تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816293830
وهابی ها دموکراسی را بدعت و کفر می دانند/ کسی که از آل الشیخ پیروی نکند، جهنمی است!
واضح آرشیو وب فارسی:مطاف24: کارشناس وهابیت شناسی گفت: در معاهده محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود قرار بر این شد که حکومت سیاسی همواره در خاندان آل سعود و حکومت دینی در خاندان آل الشیخ محبوس باشد و این حکومت از این دو خاندان خارج نشود.به گزارش "مطاف24"، تمام مذاهب اسلامی اتفاق دارند که حاکم دینی همان کسی است که حکومت سیاسی را به عهده دارد، اما در قرن دوازدهم با ظهور وهابیت دیدگاه جدیدی درباره نحوه تشکیل حکومت به وجود آمد، وهابیان بر این باورند که حکومت سیاسی از حکومت دینی جدا است و حکومت دینی باید همیشه و تا قیامت در اختیار خاندان آل الشیخ و حکومت سیاسی در اختیار آل سعود باشد، برای بررسی دیدگاه مسلمانان و وهابیت در مسأله حکومت سیاسی و دینی با حجت الاسلام سیدمحمد یزدانی کارشناس شبکه جهانی ولایت گفت وگو کردیم. *دیدگاه وهابیت با مسلمانان درباره جدایی دین از سیاست چیست؟ -خداوند سرشت انسان را طوری آفریده است که ناچار است با همکاری دیگر هم گونه های خود «اجتماع» تشکیل داده و نیازهای اجتماعی، مادی و معنوی خود را تأمین کند، به عبارت دیگر انسان موجودی اجتماعی است و تنها در اجتماع است که می تواند به اهداف خود برسد. از طرف دیگر خداوند در نهاد انسان ویژگی هایی همچون منفعت طلبی، خودخواهی، برتری طلبی، زیاده خواهی و… قرار داده و آن ها را دارای منافع متفاوت و سلایق مختلف و گاها متضاد خلق کرده است، بنابراین وجود قانون و مجری قوی برای رسیدن انسان ها به اهداف و منافع مشترک، رفع اختلافات، جلوگیری از بی عدالتی، هرج و مرج و … امری است که به ضرورت عقلی ثابت شده و تمام بشریت بر اصل وجود آن اتفاق نظر دارند. دین اسلام نیز به عنوان عقلانی ترین دین که خالق بی همتا آن را کامل ترین دین نیز نامیده است، نمی تواند از چنین امری مهم و حیاتی که منشأ اختلاف تمام بشریت در طول تاریخ بوده است، چشم پوشی کرده باشد، بنابراین قطعاً در این باره اظهار نظر کرده است. از همین رو بود که رسول خدا(ص) به محض رسیدن به مدینه زمینه تشکیل حکومت را فراهم و برای هر منصبی مأمور مخصوص آن را گمارد. پیروان اهل بیت(ع) بر این باور هستند که خداوند سرنوشت حکومت بعد از پیامبرش را تا قیامت مشخص و 12 نفر را برای جانشینی آن حضرت برگزیده است امیرمؤمنان(ع) در خطبه 40 نهج البلاغه در باب اهمیت تشکیل حکومت و در پاسخ به خوارج که «لا حکم إلا لله» را شعار خود قرار داده بودند و مدعی بودند که حکومت ظاهری نیز از آن خداوند است، فرمود: «سخن حقى است که از آن اراده باطل شد، آرى! درست است، فرمانى جز فرمان خدا نیست، ولى اینها مى گویند زمامدارى جز براى خدا نیست؛ در حالى که مردم به زمامدارى نیک یا بد نیازمندند تا مؤمنان در سایه حکومت به کار خود مشغول و کافران هم بهره مند شوند و مردم در استقرار حکومت زندگى کنند، به وسیله حکومت بیت المال جمع آورى مى شود و به کمک آن با دشمنان مى توان مبارزه کرد، جاده ها أمن و امان و حق ضعیفان از نیرومندان گرفته مى شود، نیکوکاران در رفاه و از دست بدکاران در امان هستند». بنابراین تمام مسلمانان و بلکه تمام بشریت در اصل وجود حکومت اتفاق نظر دارند و همگان از اهمیت آن سخن می گویند؛ هر چند که درباره نوع حکومت و نحوه مشروعیت بخشیدن به آن، با یکدیگر اختلاف نظر دارند. إبن حزم الأندلسی الظاهری در کتاب «الفصل فی الملل والأهواء والنحل» بیان می کند: «تمام اهل سنت و تمام مرجئه و تمام شیعیان و تمام خوارج بر وجوب امامت و اینکه بر امت واجب است از یک امام پیروی کنند که عادل باشد و احکام الهی را در میان آن ها اقامه و احکام شریعتی را که رسول خدا(ص) آورده است، اجرایی کند». پیروان اهل بیت(ع) نیز بر این باور هستند که خداوند سرنوشت حکومت بعد از پیامبرش را تا قیامت مشخص و 12 نفر را برای جانشینی آن حضرت برگزیده است، اما اهل سنت اعتقاد دارند که آن حضرت تکلیف حکومت را نامشخص رها و آن را به عهده اصحاب خود گذاشته است. بر همین اساس صحابه خلیفه اول را و او نیز خلیفه دوم را انتخاب کرده است، با وجود این اختلاف نظر؛ اما همه مسلمانان بر این باور هستند که دین از سیاست و حکومتی دینی از حکومت سیاسی جدا نیست . وهابی ها بر خلاف دیدگاه تمام مسلمانان نه امامت و خلافت را انتصابی و الهی می دانند و نه انتخابی و مردمی *خب! با این توضیحات تفاوت دیدگاه مسلمانان با وهابیت در این مسأله به چه صورت است؟ -حاکم سیاسی باید همان کسی باشد که حکومت دینی را به عهده دارد. در طول تاریخ اسلام نیز تمام حاکمان سیاسی خود را «أولی الأمر» و حاکم مطلق دینی نیز می پنداشته اند و علاوه بر مناصب حکومتی، مناصب دینی را نیز به عهده می گرفتند، اما وهابی ها بر خلاف دیدگاه تمام مسلمانان، نه امامت و خلافت را انتصابی و الهی می دانند و نه انتخابی و مردمی، آن ها انتخابات و دموکراسی را کفر و خروج علیه آل سعود و آل الشیخ را سبب مهدورالدم شدن می دانند. *بگذارید به صورت جزیی تر مطرح کنم، شیعیان درباره حکومت دینی و سیاسی چه دیدگاهی دارند؟ -از دیدگاه شیعیان امامت مقامی دینى و تابع نظام تشریع و نصب الهى است و بر خداوند واجب است که جانشینان رسول خدا(ص) را برای هدایت انسان ها، تبیین معارف و احکام الهی، اجرای شریعت، اداره نظام سیاسی مسلمانان، وساطت در فیض و … انتخاب کند، علامه حلی در این باره می نویسد: «از میان مذاهب اسلامی، تنها امامیه بر این باور هستند که واجب امام منصوص علیه باشد، زیرا پیش از این ثابت کردیم که واجب است امام معصوم باشد و عصمت امری پوشیده است که جز خداوند کس دیگری از آن خبر ندارد؛ پس واجب است که نصب آن نیز از جانب خداوند باشد؛ زیرا او عالم به این شرط است و دیگران خبر ندارند». از دیدگاه شیعه امامت امری الهی است و در اختیار خداوند و او به هر کس که بخواهد این مقام را خواهد داد بر اساس این باور، امام نه تنها حاکم مطلق سیاسی و دینی بر تمام انسان ها است؛ بلکه حجت، دلیل و مرجع از جانب خداوند بر تمام خلایق به شمار می رود، زمین هیچگاه از وجود حجت خداوند خالی نمی ماند و اطاعت و پیروی از او بر تمام انسان ها واجب و ولایتش بر تمام خلایق نافذ است. همچنین از دیدگاه پیروان اهل بیت(ع) دین و سیاست دو امر جدا نشدنی از همدیگر و قرین و ملزوم هم هستند. به عبارت دیگر، حکومت سیاسی و اداره نظام اجتماعی مردم را کسی به عهده می گیرد که مرجعیت دینی آنان را نیز به عهده دارد، به صورت خلاصه از دیدگاه شیعه امامت امری الهی است و در اختیار خداوند و او به هر کس که بخواهد این مقام را خواهد داد و پیشوای مذهبی و سیاسی، همان امامی که خداوند انتخاب کرده است. *درباره دیدگاه اهل سنت در خصوص حکومت دینی و سیاسی هم توضیح می دهید؟ -از دیدگاه اهل سنت امامت عبارت است از جانشینی پیامبر در پاسداشت از دین و اداره نظام سیاسی و اجتماعی دنیای مردم که تابع عوامل و حوادث اجتماعی است. ماوردی بصری در این باره می گوید: امامت برای جانشین پیامبر در امر حراست دین و سیاست دنیا وضع شده و انتخاب مجری آن در میان امت واجب است و همه بر وجوب آن اجماع دارند و ابن خلدون می نویسد: «امامت در حقیقت جانشینی از صاحب شریعت (پیامبر) در حفاظت از دین و سیاست دنیا با دین است». از دیدگاه اهل سنت امامت عبارت است از جانشینی پیامبر در پاسداشت از دین و اداره نظام سیاسی و اجتماعی دنیای مردم آن ها بر این باورند که انتخاب امام در اختیار خداوند نیست؛ بلکه سرنوشت آن را به خود مردم واگذار شده است، تفتازانی متکلم نامدار اهل سنت در این باره گفته است: «توده اصحاب ما (اشاعره) و همچنین معتزله و خوارج بر این باور هستند که رسول خدا درباره امام بعد از خودش سخنی نگفته است». *پس روش انتخاب خلیفه از دیدگاه اهل سنت به چه شکل است؟ -با منتفی دانستن انتصاب الهی، اهل سنت روش های دیگری را برای انتخاب خلیفه و مشروعیت بخشی به آن قائل شده اند. متکلمان اهل سنت روش های متعددی را برای انتخاب خلیفه و مشروعیت بخشی آن قائل شده اند؛ از جمله: انتخاب خلیفه از طریق اجماع تمام مردم یا اجماع تمام یا بعضی از اعضای اهل حل و عقد، انتخاب خلیفه قبلی، شوری، زور و قدرت و … است. تفتازانی در این باره می نویسد: «امامت با چند روش منعقد می شود: روش نخست: بیعت اهل حل و عقد از علما، سران، سران و بزرگان مردم که حضور آن ها امکان پذیر باشد. تعداد افراد و همچنین اتفاق کسانی که در شهرهای دیگر زندگی می کنند، شرط نیست، بلکه بیعت یک نفر از اعضای حل و عقد که مردم از او حرف شنوی داشته باشند، کفایت می کند. روش دوم: انتخاب جانشین توسط امام پیشین و وصیت او و اگر انتخاب آن را به شوری واگذار کرد، به منزله انتخاب خود او است، جز اینکه خود جانشین مشخص نیست. اهل شوری با یکدیگر مشورت می کنند و بر یک نفر اتفاق نظر پیدا می کنند. اگر امام، خودش را خلع کرد، به منزله مرگ او است و به ولیعهد او منتقل می شود. روش سوم: زور و قدرت، اگر امام از دنیا رفت و کسی دیگری امامت را به عهده گرفت که شرایط امامت را دارا باشد؛ اما مردم با او بیعت نکرده باشند و امام پیشین هم انتخاب نکرده باشد؛ بلکه با قدرش بر مردم غلبه کند، خلافت او منعقد می شود، حتی اگر فاسق و یا جاهل باشد، بنابر نظر بهتر». *حالا به بحث اصلی بر گردیم، لطفاً تفاوت دیدگاهی را که میان مسلمانان با وهابیت درباره شیوه حکومت دینی وجود دارد، تبیین کنید. -پیش از پرداختن به دیدگاه دیدگاه سیاسی و دینی وهابیت ضروری است که به اختصار به پیشینه حکومتی آن ها اشاره شود، وهابیت فرقه ای نو ظهور است که در در تابستان سال 1157هجری در منطقه درعیه (13 کیلومتری شمال غربی شهر ریاض) با بیعت محمد بن عبدالوهاب (متوفای 1206 هجری) و محمد بن سعود (متوفای 1179 هجری) تشکیل شده است. وهابیت سه دوره در شبه جزیره عربستان حکومت کرده است که حکومت اول آن ها در سال 1233هجری با گردن زدن عبدالله بن سعود در عهد سلطان محمودخان عثمانی پایان یافت شیخ محمد بن عبدالوهاب و امیر محمد بن سعود پیمان بستند که بر اساس آن حکومت و قدرت سیاسی نسل اندر نسل در اختیار آل سعود (خاندان محمد بن سعود) و رهبری مذهبی و دینی در اختیار آل الشیخ (خاندان محمد بن عبد الوهاب) باشد و هر دو طایفه همواره از همدیگر پشتیبانی کنند. وهابیت سه دوره در شبه جزیره عربستان حکومت کرده است که حکومت اول آن ها در سال 1233هجری با دستگیری عبدالله بن سعود به دست ابراهیم پاشا پسر محمد علی پاشا، حاکم عثمانی مصر و گردن زدن او در میدان بایزید استانبول در عهد سلطان محمودخان عثمانی پایان یافت. دوره دوم این حکومت در سال 1236هجری با تصرف منطقه درعیه توسط ترکی بن عبدالله تشکیل شد. با کشته شدن ترکی در سال 1249هجری به دست پسر عمویش مشاری بن عبدالله، جنگ قدرت میان خاندان آل سعود بالا گرفت تا اینکه در سال 1263 طومار دومین حکومت وهابیت به دست آل رشید پیچیده شد. حکومت سوم وهابیت با تصرف شهر ریاض در سال 1319هجری توسط عبدالعزیز بن عبد الرحمن مشهور به «ابن سعود» آغاز و تا امروز در فرزندان او دست به دست می شود. در تمام این دوران، حکومت سیاسی در اختیار آل سعود و حکومت دینی در اختیار آل الشیخ بوده است. محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود با همدیگر پیمان بستند که پس از این و تا قیامت حکومت و قدرت سیاسی در اختیار خاندان محمد بن سعود (آل سعود) و رهبری و مرجعیت دینی در خاندان محمد بن عبدالوهاب (آل الشیخ) خواهد بود و کسی غیر از آن ها شایستگی چنین مقام هایی را ندارند. بر اساس این گرایش، حکومت سیاسی و رهبری دینی از همدیگر جدا هستند. حاکم سیاسی کسی غیر از حاکم دینی است. باوری که هیچ یک از مسلمانان تا کنون آن را نپذیرفته است. حکومت سیاسی همواره در خاندان آل سعود و حکومت دینی در خاندان آل الشیخ محبوس باشد و این حکومت نباید از این دو خاندان خارج شود حسن بن جمال بن أحمد الریکی در کتاب لمع الشهاب فی سیره محمد بن عبد الوهاب متن معاهده این دو را این چنین نقل کرده است که محمد بن عبدالوهاب خطاب به محمد بن سعود گفت: من از تو می خواهم که پیمان ببندی که در راه این دین جهاد کنی تا ریاست و امامت در تو و در نسلت بعد از تو باشد و این که رهبری و خلافت دینی برای همیشه از آن من و پس از من در نسل من باشد. به طوری که هیچ اتفاقی نمی افتد، صلحی انجام نمی شود، جنگی به راه نمی افتد مگر اینکه وضعیت رهبری به همین صورت باشد. اگر این پیمان را قبول کنی، من به تو اطمینان می دهم که به چیزهایی برسی که هیچ پادشاه بزرگی تاکنون به آن نرسیده و نزد خداوند نیز پسندیده باشی. در تمام مستنداتی که از معاهده محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود وجود دارد، این مسأله به چشم می خورد که حکومت سیاسی همواره در خاندان آل سعود و حکومت دینی در خاندان آل الشیخ محبوس باشد و این حکومت نباید از این دو خاندان خارج شود. در نقد این دیدگاه، همین بس که در تاریخ اسلام چنین حکومتی سابقه نداشته است. وهابی ها خود را سلفی و پیرو سلف صالح می نامند. حال باید از آن ها سؤال کرد که در کدام عصر از اعصار گذشته، چنین حکومتی سابقه داشته است؟ *آیا در قرون اولیه اسلامی، کسی با چنین پیمان نامه ای حکومت اسلامی تشکیل داده است؟ -نه! پس از سرکار آمدن معاویه، حکومت نسل اندر نسل در بنی امیه ادامه یافت؛ اما حتی در آن زمان نیز حکومت دینی از حکومت سیاسی جدا نبوده است، حاکمان بنی امیه خود را که «ولی الأمر» و جانشین رسول خدا(ص) معرفی می کردند، هم حاکم سیاسی بودند و هم حاکم دینی. وهابی ها برای این نوع حکومت، چه دلیل و مستند شرعی دارند؟ نه خداوند از چنین حکومتی راضی است که اگر راضی بود، در کتابش به آن اشاره ای می کرد، نه! رسول خدا(ص) چنین روشی را پیشنهاد کرده و نه در عصر صحابه و تابعین چنین چیزی سابقه داشته است. پس پیروی از سلف صالح نیز ادعای بیش نیست و تشکیل چنین حکومتی، بدعتی است که محمد بن عبد الوهاب بنا نهاده است. نوادگان محمد بن عبدالوهاب بر این باور بوده اند که مردم پیش از ظهور جد آنان از اسلام خارج و گرفتار اعتقادات باطل شده بودند آن ها مدعی هستند که هر کس از آل الشیخ پیروی نکند، از اهل جهنم است، عبدالرحمن بن محمد نجدی در کتاب «الدرر السنیه» نامه ای را که تعدادی از نوادگان محمد بن عبدالوهاب برای علما و مردم نجد نوشته اند، آورده است که آنان در این نامه تصریح کرده اند، هر کس از آل الشیخ (خاندان محمد بن عبد الوهاب) پیروی نکند، راه اصحاب جهنم را پیموده است. طبق این مستند، نوادگان محمد بن عبدالوهاب بر این باور بوده اند که مردم پیش از ظهور جد آنان از اسلام خارج و گرفتار اعتقادات باطل شده بودند و امروز اگر کسی قصد دارد که راه جهنمیان را نپیماید و مسلمان محسوب شود، باید از نوادگان محمد بن عبدالوهاب که صراط مستقیم الهی هستند، پیروی کنند؛ یعنی تمام مسلمانانی که وهابی نیستند، در حقیقت مسلمان نیستند و عاقبت راهی جهنم خواهند شد. *خب! این دیدگاه وهابیت نشانگر آن است که به دموکراسی معتقد نیستند! -از آنجایی که محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود قرار گذاشته اند که حکومت وهابیت، همواره در این دو خاندان دست به دست شود، با دموکراسی و برگزاری انتخابات به شدت مخالف هستند و صراحتاً فتوا داده اند که دموکراسی و برگزاری انتخابات بدعت و کفر است. مقبل بن هادی الوادعی از مفتی های سرشناس وهابی در این باره گفته است: دموکراسی کفر است، زیرا معنای آن است که خود مردم بر خودشان حکومت کنند و معنایش این است که کتاب، سنت و اسلام نباید نظر بدهند. دیدگاه سیاسی وهابی ها در امر حکومت دینی و سیاسی با تمام مسلمانان تفاوت ریشه ای دارد مقبل بن هادی الوادعی در پاسخ به این سؤال که «نظر شما درباره دموکراسی در یمن چیست» گفته است: دموکراسی کفر است؛ زیرا خداوند در قرآن کریم فرموده است که «حکم تنها از آنِ خداوند است» پس ما احتیاجی به دموکراسی نداریم، بلکه دین اسلام همه مسلمانان را مساوی دانسته و بین آن ها برادری برقرار کرده است؛ پس ما احتیاجی به دموکراسی نداریم، زیرا معنای آن این است که مردم خودشان بر خود حکومت کنند؛ یعنی کتاب و سنت نقشی ندارند. باید از این مفتی وهابی سؤال کرد آیا در قرآن و سنت آمده است که حکومت سیاسی از حکومت دینی جدا باشد و این دو حکومت برای همیشه در آل الشیخ و آل سعود محبوس باشد؟ *در انتها یک جمع بندی از بحث ارائه می دهید؟ -دیدگاه سیاسی وهابی ها در امر حکومت دینی و سیاسی، با تمام مسلمانان تفاوت ریشه ای دارد، زیرا آن ها حکومت دینی را از حکومت سیاسی جدا می دانند و بر این باور هستند که تا قیام قیامت، حکومت سیاسی در اختیار خاندان آل سعود و حکومت دینی در اختیار آل الشیخ باشند. در حالی که سایر مسلمانان اعتقادات دیگری دارند. از دیدگاه شیعیان امامت انتصابی است و خداوند باید حاکم اسلامی را انتخاب و از طریق پیامبرش ابلاغ کند. اهل سنت بر این باورند که خدا و پیامبرش درباره سرنوشت سیاسی مسلمانان پس از رسول خدا(ص) هیچ اظهارنظری نکرده اند؛ بلکه بر مردم واجب است که با هر روش ممکن خلیفه را انتخاب کنند، با این حال هر دو طایفه حکومت سیاسی را از حکومت دینی جدا نمی دانند.فارس
دوشنبه ، ۲۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مطاف24]
[مشاهده در: www.motaf24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها