واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: شهر فرنگ/ مسیر فیلمنامه ها کجا عوض می شوند؟
وظیفه شورا ها چیست؟ آیا وظیفه آنها نظارت کیفی است و یا اساسا نگران ممیزی های مختلف و بعضا سلیقه ای است؟ به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، مشکل جدی سینمای ایران کجاست؟ آیا در فیلمنامه ها خلاصه می شود و یا ضعف کارگردانی و تهیه کنندگی عامل ضعف فیلمهای ایرانی بوده است؟ رضا مقصود فیلمنامه نویس و محمدتقی فهیم منتقد سینما این موضوع را بررسی کردند. رضا مقصود فیلمنامه نویس با اشاره به تغیر فیلمنامه نگارش شده به دست کارگردانها گفت: نگارش فیلمنامه تنها بدست فیلمنامه نویس نیست. بلکه کل پروسه، از نگارش فیلمنامه تا تهیه و توزیع فیلم در سینما را در بر می گیرد، من بارها برای خودم پیش آمده فیلمی را که خودم نوشتم و به کارگردان دادم، بعد از تهیه و تولید به قدری تغییر کرده بود که برای خود من غریبه و البته جدید بود.
او افزود: ما همواره در سالهای گذشته شاهد یکی بودن فیلمنامه نویس و کارگردان بوده ایم یعنی کارگردان به خود این اجازه را می دهد که فیلمی را که از فیلمنامه نویس تحویل گرفته به سلیقه خود، دوباره بازنویسی کند، مشکل سینمای ما بعد از نگارش فیلمنامه است و دقیقا بعد از این مرحله است که مشکلات آغاز می شود و از ریل خود خارج می شود. او تصریح کرد: ما در طول امسال 80 فیلم تولید کردیم اما سوال این است که اگر این فیلمها فیلمنامه خوبی ندارند پس چرا تولید می شوند؟ شوراها دقیقا چکار می کنند؟ دغدغه واقعی آنها چیست؟ گفته می شود 80 درصد فیلمهای امسال که برای جشنواره فیلم فجر ارسال شد تلخ است، ولی تعریف یک فیلم تلخ چیست؟ آیا اشاره به موضوعات غم انگیز جامعه به معنی تلخ است یا القا نا امیدی به معنی تلخی است؟ محمدتقی فهیم منتقد سینما دیگر مهمان برنامه با اشاره به مشکل اصلی سینما خاطرنشان کرد: ما در کل کشور 7 یا 8 فیلمنامه نویس حرفه ای بیشتر ندارید، من قائل به جدایی و تفکیک فیلمنامه نویس از کارگردان هستم موضوعی که در فیلمهای تولیدیمان کمتر شاهد هستیم زیرا در حال حاضر فیلمنامه ها برخاسته از خواست مدیران سینماست و نه بر اساس خواست مردم، تهیه کننده و کارگردان نگاه می کند که چه فیلمی پروانه ساخت می گیرد و در همان موضوع فیلمنامه می نویسد.
او ادامه داد: به نضر من مشکل سینمای ما بعد از نگارش فیلمنامه نیست بلکه از همان ابتدای نگارش فیلمنامه است زیرا از همان ابتدا دستخوش سلیقه های فردی و بعضا بدوی است، طبیعی است که یک چنین فیلمنامه ای مورد توجه مردم قرار نمی گیرد و تنها در جشنواره های دولتی مقاماتی کسب می کند. او با اشاره به ویژگی های فیلم تلخ تاکید کرد: هیچکدام از ما با تلخی مخالف نیستیم زیرا آنها باعث رشد می شوند، خود من 80 درصد زندگی من با تلخی همراه بوده، مشکل فیلمهای ما این است که مدیران ما فیلم را نمی شناسند، شوراها فیلم را نمی شناسند، فیلمهای ما قهرمان ندارند، ضد قهرمان هم ندارند در نتیجه فیلمهای ما سیاه است، فیلمنامه نویسان و کارگردانان ما از طبقه متوسط رو به بالا هستند و تنها دغدغه های ذهنی خود را فیلم می کنند نه دغدغه های جامعه را، همین است که فیلمهای ما برای عامه مردم جذاب و جالب نیست.
پنج شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۴ - ۲۲:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]