محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831464166
سوءاستفاده های ریاض، پس از اعدام شیخ نمر
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود تأکید که عربستان با اعدام های وحشیانه اخیر خود به دنبال منحرف کردن اذهان از مشکلات اقتصادی در داخل و سرکوب منتقدان خود بود.روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» سرمقاله خود را تحت عنوان «اعدام های وحشیانه عربستان سعودی» به انتقاد از سیاست های غرب در سکوت سوال برانگیز در قبال سوءاستفاده های ریاض و مقامات سعودی و موارد نقض حقوق بشر در این کشور اختصاص داد. این مقاله تأکید دارد عربستان سعودی روی ناآرامی هایی که احتمال می داد پس از انجام این اعدام های وحشیانه رخ دهد، حساب کرده بود و نیت اصلی مقامات سعودی از انجام این وحشی گری در این زمان، سوءاستفاده از ناآرامی های پس از آن بود. این سرمقاله می افزاید، اعدام های اخیر هم منجر به بروز بحران فرقه ای در داخل عربستان شد تا از این طریق ذهن عموم جامعه را از کاهش درآمدها و هزینه ها منحرف کند و هم هشداری جدی به منتقدان بود که چه چیزی در انتظار آن هاست؛ اعدام هایی که بیشتر بر اساس قوانین مبهم و غیر شفاف و دادگاه های سربسته و غیر علنی است. سعودی ها می خواستند بدین طریق اذهان مردمشان را از مشکلات اقتصادی در داخل و نیز سرکوب منتقدان شیعی در عربستان، منحرف کنند. آل سعود به دنبال موج بیداری اسلامی، رفتارهای خشن تری نیز در قبال مردم این کشور و البته منتقدان خود در داخل در پیش گرفته است،اما غرب و آمریکا نباید چشمش را بر روی نقض آشکار حقوق بشر و نیز گسترش درگیری های فرقه ای ببندد یا از اقداماتی که تلاش ها برای ثبات بخشیدن به منطقه را تضعیف می کند به سادگی بگذرد.سردبیر روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود تأکید می کند، شیخ نمر، صدای بلند اعتراض اقلیت شیعه این کشور ، نسبت به تبعیض ها و نقض حقوق و آزادی های اساسی در استان های شرقی عربستان بود. وی هرگز از رفتارهای خشونت آمیز و اقدامات خشن حمایت نکرد.متن کامل این سرمقاله در ادامه آمده است. به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، اعدام شیخ نمر، روحانی برجسته و منتقد شیعی، به همراه 46 زندانی دیگر، بدترین گزینه و شیوه آل سعود برای آغاز سال نوی میلادی بود؛ امری که منجر به سال پر فراز و نشیب دیگری در خاندان حاکم در عربستان و نیز منطقه خاورمیانه خواهد شد. دور از ذهن به نظر می رسد که حاکمان سنی مذهب آل سعود از پیامدهای فرقه ای این اعدام، که در سراسر منطقه شاهد آنیم، آگاه نبوده باشند. احتمالاً خاندان حاکم بر روی واکنش های تند و شدید ایران و دیگر کشورها، حساب باز کرده بودند تا بدین طریق اذهان مردمشان را از مشکلات اقتصادی در داخل و نیز سرکوب منتقدان شیعی در عربستان، منحرف کنند. روابط بلند مدت و محکم آمریکا با این پادشاهی دلیلی نمی شود که دولت اوباما واکنشی کمتر از محکومیت آشکار این اقدام جنایت کارانه و نابخردانه سعودی ها و مسیر خطرناکی که در آن گام برمی دارند، نشان دهد و علاوه بر این واشنگتن باید تهران و ریاض را به خویشتنداری بیشتر دعوت کند. این گزارش می افزاید، پیامد فوری این اعدام ها از سوی دولت ریاض، تشدید خصومت میان ایران و عربستان بود. اکنون این دو رقیب منطقه ای از قطب ها و نیروهای مخالفی در بحران و درگیری های سوریه و یمن حمایت می کنند. ایرانیانی که از شهادت و اعدام یک روحانی بلند پایه شیعه به خشم آمده بودند، بلافاصله به تظاهرات مقابل سفارت عربستان در تهران پرداختند. اگر چه، رهبران ایران به سرعت نسبت به حمله به سفارت عربستان، واکنش نشان دادند و آن را محکوم و برخی از مهاجمان را بازداشت کردند، اما عربستان به همراه متحدان سنی اش مانند بحرین، سودان و امارات متحده عربی، سریعاً روابطشان را با ایران قطع کردند یا کاهش دادند. مسئله ای که احتمالاً منجر به پسرفت در مذاکرات بین المللی برای حل وفصل بحران سوریه خواهد شد. همین چند هفته پیش، یک دور از مذاکرات به رهبری آمریکا و روسیه و با حضور وزیران امور خارجه ایران و عربستان، قدرت های رقیب در سوریه، را پای میز مذاکره نشاند تا در خصوص تدوین نقشه راهی برای پایان دادن به جنگ در سوریه به بحث و تبادل نظر با یکدیگر بپردازند. در همین ضمن، ریاض بلافاصله پس از اعلام خبر اعدام جمعی اخیر، به آتش بس شکننده در یمن پایان داد. سردبیر نیویورک تایمز تصریح می کند، به دلیل اصرار ریاض بر حفظ میزان کنونی تولید نفت اوپک، درآمدهای عربستان از محل فروش نفت به شدت کاهش پیدا کرده است. مسئله ای که موجب شده تادولت در ریخت و پاش ها و هزینه های غیر ضروری، که برای مدت ها از سوی شاهزادگان و ثروتمندان سعودی مسلم و همیشگی فرض شده بود، تجدید نظر و اعلام کند که مجبور است هزینه ها را کاهش دهد.وی می افزاید، اعدام های اخیر هم منجر به بروز بحران فرقه ای در داخل عربستان شد تا از این طریق ذهن عموم جامعه را از کاهش درآمدها و هزینه ها منحرف کند و هم هشداری جدی به منتقدان بود که چه چیزی در انتظار آن هاست .نیویورک تایمز در ادامه به کارنامه حقوق بشری ریاض اشاره می کند و می گوید با این حال، این گونه اعدام ها یک استثنا در رفتار عربستان نیست. این کشور به دلیل قرائت تنگ نظرانه از اسلام و اجرای قوانین بسیار سخت گیرانه و همچنین سرکوب زنان و اقلیت های مذهبی، پرونده قطور سیاه حقوق بشری دارد. اما این رژیم، در سال های اخیر و در نتیجه بهار عربی رفتار خشن تری را با منتقدان و مردم در پیش گرفته است. این سرمقاله با اشاره به نقض گسترده حقوق بشر در عربستان، می گوید بنا به اعلام دید بان حقوق بشر، اعدام های جمعی اخیر، به دنبال اعدام 158 نفر دیگر در سال پیش بوده است، رقمی که بیانگر بالاترین تعداد اعدام در تاریخ اخیر این کشور است. اعدام هایی که بیشتر بر اساس قوانین مبهم و غیر شفاف و دادگاه های سربسته و غیر علنی است. شیخ نمر، صدای بلند اعتراض اقلیت شیعه این کشور نسبت به تبعیض ها و نقض حقوق و آزادی های اساسی در استان های شرقی عربستان بود. وی هرگز از رفتارهای خشونت آمیز و اقدامات خشن حمایت نکرد. در پایان این مقاله، سردبیر نیویورک تایمز، می گوید اما واقعیت های پر نوسان و نابسامان منطقه خاورمیانه، این امکان را به اروپا و آمریکا نمی دهد تا متحدانشان را بر اساس معیارهای اخلاقی انتخاب و یا طرد کنند. واشنگتن هیچ چاره و گزینه دیگری به جز تعامل و ارتباط با تهران ندارد. علاوه بر این، آمریکا مجبور است تا با ریاض، برای مقابله و مبارزه با اسلام گراهای تندرو همکاری کند یا در پی راه هایی باشد که درگیری های گسترده ای چون بحران سوریه را به ناآرامی بیشتر بکشاند، اما، این بدان معنی نیست که چشمش را بر روی نقض آشکار حقوق بشر و نیز گسترش درگیری های فرقه ای ببندد. یا از اقداماتی که تلاش ها برای ثبات بخشیدن به منطقه را تضعیف می کند را نادیده بگیرد. آل سعود نگران هیچ چیز نباشد؛ جهان بی اخلاق تر از این حرف هاست! زمانی که در سال 2013 عربستان با کمک دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل درآمد شرایط بیش از همیشه مضحک به نظر می رسید. اکنون چند روز پس از اعلام اینکه سعود ی ها سر 47 تن از دشمنانشان از جمله روحانی شیعه شیخ النمر را از تن جدا کردند این طنز سیاه تر به نظر می آید.رابرت فیسک، روزنامه نگار و نویسنده انگلیسی در نوشتاری درباره اقدام اخیر دولت عربستان در اعدام 47 تن از جمله شیخ النمر در روزنامه ایندیپندنت می نویسد:قطعا وضع حقوق بشری جهان رقت بار است.در این میان عربستان سعودی مدت هاست از آمریکایی ها می خواهد به مقابله با ایران بپردازند. به هر حال تمامی این داد و بیدادها نه نفت را در چاه های عربستان خشک می کند و نه دوستانش را از استفاده لحن مضحک در زیرسوال بردن قساوت این پادشاهی باز می دارد.این اعدام ها «مسئله ای داخلی»، «گامی رو به عقب»، و قطعا اقدامی بوده است که به صلح در خاورمیانه کمک نمی کند. تمامی این توصیفات، اظهارات کریسپین بلانت، رییس محافظه کار کمیته امور خارجی مجلس انگلستان است که چند ساعت پس از کشتار گسترده سعودی ها در این باره منتشر شد.بلانت هم چنین اظهار کرد که به طور حتم ما زمانی حق قضاوت داریم که از سوی سعودی ها اجازه دخالت در آن مسائل را داشته باشیم.به هر حال نمی توانید هم به احترام فوت طبیعی پادشاه یک کشور پرچمتان را تا نیمه پایین بکشید و هم بعدا به گردن زدن مخالفان آن اعتراض کنید!در اینجا اما گام کوچکی وجود دارد که معترضان به اقدام عربستان باید آن را در نظر بگیرند؛ قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل - که عربستان به عضویت در آن می بالد- می گوید، کشورهای عضو باید بالاترین استانداردها را در ترویج و حمایت از حقوق بشر داشته باشند . بیش از این حتی می توان به اختیارات مجمع عمومی سازمان ملل در قبال شورای حقوق بشر اشاره کرد. بر اساس قوانین، مجمع که حق انتخاب اعضای این شورای 47 عضوی را دارد می تواند با رای دو سوم اعضا حق عضویت هر یک از اعضا را که دست به اقدامی شنیع و سیستماتیک در نقض حقوق بشر زده است، تعلیق کند.در این راه اما قطعا مشکلاتی پیش رو خواهد بود. از خیل دوستداران پادشاهان عربستان از کامرون در انگلیس گرفته تا فرانسه، ایتالیا، آلمان و آمریکا چه کسی به خروج و تعلیق عضویت ریاض از شورای حقوق بشر رای می دهد؟ پاسخ هم اما اندکی بحث برانگیز است. در خط مقدم رای به عدم صلاحیت ریاض در عضویتش کسانی قرار خواهند داشت که سال هاست متهم به نقض گسترده حقوق بشر در کشورشان هستند. نمی توان فراموش کرد که غیر از آمریکا که تنها طی سال 2015، جدای از حملات نظامی و کشتارهای هدفمند 28 اعدامی در پرونده خود داشته کشورهایی چون روسیه و چین هم عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل هستند.با این تفاسیر سعودی ها تا زمان «انقلاب» نه از جانب سازمان ملل، نه اتحادیه اروپا و نه آمریکا نباید نگرانی داشته باشند. منطقه الشرقیه عربستان؛ ثروتمند اما مورد تبعیض آل سعود اجرای حکم اعدام شیخ نمر باقر النمر، روحانی شیعه عربستانی توسط آل سعود بخشی از ظلم و ستم و تبعیض طایفه ای و مذهبی است که نظام سعودی در طول سال ها در حق ساکنان منطقه الشرقیه روا داشته است.روزنامه السفیر لبنان در گزارشی نگاهی اجمالی داشته است به وضعیت شیعیان در عربستان و در این رابطه نوشته است: آمار دقیقی از شمار شیعیان عربستان در دست نیست اما دستگاه های رسمی آل سعود برآورد کرده اند که حدود 10 درصد کل ساکنان عربستان یعنی 1.75 میلیون نفر شیعه هستند که یک سوم آنها در منطقه الشرقیه به خصوص در چهار استان اصلی عربستان یعنی القطیف، الاحساء، الدمام و الخبر هستند. گزارش های دیگر نیز نشان می دهد که این میزان بین 15 تا 20 درصد است.منطقه الشرقیه دارنده بزرگترین ذخایر طبیعی نفتی در جهان است. حدود 22 درصد ذخایر ثابت نفت جهان در این منطقه قرار دارد و 98 درصد نفت عربستان از این منطقه تامین می شود. همچنین 12 درصد مجموع کل واردات نفت آمریکا و یک سوم واردات نفت ژاپن را نیز تامین می کند. با توجه به صنعتی شدن منطقه الشرقیه میزان نقش این منطقه در اقتصاد عربستان به حدود 90 درصد از درآمد داخلی می رسد.به رغم این مساله بیشتر ساکنان منطقه الشرقیه از پیامدهای روابط تنش آمیز تاریخی با آل سعود رنج می برند و در حال حاضر نیز با نظام تندروی عربستان دارای تنش بیشتری هستند.بین مورخان درباره دوره ها و شرایط گسترش شیعیان در شرق عربستان اختلاف نظر وجود دارد اما مساله ای که از نظر تاریخی ثابت شده این است که روابط میان آل سعود و ساکنان منطقه الشرقیه از زمان شکل گیری نخستین حکومت آل سعود روابطی خصمانه بوده است.با استناد به آنچه که مورخان، تحلیلگران و شرق شناسان می گویند، می توان گفت رابطه میان جوامع القطیف، الاحساء و مناطق دیگر در شبه جزیره عربستان بیشتر بر بعد قبیله ای، منطقه ای متمرکز بوده است تا بعد دینی و مذهبی.ساکنان القطیف و الاحساء اصالتاً جزو قبایل ربیعه که در واحه ها سکونت داشتند و قبیله بنی تمیم که بادیه نشین بودند، هستند. این دو قبیله پس از رسالت پیامبر اکرم (ص) اسلام آوردند. بعداً قبایل زیادی از شمال شبه جزیره عربستان و غرب آن به منطقه الشرقیه آمدند. بیشتر قبایل مهاجر شیعه شدند.از سوی دیگر ارتباط جمعیتی میان ساکنان القطیف، الاحساء و مناطق مجاور به روابط میان قبایل عرب محدود شد. به رغم ارتباط اقتصادی، جغرافیایی و دینی ساکنان القطیف و الاحساء با فارس ها اما در این مناطق هیچ گونه فارس زبانی ساکن نشد.با توجه به تمامی این مسایل و اظهارات بسیاری از شخصیت های فرهنگی و سیاسی در منطقه الشرقیه، هویت ساکنان القطیف و الاحساء بیش از آنکه به مذهبی بودن آنها برگردد به عربی بودن آنها برمی گردد. این حقیقت تا به امروز نیز به قوت خود باقی مانده است. ظهور وهابیت و حکومت سعودی به رغم روابط تاریخی پایدار میان ساکنان منطقه الشرقیه و مناطق اطراف آنها از یکسو و بین شیعه و سنی در مناطق مختلف شبه جزیره عرب از سوی دیگر، اما عوامل بسیاری در وخیم شدن اوضاع در مراحل بعد به ویژه پس از فراخوان وهابیت که از نظر دینی آغاز شده بود و بعداً پس از ائتلاف میان محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود در سال 1745 رنگ سیاسی به خود گرفت، نقش داشت.منابع تاریخی همگی متفق القول هستند که موضع ساکنان الاحساء در قبال دعوت به وهابیت موضعی مخالف بود. این موضع با توجه به تندرو بودن پیروان محمدبن عبدالوهاب در اجرای شریعت اسلامی و تلاش برای تحمیل عقاید خود به ساکنان الشرقیه اتخاذ شده بود. علاوه بر اینکه سیاست توسعه طلبانه ای که عربستان و وهابی ها در پیش گرفته بودند نگرانی حکام محلی درباره نفوذشان را برانگیخته بود.شاید آغاز تنش میان ساکنان الشرقیه و وهابی ها به آغاز جنبش تندروی سنی ها در منطقه «العیینه» برمی گردد . حکومت جدید آل سعود صرف نظر از سابقه مذهبی و قبیله ای در روابط میان ساکنان الشرقیه و حکومت اول و دوم آل سعود، شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی طی دوره حکومت جدیدی که ملک عبدالعزیز در سال 1902 تاسیس کرد و حوادث داخلی و خارجی که به دنبال آن رخ داد پایه و اساسی بود که براساس آن منطقه الشرقیه به سردرد مزمنی برای آل سعود تبدیل شد.طی مرحله تاسیس حکومت جدید آل سعود منطقه الشرقیه به دلایل اقتصادی و سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار شد.در سطح اقتصادی منطقه الشرقیه پیش از اکتشاف نفت محل فعالیت گسترده در زمینه کشاورزی، صید و حرفه های دیگر بود برای همین پادشاه سعودی روی این منطقه به عنوان کمک رسان مهمی برای خزانه حکومت نوپای خود حساب باز کرد.اما در سطح سیاسی ملک عبدالعزیز تلاش کرد تا روابط با حکام محلی در القطیف و الاحساء را به وضعیت عادی برگرداند و این مساله دو دلیل داشت که یکی خودداری از تکرار اشتباهات قبلی ها در تعامل با قبایل الشرقیه و دوم ممانعت از توافق عثمانی و انگلیس با تقسیم شبه جزیره عرب بود. اخوان المسلمین و شعله ور شدن آتش مساله طایفه گرایی سازش میان حکومت سعودی و ساکنان الشرقیه خیلی دوام نیاورد. دلیل اصلی این مساله بازگشت اخوان المسلمین بود. اینجا منظور اخوان المسلمینی نیست که حسن البنا آن را در مصر بنا نهاد بلکه گروه سلفی عربستانی است که بخشی از وهابیت بودند و تلاش می کردند تا دیدگاه دینی خود را بر طبقه سیاسی حاکم تحمیل کنند.تنش در سال 1927 و زمانی آغاز شد که اخوان المسلمین بر ملک عبدالعزیز برای اجرای فتوایی فشار آورد که براساس آن شیعیان را به سنی شدن وادار کند. آن هم از طریق ممانعت از ادای مناسکشان و ممانعت از ورود شیعیان عراق به خاک عربستان و روش های دیگر.به رغم تنش شدیدی که میان حکومت سعودی و اخوان المسلمین در سال 1929 رخ داد و به ویژه پس از آنکه اینها ملک عبدالعزیز را کافر دانستند سرکوب شیعیان ادامه یافت و در نهایت به انفجار مردمی منجر شد که در العوامیه شکل نافرمانی مسلحانه به خود گرفت اما از طریق میانجیگران محلی به سرعت مهار شد. آرامکو و تحول سیاسی و اجتماعی پادشاهی سعودی 29 مه 1933 به شرکت آمریکایی «استاندرد اویل آو کالیفرنیا» امتیاز اکتشاف نفت در منطقه الشرقیه را داد. این شرکت در سال 1944 نام خود را به شرکت نفت عربی آمریکایی (آرامکو) تغییر داد.این نقطه تحولی در تاریخ منطقه الشرقیه بود که تحولاتی را در ساختار اقتصادی و اجتماعی عربستان ایجاد کرد و به ابعاد جمعیتی و سیاسی نیز رسید. در سطح اقتصادی اجتماعی امتیاز آرامکو در تبدیل منطقه الشرقیه از داشتن یک اقتصاد روستایی به اقتصاد صنعتی نقش داشت.در سطح دموگرافی این تحول اقتصادی در جذب تعداد زیادی از ساکنان عربستان و اشتغال زایی برای آنها نقش داشت.در سطح سیاسی این تحول اقتصادی - اجتماعی باعث شد تا هرچه سریع تر سطح خواسته های سیاسی اصلاحی از بعد منطقه ای و مذهبی عبور کند.بر این اساس طی دهه 40 عربستان شاهد یک جنبش کارگری به دنبال تبعیض میان کارگران خارجی و محلی بود. پس از گذشت یک دوره این جنبش به تشکیل نخستین کمیته سندیکایی منتخب در آرامکو در سال 1953 منجر شد.این کمیته نماینده حدود 22 هزار کارگر و هسته تشکیل نخستین گروه سیاسی ملی به نام جبهه اصلاح ملی در سال 1954 بود. هیچ راهکاری جز اصلاحات وجود ندارد به رغم تبعیض آشکار و موج تحریک روشمند علیه شیعیان از سوی نظام سعودی و نهاد دینی وهابی ساکنان الشرقیه یا بیشترشان خواهان جدایی یا نابودی دولت نبودند. این مساله در اینجا به شخصیت های لیبرال، قوم گرا یا چپ گرا محدود نمی شود بلکه شامل تمامی شخصیت های مذهبی است. همچنین شخصیت های ملی گرای ساکن الشرقیه دو سند را به ولیعهد عربستان در آن زمان یعنی عبدالله بن عبدالعزیز در بهار سال 2003 ارائه کردند که شامل خواسته های شیعیان به دلیل وحدت عربستان و دوری از خطر تقسیم بود.در سایه تحولات منطقه و اخبار رسانه های غربی مبنی بر وجود طرح تجزیه عربستان و مشکلات اقتصادی ناشی از کاهش قیمت نفت باید از طریق اصلاحات گام هایی به جلو برداشته شود.حل مشکلات از مذاکره آغاز می شود اما اعدام شیخ نمر نشان می دهد که حکام آل سعود به این سمت و سو پیش نمی روند. ادامه دارد
جمعه ، ۲۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها