تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868355514
ارز 3700 تومانی در پسابرجام معنایی ندارد ارز
واضح آرشیو وب فارسی:ارانیکو: فعالان عرصه اقتصادی امیدوارند اجرای برجام برگ دیگری را در نظام اقتصادی ایران ورق بزند. شاید حتی در مسیر اقتصاد ایران، جای بیشتری برای حرکت بخش خصوصی باز شود. توافق ایران با شش قدرت جهانی، خار چشم سردمداران برخی از کشورها هم شده است تا سنگ اندازی های خود را بیشتر کنند. در این میان، بازار جهانی نفت هم در آستانه نهایی شدن برجام، تلاطم های خود را تجربه می کند؛ امواجی که نرخ دلار را بالا و پایین می برد. اینکه آینده اقتصادی ایران، چه پیوندی با نفت دارد موضوع گفت وگوی «آرمان» با اسدا... عسکراولادی است. رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین با وجود مشکوک بودن به نهایی شدن برجام می گوید: «در رابطه با برجام باید با مردم صادقانه سخن گفته شود. باید آرامش را در میان مردم بگسترانیم و نباید به هر بهانه ای در جامعه ایجاد تنش شود.» شما اخیرا گفتید اگر اجرای برجام عملیاتی شود و شرایط برای فروش بیشتر نفت فراهم شود، قیمت ارز هم کاهش می یابد. از منظر شما، چه ارتباطی بین فروش نفت بیشتر و کاهش قیمت ارز وجود دارد؟ ما در شرایط فعلی با کمبود ارز مواجهیم و این به دلیل کاهش سطح تولید و صادرات نفت رخ داده است و در نتیجه آن به لحاظ ارزی در مضیقه قرار گرفته ایم. همین مضیقه ارزی هم باعث شده تا نرخ ارز رسمی به 3000 تومان و ارز بازار به 3700 تومان برسد. در نتیجه چنانچه برجام عملی شود – که بنده شک دارم – و فروش نفت ایران افزایش یابد، در کنار آن امکان فاینانس هم فراهم می شود و به تبع این منابع ارزی بیشتری نصیب کشور می شود. در آن صورت ارز 3700 تومانی دیگر معنایی ندارد. به دیگر معنا با افزایش منابع ارزی، قیمت آن هم کاهش می یابد. معتقدید دلیل گرانی ارز کمبود آن در خزانه دولت است؟ بله. این کمبود تبعات دارد. یکی از آن گران شدن ارز است که البته بر بسیاری از عرصه های اقتصادی هم تاثیر سوئی گذاشته است. در حال حاضر کسانی که می خواهند واردات انجام دهند، ارز کافی در اختیار ندارند، دولت هم به دلیل همان مضیقه ارزی، توان این را ندارد که ارز در اختیار آنها قرار دهد. در نتیجه به بازار فشار وارد می شود. مگر بلافاصله بعد از برجام، چه میزان به فروش نفت افزوده می شود که تاثیرگذار باشد؟ در حال حاضر کم و بیش یک میلیون بشکه در روز فروش نفت داریم. این مقدار فروش نفت با نرخ 30 دلار باعث کمبود منابع ارزی شده است. حالا اگر بعد از برجام اجازه داده شود این میزان فروش، به دو میلیون بشکه در روز افزایش یابد، با نفت بشکه ای 30 دلار دو برابر این میزان ارز برای خزانه فراهم می شود. 30 میلیون دلار در روز ارزآوری بیشتر، بدون شک در کاهش قیمت ارز تاثیرگذار است. اما آیا افزایش فروش نفت، به کاهش قیمت آن در بازارهای جهانی منجر نمی شود؟ نه. قیمت نفت آنطور نیست که با دو برابر شدن تولید نفت ایران کاهش یابد. بدون تردید قیمت نفت دیگر از 30 دلار کمتر نمی شود، زیرا قیمت تمام شده برای کشورهای تولید کننده نفت اندکی کمتر از سی دلار تمام می شود. بنابراین گمان نمی کنم این کشورها به قیمتی کمتر از 30 دلار رضایت بدهند، چون به شدت ضرر می کنند. معتقدید حتی عربستان هم دیگر بیش از این حاضر نیست با اهرم قیمت نفت بازی کند؟ عربستان هزینه اش بیشتر است. حتی همین الان هم با کمبود شدید بودجه دست به گریبان است. عربستان اساسا پشیمان است از اینکه با چنان حماقتی قیمت نفت را کاهش داده است. با اینکه بودجه عربستان به شدت گرفتار نفت است، چرا به رغم این تضرر، اقدام به کاهش قیمت نفت کرد؟ برای اینکه بتواند به ایران و روسیه ضربه بزند. هرچند، آن کار عربستان خام دستانه و ماجراجویانه بود، اما در نهایت نتوانست به ایران و روسیه ضربه بزند. قدری مشکل ایجاد کرده، اما آنچنان نیست که نشود آن را حل کرد. روسیه هم اگر از این ماجرا اندک ضرری کرده باشد، آن را با فروش گاز و طلا جبران کرده است. هم اکنون روسیه 370 میلیارد دلار از محل نفت، گاز و صادرات غیر نفتی درآمد ارزی دارد. عربستان خودش را در دام خود گرفتار کرد. بخش عمده ای از ذخیره ارزی 700میلیارد دلاری عربستان، در ماجراجویی های این کشور در بحرین و یمن و سوریه از میان رفته است و اگر همچنان به این حماقت خود ادامه دهد، دیری نیست که این ذخیره ارزی هم به کل از میان برود. در نتیجه اگر باز هم بخواهد قیمت نفت را به پایین تر از 30 دلار کاهش دهد ورشکسته می شود. در حالی افزایش فروش نفت را در کاهش قیمت ارز میسر می دانید که معتقدید این کار موجب کاهش قیمت نفت نمی شود. از سوی دیگر، همین حالا هم روزانه حدود یک میلیون و هفتصد هزار بشکه نفت مازاد نیاز، توسط کشورهای نفتی، تولید و صادر می شود. به این ترتیب آیا اضافه تولید ایران به میزان یک میلیون بشکه در روز، با افزودن به این اضافه نیاز، کاهش قیمت نفت را به همراه نخواهد داشت؟ اینها مازاد نیاز نیست، بلکه به اجبار در کشتی ها و انبارها ذخیره شده است. این اتفاق هم به دلیل اینکه تحریم ها به مشتریان اجازه خرید نمی داده است رخ داده است. تحریم ها به ما اجازه فروش نفت نمی دادند، اما نمی شد که این مقدار نفت را هم در چاه ها نگه داشت. به هر حال باید استخراج می شد. به این ترتیب، ما این میزان از نفت را استخراج کرده و در نفتکش ها انبار کرده ایم و بردیم به اقصی نقاط جهان تا به محض اینکه کشوری برای خرید نفت اقدام کرد، در محل به فروش برسد. البته توجه داشته باشید که تنها ایران نیست که چنین کاری می کند. الان برخی کشورهای دیگری هم هستند که با چنین شرایطی مواجهند. در نتیجه اساسا به عقیده بنده از این بابت نگرانی ای وجود ندارد، زیرا از مصرف روزانه آن 28 میلیون بشکه نفت اوپک کاسته نشده است. پس دارید می گویید به دلیل اینکه تحریم ها اجازه فروش نفت را به ما نداده است، ما ناگزیر از این ذخیره سازی بوده ایم؟ بله. غیر از ما الجزایر هم اینکار را می کند. حتی ونزوئلا در آن سوی دنیا هم همین کار را می کند. اینها اقدامات محرمانه وزارت نفت است و رسمی است که از قدیم هم وجود داشته است. وقتی به یک کشوری فشار وارد می شود نفتش را «آفلوید» می کند. در سال تحریم این کار را در هنگ گنگ و تایوان کردیم. این تمهید خارج از روال تحریم ها بود. این کشورها که به نفت نیاز داشتند، در همان اسکله بهای آن را پرداخت می کردند و نفت را می بردند. مثل کاری که خلبانان ما به دلیل تحریم ها انجام می دادند، یعنی وقتی نیاز به سوختگیری داشتند، در یک کشور سوختگیری می کردند و همانجا هم بهای سوخت را پرداخت می کردند. اینها شرایط عادی است. آنچه که برای ما مهم است تامین ارز برای کشور است و این هم با فروش بیشتر نفت اتفاق می افتد. ما کشوری با هشتاد میلیون جمعیت داریم که سالانه حدود 50 میلیارد دلار منابع ارزی لازم داریم. از این مقدار تنها 20میلیارد دلار را از محل صادرات غیر نفتی تامین می کنیم و مابقی را باید از محل فروش نفت حاصل کنیم. اگر این مضیقه کم نشود، اقتصاد کشور با زمستان سختی رو به رو می شود. با دلایلی که عرض می کنید، معتقدید که سهمیه اوپک تاثیری در کاهش قیمت نفت بیش از این ندارد، اما آنچنان که می دانیم در پی تصویب کنگره آمریکا، این کشور بعد از چهل سال امکان صدور نفت را پیدا کرده است. آیا ورود نفت آمریکا به بازار تاثیر سوئی بر قیمت ها نمی گذارد؟ نه اصلا. نفت آمریکا به بازار نفت ایران صدمه ای نمی زند، چرا که خریدار آن، کشورهای آمریکای جنوبی و کانادا هستند. مگر اینکه از لحاظ سیاسی بخواهند مشکلاتی را ایجاد کنند. ضمن اینکه باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که شرکت های نفت آمریکا حتی قبل از این تصویب نامه و از قدیم، به دلیل اینکه خصوصی هستند و اتکایی به دولت ندارند، اجازه صادرات نفت داشتند. بنده قویا معتقدم که آمریکایی ها حتی اگر نفتشان را حراج هم بکنند، نمی توانند به بازار نفت ایران (که عمدتا در بازار آسیا مشتری دارد) صدمه ای بزنند. آیا آمریکایی ها دیگر نیازی به نفت خاورمیانه ندارند؟ آمریکایی ها برای نفت جایگزین پیدا کرده اند. در حال حاضر از انرژی های جدید مثل انرژی آفتاب و ماسه [نفت شیل] استفاده می کنند. این نفت اضافه را هم کشورهای آمریکای جنوبی به دلیل مضیقه ای که دارند، در نهایت با قیمت پایین تری می خرند. کشورهای برزیل، شیلی، آرژانتین و کلمبیا در واقع حیات خلوت آمریکا هستند و کنگره به رغم اینکه می داند این کشورها در مضیقه مالی هستند، امکانی فراهم آورده تا این کشورها متمایل به روسیه نشوند. بنابراین به گفته شما، نفت ایران اساسا در آمریکای جنوبی یا کانادا مشتری نداشته است و از این رو، با ورود نفت آمریکا هم دچار مشکل نمی شود؟ هزینه های حمل و نقل نفت به این کشورها به دلیل برد مسافتی که داشتند، مقرون به صرفه نبوده و نیست. از این رو ایران به ندرت اقدام به فروش نفت به این کشورها کرده است. در دوره اصلاحات وقتی نفت دوازده دلار بود، به این کشورها نفت فروختیم. ما نفت دوازده دلار را هم دیده ایم و این مسائل نفتی برایمان معضلی نیست. اما در نظر بگیرید بیست سال پیش، 12دلار هم مبلغ زیادی بود. نه زیاد نبود، چون همان موقع تولید نفت 9 دلار هزینه داشت. همان زمان بنده خاطرم هست که کویت نفت خود را هفت دلارمی فروخت. آن زمان هم کویت بود که بازار نفت را به تلاطم کشید و نرخ نفت را شکست. ما از آن بحران ها عبور کرده ایم و گذر از این وضعیت هم برایمان امکان دارد. در نتیجه نفت در حال حاضر امکان ندارد از مبلغ 30 دلار پایین تر بیاید، مگر اینکه قضایای سیاسی پشت آن باشد که در این صورت ضرر بیشتر به خود آنها وارد خواهد شد. با فرض افزایش منابع ارزی کشور از محل افزایش صادرات نفت، آیا مشکلات حال حاضر اقتصاد ایران رفع می شود؟ الان پرداخت یارانه ها معضل دولت است. بنده همواره معتقد بوده ام که تنها به 20 درصد از جامعه باید یارانه پرداخت شود، اما آن زمان به دلایل سیاسی و انتخابات اجرا شد. حالا این مبلغ گزاف مدام به بودجه دولت فشار وارد می آورد. دولت هم دیگر قادر به ادامه این مسیر اشتباه نیست، زیرا که در مضیقه مالی است. درآمد دیگری هم غیر از درآمدهای نفتی، گمرکات و مالیات هم که ندارد. وضعیت نفت که مشخص است. درآمد گمرکات هم به دلیل کاهش واردات کم شده است. نظام مالیاتی هم که مشکل دارد. رکود وجود دارد و کارخانجات هم به دلیل ورشکستگی درآمدی ندارند که بخواهند مالیات بدهند. بنابراین افزایش صادرات نفت، افزایش ارزآوری را موجب می شود و به تبع آن می توان واردات را افزایش داد تا درآمدهای گمرکی هم افزوده شود. متاثر از این، وضعیت تولید هم مطلوب می شود و پرداخت مالیات صورت می گیرد. اما الان دولت گرفتار شده است و نمی تواند لایحه بودجه به موقع به مجلس ببرد. ما گرفتاری دولت را درک می کنیم و باید به دولت کمک کنیم. لااقل از وجه روانی هم که شده باید امیدوار باشیم بعد از برجام اوضاع اقتصادی بهتر شود. به برجام برگردیم. در جایی از کلامتان عرض کردید که شک دارید برجام اجرایی شود. چرا شک دارید؟ برای اینکه آمریکایی ها دنبال بهانه می گردند تا هر موضوعی را دستاویز قرار دهند تا برجام اجرایی نشود. بنا بر گفته مقام معظم رهبری، چون قابل اطمینان نیستند بنده به اجرایی شدن برجام شک دارم. هنوز همان موضوع هویج و چماق پابرجاست. شما هم با بنده هم عقیده اید که در آمریکا هم گروه های دست راستی وجود دارند که منافعشان در تحریم ها بوده و هست. بنابراین آیا نمی توان اینگونه به موضوع نگاه کرد که دولت اوباما هم تحت فشار این گروه هاست؟ ما هم این موضوعات را درک می کنیم. قطعا هستند کسانی که تحت نفوذ صهیونیست ها و اسلحه سازی های بزرگ، دنبال جنگ هستند. بنابراین به اعتقاد بنده در رابطه با برجام باید با مردم صادقانه سخن گفته شود. باید آرامش را در میان مردم بگسترانیم و نباید به هر بهانه ای در جامعه ایجاد تنش شود. برگردیم به موضوع درآمدهای دولت. بخشی از مضیقه های مالی دولت، با دریافت های مالیاتی امکانپذیر است. اما در حالی که همچنان بسیاری از معافیت های مالیاتی وجود دارد، چگونه می شود نظام مالیاتی با ثباتی را ایجاد نمود؟ بسیاری از این معافیت های مالیاتی اضافه است. معتقدم که خیلی از این معافیت های مالیاتی بی دلیل است و باید برداشته شود. خیلی از مالیات دهندگان با نفوذ و قدرت از پرداخت مالیات فرار می کنند. این کار از یک طرف درآمدهای دولت (که حقوق مردم است) را کم می کند و از طرف دیگر تبعات روانی هم برای جامعه دارد. اصناف و کسبه خرد ناراحت می شوند که مالیات های عمده پرداخت نمی شود، اما آنها باید مالیات بدهند. شما رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین هم هستید، می خواهم به این موضوع اشاره کنم که چینی ها در دوران تحریم ها با ایران صادقانه برخورد نکردند. با این همه، آیا همچنان به عنوان شریک عمده اقتصادی ایران مطرحند؟ چینی ها صادقانه برخورد کردند. منافع خود را در نظر گرفتند و با عنایت به اینکه هر کشوری در پی استیفای منافع خود است ما هم باید به دنبال منافع خود باشیم. با تمام این حرف ها، چین تنها کشوری بود که در بحبوحه تحریم ها، روزی 500 تا 600هزار بشکه نفت از ما خریداری می کرد. کدام کشوری خریداری می کرد، اگر ما همین میزان نفت را به چین هم نمی فروختیم؟ در کوران تحریم ها چین با ایران مساعدت لازم را کرد، اما منافع آن کشور در گرو منافع غرب است. همین الان سهام نیمی از بانک های چینی در آمریکاست. رئیس بانک اچ اس بی سی که در چین هم شعبه دارد، به بنده گفت، من در ایران فقط یک شعبه دارم در حالی که 2190 شعبه در آمریکا دارم. من منافع 2190 شعبه در آمریکا را نگه دارم یا منافع یک شعبه در ایران را؟ بانک های چین هم همین روال را دارند که اگر بخواهند بیش از حد با ما وارد مراوده بشوند، جریمه می شوند. بنابراین آنها به دنبال حفظ منافع خودشان هستند و نه منافع ما. با تمام این حرف ها، ما به روابطمان با چین به شکل درازمدت نگاه می کنیم، چرا که ما وقتی لبخند چینی ها را پذیرفتیم که اخم غربی ها برایمان ثابت شد. می گویید منافع. چینی ها که دیدند ما در فشار قرار گرفته ایم، بیشترین استفاده را از وضعیت ایجاد شده بردند. رفتارشان دور از انصاف نبود؟ هر جا که بروید، وقتی پای منافع به میان بیاید اوضاع همین است. در مثال هم وقتی یک مغازه شما را بیرون می کند، در مقابل مغازه دیگری شما را تحویل می گیرد، هر چند جنسی را گران تر هم بفروشد، چه می کنید؟ وضعیت ما هم اینگونه بود. ما که نباید صبر می کردیم تا از کمبود دچار مشکل بیشتری می شدیم. آرمان امروز اقتصاد ارز ایران دولت برجام پسابرجام
جمعه ، ۲۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ارانیکو]
[مشاهده در: www.eranico.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها