تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816511684
افرادی که عزت نفس شان کم است، هم رنگی بیش تری با جماعت دارند
واضح آرشیو وب فارسی:کرنا: ضرب المثل "خواهی نشوی رسوا، هم رنگ جماعت شو" را همه ی ما در موقعیت های مختلف شنیده ایم. اما چه وقت هایی هم رنگ شدن با جماعت خوب است و چه وقت هایی نباید به رنگ جمعی که در آن هستیم اعتنا کنیم و باید راه خود را برویم؟ چه افرادی بیش از سایرین تمایل به هم رنگ شدن با جمع و گروهی که در آن قرار می گیرند، دارند و ریشه ها و علل این تمایل افراطی در چیست؟ از کجا بفهمیم بیش از حد هم رنگ با جمع می شویم یا این که در این زمینه نرمال هستیم؟ در این زمینه و برای پاسخ به این سوال ها با الیاس سلیمانی، کارشناس ارشد روان شناسی گفت وگو کردیم. روان شناسی اجتماعی چه دیدگاهی در مورد هم رنگی با جماعت دارد؟ همان طور که فلاسفه از قدیم گفته اند، انسان موجودی اجتماعی است. روان شناسان معاصر نیز تاکید می کنند که تعامل و نفوذ اجتماعی محور زندگی اجتماعی انسان است. هر انسانی ضمن فرایند اجتماعی شدن که راه های زندگی کردن در جامعه را به وی یاد داده و به وی شخصیت می دهد، یاد می گیرد که خود را یک ذات جدا، مشخص و مستقل در نظر بگیرد و از همه ی اشخاص و اشیا متمایز کند. چارلز هارتون کولِی، جامعه شناس آمریکایی نظریه ای ارایه کرده که به "خودِ آیینه سان" معروف است. منظور وی از آیینه، جامعه است که فرد خود را در آن می بیند و واکنش های دیگران را در قبال اعمال و رفتار خود ملاحظه می کند. تاثیر جامعه در فرد به قدری زیاد است که به اعتقاد روان شناسان اجتماعی، رفتار انسان تا حد زیادی تحت تاثیر واکنش های دیگران شکل می گیرد. بنابراین انسان دارای دو بعد فردی و اجتماعی است و به دلیل زندگی در اجتماع و تعامل با هم نوعان خود تحت تاثیر نظرات و افکار آن ها قرار می گیرد که از آن به هم رنگ شدن با جماعت یاد می شود. اگر بخواهیم تعریفی از هم رنگی یا هم نوایی داشته باشیم، بهتر است از تعریف ارونسون استفاده کنیم؛ ارونسون پدیده ی هم رنگی با اجتماع را به این شکل تعریف کرده است؛ "تغییر در رفتار یا عقاید شخص، درنتیجه ی اِعمال فشار واقعی یا خیالی از طرف فردی دیگر یا گروهی از مردم." اگر مساله را دقیق تر مورد مطالعه قرار دهیم، می بینیم که در احساس اجتماع نسبت به هم رنگی و ناهم رنگی، نوعی ناهماهنگی به چشم می خورد. افراد ناهم رنگ ممکن است مدت ها بعد مورد تمجید و تحسین مورخان قرار بگیرند و در فیلم و ادبیات به صورت نماد درآیند؛ اما معمولا در زمان اعمال ناهم رنگی، کسانی که خلاف خواسته ی آن ها عمل شده است، به آن ها احترام نمی گذارند. سازگاری با اجتماع تا چه حد و در چه مواردی مطلوب است و چه زمانی نامطلوب می شود؟ هم رنگی فی نفسه امری خنثی است و دارای بار ارزشی مثبت یا منفی نیست؛ اما با توجه به این که این تبعیت و هم رنگی غالبا بدون تامل و تدبر و صرفا از روی احساسات صورت می گیرد، با شنیدن اصطلاح هم رنگی با جماعت، اولین معنایی که به ذهن متبادر می شود معنایی منفی است؛ همان طور که این مساله در مَثل معروف "خواهی نشوی رسوا هم رنگ جماعت شو" کاملا مشهود است و در مقابل این نگرش، افراد دیگری می گویند "خواهی نشوی هم رنگ، رسوای جماعت شو". اما موقعیت هایی وجود دارد که در آن ها هم رنگی بسیار مطلوب و ناهم رنگی مصیبتی مطلق است. نوجوان سرکشی را در نظر بگیرید که سیگار می کشد و شب ها دیر به خانه می آید؛ وی از خود استقلال عمل نشان نمی دهد؛ بلکه رفتارش نشانه ی هم رنگی ستیزی است. به این معنا که او برای خود نمی اندیشد، بلکه به طور خودکار علیه مقررات خانه و انتظارات والدین عمل می کند. چرا افراد می خواهند تابع جمع و همانند سایرین باشند؟ انسان در اجتماع و تعاملات خود با سایر افراد دو هدف مهم دارد؛ یکی درست بودن اعمال و افکار و دیگری داشتن روابط دوستانه با مردم از طریق رفتار مطابق با انتظار آن ها. ارونسون از روان شناسان اجتماعی معاصر دو دلیل برای هم رنگی بیان می کند؛ اول این که ممکن است رفتار دیگران ما را متقاعد سازد که قضاوت اولیه مان اشتباه بوده است و دلیل دوم این که ممکن است مایل باشیم از تنبیه گروه مانند مورد تمسخر قرار گرفتن احتراز کرده یا از آن پاداشی مانند دوستی و مقبولیت کسب کنیم. البته نگرش های فرهنگی هم موجب می شوند که مردم بیش تر تابع جمع باشند؛ برای مثال در آمریکا گفته می شود "چرخی که صدا می دهد باید روغن کاری شود." و در ژاپن گفته می شود "میخی که بیرون مانده باشد بر سرش می کوبند." ارونسون پس از طرح مباحثی درخصوص هم رنگی با جماعت، در بحثی که آن را طبقه بندی پیچیده تر و مفیدتری از اصطلاح ساده ی هم رنگی می داند، از نفوذ اجتماعی و انواع آن بحث می کند. وی این بحث را به سه قسمت متابعت، همانندسازی و درونی کردن تقسیم می کند و در مورد ویژگی های هر یک توضیح می دهد. وی نظر خود را با استفاده از مثال رعایت قانون حداکثر سرعت مطرح می کند و می گوید وقتی مردم بدانند پلیس راه در جاده حضور دارد، آهسته تر می رانند و این یعنی متابعت؛ زیرا مردم قانون را رعایت می کنند تا از جریمه شدن احتراز کنند. بدیهی است که اگر پلیس راه را نباشد، بسیاری از مردم قانون مذکور را رعایت نخواهند کرد؛ اما برخی نیز به اطاعت از آن ادامه خواهند داد، زیرا فردی که مورد احترام ایشان است، همواره این قانون را رعایت می کند یا ایشان را نصیحت می کند که به قانون احترام گذاشته و آن را رعایت کنند. این یعنی همانندسازی و درنهایت شخص ممکن است قانون مذکور را رعایت کند، به این دلیل که قوانین سرعت، خوب و درست هستند و مانع تصادف می شوند؛ این یعنی درونی کردن. هم رنگ جماعت شدن چه علل و ریشه های روان شناختی می تواند داشته باشد؟ انسان دارای دوجنبه ی فردی و اجتماعی است؛ ولی جنبه ی فردی وی غالبا تحت تاثیر جنبه ی اجتماعی قرار می گیرد و افراد به دلایل متعددی خود را با دیگران هم رنگ می کنند. به جز افراد معدودی که دارای اندیشه ورزی مستقل اند، اغلب انسان ها دچار هم رنگی با جماعت می شوند. اندکی تامل در انواع پاسخ به نفوذ اجتماعی یعنی متابعت، همانندسازی و درونی سازی، ما را با تفاوت های افراد در این رابطه آشنا می کند. متابعت واکنش افرادی است که اراده ای ضعیف دارند و به دلیل ترس از اموری مثل مورد تمسخر دیگران قرار گرفتن، با جماعت هم نوایی می کنند، بنابراین در این جا منطق حاکم نیست و صرفا تبعیتی کورکورانه است. در همانندسازی، تمایل و گرایش به افراد و شخصیت های محبوب مطرح است. اینجا نیز منطق و شناخت، نقش اندکی بازی می کند؛ زیرا انسان ها غالبا به همانند شدن با محبوب شان علاقه مند هستند، صرف نظر از این که این همانندی امری معقول باشد یا خیر؛ زیرا به بیان رسول خدا (ص): ((حُبُّکَ لِلشَّیْءِ یُعْمِی وَ یُصِمُّ)) یعنی محبت تو نسبت به چیزی تو را کور و کر می کند و مانع دیدن و شنیدن حقیقت می شود. اما در درونی سازی، منطق و معرفت حاکم است؛ زیرا تبعیت از روی عقل و استدلال است و بدون تردید در میان این سه نوع، فقط نوع درونی سازی باارزش است. چه افرادی با چه ویژگی های شخصیتی بیش تر هم رنگ جماعت می شوند؟ افرادی که ویژگی استقلال شخصی در آن ها قوی است، به ارزش ها و عقاید خود اهمیت می دهند و کم تر ویژگی پیرو بودن را دارند، ممکن است تمایل کم تری به هم رنگی با جمع داشته باشند. برخی افراد که ویژگی های پیرو و وابسته بودن و تبعیت کردن را بیش تر داشته و تمایل بیش تری برای عمل مطابق خواست گروه و اجتماع دارند و برخی این ویژگی ها را نداشته و دوست دارند خودشان رهبر و پیشرو باشند. افرادی که عزت نفس کم تری دارند، بیش تر به فشار گروه تن می دهند؛ تا آن هایی که عزت نفس بیش تری دارند. اگر فردی اعتقاد داشته باشد برای وظیفه ی مورد نظر قابلیت و استعداد لازم را ندارد، تمایل او به هم رنگی افزایش پیدا می کند. هم چنین به نظر می رسد در رابطه با شدت و ضعف تمایل افراد به هم رنگی با جماعت یک تفاوت جنسی کوچک ولی پایدار وجود دارد؛ به این ترتیب که زنان بیش از مردان هم رنگی نشان می دهند. هرچند باید توجه داشت که این تفاوت جنسی زمانی در بیش ترین حد خود بوده که کارهای گروهی به نوعی مردگرا محسوب می شده است. چگونه تشخیص دهیم که تمایل به هم رنگی با جماعت در ما در حد نرمال است یا این که افراطی شده است.؟ این امر فقط با افزایش آگاهی و شناخت از خود حاصل می شود. انسان باید خودش را بشناسد و خودش باشد؛ آن گونه که هست، نه آن طور که دیگران می خواهند. دکتر شریعتی در همین زمینه دعای زیبایی دارد. خدایا منی که می خواهم باشم را قربانی منی که می خواهند باشم مکن. برای این که ببینیم ما چقدر با جمع هم رنگ می شویم؛ باید دو سوال از خود بپرسیم؛ این که چرا من کاری را که باید انجام بدهم، انجام نمی دهم؟ و دوم این که چرا کاری را که نباید انجام دهم، انجام می دهم؟ اگر کسی می خواهد خود را بشناسد باید خود را در ارتباط با دیگران بشناسد. برای اصلاح تمایل افراطی به هم رنگ شدن با جمع چه کار کنیم؟ برای اصلاح تمایل افراطی به هم رنگی، جامعه یعنی دولت مردان، خانواده و خود فرد مهم هستند. اغلب انسان ها به دلیل ناآگاهی و گرفتار شدن در زندگی ماشینی و صنعتی دچار هم رنگی با جماعت می شوند و با توجه به این که تعداد زیادی از موارد هم رنگی، هم رنگی های اطلاعاتی است، یکی از راه های اصلاح هم رنگی در حیطه ی فردی، افزایش آگاهی و شناخت است و در مواردی که تمایل افراطی به هم رنگی وجود دارد باید با مراجعه به روان شناس، مشکل را به طور عمیق بررسی کرده و کمک حرفه ای دریافت شود. در حیطه ی جامعه باید گفت اصولا هم رنگی در جوامع بسته و محدود بیش تر وجود دارد؛ زیرا دولت ها سعی می کنند افراد را طبق یک فرم و یک قالب نگه دارند و همه آن طوری که اجتماع می پسندند، عمل کنند. رفتار کردن به شیوه ای که دیگران می خواهند و می پسندند، به معنای گرفتار شدن در دام جبر جمع است. دولت مردان باید به خلاقیت و آزادی های فردی بها دهند و واهمه ای از فردیت ها نداشته باشند. چراکه نادیده گرفتن فردیت و آزادی های فردی موجب پایین آوردن ارزش فرد در حد اشیا و ابزارها می شود.
پنجشنبه ، ۲۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرنا]
[مشاهده در: www.kerna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها