تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820088622
فرق آقای رئیس با آقای مسئول در لرستان/ چشم تنگ دنیادوست را یا قناعت پر کند یا خاک گور
واضح آرشیو وب فارسی:ونیزان: امروزه زمانی که مردم لرستان به ادارات مراجعه می کنند ، در مقابل رفتار برخی مدیران که آن ها را مورد بی مهری قرار می دهند، آهی سرد کشیده و می گویند: یاد فلانی (اسم مسوول سابق آن اداره را می آورند) به خیر … مردم هر جا فرصتی شود و خبرنگاران را ببینید در خصوص رفتار برخی مسئولین خدمت گزار و مقایسه […]امروزه زمانی که مردم لرستان به ادارات مراجعه می کنند ، در مقابل رفتار برخی مدیران که آن ها را مورد بی مهری قرار می دهند، آهی سرد کشیده و می گویند: یاد فلانی (اسم مسوول سابق آن اداره را می آورند) به خیر … مردم هر جا فرصتی شود و خبرنگاران را ببینید در خصوص رفتار برخی مسئولین خدمت گزار و مقایسه آن با کسانی که ادعای ریاست دارند می پردازند، به همین دلیل ما هم چند خطی در خصوص آقایان “رئیس” و فرق آن با آقایان “مسوول” به ذهن مان رسید: آقای رئیس خودش را به در و دیوار می زند تا میز ریاست را بگیرد! پشت میز بنشیند و نفس راحتی بکشد. آن گاه خنده ی شیطنت آمیزی بر لبانش نقش بسته در ذهن خود به فرزند و خواهر زاده و برادرزاده بیکار خود بیندیشد و “مردم” کلمه غبار گرفته ای برایش شود که هیچ کدام را به یاد نمی آورد و از آن جا که برای گرفتن میز ریاست به خیلی ها رو انداخته و التماس کرده، فقط و فقط هدفش راضی کردن بعضی ها است! آقای رئیس خود را در قبال دیگران موظف نمی داند و احساس خود برتر بینی آن چنان در رگ و ریشه ی جانش فرو می رود که بعد از مدتی همه خلق الله را بدهکار خود می داند! آقای رئیس همیشه چشمش به ساعت است و رأس ساعت مقرر باید درب اداره را قفل کند و راهی منزل شود تا از شاه کارهایش در خود بزرگ بینی، برای زن و بچه اش تعریف کند. آقای رئیس تنهاست. هیچ دوست صمیمی ندارد، آن ها هم که دور و برش می گردند به خاطر منافع است! آقای رئیس برای همه پاپوش می دوزد زیرا بنده خدا، همیشه در توهم است که نکند کسی قصد دارد جای او را بگیرد. آقای رئیس باید یک عمر با وحشت، مال دنیایی را که به ناحق جمع آوری کرده از چشم مردم دور نگه دارد. حتی اگر باغ پر گلی هم داشته باشد آن را از انظار پنهان می کند. مردم و کارمندان زیر مجموعه از آقای رئیس، دل خوشی ندارند و همیشه پشت سر او آن چیزی را که نباید بگویند، می گویند. اگر رسانه ها و خبرنگاران هم چیزی در مورد ضعف های اداره تحت نظارت آقای رئیس بنویسند، از نظرش نقد مغرضانه است! آقای رئیس در دوره ریاستش خیلی گاف می دهد و پس از فرا رسیدن دوران بازنشستگی، در کم تر از یک ساعت از ذهن و فکر مردم پرواز می کند و برای مردم یک چهره غبار گرفته می شود؛ البته روزگاری پس از مدیریت سر و کارش با مردم و کارمندان ادارات بیفتد، مردم سعی می کنند بدی های او را هر طور شده تلافی کنند. این گونه است که آقای رئیس فقط در دوره ی ۲-۳ ساله ی ریاستش بهشت دنیوی را تجربه می کند و پس از آن باید ۲۰-۳۰ سال در جهنمی که ناشی از نتیجه ی برخوردهای ناشایستش با مردم بوده، زندگی کند و زجر بکشد. آقای رئیس زمانی می فهمد که باید چطور با مردم رفتار می کرده که دیگر خیلی دیر شده است… آقای رئیس روزی که عکس و اعلامیه درگذشتش بر در و دیوار شهر می چسبد، مردم با دیدن آن می گویند: در حق خیلی ها بد کرد، خیلی نامرد بود و ناحقی می کرد، درب اطاقش به روی مردم بسته بود، خدا ازش نگذرد و با این گونه سخنان برای همیشه بدرقه می شود… و اما آقای مسوول در پذیرفتن مسوولیت به مولایش علی (ع) اقتدا می کند، ریاست بر دنیا با یک لنگه کفش کهنه برایش به یک میزان ارزش دارد. به جای این که در پذیرفتن مسوولیت برای او شرط بگذارند که فلانی را از معاونت برمیداری و فلانی را می گذاری یا باید چنین و چنان کنی، اوست که جهت پذیرفتن مسوولیت برای بالادستی ها شرط می گذارد که سفارش برای استخدام و کار ناحق را اصلاً نمی پذیرد و عملی خلاف منفعت مردم باشد را به هیچ وجه انجام نمی دهد. آقای مسوول هیچ وقت زیر بار این ننگ نمی رود که به خاطر به دست آوردن صندلی ریاست یا معاونت، او را به چشم نوچه و غلام نمایندگان مجلس یا جناحی سیاسی نگاه کنند و بگویند این بابا کفش های فلان نماینده را جفت می کرد و موقع انتخابات برایش محفل سخرانی و انتخاباتی برگزار می کرد یا از آن تندروهای حزبی متعصب بود که جز جناح خودش کسی و چیزی را نمی شناخت و به جای خدمت به مردم، برای مافوق های سیاسی جناح خود خدمت و نوکری می کرد. او خوب می داند میز ریاست فقط چند سال دوام دارد اما ننگ بردگی دیگران تا پایان عمر همراهش خواهد بود. آقای مسوول بین مردم خوش نام و محبوب است. آقای مسوول برای نشستن پشت میز با هیچ کس لابی نمی کند، بلکه با خدای خود عهد می بندد که از فرصت ولو کوتاه، بیش ترین استفاده را برای خدمت به مردم دیارش انجام دهد. آقای مسوول فقط یک ساعت را می شناسد و آن هم ۲۴ ساعته است که باید به خلق خدا خدمت کند. او شب و روز ندارد. از فرط فعالیت برای رفاه مردم، حتی ممکن است زن و بچه اش را هم مدت ها نبیند. آقای مسوول خود را تافته جدا بافته نمی داند و هر طور شده در روز یا هفته یک بار به خیابان های شهر می آید و نظرات مردم را در مورد اداره اش و کارکنان آن می شنود. آقای مسوول همیشه درب اطاقش به روی مراجعه کنندگان باز است. آقای مسوول از این که جلوی رویش نقاط ضعف اداره اش را بگویند خرسند می شود و نقاط ضعف را با جان و دل می پذیرد تا آن ها را رفع کند. آقای مسوول همیشه جوابگوست و هیچ وقت توجیه نمی کند. آقای مسوول اشتباهاتش را می پذیرد. همه مردم شهر دوست آقای مسوول هستند و هیچ گاه تنها نیست. هیچ کس به خودش جرات نمی دهد به خاطر منافع شخصی دور و بر آقای مسوول بگردد. هر کس به خاطر منافع شخصی از او بد بگوید، با مردم طرف است. آقای مسوول در دوران بازنشستگی گل سر سبد جامعه است و مردم همیشه احترامش را دارند. دوران بازنشستگی به هر اداره ای که می رود از او تقاضا می کنند تا گوشه ای بنشیند بلکه کارهایش را سریع تر انجام دهند و به این ترتیب، در مقابل رفتار انسانی و مردانگی او در زمان مسوولیتش ادای دینی کرده باشند. و دست آخر این که آقای مسوول هیچ گاه نمی میرد! همیشه با احترام در یادها باقی است و مردم نسل اندر نسل به نیکی از وی یاد می کنند. بر پدر و مادرش درود می فرستند که چنین فرزندی تحویل جامعه داده و تا همیشه از او به عنوان الگویی بی نظیر برای مدیران جدید یاد می کنند … راستی این گونه بودن چقدر دشوار است که امروزه مردم، در لرستان شمار مدیران مردمی را تا حد انگشتان ۲ دست برنمی شمرند؟! منبع : فرهاد داودوندی پایگاه خبری یافته
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ونیزان]
[مشاهده در: www.venizan.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها