واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خيزش منفي فوتبال از اروپا تا شرق آسيا
يكي از شاخصههاي توسعه ورزش در رشتههاي گوناگون به خصوص فوتبال، مسئله ارتباط و تبادل اطلاعات با دنياي حرفهاي و سطح يك فوتبال است...
نویسنده : فریدون حسن
يكي از شاخصههاي توسعه ورزش در رشتههاي گوناگون به خصوص فوتبال، مسئله ارتباط و تبادل اطلاعات با دنياي حرفهاي و سطح يك فوتبال است. فوتبال ايران سالهاي نه چندان دوري را به ياد دارد كه با استفاده از همين شاخص و فاكتور خود را به سطح اول اين رشته دنيا نزديك كرد. سالهاي مياني دهه 70 اوج حضور بازيكنان بزرگ فوتبال ايران در رده اول فوتبال اروپا بود؛ حضور چهرههايي چون علي دايي، كريم باقري، خداداد عزيزي، مهدي مهدويكيا، وحيد هاشميان، علي كريمي، عليرضا منصوريان، محمد موسوي و مهدي پاشازاده به جايي رسيد كه فوتبال ايران با رشدي فوق تصور به رده هفدهم ردهبندي فيفا صعود كرد، اما گويا بعد از جام جهاني 2006 و كسب اين موفقيت به ناگاه همه چيز براي فوتبال تمام شد.
در طول سالهاي بعد هر چند چهرههايي مانند نكونام و مسعود شجاعي با هم در اروپا توپ زدند و حتي بازيكناني چون دژاگه و قوچاننژاد شناسايي شدند، اما افت سطح توقع بازيكنان جديد و دلخوش كردن به حضور در ليگهاي نه چندان معتبر و سطح بالاي كشورهاي حاشيه خليجفارس چون قطر و امارات باعث قطع ارتباط فوتبال با دنياي حرفهاي و درجه يك اين رشته و بالطبع سقوط تدريجي فوتبال ايران از صدر به زير شد؛ مسئلهاي كه گويا پاياني نيز نميتوان براي آن متصور بود. گويا به جاي خيز به جلو در يك نمودار منفي و رو به پايين در حال عقبگرد هستيم. طي روزهاي گذشته خبرهايي در خصوص پيوستن چند بازيكن ليگ برتري به ليگ تايلند منتشر شده است؛ خبري كه عقبگرد بيشتر فوتبال در برقراري ارتباط با سطح اول اين رشته در دنيا را تأييد ميكند. فوتبال ايران به جاي اينكه به هدفهايي بالاتر و بهتر از قطر و امارات بينديشد حالا يك گام ديگر به عقب برداشته و لژيونرهايش سر از تايلند در ميآورند و اين در حالي است كه مقايسه فوتبال تايلند چه در رده ملي و چه در بحث باشگاهي حتي همين امروز كه پيشرفت قابل ملاحظهاي داشته است با فوتبال ايران بسيار اشتباه است، چه رسد به اينكه بازيكنان فوتبال ايران سر از تايلند در آورند و در ليگ فوتبال اين كشور توپ بزنند.
به طور حتم حضور بازيكنان ايراني در ليگهاي كشورهايي چون تايلند، فيليپين و اندونزي ضربه جبرانناپذيري به آينده فوتبال ايران خواهد زد. بيترديد اين ليگهاي درجه دوم آسيا كه حتي يك نماينده در ليگ قهرمانان آسيا نيز ندارند، هيچ چيزي براي ارائه و افزايش تجربه تكنيك و تاكتيك بازيكنان ايراني نخواهند داشت و همين مسئله زمينهساز سقوط تدريجي فوتبال ايران را از جايگاه كنوني فراهم ميآورد.
نبايد فراموش كنيم كه فوتبال ايران وقتي به راحتي راهي دو جام جهاني 2006 و 2010 شد كه بازيكنانش حتي سابقه حضور و بازي در فينال ليگ قهرمانان اروپا و رقابتهاي حساس قاره سبز را داشتند؛ كاري كه طي چند سال گذشته ژاپن و كره جنوبي از ما آموختند و انجام ميدهند، اما خود ما به عنوان بنيانگذار اين اتفاق در آسيا از عهده ادامه آن برنيامديم و آرام آرام از اروپا به حاشيه خليجفارس و بعد به ليگهاي درجه دوم و سوم شرق آسيا رسيديم. حضور در چنين ليگهاي سطح پاييني به هر دليل كه باشد، تنها افت و شكست فوتبال باشگاهي و ملي ايران را به همراه خواهد داشت، ضمن اينكه بايد توجه داشته باشيم كه در اين ميان اين كشورها براي خود وجههاي دست و پا ميكنند كه خيلي راحت ميتوانند بعدها در برابر ما قد علم كنند. يادمان باشد كه پيشرفت در فوتبال تنها در سايه رقابت و حضور مؤثر در بالاترين سطح رقابت اين رشته در جهان ميسر ميشود، نه حضور و عرض اندام در ليگهاي درجه چندم عربي يا شرق آسيايي!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۴ - ۲۰:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]