محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831403505
همه چیز تحت کنترل است؟
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: مجله معتبر اکونومیست، سرمقاله جدیدترین شماره خود که نسخه چاپی آن فردا (شنبه ۱۶ ژانویه) منتشر می شود را به نوسانات بازارهای چین و نقش دولت در کنترل ازش یوآن و تلاطمات بازارهای این کشور اختصاص داده و این گونه می نویسد: «چه می شد اگر می توانستیم یک روز جای چین باشیم؟» این سوالی است که توماس فریدمن، ستو ن نویس و روزنامه نگار آمریکایی در سال ۲۰۱۰ میلادی با طرح آن، خیلی ها را به فکر فرو برد. وی ادامه می دهد: منظور من دقیقا این است که فقط و فقط یک روز جای چین باشیم و قدرت اتخاذ تصمیمات صحیح، از اقتصاد گرفته تا محیط زیست را داشته باشیم. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اقتصاد، نزدیک به پنج سال از این ماجرا گذشته و تنها عده معدودی آماده اند تا در تمجید تکنوکرات ها (فن سالاران) در چین سخن بگویند. بازارهای جهانی از ابتدای ژانویه تاکنون ۷٫۱ درصد سقوط کرده و شاهد بدترین شروع خود از دست کم سال ۱۹۷۰ میلادی تاکنون بوده اند. در این بین، بزرگترین عامل این مشکل، نحوه مدیریت اقتصادی چین است. در طول بیش از یک دهه اخیر، چین، پیشرانه اصلی رشد اقتصاد جهان بوده اما سرعت مثال زدنی رشد اقتصادی این کشور کند شده است. بازار سهام چین دوباره به تلاطم افتاده است. گرچه، قیمت سهام در چین، اهمیت اندکی در اقتصاد واقعی این کشور دارد، اما سهام نوسانی چین، به ترس و نگرانی میان سهام داران دامن می زند و این درحالی است که دولت خلق چین هیچگونه دانش و خردی برای مدیریت حرکت از «مائوئیسم» به سمت «نظام بازار» را ندارد. ازسوی دیگر، سایر جهانیان، شاهد افزایش بدهی ها و اوج گیری نارضایتی های کارگران در داخل چین و لرزش اقتصاد این کشور هستند. برای چین، در هیچ جای دیگر، این نگرانی ها تا این اندازه قابل رویت یا دست کم پر اهمیت تر از حفظ پول ملی خود یعنی یوآن نیست. فارکس معیوب اقتصاد چین، در ورطه سقوط نیست. هفته آینده هم دولت چین نرخ رشد اقتصادی سال گذشته را اعلام خواهد کرد که احتمالا این رقم نزدیک ۷ درصد خواهد بود. این آمارها شاید اغراق آمیز باشد اما چندان هم از واقعیت دور نیست. با این حال، آنچه که مسلم است، میزان تقاضا کند شده، نرخ تورم به طرز نامساعدی پایین آمده و بدهی های این کشور رو به افزایش است. اما دلیل خوش بینی در مورد چین این باور است که دولت، درست مانند اقتصادهای کوچکتر همیشه در برابر رکود، بسته های محرک پولی و تسهیل سیاست های پولی ارائه می کند. با این حال، یوآن، پول نرمالی نیست. این واحد پولی در یک منطقه ممنوعه میان دولت و بازار گیر افتاده است. یوآن نمونه واضحی از یک وضعیت خطرناک است. بعد از چین گام کوچک به سمت آزادسازی، چین هم اکنون یک واحد پولی نیمه ثابت و کنترل سرمایه نیمه متخلخل و نفوذپذیر دارد. بانک خلق چین (PBoC) تلاش کرده تا از ماه آگوست، وابستگی ارزش یوآن به دلار را کاهش دهد. علت این امر بیشتر به این خاطر است که دلار قدرتمند، ارزش یوآن را نیز با خود افزایش می دهد. با این حال، ارزش یوآن همچنان متاثر از ارزش یک سبد ارزی است. کاهش تدریجی کنترل سرمایه، بدان معناست که سرمایه داران راه های متنوعی برای خارج کردن پول خود از کشور دارند. یک اقتصاد رو به ضعف، یک نرخ برابری ارزی شبه ثابت و یک سیاست کنترل سرمایه ای نفوذپذیرتر، یک ترکیب کاملا فرّار و پر نوسان را تشکیل می دهند. اما این ترکیب همچنین می تواند ارزش یوآن را تضعیف کند. این دورنما هم اکنون سرمایه داران را ترغیب کرده تا سرمایه های خود را به خارج از کشور منتقل کنند. در ۶ ماهه آخر سال ۲۰۱۵ میلادی، میزان سرمایه خارج شده از چین با نرخ سالانه ۱ تریلیون دلار اعلام شده است. همچنین، ادامه شکاف میان نرخ رسمی یوآن و قیمت آن در بازارهای خارج چین مؤید این نکته است که سرمایه گذاران انتظار دارند تا دولت اجازه دهد ارزش این واحد پولی در آینده حتی بیش از این افت کند. علاوه بر این، به رغم حجم سرریز قابل توجه و بی سابقه مبادلات تجاری ۵۹۵ میلیارد دلاری چین در سال ۲۰۱۵، دلایل موجهی برای این اقدام دولت چین، دست کم در برابر دلار که هم اکنون به دلیل اعمال سیاست های انقباضی پولی در آمریکا روند صعودی در پیش گرفته، وجود دارد. مشکل اینجاست که انتظارات نسبت به خطرات کاهش ارزش یوآن در حال تبدیل به پیشگویی نسبت به از دست دادن حس اعتماد به نفس است. این مساله حتی برای کشوری که حجم ذخایر ارزی آن بالغ بر ۳ تریلیون دلار است، ریسک بزرگی محسوب می شود. کاهش جدی ارزش پول ملی چین، همچنین برای کارخانجات این کشور تهدید محسوب می شود چراکه این کارخانه ها طی ۸ سال اخیر، حدود ۱۰ تریلیون دلار استقراض داشته اند که حدود یک دهم این مبلغ، استقراضات دلاری بوده است. در این صورت، هم این شرکتها دچار شکست شده یا بانک های دولتی این کشور از این کارخانه های بدهکار حمایت می کنند، که این مساله برای رشد اقتصادی چین اصلا خوب نیست. دولت، با تجهیز بازارها سعی کرد به این مساله واکنش نشان دهد. بانک خلق چین نیز از بازارهای نوپای خارجی نظیر هنگ کنگ، دست به خرید وسیع یوآن زد و در بازار سهام نیز گروهی را از صندوق های دولتی تحت عنوان «تیم ملی»، مامور حفظ و ادامه سیاست های خرید و حفظ سهام کرد. یک قدم به عقب، دو قدم به جلو گرچه هیچ کدام از این اقدامات، نتوانست تنش های ریشه ای را حل کند. از یک سو، دولت متوجه شده که فقدان گزینه های مالی برای سرمایه داران چینی برای اقتصاد این کشور بدنامی، اتلاف و نتایج بدی را به همراه دارد و از سوی دیگر، اقتصاد چین ازسوی آشوب هایی که روند جهانی سازی ایجاد می کند، تهدید می شود. برای «شی جین پینگ»، رییس جمهور این کشور، به نظر می رسد که این وضعیت دشوار در چهارمین سال فعالیتش در این سمت، ناگهان سر باز کرده است. وی از سویی نیازمند حمایت طبقه متوسط است اما از سویی نیز از ظرفیت طبقه متوسط در ایجاد مشکل می ترسد. او می خواهد شرکت های دولتی کارآمدتر شوند. او همچنین دست به اصلاحات ساختاری در ارتش زده تا با کنار گذاشتن افرادی که با سران قبلی کشور در ارتباط بوده اند، جلوی هرگونه خطر نظامی در کشور را بگیرد. شی جین پینگ قصد دارد با حاکمیت قانون و استناد به قانون اساسی، سرکوب جدی مخالفان و سخنرانی های آزادانه را نظارت کند. اکنون راحت تر می توان حرف زد اما چین باید همان موقع که پول همچنان به داخل کشور جریان داشت، نرخ برابری پولی خود را آزادتر و نظام پولی خود را پاکسازی می کرد. اما اکنون که اقتصاد چین رو به کندی رفته، بدهی های این کشور انباشته و دلار قدرتمند شده، دیگر هیچ راه بدون رنجی برای فرار ندارد. کاهش جدی ارزش یوآن بورس بازان را به دشواری می اندازد. این اقدام همچنین سبب فلج کردن چین و صدور فشارهای ضدتورمی این کشور به خارج از مرزها می شود. این زهر به سراسر آسیا و کشورهای ثروتمند پخش می شود و بدلیل اینکه نرخ بهره در بسیاری از کشورهای بدهکار پایین است، جهان همچنان برای مقابله با این بحران آمادگی کافی را ندارد. بهترین اقدام برای چین این است که کنترل سرمایه را موقتا تقویت کند و در عین حال، دست از دخالت دولت در تعیین ارزش یوآن بردارد؛ گرچه این مساله برای چین صورت خوشی نخواهد داشت چون صندوق بین المللی پول (IMF) به تازگی با پیوستن یوآن به صندوق ذخیره ارزی بین الملل موافقت کرده اما این اقدام به چین اجازه می دهد تا نهادهای مالی خود را برای نوسانات ارزی و پولی آماده کند. یکی از دلایلی که بانک خلق چین، به رغم ریسک های موجود به سمت تبدیل پذیری ارزی حرکت می کند این است که این نهاد تصور می کند تا زمانی که شی جین پینگ همچنان مقبولیت دارد، از این فرصت استفاده کند.
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها