محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802357494
پلنگ ایرانی؛ سال ها بعد تنها در کتاب های درسی
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>شیر ارژن رفت؛ همانی که سال ها در شمال خوزستان شکار می شد یا توله هایش را در بازار شیراز می فروختند. چیزی نگذشت که اثری از ببر مازندران هم نماند.به گزارش شفا آنلاین ، آخریش همانی بود که سروان ژاندارمری سال 1337 شکارش کرد. افتخاری در آن زمان و شرمساریش در این روزگار. از شیر و ببر بگذریم، اثری از آنها باقی نمانده است. حالا انگار نوبت به پلنگ ایرانی رسیده که دچار سرنوشت عموزاده هایش شود. تعدادشان هر روز کمتر از دیروز می شود. کسی هم اهمیتی به این گربه سان بی زبان نمی دهد. پلنگ ها یک به یک قربانی می شوند یا با شلیک شکارچی ها به کام مرگ می روند یا زیر چرخ ماشین ها. البته شکارچیانی هم داریم که هنوز به دنبال کسب افتخارند تا تیری بیندازند و پلنگی شکار کنند و پوستی از آن را فرش خانه شان کنند، فخری بفروشند که فلانی شکارچی پلنگ است. چه افتخاری از این بالاتر!سال گذشته ده ها پلنگ کشته شد. این تعداد، آماری است که به سازمان حفاظت محیط زیست گزارش شده و مشخص نیست چه تعداد از آنهایی که با طعمه های سمی یا حمله دامداران برای حفظ دام هایشان به کام مرگ فرو رفته اند. حالا می خواهند با وارد کردن شیرهایی ملقب به شیر ایرانی از هند نسل شیر ارژن را زنده کنند. تکرار تجربه ای که چند سال پیش محکوم به شکست شد. قرار بود ببر سیبری را که شباهت زیادی به ببر مازندران داشت در جنگل های مازندران رها کنند که حتماً ماجرایش را می دانید که چه بلایی سر این جفت روسی آمد. ببر نر «مشمشه» گرفت و مرد و ماده اش هم پس از 5سال قرنطینه تازگی ها به پارک ارم منتقل شده است. با این وضعیت نابسامانی که حیات وحش کشورمان دارد اکنون نوبت به پلنگ رسیده که کم کم به سرنوشت شیر و ببر دچار شود. شاید اگر وضعیت همین طور ادامه داشته باشد فرزندانمان در کتاب تاریخ سرگذشتی از پلنگ ایرانی بخوانند و اینکه مردمان گذشته چه بلاهایی سر این حیوان آورده اند و چگونه با بیل و کلنگ و طعمه سمی و تفنگ به شکار آنها پرداخته نسل شان را ریشه کن کرده اند.شاید هم در آینده نه چندان دور طرح احیای نسل پلنگ ایرانی با وارد کردن نوه یا نبیره های همان یک جفت پلنگی که برای بازی های المپیک سوچی به روسیه داده بودیم در دستور کار مسئولان قرار بگیرد. معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار پلنگ ایرانی است. سیزدهم دیماه 92، مسافران جاده 2000 تنکابن در کمال تعجب شاهد سقوط پلنگی عظیم الجثه از صخره ها بودند. اتومبیل ها متوقف شدند و پلنگ زخمی که یک دست نداشت و به نظر می رسید توان حرکت دادن پاهایش را ندارد با همان یک دست باقی مانده که بعد معلوم شد بر اثر سقوط از ارتفاع شکسته، از جاده گذشت و خود را از زیر گاردریل به حاشیه جاده رساند و پایین دره در میان امواج رودخانه نشست تا شاید جریان آب دردش را تسکین دهد. ساعتها گذشت و شب هنگام تیر بیهوشی شلیک شد. لحظه وداع پلنگ با زادگاهش بود. برای انتقالش به تهران قفسی کوچک آورده بودند با میله هایی مشبک. پلنگ، در میان راه به هوش آمد و دیگر نه از رودخانه خبری بود، نه از کوه و سبزه. قفس با پتوهای سیاه پیچیده شده بود. تاریکی محض بود و حرکت آزار دهنده در مسیری پیچ در پیچ که نمی توانست جهتش را تشخیص دهد. در قبری کوچک زنده به گور شده بود. با دندانهایش آنقدر میله های مشبک را فشرد تا دندانش شکست و با بینی خون آلود به تهران رسید. دوباره بیهوشی و انجام معایناتی که به امضای حکم مرگ پلنگ توسط دامپزشکان انجامید. پلنگی که پیش از سقوط بر اثر شلیک گلوله قطع نخاع شده بود. سی ساچمه هم از مدت ها قبل در بدنش به یادگار داشت و دستی که در تله شکارچیان قطع شده بود و شلیک آخر و غلتیدن در دره و فروافتادن در رودخانه. سرانجام زمان نوشیدن جام شوکران فرا رسید. پلنگ با تزریق دوز بالای داروی بیهوشی چشم به روی زندگی بست و به آرامش رسید. روز بعد، جمعی 150 نفره از دوستداران حیات وحش، مقابل سازمان حفاظت محیط زیست گرد آمدند و خواستار برخورد این سازمان با کشتار بی رویه حیات وحش شدند. نام پلنگ مرده البرز شد و البرز پس از مرگ به حیات رسانه ای اش ادامه داد. پلنگ ایرانی در سراشیبی انقراض پس از مرگ پلنگ جاده 2000 تنکابن باز هم خبرهای دیگری از تلفات پلنگ ایرانی در نقاط دیگر کشور منتشر شد و سازمان حفاظت محیط زیست جریمه نقدی شکار این گونه ارزشمند را تا مبلغ 80 میلیون تومان افزایش داد که با توجه به ارزش آن، رقم چشمگیری نیست. با این همه حادثه تلخ دیگری اتفاق افتاد و بسرعت رسانه ای شد؛ پلنگی که اسفند ماه سال 93 در جاده بموی شیراز مورد اصابت خودروها واقع شد به دلیل شکستگی فک در دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز مورد عمل جراحی قرار گرفت. در جریان جراحی،یک پین به اشتباه کار گذاشته شد. علاوه بر این، شرایط نگهداری حیوان به گونه ای بود که به فرار پلنگ انجامید و سرانجام پس از 24 ساعت تلاش به روشی ابتدایی به قفس بازگردانده شد. از این ها که بگذریم، انتقال بی دلیل حیوان به تهران و تزریق ناشیانه داروی بیهوشی در ساعات اولیه در کمال ناباوری باعث تلف شدن حیوان شد. مقصر هرگز نه معرفی شد و نه مورد بازخواست قرار گرفت و دنیایی از سؤال همچنان بی پاسخ ماند. مرگ پلنگ ایرانی به همین ماجرا ختم نشد؛ حادثه مرگ پلنگ شیراز و به دنبال آن کشتن پلنگ با سنگ و چوب پس از زیر گرفتن با وانت در بردسیر کرمان، مرگ بر اثر برخورد با خودروهای عبوری در کازرون، کشف لاشه پلنگ در منطقه حفاظت شده جنگل خواجه خراسان رضوی، مرگ در ارتفاعات پشتکوه فارس بوسیله طعمه مسموم چوپانان محلی،کشتن پلنگ در شهرستان ایوان ایلام توسط دامداران، مرگ پلنگی بر اثر تغذیه از طعمه مسموم در تربت جام و... با بررسی آمار تلفات پلنگ ایرانی دو عامل اصلی نابودی این گونه با ارزش جانوری را می توان اقدام تدافعی دامداران برای حفاظت از دامها و سپس تصادفات جاده ای دانست. دامدارانی که از بیم خسارت پلنگ، اقدام به کشتار این حیوان به روشهای مختلف می کنند که متداولترین آن استفاده از طعمه مسموم است. اما اگر از دریافت خسارت وارده به دامشان اطمینان حاصل کنند، انگیزه ای برای نابودی این حیوان نخواهند داشت. بنابراین به پیشنهاد فعالان محیط زیست بیمه خسارات پلنگ ایرانی، می تواند راه نجاتی میان بر برای حفاظت از بزرگترین گربه سان باقی مانده در ایران باشد. درخواست بیمه خسارات پلنگ ایرانی چندی پیش فعالان و دوستداران محیط زیست بار دیگر با در دست داشتن بیانیه ای با رونوشت به فراکسیون محیط زیست مجلس، در برابر سازمان حفاظت محیط زیست گردهم آمدند و از ریاست سازمان، بعنوان تنها متولی حفاظت از پلنگ ایرانی خواستند تا نسبت به عقد تفاهم نامه با شرکت های بیمه گر برای بیمه خسارات پلنگ ایرانی پا پیش گذارند تا با پوشش دادن خسارت وارده به دامداران بر اثر حمله پلنگ، مهمترین عامل کشتار پلنگ در کشور از میان برداشته شود. در این بیانیه همچنین از سازمان درخواست شده بود: «با استمداد از وزارت راه و ترابری اقدامات لازم جهت اِعمال محدودیت سرعت کنترل شده در جاده های مناطق حفاظت شده، پارکهای ملی و حتی مناطق آزادی که احتمال عبور حیات وحش از آنها می رود بعمل آید تا گامی مؤثر جهت جلوگیری از اتلاف گونه های باارزش حیات وحش از قبیل پلنگ، یوز، کاراکال، گربه جنگلی، خرس سیاه و قهوه ای و غیره برداشته شود.» ضرورت بیمه خسارات پلنگ توسط اعضای فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی نیز مورد تأکید قرار گرفته و شرکت های بیمه گر نیز اعلام آمادگی و ابراز تمایل کرده اند. بنابراین می ماند سازمان محیط زیست که ماه گذشته علی تیموری، مدیرکل دفتر شکار و صید این سازمان نیز خبر از پایان تدوین برنامه حفاظت از پلنگ ایرانی دادکه گفته می شود از سال 95 اجرایی خواهد شد. از یاد نبریم پلنگ ایرانی، این گربه سان زیبای بومی در حال انقراض است. اگرچه اکنون با بالا رفتن حساسیت جامعه و آگاهی بیش از پیش دامداران و کشاورزان از ارزش گونه های حیوانی، منابع طبیعی و محیط زیست، وضعیتی امیدوارکننده تر از قبل پیش روی ماست و این تحلیل نیز می تواند درست باشد که پیش از توجه رسانه ها به محیط زیست در سال های قبل و توسعه شبکه های مجازی، کشتار حیات وحش، وسیع تر و بی رحمانه تر از حال حاضر بود و هرگز کسی از وجود آن خبردار نمی شد، اما خشکسالی و به هم ریختن اوضاع طبیعت از یک سو و توسعه شهری و توسعه جاده ها از سوی دیگر بیش از پیش محیط زیست و حیات وحش را در معرض خطر قرار داده است. اگر به این موضوع بی برنامگی و بی توجهی نسبت به محیط زیست در دولت قبل را هم اضافه کنیم، بخوبی درمی یابیم که اوضاع گونه های طبیعی و جانوری کشور تا چه اندازه خراب است و تا چه اندازه به کمک مسئولان و فعالان محیط زیست و فرهنگ سازی و نقش مؤثر رسانه ها نیاز دارد. تا دیر نشده آستین ها را بالا بزنیم و اجازه ندهیم صدای گلوله در کوهستان بپیچد و البرز دیگری در برابر دیدگان حیرت زده به دره پرتاب شود و زخمش را با آب سرد رودخانه تیمار کند.ایران حالا می خواهند با وارد کردن شیرهایی ملقب به شیر ایرانی از هند نسل شیر ارژن را زنده کنند. تکرار تجربه ای که چند سال پیش محکوم به شکست شد. قرار بود ببر سیبری را که شباهت زیادی به ببر مازندران داشت در جنگل های مازندران رها کنند که حتماً ماجرایش را می دانید که چه بلایی سر این جفت روسی آمد. ببر نر «مشمشه» گرفت و مرد و ماده اش هم پس از 5سال قرنطینه تازگی ها به پارک ارم منتقل شده است. با این وضعیت نابسامانی که حیات وحش کشورمان دارد اکنون نوبت به پلنگ رسیده که کم کم به سرنوشت شیر و ببر دچار شود. شاید اگر وضعیت همین طور ادامه داشته باشد فرزندانمان در کتاب تاریخ سرگذشتی از پلنگ ایرانی بخوانند و اینکه مردمان گذشته چه بلاهایی سر این حیوان آورده اند و چگونه با بیل و کلنگ و طعمه سمی و تفنگ به شکار آنها پرداخته نسل شان را ریشه کن کرده اند.شاید هم در آینده نه چندان دور طرح احیای نسل پلنگ ایرانی با وارد کردن نوه یا نبیره های همان یک جفت پلنگی که برای بازی های المپیک سوچی به روسیه داده بودیم در دستور کار مسئولان قرار بگیرد. معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار پلنگ ایرانی است. سیزدهم دیماه 92، مسافران جاده 2000 تنکابن در کمال تعجب شاهد سقوط پلنگی عظیم الجثه از صخره ها بودند. اتومبیل ها متوقف شدند و پلنگ زخمی که یک دست نداشت و به نظر می رسید توان حرکت دادن پاهایش را ندارد با همان یک دست باقی مانده که بعد معلوم شد بر اثر سقوط از ارتفاع شکسته، از جاده گذشت و خود را از زیر گاردریل به حاشیه جاده رساند و پایین دره در میان امواج رودخانه نشست تا شاید جریان آب دردش را تسکین دهد. ساعتها گذشت و شب هنگام تیر بیهوشی شلیک شد. لحظه وداع پلنگ با زادگاهش بود. برای انتقالش به تهران قفسی کوچک آورده بودند با میله هایی مشبک. پلنگ، در میان راه به هوش آمد و دیگر نه از رودخانه خبری بود، نه از کوه و سبزه. قفس با پتوهای سیاه پیچیده شده بود. تاریکی محض بود و حرکت آزار دهنده در مسیری پیچ در پیچ که نمی توانست جهتش را تشخیص دهد. در قبری کوچک زنده به گور شده بود. با دندانهایش آنقدر میله های مشبک را فشرد تا دندانش شکست و با بینی خون آلود به تهران رسید. دوباره بیهوشی و انجام معایناتی که به امضای حکم مرگ پلنگ توسط دامپزشکان انجامید. پلنگی که پیش از سقوط بر اثر شلیک گلوله قطع نخاع شده بود. سی ساچمه هم از مدت ها قبل در بدنش به یادگار داشت و دستی که در تله شکارچیان قطع شده بود و شلیک آخر و غلتیدن در دره و فروافتادن در رودخانه. سرانجام زمان نوشیدن جام شوکران فرا رسید. پلنگ با تزریق دوز بالای داروی بیهوشی چشم به روی زندگی بست و به آرامش رسید. روز بعد، جمعی 150 نفره از دوستداران حیات وحش، مقابل سازمان حفاظت محیط زیست گرد آمدند و خواستار برخورد این سازمان با کشتار بی رویه حیات وحش شدند. نام پلنگ مرده البرز شد و البرز پس از مرگ به حیات رسانه ای اش ادامه داد. پلنگ ایرانی در سراشیبی انقراض پس از مرگ پلنگ جاده 2000 تنکابن باز هم خبرهای دیگری از تلفات پلنگ ایرانی در نقاط دیگر کشور منتشر شد و سازمان حفاظت محیط زیست جریمه نقدی شکار این گونه ارزشمند را تا مبلغ 80 میلیون تومان افزایش داد که با توجه به ارزش آن، رقم چشمگیری نیست. با این همه حادثه تلخ دیگری اتفاق افتاد و بسرعت رسانه ای شد؛ پلنگی که اسفند ماه سال 93 در جاده بموی شیراز مورد اصابت خودروها واقع شد به دلیل شکستگی فک در دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز مورد عمل جراحی قرار گرفت. در جریان جراحی،یک پین به اشتباه کار گذاشته شد. علاوه بر این، شرایط نگهداری حیوان به گونه ای بود که به فرار پلنگ انجامید و سرانجام پس از 24 ساعت تلاش به روشی ابتدایی به قفس بازگردانده شد. از این ها که بگذریم، انتقال بی دلیل حیوان به تهران و تزریق ناشیانه داروی بیهوشی در ساعات اولیه در کمال ناباوری باعث تلف شدن حیوان شد. مقصر هرگز نه معرفی شد و نه مورد بازخواست قرار گرفت و دنیایی از سؤال همچنان بی پاسخ ماند. مرگ پلنگ ایرانی به همین ماجرا ختم نشد؛ حادثه مرگ پلنگ شیراز و به دنبال آن کشتن پلنگ با سنگ و چوب پس از زیر گرفتن با وانت در بردسیر کرمان، مرگ بر اثر برخورد با خودروهای عبوری در کازرون، کشف لاشه پلنگ در منطقه حفاظت شده جنگل خواجه خراسان رضوی، مرگ در ارتفاعات پشتکوه فارس بوسیله طعمه مسموم چوپانان محلی،کشتن پلنگ در شهرستان ایوان ایلام توسط دامداران، مرگ پلنگی بر اثر تغذیه از طعمه مسموم در تربت جام و... با بررسی آمار تلفات پلنگ ایرانی دو عامل اصلی نابودی این گونه با ارزش جانوری را می توان اقدام تدافعی دامداران برای حفاظت از دامها و سپس تصادفات جاده ای دانست. دامدارانی که از بیم خسارت پلنگ، اقدام به کشتار این حیوان به روشهای مختلف می کنند که متداولترین آن استفاده از طعمه مسموم است. اما اگر از دریافت خسارت وارده به دامشان اطمینان حاصل کنند، انگیزه ای برای نابودی این حیوان نخواهند داشت. بنابراین به پیشنهاد فعالان محیط زیست بیمه خسارات پلنگ ایرانی، می تواند راه نجاتی میان بر برای حفاظت از بزرگترین گربه سان باقی مانده در ایران باشد. درخواست بیمه خسارات پلنگ ایرانی چندی پیش فعالان و دوستداران محیط زیست بار دیگر با در دست داشتن بیانیه ای با رونوشت به فراکسیون محیط زیست مجلس، در برابر سازمان حفاظت محیط زیست گردهم آمدند و از ریاست سازمان، بعنوان تنها متولی حفاظت از پلنگ ایرانی خواستند تا نسبت به عقد تفاهم نامه با شرکت های بیمه گر برای بیمه خسارات پلنگ ایرانی پا پیش گذارند تا با پوشش دادن خسارت وارده به دامداران بر اثر حمله پلنگ، مهمترین عامل کشتار پلنگ در کشور از میان برداشته شود. در این بیانیه همچنین از سازمان درخواست شده بود: «با استمداد از وزارت راه و ترابری اقدامات لازم جهت اِعمال محدودیت سرعت کنترل شده در جاده های مناطق حفاظت شده، پارکهای ملی و حتی مناطق آزادی که احتمال عبور حیات وحش از آنها می رود بعمل آید تا گامی مؤثر جهت جلوگیری از اتلاف گونه های باارزش حیات وحش از قبیل پلنگ، یوز، کاراکال، گربه جنگلی، خرس سیاه و قهوه ای و غیره برداشته شود.» ضرورت بیمه خسارات پلنگ توسط اعضای فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی نیز مورد تأکید قرار گرفته و شرکت های بیمه گر نیز اعلام آمادگی و ابراز تمایل کرده اند. بنابراین می ماند سازمان محیط زیست که ماه گذشته علی تیموری، مدیرکل دفتر شکار و صید این سازمان نیز خبر از پایان تدوین برنامه حفاظت از پلنگ ایرانی دادکه گفته می شود از سال 95 اجرایی خواهد شد. از یاد نبریم پلنگ ایرانی، این گربه سان زیبای بومی در حال انقراض است. اگرچه اکنون با بالا رفتن حساسیت جامعه و آگاهی بیش از پیش دامداران و کشاورزان از ارزش گونه های حیوانی، منابع طبیعی و محیط زیست، وضعیتی امیدوارکننده تر از قبل پیش روی ماست و این تحلیل نیز می تواند درست باشد که پیش از توجه رسانه ها به محیط زیست در سال های قبل و توسعه شبکه های مجازی، کشتار حیات وحش، وسیع تر و بی رحمانه تر از حال حاضر بود و هرگز کسی از وجود آن خبردار نمی شد، اما خشکسالی و به هم ریختن اوضاع طبیعت از یک سو و توسعه شهری و توسعه جاده ها از سوی دیگر بیش از پیش محیط زیست و حیات وحش را در معرض خطر قرار داده است. اگر به این موضوع بی برنامگی و بی توجهی نسبت به محیط زیست در دولت قبل را هم اضافه کنیم، بخوبی درمی یابیم که اوضاع گونه های طبیعی و جانوری کشور تا چه اندازه خراب است و تا چه اندازه به کمک مسئولان و فعالان محیط زیست و فرهنگ سازی و نقش مؤثر رسانه ها نیاز دارد. تا دیر نشده آستین ها را بالا بزنیم و اجازه ندهیم صدای گلوله در کوهستان بپیچد و البرز دیگری در برابر دیدگان حیرت زده به دره پرتاب شود و زخمش را با آب سرد رودخانه تیمار کند.ایران
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها