خود را برای تحصیل در مقطع دکترا آماده می کند آرزوی تحصیلی دیگری هم دارد که شاید کمی عجیب به نظر برسد. «دلم می خواهد یک روز در رشته پزشکی تحصیل کنم. در زمان انتخاب رشته محیط زیست انتخاب سوم من بود، اما همیشه به پزشکی علاقه مند بودم. در طول این سال ها هر بار که زمان ثبت نام کنکور سراسری فرا می رسد، برای خرید دفترچه کنکور وسوسه می شوم. من به این رشته فقط به خاطر نوع کارش علاقه مندم. در کنار تمام فعالیت هایم دوست دارم یک روز بتوانم در رشته پزشکی هم ادامه تحصیل بدهم.» پس از گشتی در تالاب و زمین های اطراف، ماشین به پاسگاه حفاظت هامون در منطقه گلخانه می رسد. ساختمان کوچک این پاسگاه محل کشیک محیط بانان و سربازان وظیفه اداره محیط زیست است. خانم آبتین به آشپزخانه می رود و برای همه چای می ریزد. علاوه بر اینجا اداره محیط زیست زابل دو پاسگاه محیط بانی دیگر نیز دارد که آبتین برای سرکشی و بازدید از مناطق حفاظت شده مرتب به آنها سر می زند. می گوید: « درست است که بخش قابل توجهی از تالاب خشک شده اما من شرایط را برای تغییر وضعیت مساعد می بینم و امیدوارم اگر انسان ها تعهد داشته باشند کار را جزیی از خودشان می دانند. باید این تعهد در مردم و مسوولان وجود داشته باشد. کلمه ناامیدی به خودی خود مفهومی ندارد، ما هستیم که آن را تعریف می کنیم.» آبتین در دفتری که محیط بان مسوول پاسگاه به او می دهد شروع می کند به نوشتن گزارش بازدیدش. محیط بان می گوید، این دفتری است که مسوولان و بازدیدکنندگان گزارش بازدیدهای شان را در آن می نویسند و امضا می کنند. بیشتر امضاهای آن متعلق به الهام آبتین است. محیط بان وظیفه ساکن پاسگاه، چند دقیقه ای با او گفت وگو می کند، آبتین سر تکان می دهد و قول رسیدگی به موارد را می دهد. از بزرگ ترین آرزوی زیست محیطی اش می گوید: «دلم می خواهد به جایی برسیم که تک تک مردم خودشان را در برابر محیط زیست طبیعی و شهری مسوول بدانند. بارها اتفاق افتاده که دوستان و نزدیکان تذکرهای زیست محیطی من را به شغلم ربط می دهند. اما امیدوارم شرایطی پیش بیاید که تک تک مردم رفتاری اثرگذار درقبال محیط زیست داشته باشند.» آبتین که همزمان با ریاست اداره محیط زیست زابل، نظارت بر اداره محیط زیست شهرستان زهک را هم بر عهده دارد، مسیر سختی برای رسیدن به این آرزویش در پیش دارد. سیستانی که سال های سخت خشکسالی ضربات جبران ناپذیری به طبیعت و زندگی اش وارد کرده برای ماندن مردم و امید داشتن دلیل محکمی می خواهد. هوای پاک و سرسبزی مزارع کشاورزی گرچه لذت بخش است، اما در مسیر بازگشت نگاهش از شیشه ماشین بستر خشکیده هامون را دنبال می کند. حالا زنی که بیشتر زندگی اش را برای حفاظت از طبیعت و حیات وحش صرف کرده یک هدف بزرگ دارد. «نمی دانم در آینده کجا هستم و قرار است کجا خدمت کنم، اما دلم می خواهد تا وقتی که اینجا هستم برنامه های تالاب را به نتیجه برسانم و به افزایش امید به زندگی مردم کمک کنم.»
یکشنبه ، ۲۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پژوهان]
[مشاهده در: www.edepajoohan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها