واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفاآنلاین:جامعه>خانواده>برای قدم گذاشتن به زندگی مشترک لازم است فرد قبل از هر چیزی عادات و رفتارهای دوران مجردی اش را کنار بگذارد و خود را برای مرحله جدیدی از زندگی که ملزومات متفاوتی دارد آماده کند.در این زمینه عوامل مختلفی تاثیر دارند که بعضی از آنها فردی و بعضی خانوادگی هستند و در اینکه فرد بتواند خود را با شرایط جدید سازگار کند نقش زیادی دارند. اما در صورتی که این آمادگی به دست نیاید یکی از عواقب آن آمار بالای طلاق هایی است که بیشترشان در سال های اول زندگی روی می دهند. جوان بی مسئولیت، سر به هوا و بازیگوش دیروز که تا لنگ ظهر را در رختخواب می ماند و بیشتر اوقاتش را یا در فضاهای مجازی پرسه می زد یا مشغول خیابان گردی با دوستان بود، با تصمیم به شروع ازدواج و شروع زندگی متاهلی وارد دنیای جدیدی می شود که ویژگی هایی متفاوت با دنیای مجردی دارد. این روزها زمانی که صحبت از ازدواج جوانان می شود مساله ای که بسیار بر آن تاکید می شود مشکلات مالی آنهاست و همین باعث شده است که بسیاری از موارد دیگر که مانع از ازدواج جوانان می شوند نادیده گرفته شوند. زمانی که فرد وارد مرحله متاهلی زندگی می شود لازم است که بسیاری از عادات و رفتارهای خود را تغییر دهد و این نکته مهم را بپذیرد که از این به بعد او تنها نیست و عواقب تصمیمات و رفتارهایش علاوه بر خود او به فرد دیگری هم که حالا شریک زندگیش است می رسد. در تحقیقاتی که مشاوران ازدواج و طلاق مرکز مشاوره ازدواج انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که عامل بسیاری از جدایی ها روند ادامه رفتارهای دوران مجردی دختران و پسران در زندگی زناشویی است. آن گونه که از آمارهای ثبت احوال برمی آید در 9 ماهه امسال ۱۲۲ هزار و ۳۴۰ واقعه طلاق به ثبت رسیده اند که به نسبت مدت مشابه سال گذشته از افزایشی 2/4 درصدی خبر می دهد. اما این آمار بالای طلاق زمانی روی جالب خود را نشان می دهد که بدانیم 2/13 درصد از طلاق ها در یک سال اول زندگی و در مجموع 3/47 درصد طلاق ها مربوط به پنج سال اول زندگی مشترک بوده اند. سال های اول زندگی همان برهه زمانی است که فرد باید تمام تلاش خود را کند تا خود را با شرایط جدید زندگی سازگار کند و عادات و رفتار دوران مجردی را به فراموشی بسپارد و زندگی دو نفره را آغاز کند. اما مساله از چیزی هم که در ظاهر به نظر می رسد پیچیده تر و مشکل آفرین تر است، زیرا آن گونه که از آمارهای رسمی برمی آید میانگین سن ازدواج در 520 هزار و 240 مورد ازدواجی که در 9 ماهه اول امسال روی داده اند، برای زنان 23 سال و برای مردان 28 سال بوده است که در کلان شهرها و محیط های شهری بزرگ تر این میانگین سن ازدواج به بالای 30 سال هم می رسد. متخصصان سن مناسب ازدواج برای دختران را 18 تا 24 سال و برای پسران 24 تا 28 سال می دانند، با این اوصاف باید گفت جوانان ایرانی با وجودی که در مناسب ترین سن به ازدواج اقدام می کنند اما در این سن هم هنوز نتوانسته اند آمادگی لازم را به دست آورند. دوستی های مجردی در دوران متاهلی سمیرا 23 ساله، 2 سال از زندگی مشترکش می گذرد و مشکلات ریز و درشتی که در این 2 سال پشت سر گذاشته است او را کلافه کرده اند. او در این باره می گوید: «من و همسرم قبل از ازدواج شش ماهی با هم آشنایی داشتیم، اختلاف های ما در دوران آشنایی و حتی دوران نامزدی و عقد هم وجود داشتند، من نمی توانستم با این همه رفیق بازی هایش کنار بیایم و قول داده بود که بعد از ازدواج شرایط عوض شود. چند ماهه اول شرایط خوب بود ولی بعد از مدتی همه چیز به هم ریخت. تا دیروقت در خانه دوستانش می ماند و من مجبور هستم یا به خانه پدرم بروم یا بگویم که خواهرم پیشم بیاید. این شرایط نه تنها خود من بلکه خانواده ام و حتی خانواده خودش را هم کلافه کرده است. بیشتر اوقات با دوستانش به مسافرت می رود و همین باعث می شود که نتوانیم یک قرار مسافرت با خانواده هایمان بگذاریم». او ادامه می دهد: «مشکل من فقط زمانی که با دوستانش می گذارد نیست، بسیاری از آنها افراد مجرد و بی بند و باری هستند و همین باعث شده که رفتارش هم خیلی عوض شود. خیلی بی اعتنا شده است و اگر هم چیزی بگویم دعوایمان می شود». تا چند دهه قبل قسمت عمده ای از روابط افراد حول محور روابط خانوادگی می چرخید اما در عصر حاضر گروه های دوستی در محور اصلی روابط افراد قرار گرفته اند و روابط با این گروه ها عمق بیشتری پیدا کرده است و تا سالیان طولانی ادامه می یابد. تاثیری که گروه های دوستی بر شخصیت افراد می گذارند باعث می شود که چنین روابطی اهمیت زیادی پیدا کنند. حضور در گروه های دوستی نوعی از رفتار و عمل را ایجاب می کند که بعضی از آنها در تضاد با دوران زندگی مشترک فرد قرار می گیرند. زمانی که فرد زندگیش را با دیگری شریک می شود دیگر نمی تواند در تصمیم گیری خودخواهانه و بدون در نظر گرفتن طرف مقابلش عمل کند. عاقبت تصمیم گیری های خودخواهانه چیزی جز این نمی شود که هر ساله آمار طلاق چند درصدی از سال قبل بالاتر می رود. از آنجایی هم که این روزها نسخه های جدید طلاق مانند طلاق عاطفی و طلاق توافقی به شدت رواج پیدا کرده اند با نخستین اختلافی هم که پیش می آید آنها با کمترین تلاش برای حفظ زندگی مشترک شان به در دسترس ترین گزینه رجوع می کنند و از یکدیگر جدا می شوند. لزوم مسئولیت پذیری برای زندگی جدید «همسر من خیلی نازپروده است و تا تقی به توقی می خورد به خانه پدرش می رود. کوچک ترین مساله را به مادرش می گوید و همین باعث شده است نه تنها خودمان با هم دیگر اختلاف داشته باشیم بلکه خانواده هایمان هم به جان یکدیگر بیفتند». اینها گفته های سروش 26 ساله هستند که وابستگی بیش از حد همسرش به خانواده اش باعث به وجود آمدن اختلافات زیادی بین آنها شده است. او در ادامه می گوید: «لیلا تک دختر است و بچه کوچک خانه، و از آنجایی هم که از گل کمتر نشنیده است، این باعث شده که اصلا تحمل شنیدن کوچک ترین حرفی را نداشته باشد. اگر خدایی نکرده مادرم یک انتقاد کوچک کند تا هفته ها با یکدیگر قهر و دعوا داریم و از آنجایی هم که همه چیز را به مادرش می گوید چند باری بین دو خانواده هم مشاجره شکل گرفته است. مشکل بزرگ تر این است که او هیچ گاه حاضر نیست قبول کند که مشکل دارد و همیشه همه مشکل را گردن من می اندازد. گاهی تحمل این زندگی برایم کار سختی می شود و اگر پای عشق و علاقه زیادمان وسط نبود همان ماه های اول کارمان به طلاق می کشید». مشکل سروش با همسرش مشکل بسیاری از خانواده های دیگر ایرانی است. یکی از دلایل اصلی مشکلات زوج های امروزی با یکدیگر در شیوه تربیتی است که والدین امروزی در پیش می گیرند. بچه هایی که دائم مورد توجه والدین بوده اند و هیچ گاه کمترین مسئولیت را قبول نکرده اند نمی توانند از پس مسئولیت های زندگی مشترک برآیند. جاده زندگی همیشه هموار نیست و کوچک ترین ناهمواری و ناملایمتی که پیش می آید چرخ صبر و حوصله زود پنچر می شود و از دل عاشقان دیروز دشمنان امروز سر بر می آورند که زیر یک سقف زیستن برایشان بدترین شکنجه می شود. از سوی دیگر هم یکی از مشکلات جوانان امروزی ازدواج هایی هستند که عشق و علاقه و احساس دلیل اصلی آنهاست. این عشق و علاقه و هیجان بالا به ویژه در سنین پایین چشم را به روی دیدن بسیاری از واقعیت ها می بندد و این مسائل زمانی خود را نشان خواهند داد که چند سالی از زندگی مشترک گذشته است و به ناگاه زمانی که دو نفر به خودشان می آیند می بینند که عشق و علاقه دیروز بین روزمرگی های زندگی رنگ باخته است و چیزی که می بینند شرایطی است که تحمل ناپذیر است. این عدم آمادگی ها برای زندگی مشترک زمانی از این هم بیشتر دردسرساز خواهد شد که پای فرزندان وسط می آید. زمانی که عنوان زن و مرد به مادر و پدر تغییر پیدا می کند، دیگر افراد نمی توانند با همان رویه سابق ادامه دهند. اینجا دیگر پای بچه ای وسط می آید که آینده اش به دست این والدین ساخته می شود. پدر و مادری که هنوز در دوران مجردی سیر می کنند نمی توانند از عهده نگهداری و تربیت فرزندانی شایسته برآیند. با توجه به تمام آنچه گفته شد باید دو نکته مهم را مد نظر قرار داد؛ یکی اینکه سیر در دوران مجردی بعد از ازدواج می تواند عواقب ناخوشایندی برای خود فرد، طرف مقابل، اطرافیان و حتی فرزندان به جای بگذارد و دیگر اینکه، باید به مساله ای مورد غفلت قرار گرفته به نام مشاوره پیش از ازدواج اشاره کرد که در صورتی که به خوبی و همه جانبه ارائه شود می تواند تا حدود زیادی از این مشکلات بکاهد.آرمان
شنبه ، ۱۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]